Κυριακή Α΄ Νηστειών (Ορθοδοξίας)- «Αύτη εστίν η νίκη η νικήσασα τον κόσμο, η πίστις ημών».

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Εβρ. ια΄ 24 – 26, 32 – 40

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα:  Ιωάν. α΄ 44 – 52

«Έρχου και ίδε»

Συναντά ο Φίλιππος τον φίλο του Ναθαναήλ. Ίσως να τον αναζητούσε, για να του μεταφέρει την τόσο χαρούμενη είδηση. Ποια είναι η είδηση, η οποία τόσο τους ενδιέφερε; «Ον έγραψε Μωυσής εν τω νόμω και οι Προφήται ευρήκαμεν Ιησούν τον από Ναζαρέτ». Αυτόν για τον οποίον έγραψε στα βιβλία του ο Μωυσής και οι άλλοι Προφήται, δηλαδή τον Σωτήρα που θα στείλει ο Θεός στον κόσμο, τον βρήκαμε.

Είναι ανάγκη να σταματήσουμε εδώ, για να θαυμάσουμε τους απλοϊκούς αυτούς ανθρώπους. Ψαράδες, φτωχοί ήταν, αντιμετώπιζαν, ασφαλώς, πολλά προβλήματα. Οπωσδήποτε, ολιγογράμματοι και όμως, διάβαζαν, μελετούσαν τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, ερευνούσαν με θείο ζήλο, περιμένοντας τον ερχομό του Σωτήρος. Εκείνο το «ευρήκαμεν Ιησούν» εκφράζει την αγωνία των προ Χριστού πιστών ανθρώπων, την αναμονή τους να έλθει στον κόσμο ο Σωτήρας. Ας ρωτήσουμε τώρα τον εαυτό μας. Έχουμε εμείς το ενδιαφέρον να γνωρίσουμε τον Χριστό; Να πάρουμε στα χέρια μας την Αγία Γραφή, το Ευαγγέλιο, να ανοίξουν τα μάτια μας, να δούμε τι είναι ο Θεός, τι είναι ο άνθρωπος, ποια είναι η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό, ποιος είναι ο προορισμός μας, ποιο είναι το αιώνιο συμφέρον μας; Μην ξεχνάμε ότι δεν είμεθα ζώα εφήμερα αλλά παιδιά του Θεού και κληρονόμοι των αιώνιων αγαθών.

Αλλά ας επανέλθουμε στον Φίλιππο και τον Ναθαναήλ. Είναι αλήθεια ότι ο Ναθαναήλ έδειξε κάποια δυσπιστία. Όχι για το ότι θα ερχόταν ο Μεσσίας που περίμεναν, αλλά διότι του είπε ο Φίλιππος τότε ότι ο Μεσσίας είναι ο Ιησούς ο από Ναζαρέτ. Είχε δίκιο να δυσπιστήσει και να πεί: «Εκ Ναζαρέτ δύναταί τι αγαθόν είναι;». Φαίνεται πόσο προσεκτικά μελετούσαν τις προφητείες, και οι προφητείες έλεγαν ότι στην Βηθλεέμ θα γεννηθεί ο Χριστός και όχι στην Ναζαρέτ,που ήταν κακόφημο χωριό. Όμως, ο Φίλιππος του λέει:«Έρχου και ίδε», έλα να δείς, συ ο ίδιος και είμαι βέβαιος ότι θα πιστέψεις, ότι αυτός είναι ο Χριστός που περιμέναμε.

Ας ρωτήσουμε πάλι τον εαυτό του ο καθένας μας. Γνωρίσαμε εμείς τον Χριστό, ώστε να έχουμε την διάθεση, την επιθυμία, τον ενθουσιασμό να πούμε και σε άλλους το «Έρχου και ίδε»;

Αυτό το «έρχου και ίδε» ήταν το θαυματουργό κλειδί που από τους πρώτους αιώνες της Εκκλησίας άνοιξε την θύρα, για να εισέλθουν στην Εκκλησία όλα τα εκατομμύρια των Χριστιανών. Ο ένας καλούσε τον άλλον και σαν τη σπίθα σ’ ένα ξερό χωράφι, μετεδίδετο η φλόγα της Πίστεως στις ψυχές των ανθρώπων.

Ελάχιστοι είναι αυτοί που είχαν την εξαιρετική τιμή να τους καλέσει ο ίδιος ο Θεός, όπως κάλεσε τον απόστολο Παύλο. Όλοι οι άλλοι πίστεψαν με το κήρυγμα, με την προτροπή και το καλό παράδειγμα των θερμών Χριστιανών που έλεγαν «έρχου και ίδε» στους άπιστους.

Και ακολούθησε τον Φίλιππο ο Ναθαναήλ. Και ήλθε στον Ιησού. Και μίλησε μ’ ενθουσιασμό ο Κύριος και είπε: «Απ’ άρτι όψεσθε τον ουρανόν ανεωγότα και τους Αγγέλους του Θεού αναβαίνοντας και κατεβαίνοντας επι τον Υιόν του Ανθρώπου», προδηλώνοντας την θαυμαστή πορεία της Εκκλησίας.

Αλήθεια, πόσα θαύματα έγιναν κατά την επίγειο παρουσία του Κυρίου! Αλλά και όλη η Εκκλησία αποτελεί μέγα θαύμα συντελούμε δια μέσου των αιώνων.

Είναι μέγα θαύμα ότι δώδεκα κατ’ αρχή αγράμματοι ψαράδες κατόρθωσαν να ξεριζώσουν από τις ψυχές εκατομμυρίων ανθρώπων την πίστη στο Μωσαϊκό Νόμο και την ειδωλολατρία και να φυτευτούν στις ψυχές των άλλοτε φανατισμένων οπαδών άλλων θρησκειών την χριστιανική πίστη!

Θαύμα είναι, ότι η θρησκεία μας, η Εκκλησία μας αντιμετώπισε τόσους διωγμούς, τόσους πολέμους, τόση απιστία και η πίστης αυτή των διωκομένων θριάμβευσε!

Θαύμα είναι, ότι χωρίς να υπόσχεται το κήρυγμα του Ευαγγελίου καλοπέραση και υλικά αγαθά, που είναι φυσικό να ζητά ο κόσμος, συγκινούσε τα πλήθη η πίστις του Χριστού που ζητούσε θυσίες. Ο ίδιος είπε «ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσι». Έβλεπαν και ζούσαν οι Χριστιανοί τους διωγμούς. Έβλεπαν τους ποταμούς των αιμάτων των Μαρτύρων της πίστεως. Δεν ήταν θαύμα να θέλουν να θυσιασθούν για την πίστη του Χριστού;

Και δεν αντιμετώπισε μόνο τους εξωτερικούς εχθρούς, αλλά και τους αιρετικούς, όπως τους εικονομάχους που μας θυμίζει σήμερα η Εκκλησία. Εγωισμοί και φιλοδοξίες οδήγησαν πολλούς να διδάσκουν λανθασμένες διδασκαλίες, όπως προφητικά μίλησε ο απόστολος Παύλος λέγοντας: «Ότι και εξ υμων αυτών αναστήνονται άνδρες λαλούντες διεστραμμένα του αποσπάν τους μαθητάς οπίσω αυτών».

Και η ιστορία μας δίδαξε, ότι καμιά δύναμις δεν στάθηκε ικανή να σταματήσει την ανάπτυξη της Εκκλησίας. Είκοσι και πλέον αιώνες διώκεται η Εκκλησία και νικά και διαλάμπει και θριαμβεύει.

Για τούτο και η Εκκλησία καθόρισε την σημερινή Κυριακή σαν εορτή που εορτάζει η Ορθόδοξος Εκκλησία, για να μας στηρίξει στην πίστη, να μας δίνει θάρρος και αγάπη και δύναμη, δύναμη η οποία φάνηκε στον κόσμο ασυγκρίτως ανώτερη από τις δυνάμεις του κόσμου. Για τούτο λέγει ο Αγ. Ιωάννης ο Ευαγγελιστής: «Αύτη εστίν η νίκη η νικήσασα τον κόσμο, η πίστις ημών». 

Γεώργιος Σαββίδης