Το
Παιδαγωγικό Συνέδριο και φέτος εντυπωσίασε από την οργάνωση, τις διαλέξεις και
τον πνευματικό του χαρακτήρα. Η 52η χρονιά που διοργανώνεται το
συγκεκριμένο συνέδριο είχε θέμα:
«τον
ιδεολογικό ολοκληρωτισμό και τη δύναμη του ενός». Το αμφιθέατρο του πνευματικού κέντρου
«ΔΙΑΚΟΝΙΑ» φιλοξένησε φέτος πάνω από 400 άτομα του παιδαγωγικού κυρίως τομέα
αλλά και λοιπούς ενδιαφερόμενους που στοχεύουν την παιδαγωγική κατάρτιση.
Με τον
αγιασμό από τον παναγιότατο μητροπολίτη μας κ.κ. Άνθιμο σηματοδοτήθηκε και η
έναρξη του συνεδρίου. Η πρωινή συνεδρία ξεκίνησε με την ομιλία του κ. Νικολαΐδη, ο
οποίος μας ανέλυσε «τα
ολοκληρωτικά στοιχεία του σύγχρονου πολιτισμού». Ο κ. Νικολαΐδης άρχισε την ομιλία του
λέγοντας αστειευόμενος: «Σας
προειδοποιώ η ομιλία μου μάλλον θα σας απογοητεύσει, αλλά μη στενοχωριέστε οι
υπόλοιπες ομιλίες θα είναι πιο αισιόδοξες». Ο καθηγητής της
Θεολογικής Σχολής Ε.Κ.Π.Α. έδωσε τα γενικά στοιχεία του σύγχρονου
ολοκληρωτισμού, που συναντάμε στα σχολεία, δίνοντας μια γενική εικόνα που
επικρατεί σήμερα.
Το πρόγραμμα ακολουθήθηκε με διάλειμμα και περίπου στις 12 το
μεσημέρι ξεκίνησε και η δεύτερη διάλεξη της πρώτης συνεδρίας. Κεντρικός ομιλητής
της ήταν ο καταξιωμένος καθηγητής της Θεολογικής σχολής του Α.Π.Θ., κ.
Βασίλειος Γιούλτσης με
θέμα «Τη δυναμική του προσώπου». Ο ομότιμος καθηγητής πραγματεύθηκε την
ισχύ και το κύρος που μπορεί να διαθέτει ο εκπαιδευτικός από μόνος του, ενώ
παράλληλα διευκρίνισε πως η «δυναμική του προσώπου» δεν υφίσταται, χωρίς τη
βοήθεια του Θεού. «Οι
άνθρωποι είναι όντα ετερόφωτα, αυτόφωτος είναι ο Θεός» συνέχισε,
δίνοντας ένα ωραίο παράδειγμα, για να κατανοήσουν και οι πιο δύσπιστοι ότι
χωρίς τον «Έναν» δεν θα καταφέρουν τίποτα. Η πρωινή συνεδρία έκλεισε με
συζήτηση πάνω στην ομιλία του κ. Γιούλτση.
Ακολούθησε
γεύμα και ξεκούραση. Στις 17:30 ξεκίνησε και η δεύτερη συνεδρία με την εισήγηση κ. Δημήτριου Νατσιού. Σύντομος, ουσιαστικός, δυναμικός αλλά και
όπου χρειαζότανε επικριτικός, ο εισηγητής πολύ γρήγορα κέρδισε το κοινό το
οποίο παρακολουθούσε με προσοχή. Ο τίτλος της εισήγησης ήταν: «Ο δάσκαλος ενώπιον του Νέου
Σχολείου». Δίπλα στο βήμα βρισκότανε ένα τραπεζάκι, στο οποίο
πάνω ο μαχητής δάσκαλος είχε φέρει τα «αποδεικτικά στοιχεία» του έναντι του
ιδεολογικού ολοκληρωτισμού. «Θεοφάνεια
είναι η χριστιανική γιορτή στην οποία τιμούμε και θυμόμαστε τη φανέρωση του
Χριστού στους τρεις σοφούς ή μάγους» είναι ένα χαρακτηριστικό
απόσπασμα εμπνευσμένο από βιβλίο του «Νέου Σχολείου». Ύστερα από μία σύντομη
εισήγηση της κ. Τζιτζή, σειρά είχε ο π.
Κωνσταντίνος-Κανέλος Φερτάκης. «Η δύναμη του ενός» ήταν το θέμα της ομιλίας του. Λαμβάνοντας
υπόψη του το περασμένο της ώρα και την ορθοστασία αρκετών συνέδρων, ο π.
Κωνσταντίνος προσέγγισε το θέμα πρακτικά, προτείνοντας στους συναδέλφους
τρόπους με τους οποίους θα αντιμετώπιζαν τις προκλήσεις του «Νέου Σχολείου»,
επισημαίνοντας ότι η αγάπη προς τα παιδιά είναι το πιο σημαντικό «όπλο» των
εκπαιδευτικών.
Το
κλείσιμο του συνεδρίου έκανε ο π.
Γρηγόριος Χαραλαμπίδης, ο οποίος «προσγείωσε» τους πλέον
ενθουσιασμένους συνέδρους, υπογραμμίζοντας ότι: «για να βοηθήσουμε τα παιδιά, πρέπει πρώτα να βοηθήσουμε
τους εαυτούς μας» και συνέχισε λέγοντας «δεν πρέπει να ξεχάσουμε την προσευχή
και κυρίως το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Πρώτα θα πράττουμε τα εσωτερικά
και μετά τα υπόλοιπα».
Για
μία ακόμη φορά το Παιδαγωγικό Συνέδριο είχε επιτυχία. Ο Τομέας Επιστημόνων
κατέθεσε τα πορίσματα του συνεδρίου. Η ανταπόκριση του κοινού ήταν εντυπωσιακή.
Οι εισηγήσεις πλημμύριζαν από μεστότητα και εμπειρία. Ας ευχηθούμε και αυτό το
συνέδριο να χαρίσει πνευματική ωφέλεια στους εργάτες του και στους υποστηρικτές
της παιδαγωγικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου