Ο λαός δεν αντέχει
άλλο... Και όταν ο λαός δεν αντέχει τότε δεν μπορούμε να υπολογίσουμε που θα
οδηγηθούν τα πράγματα!
« Οφείλουμε να εργαστούμε να
καταστήσουμε κέντρο της ζωής μας τον Χριστό, να επανιδρύσουμε την πατρίδα μας
με τα νάματα της Αγίας Ορθοδοξίας».
Οι αντιστάσεις μας έχουν υποστεί
μεγάλο πλήγμα λόγω του ωχαδελφισμού και της αδιαφορίας ποιμένων της Εκκλησίας
αλλά και πιστών. Και γι’ αυτό οι κίνδυνοι σε βάρος της Εκκλησίας και της
πατρίδος μας συνιστούν πλέον ορατή απειλή. Ως εκ τούτου το «στώμεν καλώς»
απέναντι στη γενική κατρακύλα καθίσταται πλέον αναγκαιότητα.
ΜΕΡΟΣ Α
Τα χρόνια που διανύουμε
Παναγιώτατε θυμίζουν κατά πολύ την εποχή του Χριστού. Και τότε όπως και σήμερα
επικρατούσε ο εξευτελισμός των ανθρωπίνων αξιών ο οποίος πάντα οδηγεί στην
επικράτηση κάθε μορφής ιδιοτέλειας. Και τότε όπως και σήμερα κυριαρχεί η άμεση
αμφισβήτηση του Θεού που εντέχνως ο μιαρός Αντίδικος καλλιεργεί μέσα από την
χαλάρωση της πίστεως. Ως άμεσο αποτέλεσμα της διαταράξεως της σχέσης με το Θεό
είναι η δημιουργία κάθε μορφής κρίσης, πνευματικής, εθνικής, οικονομικής. Και
οι κρίσεις φέρνουν πάντοτε ανασφάλεια, φόβο, απόγνωση, θλίψη γιατί ουσιαστικά
λειτουργούν σε βάρος της αλήθειας. Και Αλήθεια είναι ο Χριστός. Οι φωνές των
ποιμένων που προστάτευαν τα πρόβατα από τους κινδύνους φαίνεται εκτός ελαχίστων
εξαιρέσεων πως βουβάθηκαν...
- Οι διαπιστώσεις που περιλαμβάνονται
στην ερώτησή σας είναι πράγματι ορθές. Η κρίση, ως απουσία Χριστού, που στο
ερώτημά σας περιγράφεται, όπως σήμερα διαπιστώνεται είναι βέβαια γεωγραφικά
ευρύτερη και δεν αφορά μόνο την χώρα μας. Εξετάζοντας τα αίτια της ωστόσο στην
ευλογημένη πατρίδα μας εύκολα θα διαπιστώσουμε πως έχει βάθος χρόνου. Άρχισε
πολύ νωρίς! Τα πρώτα συμπτώματα της ηθικής και πνευματικής κρίσης, όπως
αναφέρετε, είχαν χαρακτηριστικό γνώρισμα το βύθισμα του λαού στην καταναλωτική
κοινωνία και την απόλαυση των αγαθών. Αιφνιδιαστήκαμε θα έλεγα ως λαός από την
εισαγόμενη τεχνητή ευημερία. Δυστυχώς μετά λύπης το αναφέρω δεν υπήρξαν οι
απαραίτητες αντίρροπες δυνάμεις και τα ανάλογα πνευματικά ενδιαφέροντα που θα
μας θωράκιζαν έναντι της επιχειρούμενης ισοπέδωσης των αξιών και των ιδανικών
της φυλής μας. Επιπλέον επί σειρά ετών καλλιεργήθηκε κυρίως από την Ευρώπη μία
μεθοδευμένη επίδραση σε θέματα πίστεως, η οποία ενίσχυσε την αδιαφορία και την
χαλάρωση στην ανάπτυξη της ευεργετικής και εποικοδομητικής σχέσης του ανθρώπου
με τον Θεό. Παρατηρείται μία πρωτοφανής εισβολή ενός ρεύματος αθεΐας ενώ
συγχρόνως αναπτύσσεται ένα αντιεκκλησιαστικό κλίμα, το οποίο έχει ενίοτε
αφετηρία και προέλευση και γαλουχείται και μεθοδεύεται θα έλεγα από κομματικούς
πολιτικούς μηχανισμούς. Επομένως όλα αυτά αποτέλεσαν το πλαίσιο μέσα στο οποίο
όλοι μας εγκλωβιστήκαμε. Φανήκαμε ανέτοιμοι, αθωράκιστοι ενώπιον της λαίλαπας
αυτής, τα αποτελέσματα της οποίας ήδη βιώνει ο ελληνικός λαός. Γιατί χωρίς Θεό
δεν μπορεί κανείς άνθρωπος να πορευτεί με ασφάλεια ούτε εμείς ούτε η
Ευρώπη. Άλλωστε και εκεί είχε προηγηθεί η ηθική κρίση, νοούμενη πάντα ως
προσπάθεια αποχριστιανισμού. Και γι’ αυτό παρατηρούνται τώρα οι φοβεροί αυτοί
κλυδωνισμοί. Ειλικρινώς μας λυπεί το γεγονός ότι ο ελλαδικός χώρος, ο οποίος
διαχρονικά κουβαλά μία τέτοια παράδοση και μία τέτοια ιστορία, όμως ευτελίζεται
διεθνώς. Μας στεναχωρεί το ότι οι συνέπειες της κρίσεως επεκτείνονται ραγδαία
και στο βιοτικό επίπεδο του λαού μας, επαληθεύοντας τις ανάλογες ευαγγελικές
ρήσεις. Όπως μάλιστα δείχνουν τώρα τα πράγματα ο λαός μας δεν αντέχει. Και όταν
ο λαός δεν αντέχει δεν μπορούμε να υπολογίσουμε που μπορούν να οδηγηθούν τα
πράγματα. Άρα το πρόβλημα είναι υπαρκτό, είναι ανησυχητικό και βρισκόμαστε
ακόμη στην αρχή της εξέλιξής του. Και γι’ αυτό απαιτείται απ’ όλους μας μία
αυτοκριτική. Το «γρηγορείτε και προσεύχεσθε» οφείλει, έστω και τώρα, να
αποτελέσει τη βασική αρχή μας ως ποιμένων στην προσπάθεια αντιμετώπισης του
όλου προβλήματος. Οφείλουμε να εργαστούμε να καταστήσουμε κέντρο της ζωής μας
τον Χριστό, να επανιδρύσουμε την πατρίδα μας με τα νάματα της Αγίας Ορθοδοξίας.
Αυτό σημαίνει πως είναι καιρός
Παναγιώτατε εκείνο που εδώ και καιρό διακηρύσσετε προσωπικά και με κάθε
ευκαιρία με λόγια και έργα, δηλαδή το «στώμεν καλώς» να αποτελέσει τη σημαία
της ηγεσίας της Εκκλησίας μας; Μήπως είναι καιρός τα σήμαντρα των ναών να σημάνουν
τη μετάνοια, που αποτελεί μονόδρομο στην επίλυση κάθε προβλήματος; Και αυτό το
αναφέρω και εξ αφορμής του ανακοινωθέντος που εξέδωσε η Ιεραρχία πριν από ένα
μήνα για την οικονομική κρίση, το περιεχόμενο του οποίου ενόχλησε ορισμένους
πολιτικούς κυρίως κύκλους. Ενοχλήθηκαν αυτοί κυρίως που επιθυμούν την
περιθωριοποίηση της Εκκλησίας και θέλουν να της προσδίδουν ένα ρόλο κοινωνικού
κομπάρσου! Εκμεταλλεύονται βέβαια την υποτονική στάση που ακολουθεί ο
Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος προκειμένου να πετύχουν το στόχο τους. Ποιά
είναι η δική σας θέση;
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι
υπάρχει μεγάλη αντίδραση σε κάθε προσπάθεια της Εκκλησίας να ενισχύσει το κύρος
της. Μερικοί υποστηρίζουν ότι υπάρχει και έξωθεν επίδραση. Λησμονούν όμως, ότι
η Ορθόδοξη Εκκλησία μας είναι πολύ δοκιμασμένη μέσα στην ιστορία. Επί
τετρακόσια χρόνια οθωμανικής σκλαβιάς η Εκκλησία είναι αυτή που εξέθρεψε και
διατήρησε την ύπαρξη και την επιθυμία του λαού να αποκτήσει την ελευθερία. Και
αυτό θα το επαναλάβει όποτε χρειαστεί. Υπάρχει λοιπόν μία τάση που εκπορεύεται
από θρησκευτικούς χώρους της Δύσης. Αδυνατούν βλέπετε εκεί να ερμηνεύσουν το
πως η Εκκλησία στην Ελλάδα ασκεί τόσο μεγάλη επιρροή στο λαό. Και γι’ αυτό
επιδεικνύουν μία εχθρική στάση απέναντι σε οιανδήποτε πρωτοβουλία, η οποία αποβλέπει
πράγματι στην σταδιακή περιθωριοποίησή της. Δυστυχώς το γεγονός αυτό δεν
συνειδητοποιείται από όλους μας. Δεν παύει όμως, να αποτελεί μία στυγνή
πραγματικότητα. Την ίδια εχθρική στάση διαπιστώνουμε και από άλλα φυσικά πεδία.
Κάθε προσπάθεια περιθωριοποίησης της Εκκλησίας μας αποβαίνει άκαρπη, αφού
η πλειονότητα του ελληνικού λαού παραμένει σταθερά κοντά Της και η πράξη και η
ζωή της Εκκλησίας επηρεάζει το λαό. Τρανό παράδειγμα αποτελούν οι μεγάλοι
σταθμοί του έτους, δηλαδή τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, ο Δεκαπενταύγουστος αλλά
και η Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία. Είναι σταθμοί που αναδεικνύουν κάθε φορά
τους στενούς διαχρονικούς δεσμούς του Έλληνα με την Εκκλησία και τον Χριστό.
Δεν μπορούμε ωστόσο να παραβλέψουμε το πόσο επικίνδυνη είναι αυτή η επιθετικότητα
των διαφόρων κέντρων. Γι’ αυτό η ευθύνη η δική μας είναι τεραστία τόσο για τον
ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο όσο και όλα τα θεσμικά Συνοδικά όργανα. Προσωπικά πάντως
εκτιμώ πως οι αντιστάσεις μας έχουν υποστεί μεγάλο πλήγμα λόγω του ωχαδελφισμού
και της αδιαφορίας των ποιμένων της Εκκλησίας αλλά και των πιστών. Και γι’ αυτό
οι κίνδυνοι αυτοί σε βάρος της Ορθοδοξίας και της πατρίδος μας συνιστούν πλέον
ορατή απειλή. Έτσι το «στώμεν καλώς» στην γενική κατρακύλα καθίσταται πλέον
αναγκαιότητα.
Ο σοφός προφητάναξ Δαυίδ
προτρέπει στους ψαλμούς τον Ισραήλ να μην ελπίζει σε άρχοντες αλλά να έχει
στραμμένα τα μάτια του στο Θεό γιατί μόνο από εκεί έρχεται η σωτηρία, νοούμενη
ως επίλυση προβλημάτων, ως επαναφορά του χαμόγελου και της ελπίδας... Τη
συνταγή αυτή δυστυχώς δεν ακολούθησε σήμερα ο νέος Ισραήλ, ο λαός του Χριστού,
η Ορθόδοξη Ελλάδα μας. Ως ποιμενάρχης της πρωτεύουσας της Μακεδονίας έχετε
στηλιτεύσει τη διπλωματική αδράνεια στα εθνικά θέματά μας και δη στο Σκοπιανό.
Μάλιστα έχετε αναλάβει πρωτοβουλίες που βοήθησαν στην ενίσχυση της ελληνικής
θέσης στις διαπραγματεύσεις. Μείνατε η μοναδική επίσημη φωνή αντίδρασης.
Κάποιοι πλέον είναι εμφανές ότι ενοχλούνται και επιχειρώντας να την
αποδυναμώσουν παρουσιάζουν τον πατριωτισμό και την αλήθεια ως γραφικότητα.
Όταν ανέλαβα τη διαποίμανση της
ιστορικής Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης το 2004 έθεσα ως προτεραιότητα την
επανεργοποίηση και το συντονισμό της αντίδρασης του λαού μας έναντι απαράδεκτων
απαιτήσεων των Σκοπιανών! Με δεδομένο ότι οι αντιδράσεις είχαν ατονίσει. Έτσι το
Σεπτέμβριο του 2005 στο Βελλίδειο κατά την επίσημη τελετή των εγκαινίων της
έκθεσης διάβασα κείμενο δύο σελίδων, το οποίο αποτελούσε θα λέγαμε εγερτήριο
σάλπισμα για το μεγάλο αυτό εθνικό θέμα. Γιατί είναι πλέον πολλαπλώς
διαπιστωμένο ότι αυτοί οι άνθρωποι στα Σκόπια έχουν χάσει το μυαλό τους!
Προβαίνουν σε πράγματα απαράδεκτα και επικίνδυνα για την Ελλάδα! Οφείλουμε
λοιπόν να ξεσηκωθούμε όλοι για να διαφυλάξουμε την αλήθεια και την ιστορία μας.
Τότε τόνισα ότι υπάρχουν σταγονίδια και τώρα, όχι υπό την έννοια που έλεγε ο
Αβέρωφ, και εντός των τειχών. Είπα η ταν η επί τας. Το βράδυ έγινε μία «έκρηξη»
στις τηλεοράσεις, η οποία είχε να κάνει με το πως ενώπιον της πολιτικής και
στρατιωτικής ηγεσίας ο Μητροπολίτης Άνθιμος τόλμησε να θίξει αυτό το εθνικό
ζήτημα. Μετά όμως, από ένα μήνα όταν εκτίμησαν τη σοβαρότητα της υπόθεσης βάσει
των ενεργειών των Σκοπίων σε βάρος της Ελλάδος και της Μακεδονίας έλεγαν πως ο
Μητροπολίτης Άνθιμος είχε δίκαιο και πως τότε τον παρεξηγήσαμε. Από τότε μέχρι
και σήμερα δεν έχω πάψει να μιλώ για την πατρίδα και συγκεκριμένα να στηλιτεύω
την αμφισβήτηση της ελληνικότητας της Μακεδονίας από τη Σκοπιανή
κυβέρνηση. Από τότε η στάση της Εκκλησίας πιστεύω πως αποτελεί ισχυρό
χαρτί στην ελληνική διπλωματία κατά τις διαπραγματεύσεις και τις συζητήσεις που
διεξάγονται κατά καιρούς. Υπολογίζουν πολύ σήμερα το ότι η Εκκλησία την
οποία ακολουθεί ο λαός επ’ ουδενί δύναται να συναινέσει στην προσπάθεια των
Σκοπιανών να σφετερισθούν την ιστορία της Μακεδονίας προκειμένου να αποκτήσουν
την ψευδαίσθηση εθνικής οντότητας. Να με ποιό τρόπο η ελληνική διπλωματία
βοηθήθηκε από τον αγώνα που διεξάγει η Μητρόπολη Θεσσαλονίκης για την υπόθεση
των Σκοπίων. Επιπλέον υπήρξε και η κίνηση των τριακοσίων καθηγητών ξένων
Πανεπιστημίων ειδικών στα θέματα ιστορίας. Έγραψαν μία επιστολή προς τον
πρόεδρο των ΗΠΑ κ. Ομπάμα, ο οποίος αν θέλει να μάθει την αλήθεια μπορεί απλά
να την αναγνώσει. Στην επιστολή χαρακτηρίζουν ως τρέλα να έρχονται οι Σκοπιανοί
και να ισχυρίζονται ότι είναι Μακεδόνες. Είναι τρέλα να αλλοιώνουν την ιστορία
προκειμένου να πετύχουν να βγουν στο Αιγαίο διεκδικώντας περιοχές που
επεκτείνονται από τις Πρέσπες έως και το Νέστο. Είναι τρέλα να ισχυρίζονται ότι
το κρατίδιο των Σκοπίων αποτελεί το κράτος των Μακεδόνων με πρωτεύουσα τη
Θεσσαλονίκη. Οι καθηγητές γράφουν ακόμη ότι οι Σκοπιανοί έκαναν ένα μεγάλο
λάθος. Επειδή δεν είχαν ιστορία επιχειρούν να την αποκτήσουν τώρα αναδρομικά
καπηλευόμενοι την ιστορία των Ελλήνων Μακεδόνων. Ήδη κυκλοφορούν και ανάλογοι
χάρτες που δεικνύουν την Μακεδονία ότι είναι υπό κατοχή. Ας αφήσουν λοιπόν κατά
μέρος θέματα που αφορούν την ονομασία και τη γλώσσα τα οποία είναι
αδιαπραγμάτευτα...
Και όμως Παναγιώτατε, αυτά δεν
εμπόδισαν το Βατικανό να προβεί στην αναγνώριση των Σκοπίων με το όνομα
Μακεδονία!
Το έπραξε κατά την προσωπική μου άποψη
γιατί θέλει να σφετερισθεί την υπόθεση Κυρίλλου και Μεθοδίου. Είναι λοιπόν
απαράδεκτη η στάση μας ως Ιεραρχία να θεωρούμε πως η πράξη αυτή του Βατικανού
ανήκει στη σφαίρα της πολιτικής. Είναι απαράδεκτη η θέση που διατυπώνεται από
αδελφούς Αρχιερείς και τον Αρχιεπίσκοπο ότι ως Εκκλησία δεν πρέπει να
εμπλακούμε στο εθνικό αυτό θέμα, έστω και με μιας μορφής διαμαρτυρία. Είναι
λάθος η στάση αυτή και επιζήμια για το λαό μας. Ταπεινή μου γνώμη είναι πως ένα
εθνικό θέμα ουδέποτε είναι έξω από τα ενδιαφέροντα της Εκκλησίας. Νομίζω ότι η
ευθύνη πέφτει στους ώμους του Αρχιεπισκόπου. Είναι αρχιεπισκοπική κυρίως η
ευθύνη. Δυστυχώς όμως, ο Αρχιεπίσκοπος έχει άλλη θέση αλλά αυτό δεν σημαίνει
ότι και εμείς θα σταματήσουμε να μιλάμε.
Μιας και μιλάμε για εθνικά
θέματα, θα ήθελα την άποψή σας στο ζήτημα απώλειας της εθνικής κυριαρχίας λόγω
του χρέους. Πολλοί θέλουν να ακούσουν την Εκκλησία. Έχει λόγο η Εκκλησία
σ' αυτό το εθνικό πλέον θέμα που συνιστά εμφανή απειλή;
Αν η Εκκλησία θελήσει να δραστηριοποιηθεί,
έχει τη δυνατότητα με όλα τα μέσα που διαθέτει δια των Ιερών Μητροπόλεων και
των Ενοριών να κάνει μία ενημερωτική επανάσταση, ειρηνική βέβαια και ευγενική
και ιστορικά κατοχυρωμένη. Η Εκκλησία οφείλει να αναλάβει πρωτοβουλία έτσι
ώστε να κατανοήσουν εκεί στις Βρυξέλλες ότι αποτελεί χρέος ολοκλήρου της
Ευρώπης έναντι της Ελλάδος και της ιστορίας της, η θωράκισή της. Οφείλουν να
σεβαστούν το γεγονός ότι η Ελλάδα αποτελεί την κοιτίδα και τη βάση
ολοκλήρου του ευρωπαϊκού πολιτισμού και κυρίως να σεβαστούν την επιθυμία της να
διατηρήσει την εθνική της κυριαρχία. Βέβαια η εθνική κυριαρχία είναι δύο
μορφών: μία μορφή της είναι να μας διοικούν, όπως τώρα επί παραδείγματι με την
τρόϊκα. Και αυτό το λέμε ότι είναι πολυεθνική κυριαρχία. Η άλλη μορφή συνδέεται
με την πτώχευση. Τότε η κυριαρχία σε βάρος της εθνικής μας κυριαρχίας πιθανόν
να είναι και απώλεια γεωγραφικών τόπων της χώρας. Και το πρώτο είναι κακό, αλλά
το δεύτερο είναι χείριστο και αποτρόπαιο. Εάν λοιπόν τα εξετάσουμε έτσι όπως
έρχονται τα πράγματα και ήδη διαμορφώθηκαν, έχουμε συμφέρον να κρατήσουμε την
επικοινωνία και την ένταξή μας με την Ευρώπη, ανεχόμενοι την μορφή της
πολυεθνικής κυριαρχίας. Και αυτό μέχρις ότου ρυθμίσουμε τα οικονομικά
σφάλματα του παρελθόντος, να πληρώσουμε τις οφειλές μας έναντι της Ευρώπης,
έστω και με μια ζωή πιο στερημένη μέσα σε πλαίσια βέβαια, τα οποία θα
επιβεβαιώνονται από τους διεθνείς οργανισμούς και δεν θα αποτελούν αδικία και
εκμετάλλευση. Όταν τα ξεπεράσουμε αυτά, κάτι που υπολογίζουν να γίνει μετά το
2015, θα γίνουν τα πράγματα καλύτερα. Εάν φτάσουμε όμως σε μία πτώχευση και
φύγουμε από το ευρώ και την ευρωζώνη, θα πάθουμε μεγάλη συμφορά και μεγάλη
καταστροφή. Προσωπικά δεν μπορώ να φανταστώ ποτέ, ότι θα βρεθεί η Ελλάδα έξω
από την ευρωζώνη μετά από 30 χρόνια συνεργασίας και εντάξεως στην Ε.Ε.
Η κρίση δεν είναι μόνο πλέον
ελληνικό φαινόμενο, είναι παγκόσμια. Βλέπουμε ότι οι λεγόμενες «αγορές» και τα
διευθυντήρια αυτών, κτυπούν το ευρώ σαν νόμισμα. Διάχυτη πλέον είναι η
φημολογία πως τα συγκεκριμένα διευθυντήρια, ήδη επεξεργάζονται ένα παγκόσμιο
νόμισμα. Και γι' αυτό συσσωρεύουν ήδη τον χρυσό σε κάποιες χώρες, Γερμανία,
Αγγλία, Γαλλία, γιατί είναι λογικό πως αυτοί που θα έχουν τον χρυσό, θα έχουν
και το πάνω χέρι στο παγκόσμιο νόμισμα. Λένε λοιπόν ότι τα κτυπήματα από τις
αγορές έχουν αυτό το στόχο. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο η ευρωζώνη θα πάψει να
υφίσταται. Ήδη υφίσταται μία πολεμική σ’ αυτό ακριβώς το επίπεδο.
Κοιτάξτε! Πιστεύω πως αυτό το θέμα
είναι δύσκολο και πολύπλοκο. Προσωπικά πιστεύω ότι οι απόπειρες αποδυναμώσεως
του ευρώ προκαλούνται από την άλλη ήπειρο απέναντι, από τις ΗΠΑ δηλαδή, για να
εξασφαλίσει την μοναδικότητα ισχύος νομίσματος το δολάριο. Κι αυτό δεν γίνεται
μόνο με την θέληση των πολιτικών, αλλά και μεγάλων παραγόντων και δυνάμεων που
υπάρχουν στην μεγάλη αυτή ήπειρο, που είναι οι πιο ισχυροί του κόσμου σήμερα.
Μα και το δολάριο έχει
προβλήματα! Υπάρχει άλλωστε μεταξύ των άλλων και η αποκάλυψη του Στρος Καν, για
την απουσία αποθεματικού σε χρυσό πλέον στις ΗΠΑ.
Ακούω αυτό που λέγεται, ότι τυπώνονται
δολάρια ενώ δεν υπάρχει αντίκρυσμα χρυσού. Ειλικρινά δεν ξέρει κανείς τι να
υποθέσει με όλα αυτά που γίνονται. Παρά τα χτυπήματα και τις φήμες από
Κασσάνδρες δεν πιστεύω πως το ευρώ μπορεί να καταργηθεί και να διαλυθεί δηλαδή
η Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί αν φύγει το ευρώ και καταργηθεί η ευρωζώνη, θα
διαλυθεί τότε κι αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση. Προσωπικά νομίζω πως θα σταθεί το
ευρώ. Όσον αφορά όμως στην Ελλάδα, αν τελικά το ευρώ αποδυναμωθεί και διαλυθεί
η Ευρωπαϊκή Ένωση, θα είμαστε κι εμείς μια χώρα που ήταν πρώτα στην Ευρωπαϊκή
Ένωση και τώρα δεν θα είναι... Αν όμως παραμείνει η Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε
πρέπει να είμαστε εκεί, αυτός είναι ο φυσικός μας χώρος. Δεν μπορούμε να πάμε
εμείς προς τις ανατολικές περιοχές. Ο χώρος είναι «φραγμένος»! Κι από εκεί επιχειρείται
το γνωστό τόξο που λέει ο Τούρκος υπουργός των Εξωτερικών ο Νταβούτογλου στο
ογκώδες βιβλίο του για το «Βαθύ Κράτος» που ξεκινάει από την Τουρκία και
περνάει πάνω από την Βουλγαρία, εμάς μας αφήνει επί του παρόντος απ' έξω,
προχωρεί στα Σκόπια, στην Αλβανία και καλύπτει όλο αυτό τον χώρο για λόγους
στρατιωτικούς, εμπορικούς, πολιτικούς κ.τ.λ. Φθάσαμε στο σημείο εταιρείες
Τουρκικές να θέλουν να αναλάβουν το ξενοδοχείο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ PALACE της
Θεσσαλονίκης, το οποίο έχει κλείσει όπως ξέρετε, για να το επαναλειτουργήσουν! Θα
κάνουμε «επανάσταση» σ' αυτό το ενδεχόμενο.
Βλέπουμε μία παρέμβαση των
Τούρκων επιχειρηματιών γενικά στον ελλαδικό χώρο το τελευταίο διάστημα.
Όλοι κοιτάνε να αρπάξουν και τα
θύματα είναι οι μικρές χώρες.
(Συνεχίζεται)
Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου