Κυριακή Ι΄Λουκά – Η πνευματική ηλικία

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Γαλάτας γ΄ 23-δ΄ 25

H ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

«Πάντες υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ»

     Ὅταν σκεπτώμαστε ἢ μιλᾶμε γιὰ τὴν ἡλικία τοῦ ἀνθρώπου, συνήθως ἔχουμε ὑπ’ ὄψη μας τὴν σωματική του ἡλικία. Τὰ χρόνια τῆς ζωῆς του. Καὶ ὅμως ἐκεῖνο ποὺ ἔχει ἰδιαίτερη σημασία γιὰ κάθε ἄνθρωπο εἶναι ἡ πνευματική του ἡλικία. Ἡ πρόοδος καὶ ἀνάπτυξη τῆς ψυχῆς του, ἡ αὔξηση καὶ ὡρίμανση τοῦ πνευματικοῦ του κόσμου. Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ θέμα κάνει λόγο ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸ σημερινὸ ἀνάγνωσμα.

 ΤΑ ΝΗΠΙΑ

     Ἡ πρώτη πνευματικὴ ἡλικία τοῦ ἀνθρώπου χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν ἀπουσία τῆς πίστεως. Οἱ ἄνθρωποι χωρὶς τὴν πίστη εἶναι νήπια πνευματικῶς. «Πρὸ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα», λέει ὁ θεῖος Ἀπόστολος σήμερα. Πρὶν ἔλθη ἡ νέα χριστιανικὴ ἐποχὴ τῆς πίστεως, φρουρούμαστε ἀπὸ τὸν Μωσαϊκὸ νόμο, ὅπως ἀκριβῶς καὶ τὰ νήπια βρίσκονται ὑπὸ τὴν παρακολούθηση παιδαγωγοῦ. Ὁ παιδαγωγὸς εἶναι ἀπαραίτητος, γιατί τὰ νήπια, λόγῳ τῆς ἀνωριμότητός τους, ὑπάρχει κίνδυνος νὰ χτυπήσουν, νὰ καοῦν, νὰ τραυματιστοῦν. Ὁλόκληρη ἡ προχριστιανικὴ ἀνθρωπότητα βρισκόταν στὴ νηπιακὴ ἡλικία. Τὰ «μὴ» τοῦ Δεκαλόγου ἦταν ἀπαραίτητα γιὰ νὰ προφυλάξουν τοὺς ἀνθρώπους-νήπια, ἀπὸ τὰ εἴδωλα, τὸ ἔγκλημα καὶ τὴ διαφθορά. Ἀλλὰ καὶ ὅσοι ἔπειτα στὴ χριστιανικὴ ἐποχὴ ἀγνοοῦσαν τὴν χριστιανικὴ πίστη ἢ βρίσκονταν στὰ πρῶτα βήματά της, ἦταν νήπια. Σ’ αὐτοὺς γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅτι «οὐκ ἠδυνήθην ὑμῖν λαλῆσαι ὡς πνευματικοῖς, ἀλλ’ ὡς σαρκικοῖς, ὡς νηπίοις ἐν Χριστῷ» (Α΄ Κορ. γ΄ 1).

     Μήπως ὅμως καὶ σήμερα στὸν 21ο χριστιανικὸ αἰῶνα δὲν βρίσκονται πολλοὶ ἄνθρωποι σ’ αὐτὴ τὴ νηπιακὴ ἡλικία; Οἱ ἄνθρωποι, ποὺ ζοῦν χωρὶς πίστη ἢ ἀγνοοῦν τὴν πίστη εἶναι νήπια. Αὐτοὶ ἔχουν ἀνάγκη ἄγρυπνης παρακολουθήσεως.

 ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

     Ἡ δεύτερη φάση τῆς πνευματικῆς ἡλικίας τοῦ ἀνθρώπου ἀρχίζει μὲ τὴν ἔλευση τῆς πίστεως. «Ἐλθούσης τῆς πίστεως οὐκέτι ὑπὸ παιδαγωγόν ἐσμεν. Πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», συνεχίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Μὲ τὴν ἔλευση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο οἱ ἄνθρωποι ὡριμάζουν πνευματικά. Γίνονται παιδιὰ τοῦ Θεοῦ.

   Τὰ μεγάλα παιδιὰ ζοῦν ἐλεύθερα πλέον μέσα στὴν οἰκογένεια. Ἀπολαμβάνουν τὴ χαρὰ καὶ τὴν στοργὴ τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς. Ἀνακαλύπτουν ὅτι ἔχουν καὶ ἄλλα ἀδέλφια, ποὺ εἶναι παιδιὰ τῆς ἴδιας οἰκογένειας. Νιώθουν ἰδιαίτερα τὸ μεγάλο προνόμιό τους νὰ εἶναι πάντα κοντὰ στὸν πατέρα τους καὶ νὰ μποροῦν σὲ κάθε στιγμὴ νὰ τὸν φωνάζουν μὲ τὴν ὡραία, τὴν γλυκειὰ λέξη: «πατέρα»!

   Ὅσοι πιστεύουν στὸν Χριστὸ βρίσκονται στὴν πνευματικὴ ἡλικία τῶν παιδιῶν τοῦ Θεοῦ. Ἔχουν τὸ μεγάλο προνόμιο νὰ λέγωνται καὶ νὰ εἶναι «τέκνα Θεοῦ» (Ἰωάν. α΄ 12). Ὅσοι πιστεύουν στὸν Χριστὸ ἀνακαλύπτουν στὸ πρόσωπο τῶν ἄλλων ἀνθρώπων τοὺς ἀδελφούς τους. Γιὰ τοὺς πιστοὺς Χριστιανοὺς δὲν ὑπάρχουν πλέον κοινωνικὲς καὶ φυλετικὲς διαφορές. «Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ». Αἰσθάνονται ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἀνήκουν στὴν ἴδια οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ καὶ προσπαθοῦν μὲ κάθε τρόπο νὰ ἐξυπηρετήσουν καὶ νὰ βοηθήσουν τοὺς ἀδελφούς τους.

    Ἐμεῖς σὲ ποιὰ πνευματικὴ ἡλικία βρισκόμαστε; Ἔχουμε γίνει διὰ τῆς πίστεως παιδιὰ τοῦ Θεοῦ ἢ χωρὶς τὴν πίστη καὶ τὴ ζωή, ποὺ ἐμπνέει ἡ χριστιανικὴ πίστη, βρισκόμαστε ἀκόμη στὴ νηπιακὴ πνευματικὴ ἡλικία; Ἂς ἐξετάση ὁ καθένας τὸν ἑαυτό του. Νὰ γίνουμε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. Νὰ ἐγκαταλείψουμε τὴ νηπιακὴ ἡλικία μὲ ὅλες τὶς ἐκδηλώσεις τῆς ἀνωριμότητος καὶ ἁμαρτωλότητος καὶ νὰ περάσουμε στὴν «ἐλευθερία τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ» (Ρωμ. η΄ 21). Ἂν ὅμως τὴν αὔξηση τῆς σωματικῆς ἡλικίας τὴν ἀπεργάζεται ὁ χρόνος, τὴν αὔξηση τῆς πνευματικῆς ἡλικίας τὴν κατεργάζεται τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. «Ὅσοι Πνεύματι Θεοῦ ἄγονται, οὗτοί εἰσιν υἱοὶ Θεοῦ» (Ρωμ. η΄ 14). Ὅσοι δέχονται τὴν καθοδήγηση τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐμπνέονται ἀπὸ αὐτό, αὐτοὶ εἶναι πραγματικὰ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ζοῦμε μιὰ πνευματικὴ καὶ μυστηριακὴ ζωή, δίνουμε τὴν δυνατότητα στὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ νὰ κατεργασθῆ μέσα μας τὴν αὔξηση καὶ τὴν ὡριμότητα τῆς πνευματικῆς ἡλικίας.

“ΖΩΗ”,  01/12/2011