Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού - «Αράτω τον σταυρόν αυτού»

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Γαλ. β’ 16 - 20

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Μαρκ. η΄ 34 –θ’ 1

 «Αράτω τον σταυρόν αυτού»

Το Ευαγγέλιο το οποίο ακούσαμε σήμερα, αλλά και το Ευαγγέλιο της προηγούμενης Κυριακής, είναι διαλεγμένα από τους Θεοφώτιστους Πατέρες της Εκκλησίας να συνοδεύσουν την εορτή της υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.

Μας υπενθυμίζουν, ότι ο Ιησούς Χριστός ήρθε, έγινε άνθρωπος. δίδαξε, μας έδειξε με το παράδειγμα Του πως πρέπει να ζει ο άνθρωπος. Σταυρώθηκε από αγάπη για μας, με ένα και μόνο σκοπό, την σωτηρία μας. Την σωτηρία μας, όχι από κίνδυνο προσωρινής, σωματικής βλάβης, αλλά από τον κίνδυνο να χάσουμε, να καταστρέψουμε την ψυχή μας με τον απώτερο, τον τελικό κίνδυνο να χάσουμε την αιώνια ζωή.

Κατέβηκε Εκείνος στη γη, για να ανεβάσει ημάς στους Ουρανούς. Δεν το καταλάβαμε ακόμη, ότι ο Θεός από αγάπη μας θέλει κοντά του για πάντα, όταν θα φύγουμε από τη ζωή αυτή. Μας θέλει παιδιά του γνήσια και άξια να ζούμε μαζί του, κοντά του στην άλλη ζωή, στην Βασιλεία των Ουρανών.

Ως Θεός παντογνώστης, έβλεπε και βλέπει ότι δεν σκεπτόμαστε αυτό το αιώνιο συμφέρον μας. Βλέπει ότι παρασυρόμαστε και κάνουμε πράγματα που νομίζουμε ότι εξυπηρετούν το συμφέρον μας, ενώ απεναντίας, αυτά είναι ζημιά και θάνατος για τη ψυχή μας. Μας υπενθυμίζει, λοιπόν, σήμερα το Ευαγγέλιο που ακούσαμε τα λόγια του Κυρίου: «Τι ωφελήσει άνθρωπος εάν κερδίσει τον κόσμον όλον και ζημιωθεί την ψυχήν αυτού ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού»: Η απάντηση είναι φανερή, όχι μόνο δεν θα κερδίσει αλλά και θα χάσει τα πάντα.

Για τούτο ξεκαθαρίζει ο Ιησούς Χριστός τα πράγματα και λέγει: «Αν πραγματικά νοιώθετε το αιώνιο συμφέρον σας και θέλετε (όχι υποχρεωτικά) να ακολουθήσετε την γραμμή που σας δείχνει το δρόμο που οδηγεί σε μένα και στη σωτηρία σας, πρέπει να απαρνηθείτε, να σταματήσετε, να διακόψετε, κάθε κακό και αμαρτωλό, κάθε τι που καταστρέφει την αγνότητα, την καθαρότητα της ψυχής σας, όσο και αν έχει συνηθίσει σ’ αυτή ο εαυτός σας. Θα αρνηθείτε αυτόν τον αμαρτωλό εαυτό σας με όλα του τα κακά έργα, ακόμα και τις σκέψεις τις κακές και τις επιθυμίες που ζημιώνουν την ψυχή σας.

Θα σας είναι δύσκολο· και  όμως, πρέπει να αρνηθείτε την αμαρτία. Αυτό σημαίνει το «αράτω τον σταυρόν αυτού» ο καθένας σας. Όπως εγώ σήκωσα τον δικό μου σταυρό στον Γολγοθά, για να σταυρώσω τις δικές σας αμαρτίες, είναι λογικό να κάμετε κι εσείς αυτή την προσπάθεια. Να συμβάλετε κι εσείς κατά κάποιο τρόπο στη σωτηρία σας. Να νοιώθετε ότι έχετε υποχρέωση γι’ αυτή την ψυχή που εγώ σας έδωκα και θέλω και πρέπει να κάνετε τα πάντα για να την διατηρήσετε σαν θεϊκό δώρο, όπως σας την παρέδωσα. Αυτό είναι το συμφέρον σας».

Από την ποιότητα της ψυχής του κρίνεται και χαρακτηρίζεται ο καλός ή κακός ο άνθρωπος. Αυτή συνδέει τον άνθρωπο με το Θεό. Αυτή προσεύχεται, αυτή η ίδια γνωρίζει ότι είναι αθάνατη και ότι σαν αθάνατη προορίζεται να ζήσει στην άλλη, την αιώνια ζωή με το Θεό.

Ίσως να πει κάποιος: Μα δεν αρκεί, Κύριε, το ότι βαφτιστήκαμε; Ότι έχουμε το όνομα σου, λεγόμαστε Χριστιανοί; Πηγαίναμε κάποτε-κάποτε στην Εκκλησία. Δεν είναι αρκετό αυτό;

Όχι μόνον δεν είναι αρκετό, αλλά είναι και κακό και επιζήμιο. Κάνει ζημιά και στον εαυτό σου και στους άλλους. Στον εαυτό σου, διότι ξεγελιέσαι ότι είσαι εντάξει και δεν καταβάλλεις προσπάθεια για κάτι καλύτερο, ζημιά και στους άλλους που θέλεις να φαίνεσαι και να λέγεσαι Χριστιανός, ότι έρχεσαι και στην Εκκλησία, όταν η ζωή σου, η συμπεριφορά σου στην κοινωνία φανερώνει το αντίθετο. Κάνεις καλό ίσως σε πολλούς, που αν ήθελαν να πλησιάσουν την Εκκλησία, να γίνουν καλύτεροι, να σωθούν είναι φυσικό να λέγουν: «Βλέπω κι αυτούς που πηγαίνουν στην Εκκλησία». Κατακρίνονται όλοι οι Χριστιανοί από τη δική μας χλιαρότητα, και κατακρίνεται η Εκκλησία μας, η πίστη μας, σαν ανίκανη να σώσει τον άνθρωποι και κατά την έκφραση του Αποστόλου Παύλου «βλασφημείται ο Θεός».

Τι το όφελος αν πηγαίνεις στην Εκκλησία, αλλά εξαπατάς τον πελάτη σου, εάν εκμεταλλεύεται τον εργάτη σου, εάν χαρτοπαίζεις, εάν αφήνεις την πλεονεξία να κυβερνά τις σκέψεις σου και τις πράξεις σου. Πλήθος άλλων παθών και αδυναμιών πρέπει να προσέξουμε να απομακρύνουμε από τις ψυχές μας, προτιμώντας το αιώνιο συμφέρον μας.

Ας μείνει στη σκέψη, στη ψυχή μας ο λόγος του Κυρίου «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι… Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδίσει τον κόσμον όλον και ζημιωθεί την ψυχήν αυτού ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;»

Ο Σταυρός του Κυρίου, όπου και αν τον βλέπουμε αυτό το μήνυμα μάς απευθύνει, το μήνυμα που αποβλέπει στο αιώνιο συμφέρον μας, στην σωτηρία μας.

Γιώργος Σαββίδης – Μητρόπολη Πάφου