Στέργιος Ν. Σάκκος, Ο στόχος μας

Ο ΣΤΟΧΟΣ ΜΑΣ

Τοῦ κ. Στεργίου Ν. Σάκκου, Ὁμοτ. Καθηγητοῦ Α.Π.Θ.

Χάρισμα θεϊκό καί γνώρισμα μοναδικό τοῦ ἀνθρώπου ἡ δυνατότητα νά ποθεῖ, νά ἐπιθυμεῖ, νά σχεδιάζει τό μέλλον του. ᾿Αλλά καί ἀλήθεια πικρή, ὡστόσο μαρτυρημένη, ὅτι ἐλάχιστα ἀπ᾿ αὐτά πού ἐπιθυμοῦμε ἐπιτυγχάνουμε. Πρέπει νά συγκλίνουν τόσες προϋποθέσεις, νά συντρέξουν τόσοι παράγοντες γιά νά πραγματοποιηθεῖ αὐτό πού ἐπιθυμήσαμε! Κι ὅμως, ὑπάρχει μία κορυφή ὅπου ὁ καθένας μπορεῖ ν᾿ ἀνεβεῖ, ἀρκεῖ νά τό ἐπιθυμήσει. Εἶναι ἡ ἁγιότητα. Διότι, γιά νά γίνει κανείς ἅγιος πρέπει νά συνυπάρχουν μόνο δύο παράγοντες· ἡ θέληση τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀνθρώπινη θέληση. ῾Η θέληση τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀδιάψευστα δηλωμένη· «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α´ Τι 2,4). ᾿Απομένει, λοιπόν, στήν προσωπική θέληση τοῦ καθενός ἡ κατάκτηση τῆς σωτηρίας, τῆς ἁγιότητος.

Εἶναι γεγονός ὅτι τή σωτηρία, πού εἶναι ἡ οὐσία τῆς ἁγιότητος, τήν προσφέρει σέ ὅλους ὁ Θεός. Γιά χάρη ὅλου τοῦ κόσμου ἔγινε ἄνθρωπος καί θυσιάσθηκε ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστός. Πρός τίς καρδιές ὅλου τοῦ κόσμου ἀπευθύνει τό εὐαγγέλιό του. Προτείνει τή σπορά τοῦ λόγου του ὁ καλός σποριάς, γιά νά ἀναγεννήσει, νά ἀναμορφώσει, νά μεταμορφώσει τόν ἄνθρωπο. Κι ὅπου βλασταίνει ὁ σπόρος, ὁ ἀξιόπιστος λόγος τοῦ Εὐαγγελίου, πραγματοποιοῦνται κοσμοϊστορικές ἀλλαγές· ὁ ἄγριος γίνεται ἅγιος, ὁ ληστής ἀσκητής, ὁ ἀπάνθρωπος φιλάνθρωπος, τά ὄργανα καί ἡ σπορά τοῦ διαβόλου μεταποιοῦνται καί ἀπαρτίζουν τήν οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ.

᾿Αλλά καί μέσα στήν οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ, μέσα στήν ᾿Εκκλησία του, ὅπου μέ τό βάπτισμά μας ἐνταχθήκαμε, ἀπολαμβάνουμε τήν προσφορά τοῦ Θεοῦ κατά τό μέτρο τῆς δικῆς μας προθέσεως καί διαθέσεως, ἡ ὁποία, βεβαίως, ἐπιδέχεται βελτίωση καί καλλιέργεια. Κι ἐδῶ ἀκριβῶς εἶναι πού ὁ καθένας ὀφείλει νά ἐπιμείνει. Κάθε παιδί πού γεννιέται ἔχει ἀνάγκη ἀπό τροφή καί μόρφωση, γιά νά αὐξηθεῖ σωματικά καί διανοητικά. Χωρίς αὐτή τή φροντίδα κινδυνεύει ἡ ποιότητα τῆς ζωῆς του ἀλλά καί ἡ ἴδια ἡ ζωή του. Κατά τόν ἴδιο τρόπο, τά μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας, ὅσοι ζοῦμε τήν πνευματική ζωή, ἔχουμε ἀνάγκη νά ἀνανεώνουμε τό βάπτισμά μας. ῾Η ἀνανέωση γίνεται μέ τήν πνευματική μας καλλιέργεια. Στόν ὅρο αὐτό συμπεριλαμβάνουμε τόν πνευματικό ἀγώνα, πού διεξάγεται μέ ὅπλα τή μελέτη, τήν προσευχή, τή νηστεία, τήν ἀγαθοεργία, τόν ἐκκλησιασμό, τήν ἐξομολόγηση, τή θεία Κοινωνία.

῎Αν σήμερα ὁ κόσμος μας, παρόλα τά πλούτη καί τίς κατακτήσεις, τά ἐπιτεύγματα καί τήν τεχνογνωσία του, τραβᾶ ἀνεξέλεγκτα πρός τήν ἀποχαλίνωση· ἄν μέ τρόμο διαπιστώνουμε τήν ἀπουσία τοῦ ἀνθρώπου μέ ἀνθρωπιά, μέ σεβασμό, μέ εὐγένεια καί καλωσύνη, εἶναι διότι ἀπουσιάζει τό ἐνδιαφέρον γιά τά πνευματικά. ῎Οχι οἱ ποικίλες ἀποκαλούμενες «πνευματικές ἐκδηλώσεις» καί «κουλτούρα» ἀλλά ὁ πολιτισμός τῆς ψυχῆς, αὐτός τόν ὁποῖο ἐξασφαλίζει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἡ πνευματική καλλιέργεια.

῾Η χαρά καί ἡ εἰρήνη, ἡ ἁρμονία καί ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ, πού ἐπιζητοῦμε στήν προσωπική, τήν οἰκογενειακή καί γενικότερα στήν κοινωνική μας ζωή, εἶναι οἱ γλυκεῖς καρποί τῆς πνευματικῆς καλλιέργειας. ῾Η ἔλλειψή της μόνο δεινά μπορεῖ νά σωρεύει στήν ἀνθρώπινη ἱστορία. Τά ἴδια τά ἐπιτεύγματα καί ὁ πολιτισμός πού ἀναπτύχθηκε ἐρήμην τοῦ Θεοῦ καί τοῦ λόγου του ἀπειλοῦν σήμερα νά συνθλίψουν καί νά ἐξοντώσουν τόν κόσμο μας. ᾿Αλλά καί ἡ ὑποβάθμιση καί ἡ ἐξαθλίωση, πού μέ πόνο διαπιστώνουμε ἀνάμεσα στά μέλη τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, στήν ἴδια αἰτία ὀφείλονται· Δέν ἀντιμετωπίζουμε μέ σοβαρότητα τήν πνευματική μας καλλιέργεια καί δέν ἔχουμε συνέπεια καί συνέχεια στήν προσπάθειά μας γιά τήν κατάκτηση τῆς ἁγιότητος.

Κι ὅμως εἶναι γεγονός ἐπιβεβαιωμένο μέ πάμπολλα παραδείγματα τῆς ἱστορίας· ῞Οσοι ἀμελοῦν τό ζωτικό θέμα τῆς πνευματικῆς καλλιέργειας, πολύ γρήγορα ἀλλοιώνονται καί ἀλλοτριώνονται ἀπό τόν Θεό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ἀποτελοῦν οἱ χριστιανοί τῆς μητέρας τῶν ἐκκλησιῶν, τῆς ᾿Ιερουσαλήμ. ῾Ο ἀναγνώστης τῆς ἱστορίας τῆς πρώτης ᾿Εκκλησίας θαυμάζει τή ζωή τῶν πρώτων χριστιανῶν στά ᾿Ιεροσόλυμα, τῶν ὁποίων «ἦν ἡ καρδία καί ἡ ψυχή μία» (Πρξ 4,32). Πραγματικά, ὑπῆρξαν ὑπόδειγμα προκοπῆς καί χάριτος· ῾Η θερμή τους προσευχή γιά τούς ἀποστόλους τούς καθιστοῦσε κοινωνούς καί συμμετόχους τῶν προβλημάτων ἀλλά καί τῆς δόξας ἐκείνων. Οἱ διωγμοί ἦταν γι’ αὐτούς αἰτία χαρᾶς, διότι διώκονταν γιά τήν πίστη τους στόν Χριστό. Γι᾿ αὐτή τήν πίστη πολλοί ἀπό αὐτούς θυσίασαν τίς περιουσίες καί τίς θέσεις, ἔθεσαν σέ κίνδυνο ἀκόμη καί τή ζωή τους, ὁδηγήθηκαν στό μαρτύριο!

Κι ὅμως, λίγες δεκαετίες ἀργότερα στήν πρός ῾Εβραίους ᾿Επιστολή ὁ ἀπόστολος Παῦλος μέ πολύ πόνο ἀπευθύνεται πρός τούς θαυμάσιους αὐτούς χριστιανούς, πού τώρα κινδυνεύουν νά μεταβληθοῦν σέ ἐχθρούς τῆς ᾿Εκκλησίας καί τοῦ ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν. ῾Υπενθυμίζοντας τό ξεκίνημά τους, τούς καλεῖ σέ ἀνάνηψη καί μετάνοια. Γιατί; Τί συνέβη; Πῶς ἔφτασαν σ᾿ αὐτή τήν κατάντια; ᾿Εγκατέλειψαν τήν «ἐπισυναγωγήν», δηλαδή τήν κοινή συνάθροιση τῆς ἐκκλησίας, ὅπου ἐπιτελοῦνταν ἡ ἀνανέωση τοῦ βαπτίσματος, ἡ πνευματική καλλιέργεια μέ τό λόγο τοῦ Θεοῦ καί τά μυστήρια.

«Μή ἐγκαταλείπετε τήν ἐπισυναγωγήν», συνιστᾶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος καί συγχρόνως προτρέπει· «κατανοῶμεν ἀλλήλους» (῾Εβ 10,24), δηλαδή νά προσέχει καί νά συμβουλεύει ὁ ἕνας τόν ἄλλο, νά τόν παρακινεῖ, νά τόν στηρίζει στήν πνευματική καλλιέργεια. Πρέπει νά τό καταλάβουμε· ῾Η ἀνθρωπότητα, ἡ κοινωνία μας, ἡ οἰκογένειά μας, ἐμεῖς οἱ ἴδιοι θά σωθοῦμε, ἄν δέν ἀμελήσουμε τό θέμα τῆς πνευματικῆς μας καλλιέργειας· ἄν θέσουμε βασική προτεραιότητα στή ζωή μας τή συνεχῆ ἀνανέωσή μας μέ τό λόγο τοῦ Θεοῦ καί τά μυστήρια τῆς ᾿Εκκλησίας μας. Νά τό μυστικό τῆς ἁγιότητος, ἡ ὑγιής βάση τῆς κοινωνικότητος, τό θεμέλιο τῆς προόδου καί τῆς ἀναπτύξεως!