(Ματθ. ε΄ 14-19)
(Τίτ. γ΄ 8-15)
Πίστεως εραστές
“Ός εάν ουν λύση μίαν των εντολών τούτων των ελαχίστων”.
Η Εκκλησία μας τιμά σήμερα τη μνήμη των αγίων 630 Θεοφόρων Πατέρων της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου, η οποία συνήλθε το 451 μ.Χ. στην Χαλκηδόνα της Βιθυνίας. Η συγκεκριμένη Σύνοδος κρίνεται ως ιδιαίτερα σημαντική, όχι μόνο από το μεγάλο αριθμό των επισκόπων που έλαβαν μέρος σ’ αυτή, αλλά κυρίως για τη σημαντικότητα των αποφάσεών της και τη διατύπωση του Χριστολογικού Δόγματος. Οι άγιοι Πατέρες καταδίκασαν τις αιρέσεις, οι οποίες έρχονταν να υποβιβάσουν την Αλήθεια της Εκκλησίας και να την εκτροχιάσουν σ’ ένα ανθρώπινο φιλοσόφημα ή στοχασμό.
Καταδίκασαν ειδικότερα εκείνους που διαστρέβλωναν την αλήθεια γύρω από το Πρόσωπο του Χριστού και επιχειρούσαν να νοθεύσουν τη σωτηρία που πρόσφερε στον άνθρωπο. Ακριβώς, η Σύνοδος της Χαλκηδόνας διατύπωσε το Χριστολογικό Δόγμα και διατράνωσε την πίστη της Ορθοδοξίας ότι ο Ιησούς Χριστός είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος. Με αυτή την ομολογία πίστεως, ο Χριστός είναι ο αληθινός Σωτήρας και Θεός μας. Οι διαστάσεις αυτής της αλήθειας έχουν ιδιαίτερη σημασία για τον άνθρωπο γιατί διασώζουν ουσιαστικά την ακεραιότητα, την ιδιαίτερη τιμή του ως «εικόνας του Θεού» και την ανεπανάληπτη αξία του προσώπου του. Στην εμπειρική της διάσταση, αποκαλύπτει τον άνθρωπο ως πρόσωπο που ατενίζει τις παρυφές της αιωνιότητας, στις αγκάλες του Θεού και Δημιουργού του. Αυτό το ισχυρό και τόσο ελπιδοφόρο μήνυμα αποκομίζει ο καθένας μας μέσα από τη βίωση του μυστηρίου της Εκκλησίας, η οποία είναι ο Χριστός παρατεινόμενος στους αιώνες. Είναι το μυστικό Σώμα του Χριστού.
Η σύγχυση
Όπως τότε οι αιρετικοί θέλησαν να νοθεύσουν και να παραποιήσουν την αλήθεια γύρω από το Πρόσωπο του Χριστού, ως Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου, έτσι και σήμερα αλλά και πάντοτε υπάρχουν εκείνοι που θέλουν να σκορπούν σύγχυση και να ενσπείρουν αμφιβολίες γύρω από τη δυνατότητα της βίωσης του μυστηρίου της Εκκλησίας. Να θέτουν υποκατάστατα στη θέση της αυθεντικής εκκλησιαστικότητας, της αληθινής κοινωνίας αγάπης. Το βάθος όμως του χαρακτηρισμού της Εκκλησίας ως Σώματος Χριστού, δεν αφήνει οποιαδήποτε περιθώρια παρανόησης ή σύγχυσης. Τη συνδέει με το μυστήριο της Ενσάρκωσης και την ταυτίζει με αυτό. Διότι ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί, έγινε σώμα και κατέστησε την Εκκλησία Σώμα Του. Και η Εκκλησία συνιστά παράταση, επέκταση και συνέχιση του μυστηρίου της Ενσάρκωσης. Ο Χριστός σαρκωθείς «Εκκλησίας σάρκα ανέλαβε» και έγινε απαρχή του σώματος της Εκκλησίας και η Κεφαλή της.
Σ’ αυτή λοιπόν τη βαθύτερη διάσταση και προσέγγιση, αλλά κυρίως το βίωμα της αλήθειας, μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί η πίστη στον Χριστό δεν είναι μια διανοητική διεργασία ή ανθρώπινος στοχασμός, δεν είναι μια απλή θρησκευτική έκφραση, αλλά είναι η ίδια η Ζωή που υπερβαίνει τα όποια ανθρώπινα σχήματα και ξεπεσμούς. Εισάγει τον άνθρωπο σ’ ένα αληθινό εργαστήρι δημιουργίας, όπου αθόρυβα και περίτεχνα μπορεί να σμιλεύει ψηφίδες της αρετής, να είναι εραστής του ωραίου και του αληθινού, της αξιοπρέπειας και της ανάδειξης του προσώπου του ως εικόνας του Θεού. Η αλήθεια της Εκκλησία δεν είναι η άποψη των οποιωνδήποτε ανθρώπων, αλλά ο Ίδιος ο Χριστός, η Αλήθεια και η Ζωή.
Το ορθόδοξο ήθος
Το Ορθόδοξο ήθος δεν καλλιεργεί μια ατομική συνείδηση, όπως στοχεύουν συνήθως οι ανθρώπινοι διαλογισμοί, αλλά αποκαλύπτεται στην πιο αυθεντική του μορφή μέσα από την αληθινή κοινωνία προσώπων. Η Εκκλησιαστική ζωή συνεπώς δεν βιώνεται ως ένα οργανωμένο σχήμα, έστω το καλύτερο, αλλά ως ενοριακή εκκλησιαστική κοινότητα. Το κήρυγμα της δεν περιορίζεται να εκπέμπει σε συχνότητες ηθικής, κοινωνικής ή έστω απλά πνευματικής διδασκαλίας, αλλά είναι λόγος εκκλησιαστικός, λόγος Χριστού και όχι λόγος περί Χριστού. Η Θεία Λειτουργία είναι το μυστήριο της ευχαριστιακής συνάξεως και όχι μια ιδιωτική ή φιλοσοφική υπόθεση.
Η βίωση αυτού του μεγαλείου που αποκαλύπτει στον άνθρωπο η Εκκλησία, παραπέμπει ακριβώς στην τιμή των μεγάλων αυτών θεοφόρων πατέρων, οι οποίοι ομολόγησαν τον Χριστό και αγωνίσθηκαν για τη μαρτυρία της αλήθειας ενάντια στην πλάνη και το ψεύδος. Έζησαν οι ίδιοι μέσα στην αλήθεια, διακόνησαν και ιερούργησαν το μυστήριο της σωτηρίας μας, μένοντας πιστοί στην παράδοση και τη διδασκαλία της Εκκλησίας.
Έγιναν φωτεινοί αστέρες και καθοδηγητές μας. Δείχνουν το δρόμο προς το πραγματικό φως, προς τον Πατέρα των φώτων. Δεν είναι λοιπόν τυχαία και η επιλογή σήμερα του συγκεκριμένου ευαγγελικού αναγνώσματος που είναι παρμένο από την “Επί του όρους ομιλία” και στο οποίο ο Χριστός παρομοιάζει τους μαθητές Του με φως του κόσμου, με πόλη κτισμένη πάνω σε βουνό που φαίνεται από παντού και ακόμα με λυχνάρι που καίει επάνω στο λυχνοστάτη. Η εν Χριστώ ζωή, όπως υπογραμμίζει ο Γρηγόριος Νύσσης, είναι τελικά μια πορεία μέσα στο φως του Χριστού και ταυτόχρονα μια ακτινοβολία του φωτός αυτού μεταξύ των ανθρώπων. Έτσι, στο βαθμό που φωτιζόμαστε από το φως του Χριστού και υπακούμε στα κελεύσματα του ευαγγελικού λόγου, γινόμαστε κι εμείς φως του κόσμου. Αποτελούμε επίσης την “πόλιν”, η οποία “επάνω όρους κειμένη ου δύναται κρυβήναι” κατά το λόγο του Κυρίου. Η θέση μας ως μαθητών του Χριστού μέσα στον κόσμο είναι περίοπτη. Όλοι έχουν στραμμένα τα μάτια τους επάνω μας. Οι Χριστιανοί ως άλλοι λύχνοι - λυχνάρια αναμμένα από το φως του Χριστού - καλούμαστε να εκπέμψουμε το νοητό φως της πίστεως, τόσο με τα λόγια όσο και με τα καλά μας έργα.
Αγαπητοί αδελφοί, η συνειδητοποίηση του ιερού μας χρέους απέναντι στην αγάπη του Κυρίου και Θεού μας, θα έχει σαν αποτέλεσμα την αγαθοεργό καρποφορία και τη φωτεινή δραστηριότητα μας, κατά το πρότυπο των τιμωμένων σήμερα αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, που ήταν και τότε και σήμερα φώτα του κόσμου, που φωτίζουν το δρόμο προς τη Βασιλεία του Θεού. Μας απευθύνουν ευγενές και ιερό προσκλητήριο οι άγιες αυτές μορφές να βιώσουμε την αλήθεια του Χριστού μέσα στη λειτουργική και μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας. Να γνωρίσουμε τον Χριστό όπως το διαφυλάσσει η Εκκλησία στους αιώνες και όπως τον γνώρισαν και τον αγάπησαν οι της τελείας αγάπης εραστές, οι άγιοι 630 Θεοφόροι Πατέρες της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου, τις πρεσβείες των οποίων επικαλούμαστε.
Χριστάκης Ευσταθίου (Θεολόγος)- Εκκλησία Κύπρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου