Ο Πατριάρχης Σερβίας Ειρηναίος σε τηλεοπτική συνέντευξή του στο RTS δήλωσε ότι «η δωρεά των οργάνων μετά θάνατον, δείχνει την αληθινή αγάπη και την μεταθανάτιο εν Χριστώ φιλανθρωπία. Αυτή η φιλανθρωπία είναι μια πράξη αγάπης προς τον συνάνθρωπο, όχι μόνο προς τους συγγενείς εξ΄ αίματος, αλλά προς όλους τους άλλους ανθρώπους». «Οι μεταμοσχεύσεις είναι αποδεκτές και από την Ορθόδοξη και από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία» πρόσθεσε ο Πατριάρχης Ειρηναίος.
6 σχόλια:
Αν δεν το έλεγε, δεν θα ήταν αυτό που είναι. Και δεν θα ετροιμαζόταν να αφορίσει τον επίσκοπο Αρτέμιο.
Όσο για την παπική εκκλησία, ο προκαθήμενος αυτής φορεί τη γνωστή σε όλους μας "παπική τιάρα". Η οποία έχει δυο κορυφές. Δηλαδή. έχει και δυο γλώσσες. Άλλα λέει τη μια (για την αγάπη) και άλλα την άλλη (για τις μεταμοσχεύσεις). Αίλουρος! Δεν πιάνεται με τίποτα!!
Με τον δέοντα σεβασμό προς τον Πατριάρχη Σερβίας, καλό θα ήταν να μην μιλάει και εξ ονόματος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, αρκετή σύγχυση υπάρχει ήδη.
Οι μεταμοσχεύσεις δεν είναι αποδεκτές έτσι γενικώς και αορίστως από την Ρ/κη Εκκλησία, επιτρέπονται μόνο υπό συγκεκριμένες προυποθέσεις ακόμα και όταν μιλάμε για υγιή δότη (CCC 2296). Ζωτικά όργανα μπορούν να δωθούν μόνο "ex cadavere" και αυτό πρέπει να έχει διαπιστωθεί περάν πάσης αμφιβολίας- καμμία αυθαιρεσία δεν είναι αποδεκτή όπως έχει πει ο Πάπας Βενέδικτος. Ο ορισμός δε του "εγκεφαλικά νεκρού" δεν καλύπτει τις προυποθέσεις που έχουν θέσει όλοι οι Πάπες από τότε που προέκυψε το θέμα. Δυστυχώς υπάρχει σκοπιμη παραπληροφόρηση και άγνοια για τις μεταμοσχεύσεις.
Αυτό το ex cadavere οι σύγχρονοι διάσημοι ιατροί το ονομάζουν brain death.
Συμφωνεί η παπική εκκλησία; Ναι ή όχι; Γιατί αρνείται να αποφανθεί ex cathedra ο Ποντίφηκας για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα και επιτρέπει τη διαστροφή, εκ μέρους της επιστήμης, της οντολογίας (κακός όρος αλλά τον χρησιμοποιώ) του ανθρώπου.
Η καρδία είναι συνώνυμο και ταυτόσημο της ζωής ή ο εγκέφαλος; Ζωή δίχως εγκέφαλο υπάρχει, αλλά ζωή χωρίς καρδιά δεν υπάρχει.
Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β' είχε πει (όχι από καθέδρας) το προφανές από θεολογική άποψη, ότι η επιστήμη δεν μπορεί να προσδιορίσει πότε χωρίζεται η ψυχή από το σώμα
Within the horizon of Christian anthropology, it is well known that the moment of death for each person consists in the definitive loss of the constitutive unity of body and spirit. Each human being, in fact, is alive precisely insofar as he or she is “corpore et anima unus” and he or she remains so for as long as this substantial unity-in-totality subsists. In the light of this anthropological truth, it is clear…that “the death of the person, understood in this primary sense, is an event which no scientific technique or empirical method can identify directly.”
Επίσης
“Each human being, in fact, is alive precisely in so far as he or she is ‘corpore et anima unus’, (body and soul united) and he or she remains so for as long as this substantial unity-in-totality subsists.”
“It is never licit to kill one human being in order to save another.”
Και άλλα παρόμοια.
Να σημειωθεί ότι στην συνοπτική Κατήχηση δεν γίνεται λόγος για εγκεφαλικό θάνατο αλλά για πραγματικό θάνατο(476). Ο Βενέδικτος είπε ότι
...the extraction of the organs only take place after having ascertained the patient's true death.
Επίσης στην Κατήχηση (2296) αναφέρεται
..it is not morally admissible to bring about the disabling mutilation or death of a human being, even in order to delay the death of other persons.
Δυστυχώς η Παπική Ακαδημία Επιστημών δέχεται την κρατούσα άποψη για τον εγκεφαλικό θάνατο και εκεί είναι το πρόβλημα. Ο Ιωάννης Παύλος ζήτησε από την Ακαδημία να επανεξετάσει το ζήτημα και ενθάρρυνε κάποιες φωνές εντός αυτής που είχαν άλλη άποψη. Και ο Βενέδικτος κινείται σε αυτή τη γραμμή και προσπαθεί να βρει επιστημονική στήριξη εντός της Ακαδημίας αλλά δεν είναι εύκολο. Ελπίζω να πει τα πράγματα με το όνομά τους, γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με ιδιότυπο κανιβαλισμό.
Να συμπληρώσω επίσης στο πρηγούμενο σχόλιο ότι τίθενται και άλλα ζητήματα πνευματικής φύσεως, που έχουν να κάνουν και με τους λήπτες.
Διάβαζα ένα άρθρο με διηγήσεις ασθενών σε λίστα αναμονής, που περίμεναν τα Χριστούγεννα με τα πολλά τροχαία, που άκουγαν σειρήνα ασθενοφόρου και χαίρονταν, που προσεύχονταν να πεθάνουν οι δωρητές που χαροπάλευαν κλπ. Δεν έχω βρεθεί στη θέση τους να περιμένω μόσχευμα γι'αυτο δεν θελω να κατακρινω, ρωτάω όμως τί πνευματική καθοδήγηση χρειάζονται αυτοί οι οι άνθρωποι και τί κατεύθυνση τους υποδεικνύεται. Η σωστή πνευματική τοποθέτηση έναντι της αρρώστιας και του θανάτου, που είναι τόσο επωφελής για τον χριστιανό, ακυρώνεται εκ των πραγμάτων.
Προς τον Ανώνυμο της 19ης Απριλίου,
Φαίνεται ότι έχω χάσει πολλά επεισόδια. Έμεινα σε αυτά του 1980 και αρχές του 1990.
Η Κατήχηση (2296) δεν γνωρίζω ποιάς χρονολογίας είναι.
Πάντως, είναι γεγονός ότι αφ΄ ης στιγμής έγινε γνωστό ότι ο εγκεφαλικός "θάνατος" δεν ήταν θάνατος και ότι η δωρεά σώματος αφορούσε σε ημιθανείς και όχι σε αποβιώσαντες, θεωρουμένους "πτώματα", άρχισε η ραγδαία επιστροφή των δελτίων (κάρτα δωρητή) εκείνων που είχαν παραπλανηθεί και νόμιζαν ότι τα όργανα λαμβάνονται μετά θάνατον. Με τις ευλογίες, σημειωτέον, των προκαθημένων τόσο στην ορθόδοξη, όσο και στην παπική εκκλησία.
Έκλειναν το στόμα σε όποιον απεκάλυπτε το επιστημονικό ψεύδος του εγκεφαλικού "θανάτου", ισχυριζόμενοι ότι "όλα τα θρησκευτικά δόγματα δέχονται τις μεταμοσχεύσεις από "πτωματικούς" (sic) δότες" (βλ. τηλεοπτική εκπομπή στον ΑΝΤ-1, με τίτλο "ΛΙΑΝΑ", 1/4/1993, "Μεταμοσχεύσεις : ζωή ή θάνατος",παρουσιάστρια η κα. Κανέλλη).
Τα γράφω αυτά εκ πείρας και μετά το "αφιλάδελφον", που μου καταλόγισε ειδικός νομοκανονολόγος της τότε (1990) συνοδικής επιτροπής για το ζήτημα αυτό. Ταύτα δια τα καθ΄ ημάς, που ακολουθούν κατά πόδας τα δικά σας - υποθετικό το "δικά σας".
Όπως φαίνεται τώρα, η παπική εκκλησία ανακρούει την πρύμνη και μένουμε εμείς - και οι άλλοι ... - συνοδευόμενοι από την προτεσταντική (αγγλικανική) ουνία. Στις άλλες περιπτώσεις επανερχόμαστε στη γνωστή μας θέση και δεν χρειάζεται να γράψω ποια είναι αυτή.
Δημοσίευση σχολίου