Η «συλλογική» ευθύνη των Εβραίων για την Σταύρωση του Κυρίου

Η «συλλογική» ευθύνη των Εβραίων για την Σταύρωση του Κυρίου

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τα όσα γράφει ό Πάπας στον β' τόμο του βιβλίου του «Ό Ιησούς της Ναζαρέτ» σχετικά με την ευθύνη των Εβραίων για τη σταύρωση του Κυρίου Ιησού. Κατά τον Πάπα Βενέδικτο ΙΣΤ' για τη σταύρωση του Σωτήρος Χριστού ευθύνεται μόνο «ή Αριστοκρατία του Ναού και όχι οι Εβραίοι της εποχής του». Κατά τον ίδιο ό ευαγγελιστής Ιωάννης, πού «ήταν Εβραίος, όπως και ό Ιησούς Χριστός και οι υποστηρικτές του και όλη ή πρώιμη χριστιανική κοινότητα», βρίσκεται σε αντιδιαστολή με την Αριστοκρατία του Ναού, ή όποια ήθελε να θανατωθεί ό Χριστός επειδή δήλωνε «είμαι ό βασιλιάς των Εβραίων» παραβιάζοντας τον θρησκευτικό τους νόμο.

Αλλ' ό Χριστός ουδέποτε έδήλωσε ότι είναι «βασιλεύς των Ιουδαίων». Το Συνέδριο των Ιουδαίων ήταν εκείνο πού κατηγόρησε ψευδώς τον Κύριο ότι ονόμαζε τον Εαυτό του βασιλέα (Λουκ. κγ' 2· βλ. και Ίω. ιη' 34). Στον Πιλάτο είπε καθαρά: Ή βασιλεία μου δεν είναι «εκ του κόσμου τούτου». Εις δε την επίμονη ερώτηση του Πιλάτου στον Κύριο «σύ ει ό βασιλεύς τών Ιουδαίων;» και «ούκούν (λοιπόν) βασιλεύς ει σύ;» ό Κύριος τού διευκρίνισε: Αυτό το είπες εσύ. Δεν είμαι όμως βασιλεύς κοσμικός, όπως εσύ αντιλαμβάνεσαι τον βασιλέα. Εγώ γι' αυτό γεννήθηκα και γι' αυτό ήλθα στον κόσμο, για να αποκαλύψω και κηρύξω την αλήθεια και με αυτήν να κατακτήσω πνευματικά τον κόσμο. Καθένας πού ποθεί και έχει διάθεση να μάθει την αλήθεια, αποδέχεται τη διδασκαλία μου και συμμορφούμενος προς αυτήν γίνεται πολίτης της πνευματικής και ουρανίου βασιλείας μου (Ίω. ιη' 36-37).

Επίσης ό λαός ήταν εκείνος πού φώναζε προστακτικά στον Πιλάτο με τρεις μάλιστα προστακτικές «άρον άρον, σταύρωσον αυτόν»! (Ιω. ιθ' 15· βλ. και Μάρκ. ιε' 13-14). Επιπλέον «πάς ό λαός», όλος ό λαός στη φράση του Πιλάτου «είμαι αθώος από το αίμα αυτού του δικαίου άνθρωπου», αποκρίθηκε: «Το αίμα αυτού έφ' ημάς και επί τα τέκνα ημών» (Ματθ. κζ' 24-25). Έξαλλου τα πλήθη του λαού πού ήταν παρόντα κατά τη Σταύρωση, όταν είδαν τα όσα έγιναν στο Γολγοθά, επέστρεφαν στην πόλη κτυπώντας τα στήθη τους, εκδηλώνοντας έτσι τη λύπη και τη μετάνοια τους (Λουκ. κγ' 48). Και ακόμη τούτο: Ό απόστολος Πέτρος στο πρώτο κήρυγμα του προς τούς Ιουδαίους κατά την ήμερα της Πεντηκοστής είπε στο λαό: Τον Ιησού, πού σάς παραδόθηκε από τον προδότη, Τον καρφώσατε στο σταυρό και Τον φονεύσατε. Και όταν ό λαός συναισθανόμενος την ένοχη του ρώτησε τον Απόστολο «τί ποιήσομεν;», ό Πέτρος τούς απάντησε: «Μετανοήσατε, και βαπτισθήτω έκαστος υμών επί τω ονόματι Ιησού Χριστού» (Πράξ. β' 23, 37-38). Ό ίδιος Απόστολος πάλι μετά τη θεραπεία τού χωλού είπε στο λαό: Σεις αρνηθήκατε «τον άγιον και δίκαιον» και ζητήσατε να αποφυλακιστεί ό φονιάς Βαραββάς· τον δε Ίησούν, «τον άρχηγόν της ζωής, άπεκτείνατε» (Πράξ. γ' 14-15).

Την ευθύνη λοιπόν της Σταυρώσεως όχι μόνο την αποδέχθηκαν όλοι όσοι ήταν παρόντες στη δίκη και στη Σταύρωση. Αλλά και στις κατά πρόσωπον κατηγορίες του αποστόλου Πέτρου για την ένοχη τους, δεν άντέταξαν καμιά διαμαρτυρία ή άρνηση! Επομένως «το έγκλημα της θανατώσεως του Μεσσίου έξ έπόψεως γενικότητος κατέστη έθνικόν έγκλημα» (Alf. Plummer). Οι δε συνέπειες της συλλογικής ευθύνης των Ιουδαίων είναι από τότε τραγικές για το έθνος των σταυρωτών. Άλλωστε και ό ευαγγελιστής Ιωάννης, Ιουδαίος ό Ίδιος, βεβαιώνει ότι ό Κύριος ήλθε ως άνθρωπος στη Γή της επαγγελίας, αλλά οι άνθρωποι του σπιτιού του Τον αρνήθηκαν «εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι αυτόν ού παρέλαβον» (Ιω. α' 11). Και συμπληρώνει ό ιερός Χρυσόστομος: Όχι μόνο δεν Τον δέχθηκαν, αλλά και Τον απέφυγαν· «αλλά και έξω του άμπελώνος έκβαλόντες άπέκτειναν», «και τον προφητευθέντα έσταύρωσαν». Είναι λοιπόν ηλίου φαεινότερο ότι οι Εβραίοι έχουν δυστυχώς «συλλογική ένοχη» για τη Σταύρωση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

«Ο ΣΩΤΗΡ» 15/04/2011