ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΑΡΧΙΜ. π. ΜΑΡΚΟΥ Κ. ΜΑΝΩΛΗ
ΤΗΝ 16ην Ἀπριλίου συμπληρώνεται ἕν ἔτος ἀπό τήν κοίμησιν τοῦ πνευματικοῦ προϊσταμένου τῆς ΠΟΕ καί τοῦ «Ο.Τ.» τοῦ ἱερομονάχου π. Μάρκου Μανώλη. Ἡ αἰφνιδία ἀσθένειά του καί ἡ φυγή του πρός τήν Οὐρανίαν Πατρίδα προεκάλεσε σόκ, θλῖψιν, καί ὀρφάνια. Τό πνευματικόν στήριγμα πολλῶν ἀνωνύμων καί ἐπωνύμων ἔφυγεν αἰφνιδίως. Δικαιολογημένος ὁ ἀνθρώπινος πόνος διά ἕνα κληρικόν, ὁ ὁποῖος καθημερινῶς ἐξωμολόγει ἐπί ὥρας, ἔκανε καθημερινάς θείας Λειτουργίας καί εἶχε χρόνον νά στηρίζη φυλακισμένους, ὀρφανά, ἀπόρους, ἀστέγους κ.λπ.. Ὁ χρόνος τοῦ 24ώρου δέν τοῦ ἔφθανε διά νά ἐκτελῆ τάς προαναφερομένας ὑπηρεσίας πρός τον Ὕψιστον καί τούς ἀνθρώπους. Ἡ Ἐκκλησία καί ἡ ἐφαρμογή τῆς σωτηριολογικῆς διδασκαλίας ἦσαν διά τόν πατέρα Μᾶρκο πρῶτον καθῆκον. Ὁλημερίς καί ὁλονυχτίς ἦτο εἰς τούς δρόμους διά τήν ἐκπλήρωσίν του. Πολλάκις αὐτό ἐξεπληρώνετο εἰς τάς πολύ τακτικάς Ἱεράς Ἀγρυπνίας. Φαντασθεῖτε τον, πρό τῆς καθημερινῆς θείας Λειτουργίας, νά τρέχη εἰς νοσοκομεῖα καί ἱδρύματα (ἐκτός τῆς ἐνορίας του) νά κοινωνήση ἀσθενεῖς, νά ἐπιστρέφη εἰς τήν ἐνορίαν του, νά τελῆ τήν θείαν Λειτουργίαν, νά τίθεται δι᾽ ὀλίγον εἰς τήν διάθεσιν τῶν πιστῶν, νά φεύγη, ἐν συνεχείᾳ, διά τάς φυλακάς ἀνηλίκων, νά μεταβαίνη διά ἐξομολόγησιν εἰς διαφόρους Ἱερούς Ναούς εὑρισκομένους εἰς μεγάλην ἀπόστασιν ἀπό τήν ἐνορίαν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Διονύσου, εἰς τήν ὁποίαν ἦτο προϊστάμενος καί ἐν συνεχείᾳ ἁπλός ἐφημέριος, νά ἐπιλαμβάνεται κοινωνικῶν προβλημάτων καί νά τά ἐπιλύη διαθέτων πρός τόν σκοπόν αὐτόν ὅλα τά τυχηρά ἀπό τά ἱερά Μυστήρια καί κατά τάς βραδυνάς ὥρας να κάμνη κατανυκτικάς ἀργοσύρτους ἱεράς Ἀγρυπνίας. Κατ᾽αὐτάς ἔθετε προβλήματα καί ἐζήτει βοήθειαν διά τήν ἐπίλυσίντων.
Μετά τάς ἱεράς Ἀγρυπνίας ἤ μετά τήν πρώτην πρωϊνήν, ὅταν δέν εἶχεν ἱεράν Ἀγρυπνίαν συνέχιζε διά τήν ἐκπλήρωσιν τοῦ δευτέρου σημαντικοῦ καθήκοντός του. Αὐτό ἦτο ὁ ἔλεγχος τῆς ὕλης τοῦ «Ο.Τ.», ἡ ἀνάγνωσις ὁλοκλήρου τῆς ἀλληλογραφίας, ἡ προώθησις ὕλης εἰς τό τυπογραφεῖον καί ἐπειδή ἄξιζε ὅσο ἑκατό λεξικά μαζί ἐκοίταζε καί τάς σελίδας καί τό λάθος, τό ὀρθογραφικόν καί συντακτικόν ἔπιπτεν ἀμέσως εἰς τό «μάτι» του. Ὅταν ἀπουσίαζεν εἰς τά Ἱεροσόλυμα, εἰς τό Ἅγιον Ὄρος, εἰς τήν Κύπρον, εἰς τήν Ρουμανίαν ἤ εἰς τήν Πολωνίαν ἐζήτει διαρκῶς ἐνημέρωσιν διά τήν θεματογραφίαν καί τήν πορείαν ἐκδόσεως τοῦ «Ο.Τ.» καί τήν προηγουμένην τῆς ἐκδόσεως τῆς ἐφημερίδος τοῦ ἀπεστέλλοντο αἱ πρός ἔκδοσιν σελίδες τῆς ἐφημερίδος, εἴτε μέ φάξ εἴτε ἠλεκτρονικῶς, καί εἴτε ἔκανε ἀλλαγάς, εἴτε παρατηρήσεις καί κατόπιν ἔδιδε τήν ἐντολήν:«Τυπωθήτω».
Ἔδωσεν ὅλον τόν ἑαυτόν του διά νά ὑπηρετήση τόν Τριαδικόν Θεόν, νά προωθήση τήν διδασκαλίαν τοῦ Κυρίου μας και τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, νά σώζη ψυχάς τῆς νεολαίας, νά κηρύσση διαρκῶς τήν ἀγάπην (ἀκόμη καί πρός τους ἐχθρούς του), τήν ταπείνωσιν, τήν μετάνοιαν καί νά προσεύχεται δι᾽ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι εἶχον ταραγμένην ψυχήν καί θολόν νοῦν, ὥστε νά ἐπανέλθουν εἰς τήν ὁδόν τοῦ Κυρίου μας και τῆς καταλλαγῆς.
Ὁ πατήρ Μᾶρκος εἶχε σαρώσει κυριολεκτικῶς τόν χρόνον. Ἦτο ἐνάρετος εἰς ὁλόκληρον τήν ζωήν του ἀλλά καί πραγματικός ἀσκητής ἐντός τῆς πόλεως. Ἡ ζωή του ἦτο τιμία, ἔντιμος,ἁγιοπνευματική, ἀσκητική καί ἀσκανδάλιστος. Εἰσῆλθε, ὡς ἱερομόναχος, εἰς πλουσίας καί πτωχικάς οἰκίας. Ὅλαι αἱ οἰκογένειαι συνεκλονίζοντο ἀπό τήν ἐπαφήν μαζί του. Ἀξιοποίησε τήν ἐπαφήν του μέ τάς πλουσίας οἰκογενείας ὑπέρ τῶν πτωχῶν καί τῶν ἀδυνάμων συνανθρώπων μας. Ἔφερε εἰς κοινωνικήν, πνευματικήν ἐπαφήν τούς πλουσίους καί τούς πτωχούς μέσω τῆς θείας Λειτουργίας, τῶν ἱερῶν Μυστηρίων, τῶν ἱερῶν Ἀγρυπνιῶν, τῆς ἀγάπης ἀλλά καί μέ τάς πρωτοβουλίας διά τήν βοήθειαν τῶν ἀδυνάμων ἤ ἄλλας δραστηριότητας. Ἐξηφάνισε κυριολεκτικῶς «τήν πάλιν τῶν τάξεων» καί μέ τήν ἁγιοπνευματικήν στάσιν τῆς ζωῆς του ἔγινε πρότυπον καί παράδειγμα προς ὅλους.
Ἕνας Σεβ. Μητροπολίτης εἶπεν εἰς μίαν ἱ. Ἀγρυπνίαν, εἰς την ὁποίαν συμμετεῖχε καί ὁ πατήρ Μᾶρκος, πώς ὅταν ἐλειτούργει μετά τοῦ μακαριστου Γέροντος ἦτο ὡσάν νά ἐλειτούργει μετά τῶν Ἀγγέλων. Κατά τάς διαδικασίας ἐκλογῆς τοῦ νέου ἡγουμένου τῆς ἱ. Μονῆς Ἰβήρων ἕνας μοναχός μᾶς εἶπε: «Ὁ Μᾶρκος ζεῖ ἀσκητικῶς, περισσότερο ἀπό ἐμᾶς, μέσα στή πόλη». Αὐτά καί μόνον τά δύο παραδείγματα καταδεικνύουν ὅτι ἔζη ἁγιοπνευματικῶς. Τοῦτο τό ἐβίωναν οἱ πιστοί καί τό διεκήρυξαν κατά τήν ταφήν του, ὅταν ἐφώναζαν «ἅγιος, ἅγιος,ἅγιος».
Μετά τήν συμπλήρωσιν ἑνός ἔτους ἀπό τήν κοίμησίν του δεν πρέπει νά κλαῖμε. Ὁ πατήρ Μᾶρκος προετοιμάζετο μέ τήν δρᾶσιν του, τό ἔργον του, τάς καθημερινάς θείας Λειτουργίας καί τό μεγάλο «βάρος» τῆς ἐξομολογήσεως, διά τήν ἡμέραν τῆς μεγάλης φυγῆς του πρός τήν Οὐράνιον Πατρίδα. Ἔφυγε προετοιμασμένος δι᾽ αὐτό τό μεγάλο ταξίδι. Προετοιμάζετο καθημερινῶς. Ἀντί διά δάκρυα διά τήν μεγάλην φυγήν του τό «Χριστός Ἀνέστη, πατέρα Μᾶρκε». Ἀντί διά ὑποθέσεις διά τό ξαφνικόν τῆς φυγῆς του το «Χριστός Ἀνέστη, πατέρα Μᾶρκε». Ἀντί διά σχολιασμούς τοῦ τύπου ὅτι «ὀρφανέψαμε», προσ ευχή, ταπείνωσις, ἐξομολόγησις και ἀγάπη διά νά ἴδωμεν ὅ,τι δέν δυνάμεθα ἀπό ἀνθρώπινον πόνον ἤ ἀπό ἄλλους σκοπούς: Νά ἴδωμεν ὅτι τά πνευματικοπαίδια του ζοῦν ἁγιοπνευματικῶς καί συνεχίζουν τό ἔργον του μέ συμμετοχήν εἰς τάς ἱεράς Ἀκολουθίας, εἰς τά ἱ. Μυστήρια, μέ βοήθειαν εἰς τους ἀδυνάμους, μέ προσφοράν ὄχι μόνον εἰς τάς φυλακάς Ἀνηλίκων Αὐλώνα ἀλλά καί εἰς τάς Γυναικείας φυλακάς, μέ ἐπισκέψεις εἰς
ἱδρύματα καί νοσοκομεῖα.
Ἡ ἐφημερίς, τήν ὁποίαν τόσον ἠγάπησε καί εἶχεν ὡς στόχον νά γίνη κάποια ἡμέρα ἡμερησία ἤ νά ἐκδίδεται δύο φοράς την ἑβδομάδα (πρό τῆς ἐκδόσεώς της ὡς ἡμερησίας), συνεχίζει τήν ἀντιοικουμενιστικήν, ἀντιπαπικήν, ἀντιαιρετικήν γραμμήν του καί ὑπερασπίζεται τά ἐθνικά θέματα, τά ὁποῖα παρηκολούθει μέ «ἄγρυπνον μάτι» ὁ μακαριστός Γέροντας.
Ἡ μεγάλη χαρά τοῦ πατρός Μάρκου ἦτο μεταξύ ἄλλων ὁ ἀντιαιρετικός ἀγών. Βαθύτατος γνώστης τῆς πατερικῆς και δογματικῆς θεολογίας. Δέν «ἔπαιζε» μέ τά θέματα αὐτά. Ἐπί μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου ὁ «Ο.Τ.» ἠκολούθη σκληράν ἐλεγκτικόν γραμμήν. Ἰδιαιτέρως ἤλεγχε τόν μακαριστόν διά τήν φιλοπαπικήν γραμμήν του, ἀλλά καί διά τάς σχεδιαζομένας καινοτομίας του εἰς την Ἐκκλησίαν. Ὁ κόσμος εἶχεν ἀρχίσει νά ἀντιδρᾶ. Τότε στελέχη τῆς ΠΟΕ καί τοῦ «Ο.Τ.» τοῦ ὑπέδειξαν εἰς μίαν σύσκεψιν, ὅπως τερματισθῆ ἡ γραμμή αὐτή. Ὅλοι, τότε, εἶδον ἕνα ἄλλον παπα-Μᾶρκον. Ἐκτύπησε μέ δύναμιν τήν χεῖρα του ἐπί τῆς τραπέζης λέγων: Οὐδεμία ὑποχώρησις, ὅταν διακυβεύεται ἡ Ὀρθόδοξος Πίστις μας. Ἡ σύσκεψις διελύθη. Ὁ πατήρ Μᾶρκος ἐπιβεβαιώθη πολύ ἀργότερον. Ἦτο ἀσυμβίβαστος εἰς θέματα Πίστεως.
Τό ἴδιον καί μέ τήν ἐλεγκτικήν γραμμήν τοῦ «Ο.Τ.» διά τά σκάνδαλα τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας. Ὑπεδεικνύετο εἰς τον πατέρα Μᾶρκον: «Αὐτό τό κείμενον δέν πρέπει νά τό βάλετε, διότι θά ἔχωμεν ποινικάς εὐθύνας. Τό διάβαζε τό κείμενον και ἀντί νά τό πετάξη τό προωθοῦσε πρός δημοσίευσιν. Ἠκολούθουν αἱ δικαστικαί διώξεις. Ἡ ἀγωνία ἦτο μεγάλη. Ἀλλά πάντοτε αἱ τελεσίδικαι ἀποφάσεις ἦσαν ἀθωωτικαί. Πῶς συνέβαινε τοῦτο; Μία ἐξήγησις ὑπάρχει: Ὁ πατήρ Μᾶρκος ὑπηρέτει το συμφέρον τῆς Ἐκκλησίας καί μόνον καί ἡ ἐλεγκτική γραμμή του δέν προήρχετο ἀπό ἐμπάθειαν, ἀλλά ἀπό ἐνδιαφέρον διά τήν τήρησιν τῶν ἱερῶν Κανόνων καί διά τό ἀσκανδάλιστον τῶν πιστῶν. Εἰς αὐτήν τήν ἐξήγησιν πρέπει νά προστεθῆ καί ἕνας ἀκόμη λόγος: Ἔκαμνε καθημερινῶς θείαν Λειτουργίαν καί μετελάμβανε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.Πιστεύομεν ὅτι καί τώρα εὔχεται διά τόν ταπεινόν ἀγῶνα τῆς Π.Ο.Ε καί τοῦ «Ο.Τ.». Ἄς ἔχωμεν τήν εὐχήν του. Αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος καί Πατρός μας.
Γ. Ζ
«Ορθόδοξος Τύπος» 8 Απριλίου 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου