Πρωτ. Πολύκαρπος Γρ. Τύμπας, Η Δημοκρατία του Περικλή και η σημερινή Δημοκρατία

Η Δημοκρατία του Περικλή και η σημερινή Δημοκρατία

Του πρωτ. Πολυκ. Γρ. Τύμπα

Έπεσε στα χέρια μου αυτό το φυλλάδιο, το περιεχόμενο του οποίου είναι πολύ ενδιαφέρον για όλους μας. Ιδιαίτερα για τους Έλληνες Χριστιανούς. Αποτελεί τμήμα σχετικού βιβλίου, με θέμα «το Ελληνικό Δίκαιο που ίσχυε κατά τον 5ο π.Χ. αιώνα, δηλ. του Χρυσού αιώνα της Δημοκρατίας της Ελλάδας μας». Δεν είναι τίποτε άλλο από την καταγραφή των τότε ισχύοντων νόμων κατά περίπτωση αδικήματος. Θα αναφέρουμε εδώ μόνο μια περίπτωση, που αξίζει να την διαβάσουμε.

Στην περίπτωση του πολίτη που ήθελε να γίνει βουλευτής, ο νόμος έλεγε το εξής: - Θέλει κάποιος να γίνει βουλευτής; Πολύ ωραία! Για να γίνει αυτό πρέπει:

1) Να είναι Έλλην πολίτης.

2) Να κατέχει την Ελληνική θρησκεία και παιδεία

3) Να μην είναι κίναιδος και

4) Να καταγραφεί όλη η περιουσία του Κυρίου, μέχρι και τα σανδάλια που φοράει, καθώς και η οικογενειακή του περιουσία. Τηρούνται όλα αυτά; Εάν ναι τότε ο εν λόγω κύριος, μπορεί να γίνει βουλευτής.

Εάν ο κύριος αυτός πρότεινε νόμο ο οποίος αποδείχθηκε οικονομικά ζημιογόνος για την Αθήνα έπρεπε να κατασχεθεί όλη η περιουσία του και αν δεν υπήρχε να αποδώσει το χρέος του έπρεπε να εκτελεσθεί αυθημερόν.

Καταλαβαίνετε τώρα γιατί ο αιώνας εκείνος ήταν ο Χρυσούς της Δημοκρατίας; Εάν διαβάσετε τους υπόλοιπους νόμους για όλες τις περιπτώσεις, θα πάθετε σοκ. Άντε να περάσει κάποιο νόμο ο βουλευτής.

Οι νόμοι αυτοί μπορεί να ήσαν σκληροί, όμως ήταν δίκαιοι και λειτουργούσαν υπέρ του καλού του λαού και του Κράτους.

Την ασυδοσία της άσχημης δημοκρατίας χαλιναγωγούσαν οι δίκαιοι νόμοι της Χρυσής Δημοκρατίας.

Θα κλείσουμε αυτό το άρθρο με όσα, κατά τον Μαχάτμα Γκάντι, καταστρέφουν την Κοινωνία.

Ο πλούτος χωρίς μόχθο.

Η Πολιτική χωρίς αρχές.

Η επιστήμη χωρίς ανθρωπιά.

Η απόλαυση χωρίς συναίσθημα.

Η Παιδεία χωρίς ήθος.

Το εμπόριο χωρίς εντιμότητα και η Λατρεία χωρίς προσωπικές θυσίες.

«Κοινή πλέον είναι η διαπίστωση ότι για το θλιβερό κατάντημα, στο οποίο περιήλθε η χώρα μας, όχι μόνο το οικονομικό, αλλά γενικότερα το εθνικό, πνευματικό, ηθικό και κοινωνικό, κυρίως υπαίτιοι είναι οι πολιτικοί μας». (Β.Ε. Νικόπουλος, Πρόεδρος Αρείου Πάγου). Αλλά και ο λαός δεν απαλλάσσεται από την ευθύνη του. Ανάγκη να συνετιστούμε. Να επιστρέψουμε στις προγονικές μας αρετές της πίστεως και της πατρίδας. Πριν είναι πολύ αργά…

«Η ΕΡΕΥΝΑ» 13 Μαρτίου 2011, αρ. φύλλου 15745, σελίδα 30