ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Σήμερα Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010, είχε ορισθεί η δίκη, με κατηγορούμενο τον Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιο. Οι πράξεις για τις οποίες κατηγορείται αφορούν τα αδικήματα «α) της ψευδούς καταμήνυσης, β) της συκοφαντικής δυσφήμησης, γ) της εξύβρισης και δ) της απειλής, οι οποίες προβλέπονται και τιμωρούνται από τις διατάξεις των άρθρων 1, 12, 14 παρ.1, 16, 18, 26 παρ. Ια, 27 παρ.1, 94 παρ. 1, 229 παρ. 1, 363-362, 361, 333 ΠΚ» (Βούλευμα υπ’ αριθ. 12/2010, 26 Μαρτίου).
Κάποια από τα αδικήματα παραγράφηκαν, διότι ως μηνυτής απέφευγα να καταθέσω την μήνυση, οπότε, όταν κατατέθηκε, είχε περάσει το τρίμηνο.
Η μήνυση τελικά υποβλήθηκε, γιατί ο κ. Αμβρόσιος, όχι μόνον μου επέβαλε ένα παράλογο, παράτυπο και παράνομο αφορισμό, (επειδή αντιτάχθηκα σε ενέργειές του για λόγους Πίστεως), αλλά και γιατί, στην συνέχεια, δεν ικανοποιήθηκε η «πατρική» του αγάπη από την εξοντωτική-πνευματική ποινή του αφορισμού, αλλά προχώρησε και σε καταγγελία στο Υπουργείο Παιδείας, (κατά το Βούλευμα): «με σκοπό να προκαλέσει την καταδίωξή» μου και στον εργασιακό μου χώρο.
Η καταγγελία συνοδεύτηκε από συκοφαντίες και ακολούθησαν απειλές, αφού με δημοσίευμα στον τύπο ο Μητροπολίτης δήλωσε εκφοβιστικά, ότι τα «χειρότερα έπονται για το Σημάτη».
Δυστυχώς η Ιερά Σύνοδος, αρχικά αδιαφόρησε και στην συνέχεια δεν θέλησε να αποδώσει δικαιοσύνη, αντίθετα «κάλυψε» συναδελφικά τον κ. Αμβρόσιο, όπως έκανε πρόσφατα και με άλλο Μητροπολίτη.
Έτσι, υποβλήθηκε η μήνυση, μήπως και φρενάρει την «διωκτική μανία» (όπως χαρακτήρισε τις ενέργειές του ο Τύπος) του κ. Αμβρόσιου.
Το Βούλευμα δια του οποίου παραπέμπεται ο Μητροπολίτης να δικασθεί διαλαμβάνει και τα εξής:
«Παραπέμπει τον κατηγορούμενο (Μητροπολίτη Καλαβρύτων κ. Λενή Αμβρόσιο) να δικαστεί ως υπαίτιος του ότι στο Αίγιο, ενεργώντας με πρόθεση, με περισσότερες από μια πράξεις, διέπραξε περισσότερα εγκλήματα και συγκεκριμένα: καταμήνυσε άλλον ψευδώς ενώπιον της αρχής ότι τέλεσε πειθαρχικές παραβάσεις, με σκοπό να προκαλέσει την καταδίωξή του γι' αυτές και ειδικότερα, συνέταξε και απηύθυνε προς την τότε Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων το με αριθ. πρωτ. 269/5-5-2006 έγγραφο, στο οποίο διατύπωσε γραπτώς ψευδείς ισχυρισμούς και αιτιάσεις για το πρόσωπο του εγκαλούντος, ενώ τελούσε εν γνώσει της αναλήθειάς τους, …που μπορούσαν να βλάψουν την τιμή και την υπόληψή του».
Ο κ. Αμβρόσιος, αν και γνώριζε από τον Αύγουστο την ημερομηνία εκδικάσεως της υποθέσεως, δεν θέλησε να προσέλθει στο δικαστήριο, δηλώνοντας δια του δικηγόρου του ότι απουσιάζει στην Φιλιππούπολη της Βουλγαρίας, συμμετέχων σε κάποιο συνέδριο που γίνεται εκεί. Με αυτή την δικαιολογία ζήτησε αναβολή.
Και πάντα θα υπάρχει κάποιο συνέδριο για τις εξέχουσες προσωπικότητες της κοινωνίας μας, που κατά τύχη θα συμπίπτει με την ημερομηνία εκδικάσεως υποθέσεών τους από την δικαιοσύνη! Κι ως τότε, αυτοί, με την ανοχή μας, θα εκφράζουν το δεσποτικό τους ήθος προς τους υπηκόους τους.
Σημάτης Παναγιώτης
28 σχόλια:
Ρε παιδιά, για σταθείτε. Είναι δυνατόν η δικαιοσύνη να παραπέμπει έναν Μητροπολίτη με τόσο βαριές κατηγορίες, να γνωρίζει ότι έχει δικαστήριο τη συγκεκριμένη ημερομηνία κι αυτός να συνεδριάζεται στη Φιλιππούπολη; Αντί μόνος του να ζητά να εκδικασθεί η υπόθεση για να αποδείξει την αθωότητά του;
Προσωπικά θα ήθελα ο αγαπητός μας κ.Σημάτης να αποσύρει την μήνυση κατα του Μητροπολίτου.
Η εκδικητικότητα δεν πρέπει να έχει θέση στις χριστιανικές ψυχές. Όπλο μας είναι μόνον ο θείος λόγος.
Εφ' όσον έπαυσε να επιτίθεται ο επίσκοπος, ας σταματήσει την αντεπίθεση και ο κ.Σημάτης.
Φαίδων
Αγαπητέ κ. Φακίδων,
όταν δημόσια και επανειλημμένα συκοφαντείσαι, όταν σου δίδουν άδικο και παράνομο αφορισμό για να κάμψουν το ορθόδοξο φρόνημά σου, όταν σε θέλουν χωρίς φωνή, χωρίς γνώμη όπως έγινε με τον κ. Σημάτη, πρέπει νομίζω να υπερασπιστείς την τιμή σου και την ορθοδοξία σου.
Ο χρόνος θα πρέπει να σβήνει την φωνή της αλήθειας και της δικαιοσύνης;
Ο χρόνος στις δικαστικές διαμάχες είναι πάντα υπέρ των ισχυρών και των εχόντων την εξουσία και αυτό πάντα εκμεταλλεύονται.Ο αδύνατος συνθλίβεται οικονομικά , ψυχολογικά και εγκαταλείπει μη
αντέχοντας να διεκδικήσει το δίκιο του. Αυτό προτείνετε στον κ. Σημάτη;
Θεωρείτε την απονομή δικαιοσύνης εκδίκηση;
Χαρά
Θέλω να προσθέσω σε πιο πάνω σχολιο. Παράξενα πράγματα, δεν τα χωρεί το μυαλό μου. Πώς γίνεται να κατηγορούν τον Δεσπότη για τέτοια πράγματα, ψευδή καταμήνυση λέει, και συκοφαντική δυσφήμηση, εξύβριση, απειλές, λοιπόν, κι αυτός να πηγαίνει σε συνέδρια. Γιατί αφήνει να σέρνονται οι κατηγορίες, και να μας δίνει την εντύπωση κάποιου ανθρώπου που δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσει γι’ αυτό καταφεύγει στην φυγοδικία; Είχε δα τόσο άπειρη αξία αυτό το συνέδριο, που δεν μπορούσε να το αφήσει, για να υπερασπιστεί την τιμή του; Εγώ θυμάμαι, που όταν για πολεοδομικές παρανομίες τον κατηγορούσαν ή για το ΣΗΜΑΝΤΡΟ, απλοί άνθρωποι και δημοσιογράφοι, αμέσως απαντούσε. Και τώρα που τον καλεί το Δικαστήριο να πάει και να μιλήσει, το αποφεύγει; Δεν τον νοιάζει που σκανδαλίζει έτσι τους ανθρώπους;
Γιάννης
Αγαπητή Χαρά, δεν είναι σωστό να συντρίψουμε έναν άνθρωπο, ιδίως επίσκοπο που παρ' όλες τις οικουμενιστικές του θέσεις, είναι δραστήριος, ηθικός και ομιλεί με παρρησία σε πολλά θέματα που δεν τολμούν άλλοι.
Κυρίως όμως διότι έχει σταματήσει να κυνηγάει τον αγαπητό μας κ.Σημάτη και έχει άρει και τον άδικο μικρό αφορισμό που του επέβαλλε.
Σε όλους αλλά ιδίως σε μετανοημένους πρέπει να δείχνουμε συγχωρητικότητα.
υ.γ.
Όσοι παρακολουθούν το ιστολόγιο Ακτίνες απο μήνες, ξέρουν την εκτίμηση που έχω προς τον κ.Σημάτη.
Φαίδων
Η εκδικητικότητα δεν είναι έννοια που αρμόζει στην πράξη του κ. Σημάτη σε καμμία περίπτωση. Άποψή μου είναι ότι ο κ. Σημάτης δεν υπέβαλε την μήνυση για να δικαιώσει τον εαυτό του αλλά για να καταδείξει την δεσποτοκρατία με όσα αυτή συνεπάγεται (καταδυνάστευση, φίμωση της ορθοδόξου ομολογίας, δολιότητα, συκοφαντία κλπ.κλπ.). Μπορεί ο επίσκοπος Αμβρόσιος να παίρνει θέση και να θίγει κάποια κακώς κείμενα μέσα στην Εκκλησία αλλά δεν παύει να είναι μέγας Οικουμενιστής. Γι'αυτό πολύ καλά έπραξε ο κ. Σημάτης και προχώρησε σε υποβολή μηνύσεως. Δεν μπορεί οι δεσποτάδες να έχουν και το μαχαίρι και την πίτα. Κάποια στιγμή πρέπει να αντιδρούμε. Και μη μου πείτε ότι έτσι πράττουν οι Χριστιανοί. Ας το πράξουν πρώτα οι εις τύπον και τόπον Χριστού επίσκοποι κι ας ακολουθήσουμε και εμείς το παράδειγμά τους. Στο πρόσωπο του κ. Σημάτη, αφορίσθηκε διώχθηκε και συκοφαντήθηκε κάθε ορθόδοξη ομολογιακή και ζώσα συνείδηση. Το ίδιο έπραξε και ο αγωνιστής επίσκοπος Κοσόβου σεβ. Αρτέμιος. Δεν θα αφήσουμε τους αναξίους δεσποτάδες να μας καταπατούν γιατί έχουν την εξουσία με το μέρος τους (εκκλησιαστική, πολιτική, δικαστική....). Κάποτε ας ξυπνήσουμε επιτέλους.
Είδα τις αναρτήσεις και νομίζω ότι θα πρέπει να απαντήσω στον άγνωστό μου με το ψευδώνυμο «Φαίδων», ο οποίος πράγματι στηρίζει τον αντι-οικουμενιστικο αγώνα μας.
1. Το αν με διακατέχουν αισθήματα εκδικήσεως ή όχι, τον διαβεβαιώνω ότι το εξετάζω με τον πνευματικό μου, και αυτός που με γνωρίζει και του εξαγορεύομαι τις σκέψεις μου και τις αμαρτίες μου, μπορεί να με συμβουλέψει. O "Φαίδων", όμως, πώς βεβαιώνει εκ του μακρόθεν για τα μύχια της καρδιάς μου; Πάντως τον ευχαριστώ ειλικρινά, αν με το σχόλιό του θέλησε να με βοηθήσει.
2. Το μείζον πρόβλημα, όμως, δεν είναι τα δικά μου κίνητρα, που αφορούν εμένα, αλλά το αντικειμενικό γεγονός, ότι ο Μητροπολίτης ενήργησε παρά τους Ι. Κανόνες και με αφόρισε παράνομα, με κατήγγειλε πάλι παράνομα, αναρμοδίως και αυταπόδεικτα εμπαθώς στο Υπουργείο Παιδείας, χρησιμοποίησε ψεύδη και μέχρι σήμερα υποστηρίζει ακριβώς τα ίδια, χωρίς ίχνος μετανοίας, με όσα τότε που δημιουργήθηκε το θέμα. Δηλαδή, ποτέ δεν εξέφρασε την μετάνοιά του για τις ατυχείς φράσεις και πράξεις που διέπραξε. Ασφαλώς, ως χριστιανοί δεχόμαστε την μετάνοια του άλλου, όταν όμως, υπάρξει μετάνοια. Ο δικηγόρος, όμως, του Μητροπολίτη, μετά την αναβολή της δίκης μας πλησίασε και μίλησε για συμβιβασμό! Χωρά, όμως, στα της Πίστεως συμβιβασμός;
Φαίνεται βέβαια, ότι είναι δικό μου,αλλά δεν υπέγραψα στο σχόλιο που έστειλα στις 14.00
Σημάτης Παναγιώτης
Αγαπητέ κ.Σημάτη, θα έσβηνα την λέξη και την έννοια της εκδικητικότητας μετά το σχόλιο της Χριστίνας και χωρίς την παρέμβαση σας. Σβήστε την εκδικητικότητα.
Πώς όμως οδηγήθηκα στην έννοια αυτή;
Μήπως ξέρω τα μύχια σας όπως λέτε; Όχι.
Τότε πως; Να πώς.
α. Ήξερα το αντικειμενικό γεγονός ότι ο επίσκοπος Καλαβρύτων ήρε τον αφορισμό που σας είχε επιβάλλει. Και αυτό -απο μόνο του, για έναν που δεν ξέρει άλλα πράγματα- είναι μεγάλη απόδειξη ειλικρινής μετάνοιας.
β. Δεν ήξερα αυτά που τώρα μας πληροφορήσατε, ότι ακόμα και μέχρι σήμερα χρησιμοποιεί ψεύδη εναντίον σας.
γ. Όλοι οι αγιασμένα βιώσαντες, σύγχρονοι και παλαιοί γέροντες και περίφημοι θεολόγοι, δέχθηκαν πλήθος συκοφαντιών και ύβρεων. Πόσοι απο αυτούς προσέφυγαν στα δικαστήρια;
δ. Έπειτα ερχόμαστε στο θέμα της αποκατάστασης της τιμής σας. Νομίζετε πως αυτή θα την κάνει το δικαστήριο και όχι ο γραπτός και προφορικός σας λόγος; Έχουν αξιοπιστία οι σύγχρονες δικαστικές αποφάσεις; Δεν νομίζω, ιδίως αν κοιτάξουμε πολλές σύγχρονες αποφάσεις που δικαιώνουν αντίχριστους και βλάσφημους αλλά και το πρόσφατο "παραδικαστικό" κύκλωμα που συμμείχαν αρκετοί δικαστές και σίγουρα δεν ήταν μόνο αυτοί που εντοπίστηκαν, αλλά και πρόσφατη απόφαση κατά αγωνιζομένων πιστών με κατήγορο μια μοναχή.
ε. Έχω υπ' όψη μου πρόσφατο άρθρο του π.Σεραφείμ που γράφει για την προσφυγή στα δικαστήρια
"Ὄχι, Ἀδελφή, εὐλόγησον· οὔτε μόνοι τους τὸ ἐπιλέγουν, οὔτε πρέπει νὰ εἶναι ἡ Ἑλληνικὴ Δικαιοσύνη, ἀλλὰ πρέπει νὰ εἶναι κατὰ τοὺς ἱ. Κανόνας ἡ Ἐκκλησιαστικὴ Δικαιοσύνη (λ.χ. βλ. θ΄ Κανόνα τῆς Δ΄ Οἰκ. Συν., ριε΄ τῆς ἐν Καρθαγένῃ), μὲ σχετικὴ ἀναφορὰ στὸν οἰκεῖο Μητροπολίτη, τοῦ χώρου ὅπου ἀνήκουν οἱ δῆθεν «πταίσαντες». Ἀλλὰ ἡ Ἀδελφότητά σας ὁδηγεῖ στὰ πολιτικὰ δικαστήρια λαϊκοὺς ἀδελφοὺς σας ποὺ δικαιολογημένα σκανδαλίσθηκαν, καὶ τὸν π. Θεόδωρο Ζήση ποὺ τοὺς ὑποστήριξε, κατὰ περιφρόνηση τῆς ἐντολῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου περὶ ἀποφυγῆς τῆς κοσμικῆς δικαιοσύνης (Α΄ Κορ. 6, 6)".
Και
"ἐπιλέξατε τὴν ὁδὸ ὄχι τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ τῶν δικαστηρίων, τὰ ὁποῖα παρ’ ὅλη τὴν καλή τους πρόθεση, δὲν μποροῦν νὰ κρίνουν ἐκκλησιαστικῶς τὰ ἐκκλησιαστικὰ γεγονότα· τὸ σκεπτικό σας («δὲν ἔπρεπε νὰ διανοοῦνται νὰ ἀμφισβητοῦν δημόσια μιὰ δικαστικὴ ἀπόφαση») δὲν εἶναι ἐκκλησιαστικό. Ὁ Κανὼν ΣΤ΄ τῆς Β΄ Οἰκ. Συνόδου ὅσους χριστιανοὺς καταφεύγουν σὲ δικαστήρια πολιτικὰ περιφρονώντας τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Δικαιοσύνη τοὺς χαρακτηρίζει ὡς ὑβριστὲς τῶν Κανόνων καὶ καταστροφεῖς τῆς ἐκκλησιαστικῆς εὐταξίας, καὶ γι΄ αὐτὸ κάνει ἀπρόσδεκτη τὴν προσφυγή τους: «Εἰ δὲ τις καταφρονήσας τῶν κατὰ τὰ προδηλωθέντα δεδογμένων, τολμήσειεν, ἢ βασιλικὰς ἐνοχλεῖν ἀκοάς, ἢ κοσμικῶν ἀρχόντων δικαστήρια, ἢ οἰκουμενικὴν Σύνοδον ταράσσειν, πάντας ἀτιμάσας τοὺς τῆς διοικήσεως Ἐπισκόπους, τὸν τοιοῦτον τὸ παράπαν εἰς κατηγορίαν μὴ εἶναι δεκτόν, ὡς καθυβρίσαντα τοὺς Κανόνας καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴν λυμηνάμενον εὐταξίαν». Καὶ λοιπόν, ἐσεῖς ἐπιλέξατε τὸν κοσμικὸ δρόμο καὶ ὄχι τὸν πνευματικό· «Καίσαρα ἐπικέκλησαι, ἐπὶ Καίσαρα πορεύσῃ» (Πράξ. 25, 12)· ἦταν ὁ Καῖσαρ τὸν ὁποῖον χρησιμοποίησαν οἱ Ἀδελφοί σας ἐδῶ, στὸ Ἰσραήλ, γιὰ νὰ ἐπιβληθοῦν, καὶ ἐκεῖνος ὅμως ἦταν ποὺ τελικῶς τοὺς ἀπέκλεισε εὐεργετικῶς καὶ δικαίως ἀπὸ τὸ Κεντρικό μας Μοναστήρι. Εἶναι προτιμότερο, Ἀδελφή, νὰ ὑπακούουμε στοὺς θεσμοὺς τῆς Ἐκκλησίας μας, «σπουδάζοντες τηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης». (Ἐφ. 4, 3)".
http://aktines.blogspot.com/2010/12/1000.html
στ. Ξέρω ότι αν καταδικαστεί ο Καλαβρύτων, θα πρέπει να καθαιρεθεί. Του αξίζει καθαίρεση ή έχει συμμαζευτεί τώρα τελευταία και ούτε βλάσφημες δηλώσεις κάνει, ούτε αφορίζει πιστούς, ούτε διώκει πιστούς;
Απο όσα εγω προσωπικά γνωρίζω, βλέπω αλλαγμένη στάση και τακτική. Κανέναν δεν αφόρισε ξανά, κανένα δεν προσπάθησε να διώξει απο την δουλειά του, καμία βλάσφημη δήλωση δεν έκανε, κανένα ναό δεν παραχώρησε ξανά σε αιρετικούς. Ο Καλαβρύτων δεν είναι ούτε Μεσσηνίας ούτε Σύρου ούτε Ζακύνθου, για να χαρεί κάποιος απο την καθαίρεση του και την εκκλησιαστική συντριβή του.
Αυτά πάντα καλοπροαίρετα είχα να καταθέσω, ως απόψεις μου πάνω στο θέμα αυτό.
Φαίδων
Μια αναγκαία επεξήγηση-διόρθωση
Τα α έως στ, δεν αφορούν όλα την έννοια το πώς μίλησα για εκδικητικότητα αλλά είναι και επεξήγηση των λόγων που τάχθηκα κατα των κοσμικών δικαστηρίων για θέματα πνευματικής φύσης.
Για την αιτιολόγηση της κακής αναφοράς μου στην εκδικητικότητα έχουν σχέση μόνο τα α, β, γ.
Αγαπητέ κ.Σημάτη, ξεχάστε το θέμα της εκδικητικότητας και συγχωρέστε με, που κακώς αναφέρθηκα σ' αυτό και ας εστιάσουμε την προσοχή μας στο αν θα ωφελήσει εσάς και την Εκκλησία κυρίως, η προσφυγή στα δικαστήρια και η καταδίκη του επισκόπου Καλαβρύτων και σ' αυτό επικεντρώνονταν όλα τα σχόλια μου.
Φαίδων
Διαπιστώνω ότι ο υπογράφων ως «Φαίδων» (και όσο κρύβεται πίσω από την ανωνυμία, θα μου επιτρέψει να υποψιάζομαι κάποιον…) γράφει σαν να του έχει ανατεθεί να υπερασπίσει τον Μητροπολίτη Καλαβρύτων. Διότι, ενώ του επεσήμανα, ότι εξεταζόμενο εδώ ζήτημα δεν είναι τα δικά μου κίνητρα, αλλά το αντικειμενικό γεγονός, ότι ο Μητροπολίτης απόφυγε να έρθει στο Δικαστήριο, ο «Φαίδων» συνεχίζει να επιμένει στο αν έπρεπε να κάνω ή όχι μήνυση.
Το «ΜΕΙΖΟΝ» ζήτημα, όμως, είναι αν ένας Μητροπολίτης μπορεί να δείχνει εμπάθεια και να αφορίζει ή να καταγγέλλει ένα πιστό και μάλιστα θεολόγο, στη συνέχεια να μη αποδέχεται το λάθος του και να θέλει να λέγεται πνευματικός πατέρας. Έχω τα επιχειρήματά μου, για την προσφυγή στα δικαστήρια, όπως έχουν τα πράγματα σήμερα (χθες ο Σεβ. Ράσκας Αρτέμιος μήνυσε τους Μητροπολίτες Αθανάσιο Γιέφτιτς και Αμφιλόχιο Ράντοβιτς) αλλά δεν θα μείνω σ’ αυτό το σημείο, γιατί αποπροσανατολίζεται η συζήτηση από το κεντρικό θέμα.
1. Παραθέτει Ι. Κανόνες ο «Φαίδων» ως προς το αν πρέπει να προσφεύγει κάποιος στην δικαιοσύνη, κ.λπ. Ούτε και εγώ το ήθελα, και έγραψα πως προσπάθησα να το αποφύγω. Δυστυχώς ο ίδιος επέμενε στις αντορθόδοξες θέσεις του, και η Ι. Σύνοδος αρνήθηκε να εφαρμόσει τους Ι. Κανόνες. Και να ένα παράδειγμα: το μέλος της Νομοκανονικής Επιτροπής κ. Χριστινάκης, πήρε εντολή της Ι. Συνόδου να γνωματεύσει για το θέμα και υπέδειξε στην Ι. Σύνοδο ότι ο Μητροπολίτης παρανόμησε, διότι επέβαλε «Μεγάλο αφορισμό» και τον ονόμασε σκοπίμως «Μικρό αφορισμό» και τούτο έγινε, όπως όλα δείχνουν, από εμπάθεια του Μητροπολίτη εναντίον μου. Γράφει ο κ. Χριστινάκης και τα εξής: «Πράγματι ενώ το επιτίμιο χαρακτηρίζεται …ως Μικρός αφορισμός, στη συνέχεια …περιγράφεται και εξειδικεύεται ως μεγάλος αφορισμός η ανάθεμα». Ο Μεγάλος αφορισμός, όμως, «θα έπρεπε να επιβληθεί όχι από τον οικείο Ιεράρχη, αλλά από την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας»!
Σημάτης Παναγιώτης (συνεχίζεται)
(συνέχεια)
Περί αδικίας και εμπαθείας κατέληξε και ο εισαγγελέας. Γράφει στο Βούλευμα: ευρισκόμενος ο Καλαβρύτων «”εν αμύνι”, όπως ο ίδιος αναφέρει, επέβαλε (σ.σ. στο Σημάτη) το επιτίμιο του μικρού αφορισμού». Και «έπραξε εν βρασμώ ψυχής και δεν αρνείται κατηγορηματικά ότι διατύπωσε τη φράση, αναφερόμενος στον εγκαλούντα “...θα του κόψω τα πόδια...”, φράση η οποία προφανώς δεν συμβαδίζει με την ιδιότητα του επισκόπου της Ορθοδόξου Εκκλησίας».
2. Αφού επικαλείσαι Ι. Κανόνες, όταν συμφέρει, πες μας: συμφωνείς ότι πρέπει να εφαρμόζονται οι Ι. Κανόνες που αναφέρονται στους επισκόπους ή πρέπει να τους καταργήσουμε, ώστε να μπορούν ασύδοτοι να εφαρμόζουν μόνο τους Ι. Κανόνες που αναφέρονται εναντίον των πιστών και μάλιστα «εν βρασμώ ψυχής»;
Ερμηνεύων τους Ι. Κανόνες ο αγ. Νικόδημος γράφει: «ανίσως Επίσκοπος ήθελεν αφορίση …χωρίς καμμίαν κανονικήν αιτίαν, ο μεν αφορισμός αυτός να λύηται… ο δε αφορίσας Επίσκοπος, ή πρεσβύτερος, να αφορίζηται από τον ανώτερόν του …ο δε αφορισμός να λύεται από την σύνοδον».
Η εκκλησιαστική δικαιοσύνη, λοιπόν, φίλε «Φαίδων», όχι μόνο δεν τιμώρησε τον Μητροπολίτη, αλλά τον αθώωσε και από εμένα, όχι μόνο δεν ήρε τον αφορισμό, αλλά με απείλησε, παρόλο που παρακαλούσα για άρση του αφορισμού, για να μη μένω ακοινώνητος, και έμεινα με ένα άδικο αφορισμό 2 χρόνια.
Γράφεις: «Ξέρω ότι αν καταδικαστεί ο Καλαβρύτων, θα πρέπει να καθαιρεθεί. Του αξίζει καθαίρεση;». Ρωτάς εμένα να σου πω, τι του αξίζει; Αν το λένε οι Ι. Κανόνες (που δεν πρόκειται να τους εφαρμόσουν οι συνάδελφοί του), ως προς τι η ερώτησή σου; Ή γνωρίζεις μόνο τους Ι. Κανόνες, εκείνους που θεωρείς ότι πρέπει να λάβω υπ’ όψιν μου; Θα ζητήσεις και από την Ι. Σύνοδο να εφαρμόσει τους Ι. Κανόνες για το Μητροπολίτη;
Πάντως, εγώ, δεν ζήτησα, τότε από τη σύνοδο να τιμωρηθεί ο Μητροπολίτης. Τον αφορισμό ζητούσα να μου άρουν. Αλλά για χάρη του Μητροπολίτη η Σύνοδος έμεινε παγερή στην παράκλησή μου, ο δε Μητροπολίτης με κατήγγειλε και στο χώρο της δουλειάς μου, όπως ανάφερα, οπότε και αναγκάστηκα να προσφύγω στη δικαιοσύνη.
Αλλά ανώνυμα, κι αν ο ίδιος δεν έχεις υποστεί τίποτα, μπορείς να γράφεις ό,τι θέλεις. Νομίζω, πως δεν θα ήθελε ο Μητροπολίτης να τον υπερασπίζεσαι, προκαλώντας να βγαίνουν στην επιφάνεια στοιχεία που ξέρω, αλλά δεν ήθελα να αποκαλύψω. Μακάρι να αποκηρύξει ειλικρινά, όσα είπε και έκανε, γιατί τότε χαρά και εν γη και εν ουρανώ. Και όλα τακτοποιούνται, αφού θα υπάρχει κοντά στην αγάπη και η ενότητα της πίστεως.
Να ευχηθώ καλή μετάνοια σε όλους μας.
Σημάτης Παναγιώτης
Καλώ κι εγώ τον εκλεκτό θεολόγο κ. Σημάτη να αποσύρει τη μήνυσή του. Είναι ντροπή χριστιανοί να σέρνουν χριστιανούς στα κοσμικά δικαστήρια και να αφήνονται στα χέρια -πιθανότατα- άθεων, εκκλησιομάχων ή και μασώνων. Φαντάζεστε έναν Μητροπολίτη να κάθεται στο σκαμνί; Φοβάμαι ότι εμμένοντας στη δίωξη ο ενάγων "δικαιώνει" το γνωστό μοιχεπιβάτη δεσπότη που έχει ρημάξει στις αγωγές τους ταλαίπωρους αγωνιστές χριστιανούς της περιφέρειάς του!
Ο επίσκοπος Αρτέμιος αναγκάστηκε να φτάσει σ' αυτό το έσχατο σημείο για να αμυνθεί απέναντι στον ανελέητο πόλεμο που μέχρι σήμερα δέχεται από τους αντίχριστους διώκτες του.
Βασίλης κερμενιώτης
πτολεμαϊδα.
εναντίον του
Αν κάποιος βρισκόταν στη θέση του κ. Σημάτη τότε θα βλέπαμε τί θα έκανε. Θεωρητικά όλοι μπορούμε να δίνουμε συμβουλές εκ του ασφαλούς χωρίς να μας στοιχίζει σε τίποτε ο αγώνας που κάνουμε. Θα ήθελα όμως να ρωτήσω στους συνομιλητές μας υπάρχει κάτι τέλος πάντων να φοβούνται οι δεσποτάδες με όλη τη σημασία της λέξεως; Αφού τον Θεό δεν τον φοβούνται (γιατί αυτό αποδεικνύουν καθημερινά και ποικιλοτρόπως) μήπως πρέπει να φοβούνται έστω την κοσμική δικαιοσύνη; Μη ξεχνάτε τα κοσμικά δικαστήρια (Αρειος Πάγος) αθώωσαν και τον κατασυκοφαντούμενο π.Συμεών Βιλόφσκι. Αν συνεχίζουμε να σκύβουμε δουλικά το κεφάλι σε όλη την καταδυνάστευση και τη δολιότητα των επισκόπων θα ωφελήσουμε έτσι την Εκκλησία; Δεν πρέπει να ξεσκεπάζονται τα πονηρά έργα τους όταν γίνονται δημοσίως και εκκλησιαστικώς; Δεν πρέπει να καταγγέλονται για να μην επιτείνεται το κακό; Ποιά ενέργειά μας θα αποτελούσε φρένο στην ασυδοσία και την δολιότητά τους; Το επαναλαμβάνω για να κρίνουμε και να έχουμε άποψη πρέπει να πάθουμε κάτι ή να έχουμε ανάλογη εμπειρία. Εκ του ασφαλούς δεν μπορούμε να είμαστε αντικειμενικοί και αμερόληπτοι. Ας πάθουμε κάτι και μετά τα λέμε.
Αγαπητέ κ.Σημάτη λυπάμαι διότι διαπιστώνω στην τελευταία σας απάντηση καχυποψία και επιθετικότητα απέναντι μου, ενώ δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Θα περίμενα πιο νηφάλια και ήρεμη απάντηση και πιο ουσιαστική, ιδίως προς εμένα που γνωρίζετε ότι δεν έχω εκφραστεί ποτέ εναντίον σας αλλά αντίθετα μόνο με εκτίμηση.
α. Είναι λάθος να μεταθέτετε το πρόβλημα στην ανωνυμία και στις αστήρικτες καχυποψίες σας που άρχισαν να υπάρχουν μόνο και μόνο επειδή δεν συμφωνώ με τις απόψεις σας στο παρόν θέμα. Αν συμφωνούσα, θα ήταν όλα καλά και δεν θα υποψιαζόσασταν κανένα!
Είναι λάθος να προσπαθείτε να με ταυτίσετε με κάποιο γνωστό σας πρόσωπο. Ούτε εσάς ούτε τον Καλαβρύτων γνωρίζω προσωπικά, σας διαβεβαιώνω.
Αφήστε, σας παρακαλώ, ανεπίτρεπτες φράσεις όπως "όταν συμφέρει" διότι δεν έχω κανένα συμφέρον να υποστηρίξω κανέναν. Όταν δεν ξέρετε, τουλάχιστον μην μιλάτε, με τόση βεβαιότητα!
Και να μην χρησιμοποιείτε την φράση "κρύβομαι" διότι και πάλι δίνετε λάθος εντυπώσεις. Απλά ελεύθερα επέλεξα να γράφω έτσι, όχι επειδή θέλω να κρυφτώ, αλλά για τους δικούς μου λόγους, όπως εσείς για τους δικούς σας λόγους προτιμήσατε να γράφετε επώνυμα. Προτιμήσεις είναι αυτές και μην τους αποδίδουμε καχύποπτα και αυθαίρετα, κίνητρα που δεν υπάρχουν, διότι δεν είναι σωστό και τίμιο. Ας κοιτάξουμε την ουσία και ας αφήσουμε τον τρόπο που επιλέγει ο καθένας να γράφει.
β. Κάνετε λάθος να λέτε ότι γράφω "σαν να μου έχει ανατεθεί να υπερασπίσω τον Καλαβρύτων". Κακή η ερμηνεία των γραφομένων μου. Κακώς διαβάζετε τα γραφόμενα μου. Θα τα διαβάζατε σωστά αν βλέπατε προσπάθεια αποφυγής των κοσμικών δικαστηρίων, είτε είναι ο Καλαβρύτων είτε άλλος επίσκοπος που δεν προκαλεί συνεχώς με αιρέσεις ή προκλητικές δηλώσεις και ενεργείες το ορθόδοξο αίσθημα.
γ. Εσείς, δικαιώμα σας είναι να υποστηρίζετε την προσφυγή στα κοσμικά δικαστήρια και μάλιστα για επισκόπους σαν τον Καλαβρύτων. Δικαίωμα δικό μας είναι να σχολιάζουμε και να μην συμφωνούμε σ' αυτό. Μην αποδίδετε όμως κίνητρα που δεν έχουμε, μην μας καχ-υποψιάζεστε για ανθρώπους που δεν έχουμε σχέση, μην αλλάζετε τις προθέσεις μας.
δ. Λέτε ότι παραθέτω ι.Κανόνες. Λάθος και αυτό! Εγώ απλά παρέθεσα ΠΡΟΧΕΙΡΑ ΠΡΟΣΦΑΤΟ απόσπασμα κείμενου του εκλεκτού π.Σεραφείμ, του υιού του π.Θεοδώρου Ζήση, που κάνει κατοχυρωμένο λόγο κατα της προσφυγής στα κοσμικά δικαστήρια. Και απο τον ΠΡΟΣΦΑΤΟ λόγο αυτό, που δημοσίευσαν οι Ακτίνες πριν 10 ημέρες, επηρεάστηκα και είχα υπ'όψη μου, όταν τάχθηκα κατά της προσφυγής στα κοσμικά δικαστήρια και ιδίως για τον Καλαβρύτων. Προσωπικά εγώ ΔΕΝ έψαξα να βρω κανένα ιερό κανόνα. Ό,τι ι.κανόνες υπάρχουν είναι του κειμένου του π.Σεραφείμ. Μην μου αποδίδετε ενέργειες που δεν έκανα (να ψάξω να βρω ι.Κανόνες). Αλλά ακόμα και αν το είχα κάνει, να είστε σίγουρος ότι δεν θα το έκανα για υπερασπιστώ προσωπικά τον Καλαβρύτων αλλά την θέση που υποστηρίζω ότι είναι η αρμόζουσα.
ε. Κανονικά ο Καλαβρύτων θα έπρεπε να είχε καθαιρεθεί για τα εκκλησιαστικά παραπτώματα του (προσπάθεια διάθεσης ι.Ναού σε αιρετικούς, βλάσφημη δήλωση) όμως επειδή παρατηρώ, ΜΕ ΟΣΑ ΕΓΩ ΓΝΩΡΙΖΩ, ότι έχει διορθωθεί (δεν αφόρισε κανένα, δεν έδωσε άλλο ι.Ναό, δεν έκανε άλλη βλάσφημη δήλωση, δεν δίωξε κανένα άλλο στο επάγγελμα του) αλλά και μιλά με παρρησία και σωστά, σε πολλά θέματα καυτά της επικαιρότητας, εθνικής και εκκλησιαστικής, και χλευάζεται απο τους ψευτοπροοδευτικούς, γι' αυτό διατύπωσα την άποψη ότι πρέπει ΚΑΤ' ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΝ να μην επιδιωχθεί η καθαίρεση του, μέσω της καταδίκης του στα κοσμικά δικαστήρια. Εξ' άλλου πολλοί θα έπρεπε να αφοριστούν αλλά εφαρμόζεται η οικονομία σε πολλές περιπτώσεις όπως π.χ. απουσία απο τον Κυριακάτικο εκκλησιασμός πάνω απο 3 Κυριακές με βάση τους ι.Κανόνες, όμως αυτό δεν γίνεται.
στ. Αν εσείς έχετε στοιχεία αδιάσειστα ότι συνεχίζει τις βλάσφημες δηλώσεις, ή αφορίζει και διώκει τους αγωνιζόμενους πιστούς, ή δίδει ι.ναούς σε αιρετικούς ή κάνει συμπροσευχές και συλλείτουργα, τότε αξίζει να επιδιωχθεί η καθαίρεση του. Κάτι τέτοιο όμως, απ' όσα γνωρίζω μέσω της εκκλησιαστικής επικαιρότητας, δεν υπάρχει. Γι' αυτό πρότεινα να δοθεί "τόπος στην οργή" και ανοχή.
ζ. Παραθέτετε, άδικα και χωρίς λόγο, τις απόψεις Χριστινάκη και εισαγγελέα. Και τις παραθέτετε άδικα και άσχετα με τον διάλογο μας, διότι δεν υποστήριξα ποτέ ότι είχε δίκαιο ο Καλαβρύτων. Δεν υποστήριξα ποτέ ότι δεν έσφαλλε και δεν είχε άδικο. Φυσικά και άδικο είχε και έπταισε, το θέμα όμως το επικέντρωσα, ξεκάθαρα, αλλού όταν ζήτησα να αποσύρετε την μήνυση. Το επικέντρωσα στην, κατ' εμέ, έμπρακτη μετάνοια του αλλά και στην αποφυγή όσο μπορούμε των κοσμικών δικαστηρίων, έστω και αν έχουμε δίκαιο. Αυτό φαίνεται δεν το προσέξατε καθόλου, γι' αυτό και επίσης άδικα και χωρίς λόγο αναρωτίεστε στην αρχή του τελευταίου σας σχολίου, πώς παρ' όλο το αντικειμενικό γεγονός ότι δεν εμφανίστηκε ο Καλαβρύτων στα Δικαστήρια, εγώ επιμένω να συζητώ αν θα πρέπει να υποβάλλετε την μήνυση εναντίον του. Μα δεν συζητάμε αν έφταιξε ο Καλαβρύτων.
η. Δεν μου απαντήσατε καθόλου στο σημαντικό ερώτημα για το θέμα μας ερώτημα, πόσοι άγιοι και περίφημοι θεολόγοι προσέφυγαν στα δικαστήρια για τους τόνους συκοφαντίας που τους πέταξαν.
θ. Εκτός απο ακραίες περιπτώσεις όπως αυτές που συμβαίνουν στην Σερβική Εκκλησία και είναι εντελώς ανόμοιες με την υπόθεση Καλαβρύτων. Αφού αυτοί στους οποίους έκανε μήνυση ο Ράσκας Αρτέμιος, επιδίωξαν και ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ να επιδιώκουν την ΠΑΝΤΕΛΗ εξοντωσή του, χρησιμοποιώντας τις πιο φοβερές συκοφαντίες (δολοφόνος, ναρκωμανής κτλ) και μέσα (κοσμικά όπως ποινική δίωξη, κλείσιμο στην φυλακή μέσω συκοφαντιών, του πρωτοσυγγέλου του π.Συμεών). Ο Αρτέμιος επίσης έχει καθαιρεθεί, έχει εκθρονιστεί, έχει εκδιωχθεί, δεν έχει που να μείνει, και είναι σε θέση αδύναμου, ενώ εσείς παρ' όλες τις προσπάθειες διώξης, ευτυχώς δεν σας έδιωξαν ούτε μια μέρα απο την εργασία σας, απο όσο γνωρίζω, αλλά και εκκλησιαστικά έχετε αποκατασταθεί αφού ΤΩΡΑ έχει αρθεί ο αφορισμός σας.
ι. Και μην παραξενεύεστε καθόλου για την παρέμβαση μου διότι δεν είναι θέμα προσωπικό αλλά εκκλησιαστικό και όλοι δικαιούμαστε να έχουμε άποψη για το καλό της Εκκλησίας. Οι συνεχείς δηλώσεις Καλαβρύτων δεν ακούγονται και δεν αφορούν μόνο στους φίλους του, ή στην Μητροπολή του, αλλά σε όλη την Ελλάδα και νομίζω πως ωφελεί και δεν βλάπτει την Εκκλησία με την παρουσία του.
Τέλος θα σας συμβούλευα να είστε πιο ήρεμος όταν γράφετε και μην νιώθετε καχυποψίες απέναντι σε όσους εκφράζουν διαφορετική άποψη για ένα θέμα απο την δική σας. Ιδίως όταν συμφωνούμε στις 99 φορές και διαφωνούμε στην 1 φορά, όπως συμβαίνει σ' αυτή την περίπτωση.
Αν αγαπητέ, ήμουν άνθρωπος του Καλαβρύτων θα κοιτούσα να διαφωνώ σε κάθε σας σχόλιο ή ανακοίνωση και όχι να σας επαινώ όπως έκανα συνεχώς. Τώρα αφήστε τις καχυποψίες κατα μέρος.
Είδα και το σχόλιο του αγαπητού αγωνιστού κ.Κερμενιώτη και ταυτίζεται με την άποψη μου. Μήπως πρέπει να προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε πιθανές και κρυφές σχέσεις του κ.Κερμενιώτη με τον Καλαβρύτων επειδή διαφώνησε μαζί σας; Μήπως πρέπει να τον υποψιαζόμαστε και αυτόν και να μιλάμε για "συμφέροντα";
Φαίδων
Αγαπητή Χριστίνα όποιος κρίνει προσωπικό του θέμα που έχει εμπλακεί και ευτυχήσει ή υποφέρει δεν τον βοηθάει να κρίνει αμερόληπτα και αντικειμενικά αλλά επηρεάζεται θετικά ή αρνητικά. Η προσωπική εμπλοκή συνδέεται και με τον κίνδυνο τις υποκειμενικής και μεροληπτικής κρίσης.
Αυτό ως γενικό συμπέρασμα και όχι πως ισχύει για τον κ.Σημάτη, αλλά ως απάντηση στις τελευταίες φράσεις του σχολίου σας 7:22 μ.μ.
Φαίδων
Επανέρχομαι, ελπίζω τελευταία φορά, για να απαντήσω προς όσα έγραψε ο «Φαίδων», επιμένοντας σε κάποια ουσιαστικά σημεία.
Έχω την εντύπωση, πως ξεκινάτε με λανθασμένη άποψη για το τί σημαίνει μετάνοια, ιδίως σε θέματα Πίστεως. Δηλώνετε, πως σε όποιον μετανόησε, πρέπει να δείξουμε επιείκεια. Αν δεν μετανόησε, τότε δεν του πρέπει καμία επιείκεια. Λέτε: «Ιδίως σε μετανοημένους πρέπει να δείχνουμε συγχωρητικότητα».
Και ποια θεωρείτε ως δείγματα μετανοίας; Το ότι έκτοτε ο Καλαβρύτων «κανέναν δεν αφόρισε ξανά, …καμία βλάσφημη δήλωση δεν έκανε, κανένα ναό δεν παραχώρησε ξανά σε αιρετικούς». Και αλλού: «ε. Κανονικά ο Καλαβρύτων θα έπρεπε να είχε καθαιρεθεί όμως επειδή παρατηρώ, ΜΕ ΟΣΑ ΕΓΩ ΓΝΩΡΙΖΩ, ότι έχει διορθωθεί,… γι' αυτό διατύπωσα την άποψη ότι πρέπει ΚΑΤ' ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΝ να μην επιδιωχθεί η καθαίρεση του, μέσω της καταδίκης του στα κοσμικά δικαστήρια… Αν εσείς έχετε στοιχεία αδιάσειστα ότι συνεχίζει τις βλάσφημες δηλώσεις, …τότε αξίζει να επιδιωχθεί η καθαίρεση του».
Αυτά είναι, αγαπητέ «Φαίδων» τα ορθόδοξα κριτήρια της μετανοίας σε θέματα Πίστεως; Αυτά μας διδάσκουν οι Άγιοι πατέρες; Λέτε: «δεν αφόρισε ξανά». Και τι είναι ο αφορισμός; Καθημερινό ψωμοτύρι; Αν δηλαδή δεν αφορίζει ο επίσκοπος μια φορά το χρόνο έχει μετανοήσει; Τρεις άδικους ή παράνομους αφορισμούς έχει κάνει μέχρι τώρα ο Καλαβρύτων. Ένα κάθε δεκαετία. Εφόσον τα τελευταία 4 χρόνια δεν έκανε άλλο, σημαίνει ότι μετανόησε; Ωραίο επιχείρημα.
Μετάνοια σημαίνει ότι αποκαθιστώ εκείνο που πρόσβαλα. Δέχτηκε μέχρι σήμερα ο Καλαβρύτων ότι έκανε λάθος για τη διδασκαλία του, ότι ο παπισμός δεν είναι αίρεση ή ότι το filioque δεν είναι αιρετική δοξασία; Αποδέχτηκε ότι παρέβη εμπαθώς Ι. Κανόνες επιβάλλοντας παράνομο αφορισμό. Ζήτησε συγγνώμη, διότι εψεύσθη διαβεβαιώνοντας τους Αιγιώτες δια του Τύπου ότι δεν επέβαλε αφορισμό, αλλά ένα απλό επιτίμιο; Δεν αναφέρομαι και στα άλλα που έκανε εναντίον μου, τα οποία (αν και αποτελούν προσωπικό κατατρεγμό) συμπλέκονται με τα θέματα πίστεως. Άρα, πού την είδατε την μετάνοια;
Σημάτης Παναγιώτης (συνεχίζεται)
Σήμερα υπάρχουν επίσκοποι, που όχι μόνον ποιμαίνουν το ποίμνιο «αισχροκερδώς, αναγκαστώς και ως κατακυριεύοντες των κλήρων» (1Πέτρ. 5,2), αλλά και εφαρμόζουν έμπρακτα τον Οικουμενισμό, αποδεικνύοντας έτσι ότι είναι ψευδοποιμένες και ψευδεπίσκοποι.
Κι αυτό είναι φανερό, όταν εμπαθώς απειλούν, καλούν σε απολογία και εκδιώκουν ή μεταθέτουν κληρικούς, τους έχουν ως πιόνια ενώπιον της μεγαλωσύνης τους (αντί για συμποιμένες) και τους καθαιρούν• όταν τους λαϊκούς υποχρεώνουν σε συμμόρφωση προς τα οικουμενιστικά κελεύσματα με ποικίλες ψευδοδιδασκαλίες και ψυχικούς εξαναγκασμούς περί υπακοής (δηλ. αντιευαγγελικής υπακοής στον δεσπότη, αφού δι’ αυτού επιτυγχάνεται η σωτηρία), όταν, τέλος με αφορισμούς εξευτελίζουν όσους πιστούς δεν έχουν φύγει, (δηλ. δεν τους έχουν διώξει) ακόμα από την Εκκλησία.
Εφαρμόζει, επίσης, έμπρακτα την παναίρεση του Οικουμενισμού ο Καλαβρύτων: Όταν εναντιώνεται μεν για τα μάτια του κόσμου στον Πάπα και στον Πατριάρχη (για προσωπικές απόψεις), και αποκαλεί τον «Πάπα εγκληματία πολέμου!» κ.λπ. (όπως ο Καλαβρύτων στο βιβλίο: «Στα είκοσι έτη Αρχιερατείας, εκδ. Ι. Μ. Μ. ΣΠΗΛΑΙΟΥ, σελ. 187), αλλά στην κρίσιμη στιγμή (το 2001) αποδέχεται και στηρίζει την έλευση στην Αθήνα αυτού «του εγκληματία πολέμου» και δηλώνει πως δεν έγινε δα και τίποτα που ήλθε ο Πάπας στην Ελλάδα. Αργότερα δηλώνει προς τον Κάσπερ, (σύμφωνα με τον «Ορθόδοξο Τύπο») ότι, ακόμα και ο φόβος σχίσματος, δεν θα τους σταματήσει στις αμοιβαίες συναντήσεις-διαλόγους, προκειμένου να επιτευχθεί η ποθητή ενότητα με τους Παπικούς! Εφαρμόζει τον Οικουμενισμό, όταν αρνείται ότι το filioque είναι αιρετική πλάνη, και ο παπισμός αίρεση, επιχειρεί να δώσει ναό στους παπικούς, μιλά επί παντός επιστητού, ασχολείται και καυτηριάζει τον Πατριάρχη που χάρισε μπλουζάκι στον Ρουβά, αλλά ουδέποτε μιλά για την προδοσία της Πίστεως στο Συνέδριο του Π.Σ.Ε. στο Πόρτο Αλέγκρε το 2006, στην οποία ήταν μάλιστα παρών.
Σ’ αυτές τις οικουμενιστικές ενέργειες αντιταχθήκαμε πριν και μετά τον αφορισμό.
Σημάτης Παναγιώτης (συνεχίζεται)
Αν απάντησα στο σχόλιο σας (παρά το ότι αποφεύγω να εμπλέκομαι σε διάλογο με ανώνυμους) ήταν γιατί μας ενισχύατε στον αγώνα μας εναντίον του Οικουμενισμού και, ως εκ τούτου, θεωρούσα ότι είχατε συνειδητοποιήσει τί σημαίνει Οικουμενισμός. Από τις απαντήσεις όμως, συμπεραίνω ότι δεν έχετε κατανοήσει, τί είναι στο βάθος του ο Οικουμενισμός.
Γράφετε σε σχόλιο: «Αγαπητή Χαρά, δεν είναι σωστό να συντρίψουμε έναν άνθρωπο, ιδίως επίσκοπο, που παρ' όλες τις οικουμενιστικές του θέσεις, είναι δραστήριος, ηθικός…». Δηλαδή, αποδέχεσθε ότι ο Καλαβρύτων έχει αιρετικές οικουμενιστικές θέσεις, αλλά τις αμνηστεύετε επειδή, όπως μας βεβαιώνετε, είναι «δραστήριος και ηθικός»; Χωρίς να θέλω να αμφισβητήσω την ηθικότητα του επισκόπου, μπορείτε να μας εξηγήσετε πώς διαγνώσατε την ηθική του, που είναι κάτι κρυφό. Και ακόμη να μας πείτε πώς (κατά τους πατέρες) η αποδεδειγμένη για σας ηθικότητά του, αμνηστεύει την αίρεση; Και ο Άρειος και άλλοι αιρετικοί ήσαν ηθικοί, αλλά αυτό δεν τους απέτρεψε από το να είναι αιρετικοί.
Ο Καλαβρύτων και ο Αρχιεπίσκοπος, ο Μεσσηνίας, ο Σύρου, ο Δημητριάδος, κάνουν ό,τι και ο ηγέτης του Οικουμενισμού Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Αποδέχονται τις πρακτικές του παπισμού και του Π.Σ.Ε., αποδέχονται ότι ο Παπισμός είναι «αδελφή Εκκλησία», υποστηρίζουν αιρετικές θέσεις του Οικουμενισμού περί ισότητας της Εκκλησίας με τις αιρετικές ομολογίες, αλλά ταυτόχρονα καυτηριάζουν και κάποια κακώς κείμενα των αιρέσεων αυτών, παρουσιάζουν δηλ. και το ορθόδοξο πρόσωπό τους. Αυτό, όμως, το να δέχομαι και κάτι το ένα και κάτι από το άλλο, είναι η πεμπτουσία του συγκρητιστικού οικουμενισμού.
Γράφετε: «Δεν μου απαντήσατε καθόλου στο σημαντικό για το θέμα μας ερώτημα, πόσοι άγιοι και περίφημοι θεολόγοι προσέφυγαν στα δικαστήρια για τους τόνους συκοφαντίας που τους πέταξαν». Πολλοί θεολόγοι ή άγιοι δεν προσέφυγαν σε δικαστήρια, αλλά κάποιοι άλλοι το έκαναν. Όμως, στις περιπτώσεις θεμάτων Πίστεως και αιρέσεως, αντιδρούσαν και ζητούσαν να αποσείσουν τις κατηγορίες. Και αφού η Ι. Σύνοδος δεν αποκαθιστά τα πράγματα, είναι μια απευκταία λύση κι αυτό.
Υπ’ όψιν, ότι για τον Καλαβρύτων δεν έπαψα να είμαι sui generis αιρετικός. Στην επιστολή αφορισμού ο Καλαβρύτων με ονομάζει ανεπίδεκτο μαθήσεως και αιρετικό και γράφει για το «άκρον άωτον αυτής της ασυνέτου πορείας» μου. Επειδή, λοιπόν, είμαι αμετανόητος «αιρετικός», άρα αδιόρθωτος, γι’ αυτό μου …αίρει τον αφορισμό!!! Γιατί, ούτε ο αφορισμός, ισχυρίζετε, μπορεί να με συνετίσει! Γράφει: «Τον άνθρωπο, που ακολουθεί πλανημένες διδασκαλίες, συμβούλεψέ τον μια δυο φορές, κι αν δεν ακούσει άφησέ τον, με τη βεβαιότητα πως αυτός έχει πια διαστραφεί».
Σημάτης Παναγιώτης (συνεχίζεται)
Ως προς τα προσωπικά τώρα. Μπορεί να έκανα λάθος σε κάποιες εκτιμήσεις μου, τις οποίες η ανωνυμία δεν μου επιτρέπει να διακριβώσω, αλλά σεις ο ίδιος μου επιτρέψατε να κάνω αυτές τις υποθέσεις. Μου αποδώσατε «εκδικητικότητα» και μετά το πήρατε πίσω ζητώντας συγγνώμη: «Αγαπητέ κ. Σημάτη …ξεχάστε το θέμα της εκδικητικότητας και συγχωρέστε με, που κακώς αναφέρθηκα σ' αυτό».
Όμως, σε άλλο σχόλιό σας, πάλι επανέρχεσθε και ομιλείτε έμμεσα περί εκδικητικότητας:
«Ο Καλαβρύτων δεν είναι ούτε Μεσσηνίας ούτε Σύρου ούτε Ζακύνθου, για να χαρεί κάποιος από την καθαίρεση του και την εκκλησιαστική συντριβή του».
Ποιος σας είπε, όμως, πως θα έχαιρα για την τυχόν καθαίρεση ή συντριβή των παραπάνω; Έτσι θα νιώθατε ο ίδιος για την καθαίρεση κάποιου, ή συντριβή για τα κακά μας τα χάλια; Οι πατέρες κλαίοντες αφόριζαν και προσηύχοντο για την διόρθωση των πταιόντων. Εγώ πάντως, επαναλαμβάνω, δεν ζήτησα την καθαίρεσή του, και όπως σας έγραψα, δεν πιστεύω ότι η Ι. Σύνοδος θα το κάνει, αν λάβουμε υπ’ όψιν ακόμα και την περίπτωση του Αττικής.
Τους χαρακτηρισμούς εναντίον μου, ισχυριστήκατε πως τους κάνατε, επειδή νομίζατε ότι ο Καλαβρύτων μετανόησε. Κατόπιν πειστήκατε ότι, απ’ όσα σας έγραψα, βγαίνει συμπέρασμα πως δεν μετανόησε. Άρα, κι εδώ αδικήσατε την πραγματικότητα.
«α. Ήξερα ότι ο επίσκοπος Καλαβρύτων ήρε τον αφορισμό… Δεν ήξερα αυτά που τώρα μας πληροφορήσατε».
Αλλού γράφετε: Τώρα ο Καλαβρύτων, «ούτε αφορίζει πιστούς, ούτε διώκει πιστούς;». Κι αν φέρω παράδειγμα μεταγενέστερων διωγμών ιερέως ή πιστού; Πάλι θα ζητήσετε συγγνώμη;
Πώς, λοιπόν, χωρίς να ξέρετε, βγάζετε συμπεράσματα εις βάρος άλλου;
Γράφετε: «…λυπάμαι διότι διαπιστώνω στην τελευταία σας απάντηση επιθετικότητα απέναντι μου, ενώ δεν θα έπρεπε να υπάρχει» και για τις «αστήρικτες καχυποψίες που άρχισαν να υπάρχουν μόνο και μόνο επειδή δεν συμφωνώ με τις απόψεις σας στο παρόν θέμα».
Μετά από όσα ανέφερα, πώς να μην διερωτώμαι για τους λόγους που σας ανάγκασαν να γράψετε τους χαρακτηρισμούς περί εκδικητικότητας, επιθετικότητας, καχυποψίας, κ.λπ., ενώ αγνοούσατε καλώς τα πραγματικά γεγονότα;
Ασφαλώς με όλα αυτά, δεν θέλω να πω ότι δεν έχω πάθη και αδυναμίες. Έχω και αγωνίζομαι και επικαλούμαι τη χάρη του Θεού για την αποβολή τους. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως θα με αποτρέψουν στον κατά της αιρέσεως του οικουμενισμού αγώνα. Βρέθηκα να αγωνίζομαι, χωρίς να το επιδιώξω, ακολουθώντας την ροή των πραγμάτων και γνωρίζοντας τη θεολογική μου γύμνια, τις ελλείψεις μου και την ανεπάρκειά μου. Ελπίζω ότι έτσι, δεν θα προσθέσω άλλο ένα βάρος στην ψυχή μου: την αδιαφορία ή τον ταυτισμό με την παναίρεση του Οικουμενισμού.
Με αυτό το σχόλιο και όσα μέχρι τώρα σχόλια έγραψα, νομίζω ότι ερμηνεύεται και εξηγείται η στάση μου απέναντι στον Καλαβρύτων.
Ασφαλώς και θα έπρεπε να απαντήσω και σε άλλα θέματα που θίγετε ως «Φαίδων». Όμως, νομίζω ότι είναι άνιση η συζήτηση με κάποιον ανώνυμο, αφού άπτεται και προσωπικών θεμάτων. Ζητώ συγγνώμη για όσα άστοχα έγραψα. Ευχαριστώ που με βάλατε να κάνω άλλη μια φορά αυτοκριτική. Τέλος, ευχαριστώ και τις «Ακτίνες» που φιλοξένησαν αυτή μας την εκτεταμένη συζήτηση.
Καλή μας μετάνοια και Καλά Χριστούγεννα.
Σημάτης Παναγιώτης
Αγαπητέ κ.Σημάτη, επανάρχομαι και εγώ να εξηγήσω κάποια πράγματα που παρερμηνεύσατε εξαιτίας των γυαλιών καχυποψίας που συνεχίζετε να φοράτε όταν διαβάζετε τα σχόλια μου. Θα σας παρακαλούσα να βγάλετε τα γυαλιά της καχυποψίας για να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε για να μην συνεχίζεται χωρίς τέλος ο διάλογος μας.
α. Θα ξεκινήσω απο τις παρεξηγήσεις επι του “προσωπικού” όπως το λέτε. Λέτε στο σχόλιο σας 11:01μμ ότι “πώς να μην διερωτώμαι για τους λόγους που σας ανάγκασαν να γράψετε τους χαρακτηρισμούς περί εκδικητικότητας, επιθετικότητας, καχυποψίας, κ.λπ.” Πάλι δεν μας τα λέτε καλά. Γιατί το επόμενο το θέτετε πρώτα; Πριν διατυπώσετε τις καχυποψίες σας ότι μήπως είμαι άνθρωπος του Καλαβρύτων και ότι με “συμφέρει” να τα λέω έτσι, δεν είχα γράψει ούτε για επιθετικότητα ούτε για καχυποψία, παρα μόνον για εκδικητικότητα, την οποία αμέσως έσβησα και ζήτησα και συγγνώμη. Μετά απο την ανάκληση της λέξης “εκδικητικότητα” και της ζήτησης συγγνώμη και χωρίς να γράψω τίποτα για “επιθετικότητα και καχυποψία”, διατυπώσατε εσείς τις καχύποπτες και εξωπραγματικές φράσεις που με αδικούν και ποτέ δεν ζητήσατε συγγνώμη γι' αυτές. Έρχεστε με αδικείτε και μόλις σας το σημειώνω αυτό και σας “επιπλήτω”, μου λέτε “πώς να μην σε αδικήσω όταν βλέπω ότι με επιπλήττεις;”. Μα οι επιπλήξεις επακολούθησαν την αδικία και δεν ήταν πριν απο αυτήν.
β. Αλλά ακόμα και για τον μόνον άδικο χαρακτηρισμό που ανακάλεσα αμέσως, [και όχι όπως εσείς που δεν ανακαλέσατε ξεκάθαρα για τους άδικους χαρακτηρισμούς που είπατε για εμένα], τον χαρακτηρισμό “εκδικητικότητα” ποτέ δεν είπα ευθέως και καθαρά, ποτέ δεν είπα ότι εσείς έχετε εκδικητικότητα. Μίλησα γενικά και σκεπτόμουν το πιθανό ενδεχόμενο να ισχύει αυτό ως λόγος για τον οποίο καταθέσατε την μήνυση. Ποτέ μου δεν διατύπωσα κατηγορία εναντίον σας, με σίγουρο και ευθύ τρόπο ότι κινηθήκατε απο εκδικητικότητα. Το είπα γενικά μήπως αυτό ισχύει ως ενδεχόμενο..
Και μην μου πείτε ότι πρέπει να είναι κανείς καχύποπτος ή φίλος του Καλαβρύτων για να οδηγηθεί σ' αυτό το ενδεχόμενο. Οι περισσότεροι που σέρνουν στα δικαστήρια τους συνανθρώπους τους είναι για να τους εκδικηθούν και να τους τιμωρήσουν. Για ποιό λόγο οδηγείς τον άλλο στην φυλακή, στον διασυρμό, στην καταστροφή, στην συντριβή; Απο συγχωρητικότητα; Απο αγάπη; Έτσι έκαναν οι άγιοι; Αν θέλεις υποστηρίζεις με τον λόγο σου το δίκαιο και η αλήθεια θα λάμψει. Δεν χρειάζονται τα δικαστήρια εκτός κάποιων εξαιρέσεων, ούτε αυτά χρησιμοποίησαν οι άγιοι. Αυτά σκέφθηκα και έτσι μίλησα για την εκδικητικότητα, για να σκεφθείτε και αυτό το ενδεχόμενο. Ποτέ δεν είπα ότι εσείς κινηθήκατε απο εκδικητικότητα. Αλλά μετα τα πρώτα σχόλια, επειδή δεν σκέπτομαι καχύποπτα και επιθετικά εναντίον αγωνιστών της Πίστης μας, το σκέφθηκα καλύτερα και το έσβησα αμέσως ακόμα και ως ενδεχόμενο.
γ. Προσπαθώντας να δικαιολογηθείτε για τις κατηγορίες και τις ανεπίτρεπτες φράσεις που διατυπώσατε, είπατε ότι αυτό γίνεται επειδή είμαι ανώνυμος και ότι δηθεν αυτή δεν σας επιτρέπει να διακρίβώσετε αν σφάλλατε. Με αυτή την τελευταία σας φράση συνεχίζετε να αφήνετε μετέωρα να επικρέμωνται οι εναντίον μου καχυποψίες σας. Όμως ούτε η ανωνυμία είναι δικαιολογία της καχυποψίας. Όταν θέλουμε μπορούμε να είμαστε καχύποπτοι και για επώνυμους και για ανώνυμους. Αν είχα και εγώ παρόμοια καχυποψία με εσάς και πάλι δεν θα μου έφθαναν οι εξηγήσεις σας και δεν θα με έπειθαν ότι δεν το κάνετε ίσως και απο κάποια εκδικητικότητα που ίσως ακόμα και εσείς να μην γνωρίζετε. Η επωνυμία κάποιου δεν μας αποκαλύπτει ούτε τα πάθη του ούτε τα κίνητρα του, για τα οποία η καχύποπτη φαντασία μας μπορεί να οργιάζει. Σας έφερα παράδειγμα και την αντίρρηση του αγωνιστή κ.Κερμενιώτη, για την οποία ένας ακόμα πιο καχύποπτος κάλλιστα θα μπορούσε την συκοφαντήσει και θα έλεγε ό,τι ήθελε για τα κίνητρα της. Εγώ όμως δεν φέρθηκα έτσι και αμέσως έγινε δεκτή η απάντηση σας που ούτε και αυτή χρειαζόταν και έφθαναν μόνο τα σχόλια των υποστηρικτών σας και θα διόρθωνα και χωρίς την απάντηση σας. Και αυτό διότι σε αντίθεση με εσάς, κινούμαι καλοπροαίρετα απέναντι σας, έστω και αν κάπου διαφωνούμε. Ένας φίλος όταν πέσει σε λάθος εκτίμηση απέναντι του φίλου του και τον ελέγξει, αυτό θα γίνει απο αγάπη ακόμα και αν η αρχική εκτίμηση του ήταν λανθασμένη (στην δική μας περίπτωση η ”πιθανότητα εκδικητικότητας” που διατύπωσα έμμεσα).
δ. Με κατηγορείτε γιατί ενώ αγνοούσα κάποια πράγματα τοποθετήθηκα κατα της μηνύσεως σας και λέτε γι' αυτό αναρωτηθήκατε πονηρά. Όμως όταν κάποιος τοποθετείται σε κάποιο θέμα είναι φυσικό να τοποθετείται με βάση αυτά που γνωρίζει. Και όταν νομίζει ότι σχεδόν τα ξέρει όλα, αυτό του δίνει το δικαίωμα να τοποθετηθεί στο θέμα αυτό. Εγώ αυτά ήξερα και με βάση αυτά τοποθετήθηκα. Πού είναι το κακό; Όταν σχολιάζουμε ένα γεγονός δεν μπορεί να ξέρουμε τα πάντα, αυτό όμως δεν μας απαγορεύει τον καλοπροαίρετο σχολιασμό ο οποίος ίσως κάποιες φορές είναι λαθεμένος. Η άγνοια κάποιων πραγμάτων είναι θεμιτή και δεν δίνει το δικαίωμα να δώσει κάποιος τους χαρακτηρισμούς που δώσατε σ' εμένα (σαν να με “συμφέρει” να υποστηρίζω τον Καλαβρύτων, υποψία για άνθρωπο του Καλαβρύτων). Πολύ περισσότερο δεν δίνει το δικαίωμα για καχυποψίες όταν ακόμα και για το θέμα της “εκδικητικότητα” είχα ήδη ανακαλέσει όταν γράψατε τις καχυποψίες παρ' ότι ποτέ δεν είχα διατυπώσει με βεβαιότητα και ευθέως την άποψη ότι κινείστε απο αυτήν. Και μετα απο αυτό, επειδή διαφώνησα με επιχειρήματα για την προσφυγή στα δικαστήρια, εσείς διατυπώσατε τις καχυποψίες.
Επίσης είστε ακόμα περισσότερο αδικαιολόγητος διότι βλέπετε με μεγενθυτικούς φακούς την φράση περι εκδικητικότητας και παραβλέπετε την συνεχή προσωπική στήριξη και εκτίμηση για το προσωπό σας. Αυτό και αν είναι αδικία!
ε. Λέτε ότι “Κι αν φέρω παράδειγμα μεταγενέστερων διωγμών ιερέως ή πιστού; Πάλι θα ζητήσετε συγγνώμη;”. Όχι δεν θα ζητήσω συυγνώμη διότι δεν ζητάει συγγνώμη κανείς για άγνοια κάποιων δεδομένων αλλά μόνο αν έθιξε τον άλλον έστω και στο παραμικρό, έστω και καλοπροαίρετα όπως έκανα εγώ γράφοντας για “εκδικητικότητα”. Και η ζήτηση συγγνώμης είναι προς τιμήν αυτού που ζητάει σε αντίθεση με αυτόν που διατυπώνει καχυποψίες και ψεύδη εναντίον άλλου και συνεχίζει να τα αφήνει να επικρέμωνται πάνω του.
στ. “Αναρωτιέμαι πώς δεν γνωρίζετε ότι η επιείκεια αρμόζει σ' αυτόν που μετανόησε και το θεωρείτε ότι ξεκινώ απο λάθος εκτίμηση. Μα είναι δυνατόν να μην βλέπετε τόσο απλά πράγματα; Όποιο πατερικό κείμενο και αν ανοίξετε θα δείτε ότι συνεχώς οι Πατέρες συνιστούσαν και έδειχναν επιείκεια και συγχωρητικότητα κυρίως στους μετανοημένους. Δείτε την παραβολή του Ασώτου για παράδειγμα. Πώς δεν γνωρίζετε τόσο στοιχειώδη πράγματα, όπως ότι η επιείκεια αρμόζει στον μετανοημένο;
ζ. Ακόμα πού είδατε ότι είπα ότι αν δεν μετανόησε δεν πρέπει να του δείξουμε καμία επιείκεια; Γιατί βγάζετε απο μυαλό σας πράγματα που δεν είπα;
η. Άλλο να ισχυριστείτε, όπως κάνετε πιο κάτω, ότι δεν μετανόησε ο Καλαβρύτων και γι' αυτό συνεχίζετε να τον διώκετε δικαστικά, και άλλο να θεωρείτε λανθασμένη την άποψη μου ότι αρμόζει επιείκεια στους μετανοημένους.
θ. Ακόμα πώς δεν ξέρετε ότι η έμπρακτες εκδηλώσεις μετάνοιας είναι όχι μόνο δείγματα μετανοίας αλλά και αποδείξεις; Πώς δεν ξέρετε φυσικά και αυτά λένε οι Πατέρες; Πώς δεν ξέρετε ότι αυτά είναι τα ορθόδοξα κριτήρια; Πώς δεν ξέρετε ότι αληθινή μετάνοια είναι η διόρθωση της αμαρτίας; Πώς δεν ξέρετε ότι όταν έχουμε άδικο αφορισμό, μετάνοια αληθινή είναι η άρση του;
ι. Άλλο να μου πείτε ότι δεν ήξερα την αιτιολόγηση της άρσης του αφορισμού που δεν δείχνει απόλυτα μετανοημένο άνθρωπο. Αλλά και πάλι εγώ νομίζω ότι η αιτιολόγηση της άρσης του αφορισμού ήταν προσπάθεια να διασωθεί ο τρωθέν με την άρση εγωισμός του Καλαβρύτων και για να δικαιολογηθεί δεν τολμάει να πει ότι έσφαλλε. Φυσικά η προσπάθεια διάσωσης του εγωισμού δεν δείχνει άνθρωπο απόλυτα μετανοημένο. Πάντως η άρση του αφορισμού, έστω και με φθηνές δικαιολογίες, είναι δείγμα μετάνοιας και πρέπει να το εκτιμήσετε. Δεν είναι το ίδιο π.χ. ένας να συνεχίζει κάτι άδικο και το ίδιο να το αναιρεί. Δεν είναι το ίδιο να συνεχίζουν οι επίσκοπο το επιτίμο της ακοινωνησίας στον Αττικής Νικόδημο και το ίδιο να του το είχαν άρει.
ια. Επίσης με τα καχύποπτα γυαλιά που φοράτε κακώς, πολύ κακώς ερμηνεύετε την φράση μου «Ο Καλαβρύτων δεν είναι ούτε Μεσσηνίας ούτε Σύρου ούτε Ζακύνθου, για να χαρεί κάποιος από την καθαίρεση του και την εκκλησιαστική συντριβή του», ως δήθεν έμμεση αναφορά στην δική σας εκδικητικότητα ή ως αμαρτωλή χαρά! Πολύ κακώς διαστρέφετε την φράση μου και με υποτιμάται. Ένας τσοπάνος που βγάζει απο μανδρί ένα ψωριασμένο πρόβατο λυπάται γι' αυτό αλλά απο την άλλη χαίρεται που σώζονται απο την ψώρα τα πολυάριθμα υπόλοιπα. Αντίθετα όταν ένα ανίατο ψωριασμένο πρόβατο είναι μέσα στο μανδρί και για κάποιους λόγους ο βοσκός θέλει να το βγάλει και μπορεί, λυπάται πολύ διότι θα πάθουν ψώρα και τα υπόλοιπα. Μόλις μπορέσει και το βγάλει τότε η χαρά του θα είναι μεγάλη. Αυτή την έννοια είχε η φράση μου και έτσι θα την καταλάβαινε κάθε ένας που καλόπροαίρετα την διάβαζε. Δυστυχώς όμως δεν συνέβει το ίδιο με εσάς που την διαστρέψατε.
ιβ. Την ίδια υποτίμηση βλέπω και στο σχόλιο σας “Από τις απαντήσεις όμως, συμπεραίνω ότι δεν έχετε κατανοήσει, τί είναι στο βάθος του ο Οικουμενισμός”. Και το λέτε αυτό διότι είπα “δεν είναι σωστό να συντρίψουμε έναν άνθρωπο, ιδίως επίσκοπο, που παρ' όλες τις οικουμενιστικές του θέσεις, είναι δραστήριος, ηθικός”. Όμως για να ερμηνευθεί σωστά αυτή την φράση μου πρέπει να λάβουμε υπ'όψιν τί γνώριζα τότε που την είπα. Τότε γνώριζα ότι ο Καλαβρύτων αν και είχε διατυπώσει οικουμενιστικές θέσεις και πράξεις (π.χ. δόσιμο ι.Ναού σε αιρετικούς, προσωρινό αφορισμό σας, βλάσφημη δήλωση) παρ' όλα αυτά δεν μετέδιδε την οικουμενιστική του νόσο στους άλλους. Όπως είδα πεταχτά και στην σελίδα του και γενικά απο την εκκλησιαστική επικαιρότητα, δεν βλέπω να προκαλεί συνεχώς με οικουμενιστικές ενέργειες, εγκυκλίους, συμπροσευχές, και τα όμοια με αυτά. Οι δηλώσεις του και η ενεργητικότητα του στρέφονται σε άλλα θέματα εκκλησιαστικά και εθνικά για οποία μιλάει ΣΩΣΤΑ και με θάρρος που λίγοι έχουν. Αυτό που ακούγεται ως έκφραση του Καλαβρύτων είναι το καλό, ενώ αντίθετα το οικουμενιστικό μικρόβιο το κρατάει για τον εαυτό του, αν εξαιρέσουμε τις παραπάνω ενέργειες του είπα ότι αυτές μόνο γνωριζα και προσθέσουμε και την άρση του αφορισμού που δείχνει μετάνοια. Δεν έχει σχέση καμία με τον Δημητριάδος, τον Σύρου, τον Μεσσηνίας που συνεχώς προκαλούν σε πολύ μεγάλο βαθμό τους πιστούς. Κατα συνέπεια δεν δείχνει άγνοια του Οικουμενισμού ο λόγος μου, αλλά αναφορά στα θετικά του στοιχεία που αυτά βγαίνουν προς τα έξω. Έγραψα ξεκάθαρα αυτό που νόμιζα και δείχνει υπο ποίο πνεύμα το είπα, ρωτώντας “του αξίζει καθαίρεση ή έχει συμμαζευτεί τώρα τελευταία και ούτε βλάσφημες δηλώσεις κάνει, ούτε αφορίζει πιστούς, ούτε διώκει πιστούς;”. Είναι άγνοια όχι της αίρεσης του Οικουμενισμού αλλά πραγμάτων που εσείς γνωρίζατε και μας είπατε και τώρα έμαθα (ότι σας θεωρεί αιρετικό, ότι συμμετείχε στο στο Συνέδριο του Π.Σ.Ε. στο Πόρτο Αλέγκρε το 2006, ότι είχε επιβάλλει και άλλους αφορισμούς εκτός απο τον δικό σας, ότι είπε ότι δεν επέβαλλε κανένα αφορισμό ενώ σας τον είχε επιβάλλει). Επιπλέον διαπρέπει σε πολλές κρίσεις που άλλοι αδυνατούν να πουν. Ποιούς άλλους έχουμε εκτός απο τον Άνθιμο, τον Πειραιώς και τον Καλαβρύτων που μιλούν με τόση γενναιότητα για πράγματα που οι περισσότεροι δεν τολμούν να πουν; Αυτοί λοιδορούνται περισσότερο απο τους εκκλησιομάχους που θέλουν την Εκκλησία σιωπώσα. Αυτός είναι ένας λόγος να δείξουμε ανοχή και υπομονή αν δεν προκαλεί και δεν διασπείρει τον οικουμενισμό του. Και αν ακόμα επιμείνουμε στην καθαίρεση του, αυτή να γίνει εξαιτίας όλων αυτών των καλών του, σωστά και εκκλησιαστικά, όχι εξοντώνοντας τον με τις δικαστικές αποφάσεις που οδηγούν στην φυλακή και στον διασυρμό και στους εκκλησιομάχους. Αυτό είπα και με αυτό το πνεύμα. Μην νομίζετε ότι εσείς μόνο ξέρετε καλά τί θα πει Οικουμενισμός. Μπορεί να ξέρετε και λιγότερο καλά απο άλλους που υποτιμάτε εύκολα.
ιγ. Με ρωτάτε πώς διέγνωσα την ηθική του αφού κάτι κρυφό! Εδώ θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι κάτι σας τυφλώνει και αμφισβητείτε και την κοινή λογική ακόμα. Είναι δυνατόν να λέτε ότι είναι κρυφό πράγμα αν είναι κάποιος ηθικός ή όχι; Αν ήταν κρυφό πράγμα τότε πώς ξέρουμε ότι ο τάδε είναι άγιος, ο τάδε είναι ενάρετος, ο άλλος λάμπει απο σωφροσύνη, ο πιο πέρα είναι ανήθικος, ο άλλος είναι κίναιδος, ο άλλος σκανδαλοποιός, ο άλλος ηθικότατος; Πώς ήξερε ο πιστός λαός την αρετή τόσων εναρέτων θεολόγων, μοναχών, ιερομονάχων, ιερέων, επισκόπων και πήγαιναν σ' αυτούς με εμπιστοσύνη; Σας παρακαλώ προσέχετε τί γράφετε διότι κάνετε κακό και σε όσα καλά λέτε. Μην προσπαθούμε να αμφισβητήσουμε τα καλά κάποιου γιατί αυτό δεν δείχνει ανεπηρέαστη και αντικειμενική κρίση.
ιδ. Είναι προς την τιμήν του Καλαβρύτων οι δηλώσεις του “επι παντός επιστητού” όπως τις λέτε. Είναι προς τιμήν του οι δηλώσεις του για τα πορνοτράγουδα του Ρουβά. Ποιός άλλος τολμάει να το κάνει στην χυδαία κοινωνία μας; Γι'΄αυτό και δέχθηκε ειρωνίες απο τους δημοσιογράφους και τους εκκλησιομάχους. Είναι προς τιμήν του η κατάκριση της υποδοχής του Ρουβά απο τον Βαρθολομαίο. Γιατί να μην βλέπουμε τόσα καλά του που δεν έχουν τόσοι άλλοι; Δεν νομίζω ότι τα κάνει όλα αυτά για να υποκριθεί σε εμάς τους ορθόδοξους. Δεν νομίζω ότι αυτά είναι μέρος της διγλωσσίας του. Όχι! Τα πιστεύει αυτά, άλλο αν έχει άλλα σοβαρότατα τρωτά (Οικουμενισμός).
ιε. Γράφετε “Πολλοί θεολόγοι ή άγιοι δεν προσέφυγαν σε δικαστήρια, αλλά κάποιοι άλλοι το έκαναν”. Ούτε εδώ μας τα λέτε καλά. Αφού όμως λέτε ότι κάποιοι άλλοι το έκαναν. Μπορείτε να μας πείτε πόσοι είναι αυτοί; Και ποιοί είναι αυτοί; Ποιοί άγιοι επέλεξαν την δικαστική οδό για θέματα πίστεως ή αντιδικίας με άλλους; Και πόσοι είναι αυτοί σε σχέση με τους υπόλοιπους αγίους; Τί ποσοστό; Ας ληφθεί και αυτό πάντως υπ' όψη, στους λόγους που με έκαναν να κάνω λόγο και για “εκδίκηση” και κυρίως που με κάνουν να είμαι εναντίον της δικαστικής διεξόδου.
ιστ. Επίσης όταν μίλησα για “εκδίκηση”, ποτέ ευθέως και σίγουρα, νόμιζα ότι είχατε υπ' όψη σας τις συνέπειες αυτής και αυτές επιδιώκατε (φυλάκιση, καθαίρεση, πλήρης εξευτελισμός, σωματική καταστροφή). Εσείς όμως δεν νομίζετε ότι θα καθαιρεθεί ο Καλαβρύτων παρ΄ότι ο ποινικά καταδικασθείς Μπεζενίτης οδηγήθηκε και στην εκκλησιαστική καθαίρεση. Ας ληφθεί και αυτό υπ' όψη τί είχε στο νου του ο καθένας μας όταν τοποθετηθήκαμε διαφορετικά.
ιζ. Αντιρρήσεις για την ορθότητα της ενέργειας σας να τον μηνύσετε, με βάση αυτά που νομίζω (π.χ. ότι θα φυλακιστεί, θα καθαιρεθεί), θα εξακολουθήσω να διατηρώ. Πιστεύοντας καλοπροαίρετα ότι και να ακόμα λέει ψέμματα και αν ακόμα με φθηνές δικαιολογίες προσπαθεί να δικαιολογηθεί στην άρση του αφορισμού, αυτό το κάνει για να μην τρωθεί πολύ ο εγωισμός του και όχι διότι είναι εντελώς αμετανόητος. Στο βάθος θέλω να πιστεύω ότι έχει, έστω κάπως μετανόησε για την αντιεκκλησιαστικές και παράνομες ενέργειες που χρησιμοποίησε όταν καταφέρθηκε εναντίον σας (αφορισμός, συκοφαντίες).
ιη. Θα μπορούσα να πω και άλλα, αλλά είναι ήδη αρκετά και αρκούν για κάποιον καλοπροαίρετο να του δώσουν να καταλάβει με ποιο πνεύμα τοποθετήθηκα, εναντίον της μήνυσης. Πάντως όχι διότι δεν έχω καταλάβει τί σημαίνει Οικουμενισμός, πάντως όχι διότι είμαι άνθρωπος του Καλαβρύτων, πάντως όχι διότι “με συμφέρει”.
Εγώ δεν πιστεύω καθόλου ότι έχετε “θεολογική γύμνια”, έλλειψη και ανεπάρκεια. Είστε ικανότατος θεολόγος που δίνετε τον αντιοικουμενιστικό αγώνα στην πρώτη γραμμή της μάχης. Συνεχίστε και μάλιστα με μεγαλύτερη δυναμικότητα και περισσότερες παρεμβάσεις. Υπερασπιστείτε και την ορθοδοξίας σας και αποσείστε τις κατηγορίες εναντίον σας ως δήθεν “αιρετικό” με “ασύνετη πορεία”, όπως έκαναν οι Πατέρες. Όμως με τον θεολογικό λόγο σας που είναι ισχυρότερος απο κάθε άλλο μέσο. Συνεχίστε με πιο αιχμηρή γραφίδα. Αλλά όμως με γραφίδα όπως έκαναν οι άγιοι, όχι με άλλα μέσα. Όχι με την σπάθη του νόμου που μπορεί μεν να σας αποκαθιστά κάποιες φορές αλλά εξοντώνει τους αντίδικους.
Ακόμα αν επιμείνετε στην καθαίρεση του, αυτό κάντε το με εκκλησιαστικό τρόπο και όχι μέσω της εξόντωσης του.
Και αν επιμείνετε στο δικαστήριο τότε δώστε του ευκαιρία μετάνοιας, ανάκλησης των απόψεων του και αποφυγής της ποινής.
Αυτά πάντα με καλή προαίρεση και αγάπη προς το πρόσωπο σας.
Καλά Χριστούγεννα
Φαίδων
Διόρθωση τυπογραφικού λάθους στη (ια) παράγραφο
"ο βοσκός θέλει να το βγάλει και μπορεί, λυπάται πολύ"
το σωστό είναι
"ο βοσκός θέλει να το βγάλει και ΔΕΝ μπορεί, λυπάται πολύ"
Φαίδων
Δημοσίευση σχολίου