Ἀπό τήν μακροχρόνια καί πολυσχιδῆ δράση τοῦ π. Αὐγουστίνου σταχυολογῶ μερικά περιστατικά ἐνδεικτικά τῆς παρρησίας τοῦ ἀνδρός. Δείχνουν πῶς ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ἔμενε ἀτρόμητος στίς δυσκολίες καί ἀδελέαστος ἀπό κάθε τί πού θά ἐπηρέαζε τόν καθένα, ἕνας γνήσιος προφήτης τῶν ἡμερῶν μας:
Φοιτητής στήν Θεολογική Σχολή τῶν Ἀθηνῶν ἀγωνίσθηκε μέ σθένος ἐναντίον τοῦ καθηγητῆ Μπαλάνου, ὁ ὁποῖος δίδασκε ὅτι «δέν ὑπάρχει διάβολος». Οὔτε ὁ φόβος τοῦ καθηγητῆ οὔτε ὁ κίνδυνος νά χάσει τό ἄριστα καί νά καθυστερήσει στήν λήψη τοῦ πτυχίου τόν ἐμπόδισαν νά ὑπερασπισθεῖ τήν ἀλήθεια.
Στήν ἐποχή τῆς δικτατορίας τοῦ Μεταξᾶ, διάκονος ἀκόμη στό Μεσολόγγι καί πρωτοσύγκελλος τοῦ ἐπισκόπου Ἱεροθέου, δέν ἐπέτρεψε νά χτυπήσουν χαρμόσυνα οἱ καμπάνες οὔτε νά καταλυθεῖ ἡ νηστεία τοῦ Δεκαπενταυγούστου, ὅπως εἶχε ὁρίσει ἡ κυβέρνηση γιά τόν ἑορτασμό τῆς 4ης Αὐγούστου.
Στά Ἰωάννινα (1941), ὅπου οἱ Ἕλληνες γιόρταζαν τά πρῶτα Χριστούγεννα ὑπό ἰταλική κατοχή, μίλησε μέ θέρμη καλώντας τόν λαό: «Ἀδελφοί μου, σταθεῖτε ὄρθιοι! Μήν κάμπτετε τόν αὐχένα σας. Μή λυγίζετε. Μήν ἀπελπίζεστε. Δύο ἄστρα στό πνευματικό στερέωμα δέν θά σβήσουν ποτέ· τό ἄστρο τῆς Βηθλεέμ καί τό ἄστρο τῆς Ἑλλάδος. Ἡ Ἑλλάδα ποτέ δέν πεθαίνει! Ζήτω ἡ αἰωνία Ἑλλάδα». Ἀμέσως μετά θά τόν συνελάμβαναν καί θά τόν ἐκτελοῦσαν οἱ Ἰταλοί, ἄν δέν προλάβαινε νά τόν φυγαδεύσει ὁ τοπικός ἐπίσκοπος Σπυρίδων Βλάχος μετέπειτα ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν.
Στό πρῶτο κήρυγμά του στήν Ἔδεσσα (1942), σφηκοφωλιά τῆς μασονίας, στιγματίζει καυστικά τήν μασονία. Ἐνοχλημένη ἡ ἡγεσία φρόντισε γιά τήν ἄμεση ἀπόσπασή του στά Γιαννιτσά.
Ὡς ἱεροκήρυκας στήν περιοχή τῆς Φλώρινας (1942-43) δίδει μάχες γιά νά στηρίξει πνευματικά τόν λαό ἀλλά καί γιά νά ἀνακόψει τήν προπαγάνδα τῶν κομιτατζήδων. Διατρέχει τόν κίνδυνο νά κατακρεουργηθεῖ ἀπό αὐτούς.
Στά πέτρινα χρόνια τῆς Κατοχῆς καί τοῦ συμμοριτοπολέμου, ὅπου κυριαρχεῖ τό μῖσος καί ἡ ἀγριότητα, ἡ ἀγάπη του γιά τήν κάθε ψυχή μένει ἀνεπηρέαστη ἀπό τίς πολιτικές ἰδεολογίες. Μέ κίνδυνο τῆς ζωῆς του συντρέχει ἀλλά καί ἐλέγχει δεξιούς καί ἀριστερούς. «Δέν πολιτικολογῶ», τόνιζε συχνά. «Δέν ἀσχολοῦμαι μέ τά κόμματα. Μιλῶ ἐθνικά καί ἐλέγχω τό κακό, ὅπου καί ἄν ἐκδηλώνεται».
Ὁ ἔλεγχός του στρέφεται καί ἐναντίον τοῦ βασιλιᾶ τῶν Ἑλλήνων, ὅταν ἐκεῖνος μετά ἀπό εἰσήγηση τοῦ τότε ὑπουργοῦ Κ. Καραμανλῆ ὑπέγραψε διάταγμα ὑπέρ τῆς μασονίας. Ὡς στρατιωτικός ἱεροκήρυκας ὁ π. Αὐγουστῖνος λειτούργησε στόν ἱ. ναό Ἁγίου Ἀθανασίου στήν Κοζάνη (1949) καί δέν μνημόνευσε, ὅπως συνηθιζόταν, «τῶν εὐσεβεστάτων βασιλέων» οὔτε ἐπέτρεψε στούς ψάλτες νά ποῦν τό «Πολυχρόνιον». Ἔγραψε δέ εἰδικό ἄρθρο στό περιοδικό «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» ὅπου θέτει ἄμεσα τό ἐρώτημα: «Βασιλεῦ, εἶσαι μασόνος;». Σείσθηκε τό πανελλήνιο καί τελικά τό διάταγμα ἀνεκλήθη.
lἈλλά καί τή βασίλισσα Φρειδερίκη καί τήν πριγκίπισσα Εἰρήνη ἤλεγξε (1963), διότι προσκύνησαν σέ ναό τῶν Σίχ.
Ἀγωνίσθηκε σθεναρά καί μαζί του πλῆθος λαοῦ, γιά νά παύσει ἡ βλασφημία, νά μήν γίνουν τά καλλιστεῖα στήν Ἀθήνα, νά καταργηθεῖ ὁ καρνάβαλος στήν Πάτρα κ.ἄ. Γιά τούς ἀγῶνες ἐκείνους κάθισε καί στό ἑδώλιο τοῦ κατηγορουμένου.
Ὡς ἐπίσκοπος ἔπαυσε τό μνημόσυνο τοῦ πατριάρχη Ἀθηναγόρα, ὅταν ἐκεῖνος ἔκανε τά ἐπαίσχυντα ἀνοίγματα καί τήν ἀθέμιτη συνάντηση μέ τόν πάπα στήν Βηθλεέμ. Τό θάρρος του ἐνέπνευσε τούς ἀειμνήστους ἐπισκόπους Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβρόσιο, Παραμυθίας Παῦλο, Μηθύμνης Ἰάκωβο, καθώς καί τό Ἅγιο Ὄρος· ὅλοι αὐτοί συμπαρατάχθηκαν μαζί του.
Εἶχε τόν φωτισμό καί τό σθένος «ἑπόμενος τοῖς ἁγίοις πατρᾶσι» νά πεῖ ὅτι ὁ παπισμός δέν εἶναι ἐκκλησία ἀλλά αἵρεση, καί νά χαρακτηρίσει τόν Οἰκουμενισμό παναίρεση.
Ὅταν πανίσχυρο στέλεχος τῆς χούντας ζήτησε τήν ἄποψή του γιά τό κίνημα, τοῦ εἶπε χαριτολογώντας. « Ἔχω δύο τσέπες· στήν μία κρατῶ τήν ἀλήθεια, στήν ἄλλη τό ψέμα. Ποιά τσέπη θέλεις νά ἀνοίξω;». «Μά, φυσικά, τήν ἀλήθεια θέλω, σεβασμιώτατε», ἀπάντησε ἐκεῖνος. Τότε μέ παρρησία ὁ πατήρ Αὐγουστῖνος τόν ἤλεγξε· «ἤπιατε πολύ κρασί ἀπό τό βαρέλι τῆς ἐξουσίας καί ἔχετε μεθύσει».
Ἀντιτάχθηκε στόν τότε νομάρχη Φλωρίνης κ. Μπράβο καί στόν ὑπουργό Βορείου Ἑλλάδος κ. Πατίλη, πού ζητοῦσαν νά ἐκφωνήσουν λόγους μέσα στόν ναό κατά τίς ἐπίσημες δοξολογίες. «Ἔχω εὐθύνη ἐνώπιον τοῦ Κυρίου», ἔλεγε, «νά μή σκανδαλισθεῖ κάποιος ἀπό τούς ἀντιφρονοῦντες». Καί ὅταν ἐκεῖνοι ἐπέμεναν ὅτι «εἴμαστε ἐπανάσταση καί κάνουμε ὅ,τι θέλουμε», τούς ἀπάντησε: «Τότε νά φορέσετε ἄμφια καί νά κάνετε μόνοι σας τήν δοξολογία, ἀφοῦ μπορεῖτε νά κάνετε ὅ,τι θέλετε». Ἡ παρρησία του τούς ἀποστόμωσε.
Ὡς ἐπίσκοπος δεχόταν στό γραφεῖο του ὅλους τούς ἀξιωματούχους (στρατηγούς, ὑπουργούς, νομάρχες κτλ.) καί δημοσίους ὑπαλλήλους πού ἔφθαναν στήν Φλώρινα. Μέ ἀγωνία γιά τήν δημογραφική γήρανση τῆς χώρας μας ἔκανε σέ ὅλους τό ἐρώτημα: «Πόσα παιδιά ἔχετε;». Κι ὅταν, ἔπαιρνε τήν ἀπάντηση «ἕνα» ἤ «δύο», τούς μιλοῦσε αὐστηρά, μέ πόνο: « Ἡ πατρίδα σᾶς τιμᾶ μέ ὑψηλά ἀξιώματα καί θέσεις κι ἐσεῖς τήν καταντήσατε γηροκομεῖο, πού γρήγορα θά γίνει νεκροταφεῖο. Κι ἔπειτα τραγουδᾶτε “ Ἡ Ἑλλάδα ποτέ δέν πεθαίνει”. Nτροπή!». Μέ συγκίνηση θυμόταν ἕναν στρατηγό, τόν ὁποῖο ἤλεγξε διότι εἶχε μόνο δύο παιδιά. Μέ συναίσθηση ἐκεῖνος ἀπάντησε: « Ἔχετε δίκαιο, σεβασμιώτατε! Ὁ πατέρας μου εἶχε16 παιδιά». Μέ ἐνδιαφέρον ὁ πατήρ Αὐγουστῖνος τόν ρώτησε: «Καί πῶς τά μεγάλωσε;». Ἡ ἀπάντηση ἦταν: «Μέ τήν πίστη στόν Μεγαλοδύναμο». Δάκρυσε ὁ ἐπίσκοπος!
Μέ παρρησία ἔκρουσε τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου, ὅταν ἡ πολιτική ἡγεσία τοῦ τόπου ἀποφάσισε νά δεχθεῖ στήν Ἑλλάδα τίς βάσεις τοῦ ΝΑΤΟ καί τήν εἴσοδο τῆς χώρας στήν Ε.Ο.Κ. Πόσο δίκαιο εἶχε, τό διαπιστώνουμε σήμερα ὅλοι.
Δέν θά συνεχίσω τήν ἀπαρίθμηση περιστατικῶν καί γεγονότων, ὅπου πρωτοστατεῖ ἡ μαχητική καί προφητική προσωπικότητα τοῦ πατρός Αὐγουστίνου. Θά χρειαζόταν ἄλλωστε πάρα πολλές σελίδες. Κλείνοντας θά ἀρκεσθῶ μόνο σέ μία διαπίστωση: Ἀσφαλῶς δέν εὐοδώθηκαν ὅλοι οἱ ἀγῶνες τοῦ πύρινου μαχητῆ τοῦ Χριστοῦ. Αὐτό ὅμως ποτέ δέν τόν ἀπογοήτευσε. Τό σύνθημά του ἦταν· «Πίστις-ἀγών-νίκη» καί «Ὁ ἀγωνιστής εἴτε νικᾶ εἴτε νικιέται εἶναι νικητής», διότι «ὁ ἀγώνας εἶναι τῶν ἀνθρώπων, τό ἀποτέλεσμα τοῦ Θεοῦ».
Καθώς βρίσκεται ἤδη κοντά στόν Θεό ὁ ἀγωνιστής ἱεράρχης μέ τήν προφητική παρρησία, πιστεύουμε ὅτι θά τοῦ ζητήσει νά μήν λείψουν οἱ συνεχιστές τῶν μεγάλων ἀγώνων του. Καί βέβαια, εἶναι ἀνεπανάληπτη ἡ ἀγωνιστική μορφή τοῦ π. Αὐγουστίνου, εἶναι ὅμως ζωντανή ἡ πίστη του καί ἡ Ἐκκλησία, τήν ὁποία ἀγάπησε καί ὑπηρέτησε μέ ὅλη τήν δύναμη τῆς ἁγνῆς καρδιᾶς του. Σ᾿ αὐτή τήν ὀρθόδοξη πίστη νά μείνουμε σταθεροί καί ἀφοσιωμένοι, μέ τήν εὐχή τοῦ ἁγίου γέροντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου