Παραθέτω εδώ ένα απόσπασμα από το ποίημα του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, και μια νοσταλγία του Ηλία Παπακυριακού, και μετά θα πω το λόγο.
Είπε ο Ευαγόρας:
«Θα πάρω μιαν ανηφοριά,
Θα πάρω μονοπάτια,
να βρώ τα σκαλοπάτια,
πού παν στη Λευτεριά».
Είπεν ο Ηλίας Παπακυριακού, ο ήρωας του Αχυρώνα, όταν άκουσε τον ένδοξο θάνατο του Αυξεντίου: «Τον θαυμάζω για την παλληκαριά του και ζηλεύω τον ένδοξο θάνατό του. Πολύ θα ήθελα να τον μιμηθώ...» και υπεράξια τον μιμήθηκε.
Και ο Ευαγόρας και ο Ηλίας, και οι δύο ήταν έφηβοι. Άφησαν τα θρανία και βγήκαν αντάρτες και για τη Λευτεριά έδωσαν τη ζωή τους. Ο πόθος για τη Λευτεριά, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια πυρπολούσε τότε τους εφήβους. Ενώ τώρα, τι γίνεται με τους σημερινούς, ποια είναι τα ιδανικά τους; Τότε μέσα στη φτώχια και τη στέρηση ξεπηδούσαν τα παιδιά μας, οι έφηβοί μας λιονταρόψυχοι, θεριά ακατάλυτα, όπως λέει κάπου ο Φώτης Κόντογλου, γιατί τα πυρπολούσαν πόθοι και αισθήματα ανώτερα και τα περιχαράκωναν οι πατρογονικές αρχές και αξίες. Ενώ τώρα; Ο ευδαιμονισμός και οι αλλόκοτοι τρόποι ζωής, η απεμπόληση των ελληνοχριστιανικών αρχών και αξιών, το άφθορο αυτό άλας που συντήρησε και σ' αυτούς τους πλέον σκοτεινούς αιώνες το γένος μας, ρίχτηκε και καταπατήθηκε και μοιραία ήρθε το σάπισμα και η αποσύνθεση.
Και βλέπουμε σήμερα τα παιδιά μας, μέσα στον κυκεώνα της θεοποίησης των υλικών αγαθών, να μεταβάλλονται σε θηρία της ζούγκλας. Από παλιά ο Θεός μας έδωσε τη σχετική διαβεβαίωση. «Εάν θέλετε και εισακούσητέ μου, τα αγαθά της γης φάγεσθε, εάν δε μη θέλητε, μηδέ εισακούσητέ μου, μάχαιρα υμάς κατέδεται το γαρ στόμα Κυρίου ελάλησε ταύτα» (Ησ. α΄ 19-20). Διαβεβαίωση που τη βλέπουμε να πραγματοποιείται τόσο συγκλονιστικά στις μέρες μας, όπου χίλια μαχαίρια κατατρώγουν τις νεανικές υπάρξεις. Πρόκειται για συγκλονιστική πέτρα, με φοβερά αποτελέσματα που καθημερινά βλέπουμε.
Ας ξυπνήσουμε. Η αμαρτία, η ασωτία διαλύει έθνη. Η διαφθορά κλονίζει τα θεμέλια της ύπαρξής τους. Και η ηθική διάλυση των εθνών είναι η πιο φοβερή. Όταν δε τα έθνη έχουν νεότητα που ζει ηθικά, τότε δεν φοβούνται τίποτε. Η εποχή μας ζητά αρετή από τους νέους, ώστε να υπάρχει το αναγκαίο αντιστάθμισμα της κακίας και αμαρτίας. Έτσι μόνο θα γίνεται δυνατό να αποτρέπεται η οργή του Θεού από το έθνος και τον κόσμο μας. Έτσι θα οικοδομείται και το μέλλον του έθνους και των ατόμων σταθερά.
«Σημερινή»21/09/2010 – Σωκράτης Αριστοτέλους, Σωτήρα Αμμοχώστου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου