Αρχιμανδρίτης, Αναστάσιος Κύρρης
Στον Ισραήλ των χρόνων του Χριστού, η γυναίκα είχε αξία όχι ως πρόσωπο καθεαυτό, αλλά ως μητέρα, η παιδοποιία της οποίας συνέβαλε στον ερχομό του αναμενομένου Μεσσία. Πέραν αυτού, η γυναίκα δεν είχε καμία αξία, πολύ περισσότερο όταν δεν γεννούσε παιδιά. Λόγω επιστημονικής αγνοίας, οποτεδήποτε ένα ανδρόγυνο δεν αποκτούσε παιδιά υπεύθυνη εθεωρείτο η γυναίκα, η οποία έτσι αποτύγχανε στο μοναδικό ουσιαστικό καθήκον που της ανέθετε η κοινωνία. Η στειρότητα εθεωρείτο κατάρα. Αντίστοιχα τα παιδιά είχαν αξία μόνο ως μέλλοντες ενήλικοι, μέλη του εκλεκτού λαού του Θεού. Ο Χριστός τηρεί μια διαφορετική στάση έναντι των γυναικών και οι ευαγγελιστές δεν χάνουν την ευκαιρία να υπογραμμίσουν τις σχετικές περιπτώσεις, όπως αυτή της γυναίκας που άλειψε τα πόδια Του με πολύτιμο μύρο. Με ιδιαίτερη αγάπη και ανεξάντλητη πίστη, από την άλλη, αντιμετώπισαν οι γυναίκες τον Χριστό. Οι γενναίες μυροφόρες και η Αγία Μαρία Μαγδαληνή έγιναν οι πρώτοι μάρτυρες της Ανάστασής Του, όταν οι μαθητές Του είχαν κρυφτεί από το φόβο! Τα παιδιά τοποθετήθηκαν από τον Χριστό στο κέντρο του ενδιαφέροντος και έγιναν τα πρότυπα που πρέπει να ακολουθήσουν και οι ενήλικοι, αν θέλουν να εισέλθουν στη Βασιλεία των Ουρανών… Ένα ξεχωριστό ευαγγελικό περιστατικό που σχετίζεται με τη βία έναντι των γυναικών, είναι το παράδειγμα της πόρνης που κατέφυγε στον Χριστό, όταν οι Ιουδαίοι απειλούσαν να τη λιθοβολήσουν. Ο Χριστός, τότε, ζήτησε από τον αναμάρτητο ανάμεσα στους παρισταμένους να ρίξει πρώτος την πέτρα. Οι Ιουδαίοι φυσικά έφυγαν άπρακτοι. Πολλές ερμηνείες του χωρίου θεωρούν ότι ο Χριστός απλά τονίζει ότι αφού δεν υπάρχει αναμάρτητος άνθρωπος δεν μπορεί να υπάρχει καταδίκη κανενός αμαρτωλού. Θα μπορούσαμε όμως να δούμε τα πράγματα πιο συγκεκριμένα. Πόσοι από τους υποψηφίους εκτελεστές είχαν διαπράξει το αμάρτημα της πορνείας; Ίσως όταν η πόρνη κατέφευγε στον Χριστό, μπορούσε να αναγνωρίσει στους υποψήφιους εκτελεστές της κάποιους από τους πελάτες της! Πόσο τυφλός είναι ένας άνδρας όταν θεωρεί βρώμικη μια πόρνη, χωρίς να πιστεύει το ίδιο για τον εαυτό του, όταν συχνά σε αυτήν καταφεύγει; Στις άκρως υποκριτικές κοινωνίες του παρελθόντος - ακόμη και στις σύγχρονες λίγο πολύ αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο έβλεπαν τα πράγματα.
Πολλές φορές έχει διαπιστωθεί ότι η βία στις γυναίκες οφείλεται σε νοσηρές καταστάσεις, αλλά και σε παρωχημένες κοινωνικές αντιλήψεις. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα βδελυρή θεωρείτο η γυναίκα και όχι ο άνδρας. Αυτό νομιμοποιούσε την άσκηση βίας σε βάρος της γυναίκας. Δεν πρόκειται για σεξουαλική βία, αλλά για μια ενέργεια με την οποία, ο ένοχος άνδρας, προσπαθούσε να κρύψει, κατά κάποιο τρόπο, την αμαρτία του.
Ο Χριστός έδωσε ένα διαφορετικό υπόδειγμα. Απέδειξε ότι η βία είναι πράξη ανόητη, άχρηστη και άκρως υποκριτική. Ο Ίδιος ως Θεός δεν ζήτησε να τιμωρήσει ούτε να ασκήσει βία σε κανένα. Κανένα δεν κατεδίκαζε. Κατεδίκασε όμως τη νοσηρή νοοτροπία των ανθρώπων. Ο Χριστός βγάζει τα προσωπεία, τα οποία αρεσκόμαστε να φοράμε. Μας κάνει να δούμε τον εαυτό μας κατάματα. Να σκύψουμε το κεφάλι και να αφήσουμε έτσι να πέσει στο κενό η πέτρα του αναθέματος, που είμαστε έτοιμοι να ρίξουμε εναντίον του συνανθρώπου μας.
Ο Κύριος είναι ο Μεσσίας, γι’ αυτό δεν υπόκειται στις αντιλήψεις του Νόμου περί γυναικών και παιδιών. Με τη στάση του γενικά εγκαινίασε μια νέα προοπτική αντιμετώπισης των δύο φύλων και των παιδιών. Ιδιαίτερα στην περίπτωση της πόρνης, αντιμετώπισε τη βία κατά των γυναικών ως φαινόμενο υποκρισίας, το οποίο με πραότητα στηλίτευσε. Η Εκκλησία συνεχίζει αυτόν το νέο δρόμο, προτείνοντας έναν ασκητικό τρόπο ζωής που στοχεύει στην καταπολέμηση της προσωπικής αμαρτίας και όχι των πλησίον αμαρτωλών.
* Ο Αναστάσιος Κύρρης είναι Αρχιμανδρίτης Ιεράς Μητροπόλεως Ταμασού.
«Φιλελεύθερος»18/08/2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου