Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Τούρκος υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων κ. Μπαγίς επισήμανε ότι το συμφέρον της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπαγορεύει την ένταξη της χώρας του σ΄ αυτήν και ότι το κυπριακό πρόβλημα δεν πρέπει να αποτελεί κώλυμα για τη συνέχιση των σχετικών διαδικασιών. Οι ευθύνες, τόνισε, για το γεγονός της μη εξεύρεσης λύσης, βαρύνουν αποκλειστικά τους Ελληνοκυπρίους.
Βεβαίως, δεν είναι η πρώτη φορά που τουρκική πλευρά διαστρεβλώνει την πραγματικότητα και προσπαθεί να συγκαλύψει τα συνεχιζόμενα εγκλήματα του Αττίλα. Αποτελεί πάγια τακτική της να παρουσιάζεται στη διεθνή σκηνή ως η χώρα που σέβεται το διάλογο, εγγυάται την ασφάλεια και ενεργεί με γνώμονα την προστασία της ειρήνης στην περιοχή. Φορώντας το προσωπείο του ειρηνοποιού, διακηρύσσει ότι το Κυπριακό παραμένει σε εκκρεμότητα λόγω της αδιαλλαξίας της ελληνοκυπριακής πλευράς. Η συνήθεια είναι παλιά. Την ακολούθησε ο Ταλάτ και τη συνεχίζει ο Έρογλου. Η στρατηγική που από πολλών ετών τηρούν απαρέγκλιτα είναι η προσέλευση στις συνομιλίες, για να κερδίζουν εντυπώσεις στο διεθνές πεδίο. Συχνά προχωρούν σε κινήσεις «καλής θέλησης», κάνουν «συμβιβασμούς», «μονομερείς υποχωρήσεις», για να καταλογίσουν τις ευθύνες για το αδιέξοδο στην ελληνοκυπριακή κυβέρνηση.
Η εκ περιτροπής προεδρία, η σταθμισμένη ψήφος και η παραμονή 50.000 εποίκων, που, αναμφιβόλως, με υπερβολική απλοχεριά πρόσφερε η κυβέρνηση Χριστόφια, δεν συνιστούν ούτε κίνηση καλής θέλησης, ούτε συμβιβασμό, ούτε μονομερή υποχώρηση. Οι εκπρόσωποι της Τουρκίας στο ψευδοκράτος εκτίμησαν ότι οι προτάσεις αυτές δεν ήταν αρκετές, για να διευκολυνθεί ουσιαστικά η πορεία προς την επίλυση του προβλήματος.
Η αποθράσυνση της γείτονος, ας αποτελέσει τουλάχιστον για την ελληνοκυπριακή πλευρά μάθημα που πρέπει να κατανοηθεί και να αφομοιωθεί σε όλη του την έκταση. Η ανεκτικότητα απέναντι στην πρόκληση και στην αλαζονεία, η συνεχής υποχώρηση, ο ενδοτισμός και η απουσία μιας σταθερής, αταλάντευτης πολιτικής, ανοίγει την όρεξη των Τούρκων και επιτείνει την αρπακτική τους διάθεση. Τα όρια αυτής της στάσης έχουν εξαντληθεί και το μόνο στο οποίο οδηγούν είναι η απώλεια εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Η Τουρκία δεν διαπραγματεύεται σύμφωνα με τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, αλλά με την προβολή της ισχύος της και την απειλή της ρήξης. Προχωρεί μέχρι εκεί που της επιτρέπει η δύναμή της, έχοντας στο νου της πάντα ότι ο αδύνατος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του. Αυτή τη γραμμή εφαρμόζει στο κυπριακό πρόβλημα όλα τα χρόνια που μεσολάβησαν από την εισβολή του 1974 μέχρι σήμερα.
Μανώλης Στεργιούλης ,Φιλόλογος-σχολικός σύμβουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου