Μιναρέδες στην Ελβετία

(Τό ἄρθρο, πού ἀκολουθεῖ σέ μετάφραση, ἔχει συγγραφέα ἄγγλο ὀρθόδοξο ἱερέα, γνωστό στό περιοδικό μας, (βλ. τεύχη 185, 251). Πρόκειται γιά ἕνα σχολιασμό ἀπό ὀρθόδοξη πλευρά τοῦ δημοψηφίσματος, πού ἔγινε στήν ῾Ελβετία καί ἔδειξε ὅτι οἱ ῾Ελβετοί δέν ἐπιθυμοῦν νά ἔχουν μιναρέδες στή χώρα τους. ῾Ως γνωστό τό ἀποτέλεσμα αὐτό τοῦ δημοψηφίσματος προκάλεσε ποικίλες ἀντιδράσεις στήν Εὐρώπη).

Στίς 29 Νοεμβρίου 2009 ἔγινε στήν ῾Ελβετία δημοψήφισμα γιά τό ἄν θέλουν οἱ ῾Ελβετοί μιναρέδες στή χώρα τους ἤ ὄχι. Τό ἀποτέλεσμα ἤταν “ὄχι”, κάτι πού ἀμέσως προκάλεσε θύελλα ἀντιδράσεων ὡς ἀπαράδεκτη καί, ὑποκριτικά, ὡς παραβίαση στοιχειωδῶν ἀρχῶν “πολιτικῆς ὀρθότητας”. Προκάλεσε ἐπιπλέον καί ἀπειλές ἀπό πλούσιους ῎Αραβες ὅτι θά ἀποσύρουν τίς καταθέσεις τους ἀπό τίς ἑλβετικές τράπεζες. Στή συνέχεια, ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, ἀκούστηκαν ἐκφράσεις στηρίξεως τῆς ἀποφάσεως τῶν ῾Ελβετῶν σέ Γαλλία καί Γερμανία. Στή Γερμανία μάλιστα κάποιοι ἐξέφρασαν τήν ἐπιθυμία νά τεθοῦν ἐκτός νόμου τά μουσουλμανικά κοιμητήρια. Τώρα πού ὁ σάλος καταλάγιασε, τί θά μποροῦσε νά λεχθεῖ πάνω σ᾿ αὐτό ἀπό ὀρθόδοξη σκοπιά;

῎Ισως τό πρῶτο πράγμα, πού θά μποροῦσε νά λεχθεῖ εἶναι ὅτι ὅλο τό πρόβλημα δημιουργήθηκε ἀπό τήν ἀπληστία τῶν δυτικοευρωπαϊκῶν κυβερνήσεων. Αὐτές ἐπέτρεψαν μαζική εἴσοδο φτωχῶν Μουσουλμάνων στίς χῶρες τους, χωρίς νά ρωτήσουν τούς γηγενεῖς κατοίκους γιά τίς ἀπόψεις τους. Αὐτό ἔγινε μέ σκοπό οἱ φτωχοί Μουσουλμάνοι νά δουλεύουν μέ πολύ μικρό μεροκάματο καί νά κάνουν τίς δουλειές, πού οἱ ντόπιοι δέν ἔκαναν λόγω τῶν χαμηλῶν ἀμοιβῶν. ᾿Αλλά καί σ᾿ αὐτή τήν περίπτωση, ἔπρεπε νά δωθεῖ σ᾿ αὐτούς τούς Μουσουλμάνους ἡ ἐλευθερία νά ἀσκοῦν τή λατρεία τους ἀνεξέλεγκτα καί προκλητικά; Οἱ κυβερνητικές ἐλίτ, πού ἄφησαν νά συμβεῖ αὐτό, δέν νοιάζονταν γιά θρησκευτικά πράγματα. Σίγουρα ὅμως τώρα εἶναι ἀναγκασμένοι, ἐκ τῶν ὑστέρων, νά ἀντιμετωπίσουν τήν κατάσταση, μέ δεδομένο ὅτι πολλοί ἁπλοί ἄνθρωποι νοιάζονται γιά τή θρησκεία.

Δεύτερον, τό πρόβλημα ἔχει μιά πολύ πρόσφατη ἱστορία. Σέ πολλές δυτικές χῶρες ζοῦν τώρα σέ μεγάλους ἀριθμούς πρόσφυγες ἀπό τό ᾿Ιράκ καί τό ᾿Αφγανιστάν. ῾Η παρουσία τους, γιά νά ποῦμε τά πράγματα μέ τό ὄνομά τους, εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς εἰσβολῆς τῶν δυτικῶν στίς χῶρες τους καί τῆς χρεοκοπημένης ἐκεῖ κατοχῆς τους. ᾿Από τήν ᾿Αθήνα μέχρι τή Γλασκώβη, ἑκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες ἔχουν ἀναζητήσει καταφύγιο, λόγω τῆς ἀναρχίας καί τῆς αἱματοχυσίας, πού ἀκολούθησαν τήν εἰσβολή τῶν Δυτικῶν στίς πατρογονικές ἑστίες τους. Εἶναι ἀξιοσημείωτο ὅτι στήν ῾Ελβετία πολλοί εἶναι οἱ Μουσουλμάνοι μετανάστες, πού τούς ἀνάγκασε νά φύγουν ἀπό τή Βοσνία καί τό Κόσοβο ἡ δυτική ἐπέμβαση στίς χῶρες αὐτές. Μέ ἄλλα λόγια, αὐτή ἡ προσφυγιά εἶναι ἐπακόλουθο τῆς ἀναμίξεως τῆς Δύσεως στά πράγματα τῆς πρώην Γιουγκοσλαβίας.

Τρίτον, τό πρόβλημα ἔχει καί τή μακρά του ἱστορία. ῎Αν ἡ ἐκκοσμικευμένη Δυτική Εὐρώπη δέν εἶχε ἀλώσει μέ βάρβαρο τρόπο τήν ΚωΫσταντινούπολη, τήν πρωτεύουσα τῆς Χριστιανικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας τό 1204, ἡ πόλη αὐτή δέν θά εἶχε πέσει στούς Μουσουλμάνους τό 1453. ᾿Από τότε πρακτικά ὅλα τά Βαλκάνια καταλήφτηκαν ἀπό μιά μουσουλμανική αὐτοκρατορία, πού σέ κάποιο σημεῖο ἀκμῆς ἔφτασε μέχρι τίς πύλες τῆς Βιέννης. ᾿Ακόμα μέχρι καί τόν 19ο αἰῶνα, ἡ Γαλλία καί ἡ Μεγάλη Βρετανία στήριζαν αὐτή τή μουσουλμανική αὐτοκρατορία ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν στά Βαλκάνια, ἰδιαίτερα κατά τόν καταστροφικό πόλεμο τῆς Κριμαίας.

Εἶναι γεγονός ὅτι δέν θά ὑπῆρχε καθόλου μουσουλμανική παρουσία στή δυτική Εὐρώπη, ἐάν δέν τήν εἶχαν προκαλέσει μέ τίς πολιτικές τους, σύγχρονες καί παλαιές, οἱ δυτικοευρωπαϊκές κυβερνήσεις.

῞Οσον ἀφορᾶ τήν ὀρθόδοξη ἄποψη, πρέπει νά ποῦμε ὅτι δέν θά ὑπῆρχε πρόβλημα μέ τούς μουσουλμανικούς μιναρέδες. ῞Οταν οἱ “Σταυροφόροι” πλησίασαν τήν Κωνσταντινούπολη, κατά τά τέλη τοῦ 11ου αἰώνα, ἕνα ἀπό τά πρῶτα πράγματα, πού σημείωσαν μέ ἔκπληξη ἦταν ὅτι ὑπῆρχαν τζαμιά (καί συναγωγές) μέσα στήν Πόλη κοντά στίς ἐκκλησίες. ῾Η ἐλευθερία τῆς λατρείας ἦταν ἐξασφαλισμένη. ῎Ιδια ἀκριβῶς ἦταν ἡ κατάσταση σέ πόλεις ὅπου ὁ Μουσουλμανισμός κυριαρχοῦσε, ὅπως ἡ Δαμασκός καί ἡ ᾿Αντιόχεια. ῎Ιδια ἦταν ἡ κατάσταση καί στήν Κύπρο καί ἀργότερα στή νότια καί ἀνατολική Ρωσία. ῾Η ἀλαζονεία τῆς μηδενικῆς θρησκευτικῆς ἀνοχῆς ἦταν μιά ἀπαίσια ὄψη τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης.

᾿Εν τούτοις, μιά καί οἱ Μουσουλμάνοι ἔχουν ἀπό ἀντίδραση ἀναπτύξει τή δική τους ἀλαζονεία μηδενικῆς θρησκευτικῆς ἀνοχῆς, ἄς ἀφήσουμε τους ῾Ελβετούς, ἤ ὅποιους ἄλλους, νά θέσουν τούς ὅρους τους. Οἱ Μουσουλμάνοι πρέπει νά εἶναι ἀπόλυτα ἐλεύθεροι νά χτίσουν τζαμιά καί μιναρέδες ὀπουδήποτε θέλουν στήν Εὐρώπη, ὑπό ἕνα ὅμως ὅρο. Καί ὁ ὅρος αὐτός εἶναι ὅτι καί οἱ Χριστιανοί πρέπει νά εἶναι ἐλεύθεροι νά ἀνοίξουν ἐκκλησίες, καθεδρικούς ναούς, ἱερατικές σχολές σέ χῶρες καί περιοχές ὅπως ἡ Βοσνία, τό Κόσοβο, ἡ Τουρκία, ἡ ᾿Αλγερία, ἡ Τυνησία, τό Μαρόκο, ἡ Σαουδική ᾿Αραβία, τό ᾿Ιράκ, τό ᾿Αφγανιστάν, τό Πακιστάν, ἡ ᾿Ινδονησία... Δέν εἶναι ὅλες αὐτές οἱ χῶρες συμμαχικές μέ τή Δύση...; Δέν πεθαίνουν δυτικοί στρατιῶτες σέ κάποιες ἀπό αὐτές γιά τήν “ἐλευθερία καί τή δημοκρατία”, ὅπως μᾶς λένε;

«Ελεύθερη Πληροφόρηση»τεύχος 278- 02/06/2010- π. ᾿Ανδρέας Phillips