Κυπριανός Χριστοδουλίδης,Έχουμε τον ίδιο Θεό;

Ο πάπας και ο κύριος οικουμενικός Βαρθολομαίος, επισκέφθηκαν την εβραϊκή συναγωγή και είπαν ότι έχουμε τον ίδιο Θεό! Και όπως γνωρίζουμε, ο θεός των Εβραίων τους έβαλε να σταυρώσουν το Χριστό. Σήμερα ο θεός του πάπα και του κυρίου οικουμενικού, τους προέτρεψε να πάνε εκεί, στη συναγωγή, για να ανακοινώσουν ότι πιστεύουμε στον ίδιο θεό!!

Ήταν δηλαδή σαν να τους είπε το άγιον Πνεύμα, να πάνε και να ζητήσουν συγγνώμη, διότι εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια αδίκως κατηγορούσε ο ένας θεός τον άλλο. Δεν ήξεραν οι Εβραίοι και άρα, "ου γαρ οίδασι τι εποίησαν". Αφέωνται οι αμαρτίες αυτών. Δεν γνώριζαν καλά τι τους έλεγε τότε ο θεός τους. Ήταν στη μέση τα πολιτικά,αλλά ήταν στη συνέχεια και οι "πλανηθέντες υπό του αρχεκάκου όφεως".

Αντί να ζητήσουν συγχώρηση οι Εβραίοι, ο πάπας και ο κύριος οικουμενικός πήγαν για να τους δώσουν το καλό παράδειγμα. Το παράδειγμα ενός θεού που αγαπά και συγχωρεί αδιακρίτως. Δεν χρειάζεται μετάνοια, δεν χρειάζεται ομολογία ή μαρτυρία πίστεως στον ενανθρωπήσαντα Θεό και Λόγο του Θεού, η θεολογία περιττεύει, το δόγμα άχρηστο. Μόνο αναγκαίο είναι η πίστη.

Όλοι ας έχουμε στο "πίσω μέρος της κεφαλής" μια πίστη, ανεξάρτητα σε τι μας καλεί να πιστεύουμε. Ελευθερία έχουμε, δημοκρατία έχουμε, ο καθένας ας ορίσει όποια πίστη θέλει ή ας πάρει μια από τις υπάρχουσες. Ο θεός τον αγαπά, τον δέχεται και ενδεχομένως να συγχωρεί "παν εκούσιον και ακούσιον αμάρτημα λόγω, έργω ή διανοία". Γράφω το "ενδεχομένως να συγχωρεί", διότι μπορεί η συγχώρηση να μην είναι αναγκαία. Όταν αγαπάς γίνεσαι θεός (καθ΄ ομοίωσιν) και ο θεός ανάγκες δεν έχει. Αφήνουμε λοιπόν στην άκρη και τη συγχώρηση. Πάντως, ο άνθρωπος εξακολουθεί να έχει ανάγκες. Αυτό όμως είναι άλλο θέμα.

Κατόπιν όλων αυτών, το ερώτημα είναι : Αφού πίστη υπήρχε και προ Χριστού, τι την θέλουμε την μετά Χριστόν "καινήν πίστι"; Καλά δεν είμαστε πρώτα; Άδικα δεν χάθηκαν τόσοι άνθρωποι; Τόσο αίμα δεν χύθηκε μάταια για του Χριστού την αγία πίστη;

Φοβάμαι, η απάντηση είναι καταφατική. Είναι βέβαιο ότι κατά τον πάπα και τον κύριο οικουμενικό, αυτή η πίστη έκανε μεγάλη ζημιά. Φωτιά έφερε στη γη και οι δυο ηγέτες επείγονται να τη σβύσουν. Το παρελθόν οφείλει να διαγραφεί. Και τότε ποιός ο ρόλος του πάπα και του κυρίου οικουμενικού, θα ερωτήσετε. Προφανής η απόκριση. Μας γυρίζουν πίσω, στην αρχαϊκή, στην αρχέγονη πίστη των Εβραίων. Ο μεσσίας που περιμένουν ακόμη δεν ήρθε και ο πάπας μετά του οικουμενικού είναι σύμφωνοι. Θα έρθη, διότι τα χαρίσματα του θεού είναι "αμεταμέλητα" και "ούτω πας Ισραήλ σωθήσεται".

Αυτό βέβαια δεν το λένε οι Εβραίοι. Ούτε νομίζουν ότι χρήζουν σωτηρίας. Το λένε αυτοί που συνομολόγησαν ότι οι Χριστιανοί πιστεύουν μαζί τους στον ίδιο Θεό, ότι έχουν την ίδια πίστη "με διαφορετικές εκφράσεις". Οι Χριστιανοί όμως ήταν πρώην ειδωλολάτρες και η απιστία των Εβραίων, έγινε αφορμή να εγκαταλειφθεί η πίστη των ειδώλων. Πώς είναι λοιπόν δυνατόν τώρα να ανακαλύψουν νέα πίστη οι Εβραίοι, όταν τους λέμε ότι έχουμε την ίδια; Έχουν κάθε λόγο να μας θεωρούν ειδωλολάτρες και την πίστη μας ειδωλολατρική. Αυτοί παραμένουν σταθερά προσηλωμένοι στη δική τους ανεικονική και ανυπόστατη πίστη. Τι συμβαίνει λοιπόν με τους εκπροσώπους των δυο - στην πράξη ενός - χριστιανικών δογμάτων

Συμβαίνουν δυο τινά, δηλαδή, το εξής ένα : Ή ότι δεν καταλάβαμε, εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια, ότι κάθε άλλη πίστη, εκτός της δογματικά προσδιορισμένης χριστιανικής, σημαίνει υποστροφή στην ειδωλολατρεία ή ότι ο καθολικός πάπας και ο οικουμενικός πατριάρχης συμπεριλαμβάνουν τον Χριστιανισμό στις ειδωλολατρικές θρησκείες "με διαφορετική έκφραση". Η οποία δια των "αγίων" αντιπροσώπων της διατείνεται ότι καταργεί την ειδωλολατρεία, την εξ αντικειμένου ειδωλολατρεία, αλλά την διατηρεί στη φαντασία του ανθρώπου. Αυτό ακριβώς κάνουν οι δύο άλλες, μονοθεϊστικές λεγόμενες, θρησκείες : Το Ισλάμ και ο Ιουδαϊσμός. Αρνούνται τα είδωλα, αλλά αιχμαλωτίζουν τη φαντασία των πιστών σ΄ αυτά.

Θα ανεχόμαστε για πολύ αυτούς τους λυκοποιμένες ή μήπως γίναμε όλοι ειδωλολάτρες και ακόμη δεν το πήραμε είδηση;

Κυπριανός Χριστοδουλίδης