Στέργιος Ν. Σάκκος, Ο ιός της γρίπης καί ο Υιός του Θεού

Δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά πού πλήττεται ἡ ᾿Εκκλησία ἀπό ἀνίερες καί ἀστήρικτες ἐπιθέσεις τῆς ἀπιστίας. ῎Ετσι, δέν μᾶς ξενίζει ἡ πρόσφατη πολεμική ἐναντίον της, πού ἐκδηλώθηκε ἐδῶ καί μερικούς μῆνες, μέ ἀφορμή τήν ἐμφάνιση ἑνός νέου ἰοῦ, τοῦ ἰοῦ τῆς γρίπης τῶν χοίρων. Τά μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης μέ τήν συνηθισμένη δημαγωγική τακτική τους ἐκτόξευσαν πεπυρωμένα τά βέλη τους προσπαθώντας νά ἐμβάλουν ποικίλους λογισμούς ἀμφιβολίας στόν λαό· νά ἐνσπείρουν τόν φόβο καί νά καλλιεργήσουν τήν ἀποχή ἀπό τό μυστήριο τῆς θείας Μεταλήψεως, μέ τήν βλάσφημη ἰδέα ὅτι μπορεῖ διά τοῦ μυστηρίου νά διαδοθεῖ ὁ ἰός τῆς γρίπης.
Ποιά ἐπίδραση ἔχουν ὅλα αὐτά στούς χριστιανούς; Καμία! Τά συνειδητά μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας μένουν ἀνεπηρέαστα ἀπό τέτοιες φλυαρίες, ὅπως ἡ πορεία τῆς ἁμαξοστοιχίας μένει ἀνεπηρέαστη ἀπό τά γαυγίσματα τῶν σκύλων. ῞Οσοι διαθέτουν τήν ἐμπειρία τῆς πίστεως μᾶλλον ἐνισχύονται καί ἑδραιώνονται περισσότερο. ῾Ο φωτισμός τῆς θείας χάριτος, ἡ δροσιά τοῦ θείου Πνεύματος, ὁ χορτασμός τῆς θείας τροφῆς πού τούς παρέχει τό Μυστήριο, τούς ὠθοῦν σέ συνεχῆ δοξολογία καί εὐχαριστία πρός τόν δωρεοδότη Κύριο. Καί φυσικά ἐμπιστεύονται στό προσωπικό τους βίωμα καί ὄχι στίς συκοφαντίες τῶν ἀσχέτων.
᾿Αμφιβολίες μπορεῖ νά ἔχουν οἱ ὀλιγόπιστοι, πού ἄγευστοι τῶν πνευματικῶν ἐμπειριῶν ἀγνοοῦν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἤ οἱ ἄπιστοι, πού ὑπεροπτικά τόν ἀπορρίπτουν καί μέ ἐμπάθεια τόν πολεμοῦν. Αὐτοί δέν γνωρίζουν ἤ δέν παραδέχονται ὅτι ὅπως ἡ φυσική ζωή δέν μπορεῖ νά διατηρηθεῖ χωρίς τροφή -ἡ ἀσιτία φέρνει τόν θάνατο- ἔτσι καί ἡ πνευματική ζωή ἔχει ἀνάγκη τροφοδοσίας.
Στήν ὑπέροχη διδασκαλία τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποία διασώζει ὁ εὐαγγελιστής ᾿Ιωάννης στό ἕκτο κεφάλαιο τοῦ Εὐαγγελίου του, ὁ Κύριος ἀποκαλύπτει ὅτι οἱ δικοί του ὀφείλουν νά τρέφονται μέ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, τόν ἄσαρκο καί τόν σαρκωμένο. ῎Ασαρκος λόγος εἶναι ἡ ἁγία Γραφή, τό Εὐαγγέλιο. Τρῶμε τόν ἄσαρκο λόγο, ὅταν μελετοῦμε μέ προσοχή τήν ἁγία Γραφή καί ὑπακοῦμε σ᾿ αὐτήν, δηλαδή τήν ἐφαρμόζουμε στήν ζωή μας. Σαρκωμένος Λόγος εἶναι τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου, πού μεταλαμβάνουμε μέ τό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Εἶναι ρητή καί κατηγορηματική ἡ διαβεβαίωση τοῦ Κυρίου· «᾿Αμήν, ἀμήν, λέγω ὑμῖν, ἐάν μή φάγητε τήν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί πίητε αὐτοῦ τό αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωήν ἐν ἑαυτοῖς» (᾿Ιω 6,53). Νεκρώνεται πνευματικά ὁ χριστιανός πού δέν μελετᾶ τήν ἁγία Γραφή καί ἀπέχει ἀπό τό ποτήριο τῆς Ζωῆς. Γι᾿ αὐτό ἐπάνω στήν ἁγία Τράπεζα, πού ἀποτελεῖ τήν ταυτότητα τῆς ᾿Εκκλησίας μας, βρίσκεται τό ἱερό Εὐαγγέλιο καί τό ἅγιο δισκοπότηρο. Δέν ὑπάρχει ᾿Εκκλησία οὔτε σωτηρία χωρίς αὐτά τά δύο.
῾Η θεία Εὐχαριστία εἶναι τό μυστήριο τῶν μυστηρίων, τό κέντρο καί ἡ καρδιά τῆς λατρείας μας. Μᾶς καθιστᾶ μετόχους στό ἴδιο τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὄχι συμβολικά ἤ μεταφορικά, ἀλλά ὀντολογικά. ῾Η θεία Κοινωνία δέν εἶναι μία ἀπεικονιστική ἤ συμβολική παράσταση οὔτε μία ψυχολογική ἀνάμνηση τῶν σωτηρίων ἐκείνων γεγονότων, ἀλλά αὐτή ἡ ἴδια ἡ θυσία τοῦ Γολγοθᾶ, πού καθημερινά ἐπαναλαμβάνεται ἀναίμακτα καί μᾶς προσφέρεται πλουσιοπάροχα, γιά νά γίνουμε σύσσωμοι καί σύναιμοι τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ.
Γιά νά πλησιάσει, βεβαίως, κάποιος στήν θεία Κοινωνία χρειάζεται προηγουμένως νά ἐξετάσει τόν ἑαυτό του, ὅπως παραγγέλλει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Α´ Κο 11,28). Τό κάλεσμα τοῦ ἱερουργοῦ «Μετά φόβου Θεοῦ πίστεως καί ἀγάπης προσέλθετε» προσφέρει τά κριτήρια γι᾿ αὐτή τήν ἐξέταση. ῎Αν προσερχόμαστε στήν θεία Κοινωνία χωρίς μετάνοια, ἐξομολόγηση καί προετοιμασία, τότε μόνοι μας προκαλοῦμε ἀσθένεια καί θάνατο, τόσο στίς ψυχές ὅσο καί στά σώματά μας. «Γι᾿ αὐτό», ἔγραφε ὁ ἀπόστολος Παῦλος στούς Κορινθίους, «μεταξύ σας πολλοί εἶναι ἀσθενεῖς καί ἄρρωστοι καί ἀρκετοί ἔχουν πεθάνει» (Α´ Κο 11,30). Προφανῶς πολλοί κοινωνοῦσαν ἀναξίως χωρίς τήν ἀπαραίτητη πνευματική προετοιμασία.
῎Αν ὁ ἰός τῆς ἀπιστίας, τῆς ἀπουσίας τοῦ φόβου τοῦ Θεοῦ καί τῆς ἔλλειψης ἀγάπης ἔχει προσβάλει τίς καρδιές μας, δέν θά πρέπει νά προσερχόμαστε στό ἅγιο δισκοπότηρο, εἴτε εἶναι περίοδος πανδημίας εἴτε ὄχι. ᾿Εφόσον ὅμως πιστεύουμε στόν Κύριο καί τόν ἀγαποῦμε, ἐφόσον καταθέτουμε τήν εἰλικρινῆ ἐξομολόγησή μας στό πετραχήλι τοῦ πνευματικοῦ, κατά τήν συμβουλή καί καθοδήγηση ἐκείνου νά κοινωνοῦμε τοῦ Σώματος καί Αἵματος τοῦ Κυρίου. ῾Ενωμένοι μαζί του δέν διατρέχουμε κανένα κίνδυνο. Ποιός μπορεῖ νά βλάψει τόν Χριστό; Ποιά ἀσθένεια νά τόν προσβάλει; Στήν αἰωνόβια πορεία της ἡ ᾿Εκκλησία μεταδίδει τήν θεία Κοινωνία «εἰς ἴασιν ψυχῆς καί σώματος». Μεταδίδει ὑγεία γιά τήν ψυχή καί τό σῶμα καί ποτέ καμία ἀσθένεια. Τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου διέρχεται πρός «μελῶν» τίς «συνθέσεις, εἰς πάντας ἁρμούς, εἰς νεφρούς, εἰς καρδίαν», θωρακίζοντας ἔτσι τόν πιστό ἀπό κάθε ἴωση καί προσβολή τοῦ πονηροῦ. Καί γίνεται ἡ Εὐχαριστία «εἰς χαράν, ὑγείαν καί εὐφροσύνην».
᾿Εξάλλου, ἡ ἴδια ἡ ἱστορία μᾶς πληροφορεῖ ὅτι στό διάβα τῶν ἐτῶν ἰοί ἀμέτρητοι ἔπληξαν τόν πλανήτη μας προξενώντας πανδημίες σέ περιόδους πού τά μέτρα ἀντιμετώπισής τους ἦταν πενιχρά ἕως καί ἀνύπαρκτα. Ποτέ κανείς τους ὅμως δέν στάθηκε ἱκανός νά προσβάλει τό «φάρμακον τῆς ἀθανασίας», τήν θεία Κοινωνία. Οὔτε στήν συνοδική συνείδηση τῆς ᾿Εκκλησίας μαρτυρεῖται Κανόνας πού νά ἀναστέλλει τήν θεία Μετάληψη σέ περίοδο ἔξαρσης νοσημάτων εὐκόλως μεταδιδομένων.
῎Επειτα, οἱ ἱερεῖς μας, οἱ ὁποῖοι μετά τήν μετάδοση τῆς θείας Κοινωνίας καταλύουν μέ τήν ἴδια λαβίδα ὅλο τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου, ποτέ δέν προσβλήθηκαν ἀπό καμία μεταδοτική νόσο· πολλοί ἀπό αύτούς διακονοῦν σέ νοσοκομεῖα, στά ὁποῖα νοσηλεύονται ἀσθενεῖς πάσχοντες ἀπό μεταδοτικές νόσους (φυματίωση, λέπρα, aids). Φαίνεται μάλιστα ὅτι ὁ Θεός ἐκτάκτως τούς χαριτώνει καί μακροημερεύουν. ῾Υπάρχουν αἰωνόβιοι λευΐτες, οἱ ὁποῖοι διακονοῦσαν τούς νοσηλευομένους στό Σανατόριο Θεσσαλονίκης. Καί νά σημειωθεῖ ὅτι δέν πλένονται οὔτε ἀπολυμαίνονται ποτέ τό ἅγιο δισκοπότηρο καί ἡ ἁγία λαβίδα!
Αὐτό εἶναι τό μυστήριο τῆς θείας Κοινωνίας, τό μυστήριο τῆς Ζωῆς. ῎Αν τώρα οἱ αἱρετικοί παπικοί καί ἀγγλικανοί ἀπαγόρευσαν τήν Μετάληψη γιά νά προφυλάξουν τούς πιστούς τους ἀπό τήν μετάδοση τοῦ ἰοῦ, αὐτό δέν ἀποτελεῖ παράδειγμα πρός μίμηση, ὅπως θέλησαν νά τό παρουσιάσουν κάποιοι δημοσιογράφοι. Προφανῶς οἱ ἐν λόγῳ αἱρετικοί μέ τήν κίνηση αὐτή συνειδητοποιοῦν καί ὁμολογοῦν ὅτι οὔτε ἐκκλησία εἶναι οὔτε οἱ ἴδιοι οἰκονόμοι τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ παρά τίς δικές μας οἰκουμενιστικές προθέσεις καί προσδοκίες. Αὐτοκαταργούμενοι ἐκδίδουν οἱ ἴδιοι τό πιστοποιητικό τῶν φρονημάτων τους καί δημοσιοποιοῦν τήν ταυτότητά τους. ᾿Επιβεβαιώνουν ὅτι μοναδική ταμειοῦχος τῆς θείας χάριτος εἶναι ἡ ὀρθόδοξη ᾿Εκκλησία, ἡ ὁποία ἐδῶ καί δύο χιλιετίες πορεύεται συνιστώντας τήν συχνή θεία Κοινωνία ὡς τό ἀποτελεσματικότερο ἐμβόλιο γιά τούς «τεθανατωμένους τῇ ἁμαρτίᾳ», ὡς τό «φάρμακον ἀθανασίας, ἀντίδοτον τοῦ μή ἀποθανεῖν», κατά τήν ἔκφραση τοῦ ἁγίου ᾿Ιγνατίου.
᾿Αλλά τήν ἀποστομωτική ἀπάντηση πρός τούς ἀντιφρονοῦντες καί πολεμίους τῆς ᾿Εκκλησίας τήν δίνει ὁ φιλόχριστος λαός τοῦ Θεοῦ. Μετά ἀπό τήν σφοδρή πολεμική τῶν τελευταίων μηνῶν, σέ κάθε θεία Λειτουργία κατά χιλιάδες οἱ χριστιανοί προσέρχονται στό ποτήριο τῆς Ζωῆς, γιά νά ἑνωθοῦν μυστηριακά μέ τόν ἐνανθρωπήσαντα Υἱό τοῦ Θεοῦ. ᾿Επιβεβαιώνουν ἔτσι τόν θεόπνευστο λόγο «γεύσασθε καί ἴδετε ὅτι χρηστός ὁ Κύριος!».

Στέργιος Ν. Σάκκος ομότιμος καθηγητής πανεπιστημίου