Ένας στους δέκα μαθητές ανήκει σε συμμορία!

Συγκλονιστικά στοιχεία, που δείχνουν ότι τουλάχιστον ένα στα δέκα παιδιά, μαθητές στα λύκεια της Αθήνας, είναι ενταγμένο σε συμμορίες, με σκοπό τη διάπραξη αξιόποινων πράξεων, παρουσίασε στο Ρέθυμνο, κατά τη διάρκεια ημερίδας για την παιδική παραβατικότητα, ο καθηγητής Εγκληματολογίας Νέστορας Κουράκης.
Τα στοιχεία αυτά προέκυψαν έπειτα από έρευνα του Εργαστηρίου Ποινικών και Εγκληματολογικών Ερευνών του Πανεπιστημίου Αθηνών, με επικεφαλής τον καθηγητή Εγκληματολογίας Νέστορα Κουράκη. Εδειχναν πως ένα στα δέκα παιδιά στα σχολεία της Αθήνας έχει αποκλίνουσα συμπεριφορά και, όπως τόνισε ο διαπρεπής εγκληματολόγος, η κατάσταση διαρκώς χειροτερεύει. Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 885 μαθητές της Α’ και της Β’ τάξης αντιπροσωπευτικών λυκείων σε διάφορες περιοχές της Αθήνας. Από αυτούς 89 μαθητές (ποσοστό 10,1%) ανέφεραν ότι έχουν εκδηλώσει ομαδική παραβατική ή αποκλίνουσα δράση και ότι συμμετέχουν σε παρέα με τέτοια δράση.
«Η εικόνα που έχουμε για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα δεν διαφέρει πολύ. Το πιθανότερο, μάλιστα, είναι πως τα ποσοστά των παιδιών που εντάσσονται σε παραβατικές ομάδες έχουν αυξηθεί. Σίγουρα, πάντως, δεν έχουν μειωθεί, γι’ αυτό λέμε πως τουλάχιστον ένας στους δέκα μαθητές ανήκει σε συμμορία» λέει στην «Α» ο καθηγητής Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Νέστορας Κουράκης, ο οποίος θεωρεί σημαντικό παράγοντα, που εντείνει το φαινόμενο τις καταλήψεις. «Λόγω και των πολλών καταλήψεων τα τελευταία χρόνια οι μαθητές έχουν φύγει από τους ομαλούς ρυθμούς τους οποίους είχαν μέχρι τώρα και έχουν μπει σε μια άλλη φάση, στην οποία η σχέση τους με το σχολείο δεν είναι και τόσο καλή. Νομίζω ότι από εκεί ξεκινάν όλα. Και δεν μιλάμε για ήπια βία. όπως π.χ. ένας τσακωμός ανάμεσα σε συμμαθητές, αλλά για οργανωμένη βία, η οποία ωστόσο δεν αντιμετωπίζεται με την καταστολή, την αστυνομία ή την εισαγγελία. καθώς η βία γεννά βία. Φοβάμαι, μάλιστα για το μέλλον, καθώς μπορούν να υπάρξουν σοβαρές μετεξελίξεις προς το χειρότερο» μας είπε ο κ. Κουράκης.

Ημερίδα Ρέθυμνο

Το φαινόμενο της νεανικής παραβατικότητας και της σχολικής βίας ήταν αυτά που απασχόλησαν την πρόσφατη ημερίδα με θέμα «Παιδική Παραβατικότητα και Σχολείο», που διοργάνωσε στο Ρέθυμνο το Διδασκαλείο Δ.Ε. «Μ. Αμαριώτου» του Πανεπιστημίου Κρήτης, με επιστημονικό υπεύθυνο τον κ. Θεόδωρο Θάνο, διδάσκοντα στο Διδασκαλείο Δ.Ε. Μιλώντας χθες στην «Α» ο κ. Θάνος τόνισε πως ένα από τα ζητήματα που τέθηκαν έντονα και απασχόλησε όλους τους ομιλητές ήταν ο αναστοχασμός των εννοιών της παιδικής παραβατικότητας, το περιεχόμενο και το πλαίσιό τους.
Κατά τη διάρκεια των εργασιών της ημερίδας, ο κ. Κουράκης τόνισε ότι η βία στην περίοδο της εφηβείας θα πρέπει να εκληφθεί ως περιστασιακό κομμάτι της ζωής του νέου. «Πρέπει να οργανώσουμε θεσμούς και φορείς, ώστε να ακούγεται η φωνή αυτών των παιδιών και να νιώσουν πιο δικαιωμένα μέσα στην κοινωνία. Ένα από τα κυριότερα προβλήματα εκδήλωσης επιθετικής συμπεριφοράς είναι η έλλειψη επαφής με τους γονείς, που δεν αφιερώνουν χρόνο να συζητήσουν με τα παιδιά και αυτά, επειδή βιώνουν την απόρριψη αυτή, φτάνουν σε καταστάσεις βίαιης εκτόνωσης. Αν προσέξατε, ακόμα και στα γεγονότα του Δεκεμβρίου υπήρξαν πάρα πολλά παιδιά που είπανε ότι “αυτό που ζητάμε είναι να μας ακούνε”. Σε άλλες χώρες, όπου μπαίνουν παιδιά με όπλα στα σχολεία και σκοτώνουν συμμαθητές τους, είναι κατά κανόνα παιδιά μοναχικά, που έχουν βιώσει βαθύτατα την απόρριψη από όλες τις πλευρές και τα οποία προσπαθούν με αυτό τον τρόπο να εκδικηθούν την κοινωνία» τόνισε ο κ. Κουράκης.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Εγκληματολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιάννη Πανούση, ο οποίος μίλησε στην ημερίδα, οι μαθητές ως χειρότερη μορφή βίας που υφίστανται δηλώνουν την περιφρονητική αντιμετώπιση από το δάσκαλο. Αυτό, όμως, αποτελεί παράγοντα πρόκλησης παραβατικής συμπεριφοράς.
Σημαντικό, όμως, μέρος των εισηγήσεων αφορούσε και στην πρόληψη της παραβατικής συμπεριφοράς. Όπως είπε ο κ. Πανούσης, μια λύση μπορεί να είναι οι συναντήσεις αντι-βίας, ενώ μια δεύτερη ο διαμεσολαβητής μαθητής.«Σε όλο τον κόσμο συναντιούνται οι δάσκαλοι, οι μαθητές, οι γονείς και κάποιες φορές και τοπικοί παράγοντες και συζητούν τι θα συμβεί αν υπάρξει βία και τι πρέπει να προσέξουν για να μη γίνει αυτό. Από την άλλη ο διαμεσολαβητής μαθητής είναι ένας μαθητής που επιλέγεται από τους συμμαθητές του για να μεσολαβήσει στην επίλυση μιας εμφανιζόμενης σύγκρουσης. Δεν παίρνει μέρος στη σύγκρουση, μαθαίνει πώς να τη διαχειρίζεται. Σήμερα, στο ελληνικό σχολείο όμως, τα περιστατικά αυτά αντιμετωπίζονται ή με αποβολή ή με κατάληψη. Πρέπει να μάθει ο νέος άνθρωπος, για να είναι και στη συνέχεια έτσι ως πολίτης, ότι πρέπει να ακούσει τα επιχειρήματα του άλλου».
Στην ημερίδα αναπτύχθηκαν και ειδικότερα θέματα, όπως «Συμμορίες ανηλίκων σε σχέση με την κρίση της αναπαραγωγής των λαϊκών τάξεων» από τον κ. Ν. Παναγιωτόπουλο και η «Ένταξη εφήβων με αντικοινωνικές και παραβατικές συμπεριφορές στο σχολείο» από τους Η. Κουρκούτα και Θ. Θάνο.
Πηγή:Απογευματινή
Δείτε και:
Μαθητές σε συμμορίες