Μηνύματα από τη Ρωσία.

Ο Πατριάρχης της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας απευθυνόμενος στον κλήρο της Επισκοπής Τούλας και Μπελέτσκ δήλωσε ότι πριν την επανάσταση σε κάθε τάξη δίδασκαν το Νόμο του Θεού.
Μάλιστα διηγήθηκε πως ο πατέρας του, που γεννήθηκε το 1907 και πήγε στο σχολείο, πριν την επανάσταση, έλεγε ότι τα παιδιά παρέβγαιναν στο τρέξιμο στο σχολείο, γιατί αυτός που ερχόταν πρώτος στην τάξη, είχε το δικαίωμα να ανάψει το καντήλι μπροστά στην εικόνα: «διοργανώνονταν μάλιστα ολόκληρα διαγωνίσματα. Το σχολείο αν και βρίσκονταν μερικά χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι, τα παιδάκια ντυμένα τον χειμώνα με κάπες και τσόχινες μπότες, έτρεχαν στο σχολείο να ανάψουν το καντήλι. Αυτά γίνονταν το 1916. Και μετά από μερικά χρόνια, αυτά τα ίδια παιδιά συμμετείχαν στο κλείσιμο και την κατεδάφιση των ναών και στο γκρέμισμα των σταυρών από τους τρούλλους».
Αυτό σημαίνει ότι η προπαγάνδα που ρίχτηκε σ' αυτά τα παιδιά ήταν ισχυρότερη από ό,τι έκανε τότε η Εκκλησία, είπε ο Πατριάρχης Κύριλλος.
Γι΄αυτό συνεχίζει ο Πατριάρχης πρέπει:«να θυμόμαστε τις βαριές και ανώμαλες συνθήκες της εκκλησιαστικής ζωής μας, οι οποίες ίσως σε κάποιο βαθμό οδήγησαν στην τραγωδία της Επανάστασης» και «όχι μόνο να συναντιόμαστε με τους νέους, αλλά και να μάθουμε πώς να κάνουμε σωστό διάλογο μ'αυτούς»..
«Επειδή όμως αυτό δεν είναι πάντα εύκολο για τους κληρικούς ,οι ιερείς έχουν μεγάλη ποιμαντική εργασία στις ενορίες. Είναι σημαντικό λοιπόν να συμμετέχουν και οι λαϊκοί στην εργασία με τους νέους. Είναι πολύ σημαντικό να οργανώσουμε την εκπαίδευση των λαϊκών που θα βοηθήσουν στο έργο».
Το ίδιο πρέπει να ισχύσει και στην Ελλάδα. Χρειάζεται να συσπειρωθούν όλες οι δυνάμεις ώστε να δρουν συντονισμένες για τον ίδιο σκοπό. Αν η Ιεραρχία δρούσε συλλογικά κι΄ η φωνή της Εκκλησίας, δεν ήταν φωνή του Α ή του Β Ιεράρχου, αλλά όλης της Ιεραρχίας, δεν θα είχαν θεριέψει τα προβλήματα.
Το πρόβλημα είναι φανερό σε όλα τα σοβαρά θέματα π.χ καύση νεκρών, σύμφωνο συμβίωσης, μάθημα των Θρησκευτικών κλπ.
Όταν σιγά αλλά σταθερά προωθείται η άθεη παιδεία ή διάλυση της οικογένειας , ο αποχριστιανισμός και ο αφελληνισμός. Ποια πρέπει να είναι η θέση μας;