«Μυστήριον ξένον ορώ και παράδοξον…».

                                                 «Μυστήριον ξένον ορώ και παράδοξον…».

Στέφανος Κισιώτης   

Οι ημέρες τρέχουν και μας οδηγούν στην μεγάλη και μοναδική γιορτή της Χριστού Γεννήσεως. Οι ακολουθίες και η υμνολογία κάθε ημέρα εμπλουτίζονται με όλο και πιο πλούσια νοήματα τα οποία μας αναδεικνύουν το βάθος και την ουσία του μεγάλου Γεγονότος.

Λόγος άφθαστος και περίτεχνος, μεγαλειώδης, ιεροπρεπής και αποκαλυπτικός ακούγεται, μελοποιείται και ψάλλεται. Και είναι τόσο μεγάλο το Γεγονός που ο λόγος αδυνατεί να το υπηρετήσει επάξια, παρά την προσπάθεια των ποιητών και παρά τα προσωπικά τους βιώματα και τις πνευματικές αποκαλύψεις που έχουν βιώσει. Όλα μένουν μυστικά και ανερμήνευτα στην ουσία τους, ακατανόητα και απλησίαστα. Τότε το άλφα (α) το στερητικό γίνεται συνοδευτικό των λέξεων και καθοριστικό για την κατανόηση των εννοιών. Μας επισημαίνει ότι ένας «γνόφος» σκεπάζει την ουσία του Γεγονότος, που είναι ταυτόχρονα και αποκαλυπτικός των ορίων που έχουμε ζώντας-μετέχοντας στο θαύμα των θαυμάτων, στο «πάντων καινόν, καινότατον» που συνέβη τα Χριστούγεννα, τότε στη Βηθλεέμ…

Το μυστήριο παραμένει ανεξιχνίαστο και ο ανθρώπινος νους ακατάλληλος, για να το κατανοήσει και να το εκφράσει επάξια. Όμως είναι γεγονός ότι συνέβη(!!!) «δι’ ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν…». Κι όπως ο Παύλος περιγράφοντας την έως τρίτου ουρανού άνοδό του εκφράζει την αδυναμία να περιγράψει όσα είδε και έζησε, λέγοντας «ά ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι…»(Β΄Κορ.12,4), το ίδιο συμβαίνει και στην ερώτηση, πώς μπορούμε να  «κατανοήσουμε» το Γεγονός της Θείας Ενανθρωπήσεως. Η απάντηση είναι, μόνο δια της πίστεως.

Γι’ αυτό και η Εκκλησία μας εκφράζεται με προτάσεις εξαγγελτικές και δεν εξηγεί το «πώς»:

«Χριστός γεννάται δοξάσατε.

Χριστός εξ ουρανού απαντήσατε.

Χριστός επί γης υψώθητε…».

Κι ακόμη ο λόγος της είναι περιγραφικός:

«Ο αχώρητος χωρείται…

Ο άχρονος άρχεται…

Ο αναφής άπτεται, βρεφοκρατείται εν αγκάλαις, γαλακτοτροφεί…».

«…σωματοφόρος εκ γαστρός σου προήλθε κόρη, Χριστός, θείαις ωραιότησι καταφαιδρύνας το γένος ημών…».(& νυν, γ΄ ωδή,10/12ου).

Κι ακόμη, μας περιγράφει την αιτία της Θείας Ενανθρώπησης. Αναφέρεται στην ουσία, χωρίς συναισθηματισμούς και πετάγματα της φαντασίας.

Ο λόγος αυτός μας παραπέμπει στην ουσία της εν Χριστώ πνευματικής ζωής, στον πνευματικό αγώνα, στην κάθαρση, στη θέωση. Δεν κάνει καμία αναφορά στην «ηθική» ζωή και στην «ηθική» τελειότητα. Ένας είναι ο σκοπός της χριστιανικής ζωής: «Ο αγιασμός ημών»(Α΄Τιμ. 4,3), όπου κι αν βρίσκεται ο κάθε άνθρωπος, όποια ζωή κι αν διαλέξει να ζήσει. Λέει ο ποιητής: «Παρθένε, αγνή,… ώφθης κυήσασα βουλής μεγάλης άγγελον, Θεόν Εμμανουήλ, βροτούς επουρανίους, αυτού τή καταβάσει εργασάμενον, Κόρη…».(& νυν ε΄ωδή, 10/12ου).

Αλλά και: «…βροτών την φύσιν εθεούργησας, πανύμνητε…».( & νυν, ε΄ωδή,11/12ου).

Και ο ποιητής υπεισέρχεται στην λατρευτική-πνευματική ζωή και μας υποδεικνύει την ουσία της, την Θεία Ευχαριστία. Ο Χριστός είναι κυριολεκτικά «η τροφή του σύμπαντος κόσμου», «ο άρτος της ζωής» (Ιω. 6,48), «ο εκ του ουρανού καταβάς» (6,51).

Γράφει λοιπόν: «Θυμωνία άλωνος, η σή κοιλία πανάμωμε Θεοτόκε, γνωρίζεται· στάχυν αγεώργητον, υπέρ νουν και λόγον φέρουσα αφράστως».(στιχ. εσπ. 21/12ου).

Αλλά και: «Ζωηφόρον άστασχυν, χώρα ανήροτος φέρει, αποτεκείν εν πόλει Βηθλεέμ, Μαριάμ, πάντων ψυχάς εκτρέφοντα…».(& νυν, γ΄ωδή,21/12ου).

Βλέποντας ο ποιητής ολόκληρη αυτή την Θεία συγκατάβαση και προσφορά προς το γένος των ανθρώπων, που απλόχερα προσφέρει ο Θεός, μένει έκπληκτος. Κι αυτό, γιατί δεν χαρίζει κάτι, ένα απλό δωράκι, μια ενέργεια, ένα χάρισμα στα ανθρώπινα μέτρα, για να βελτιώσει τη ζωή των ανθρώπων, αλλά προσφέρει τον ίδιο του τον Εαυτό δια της άκτιστης Θείας ενέργειας, για να γίνει ο κάθε άνθρωπος μέτοχος της Θείας ζωής.

Άλλα είναι τα μέτρα, άλλα είναι τα δεδομένα πλέον με την Θεία Ενανθρώπηση. Όλα αλλάζουν. Είναι ακατανόητα όσα συμβαίνουν:

«Λόγος ο Πατρί ομοούσιος υπάρχων, εκ παρθενικών αγνών αιμάτων, και πλάττεται και αυξάνει χρονικώ διαστήματι, αύθις τε γεννάται εν Σπηλαίω· έκπληξις».(αίν. δοξ.21/12ου).

Πραγματικά, αυτό είναι έκπληξις!!! 

Οι ημέρες είναι εόρτιες, λαμπρές και μοναδικές. Ας κρατήσουμε το Ορθόδοξο και μοναδικό περιεχόμενο της Εορτής και ας απολαύσουμε το μεγαλείο της, που δεν εξαντλείται μόνο στην κυριώνυμη Ημέρα, αλλά επεκτείνεται όλο τον χρόνο και πρέπει να μας συνοδεύει όλα τα χρόνια της ζωής μας.