Κοινωνικὴ καὶ ἐκκλησιαστικὴ ἐλεεινότης. Ἡ σιωπὴ τῶν ποιμένων.

 

Κοινωνικὴ καὶ ἐκκλησιαστικὴ ἐλεεινότης. Ἡ σιωπὴ τῶν ποιμένων.

Γεώργιος Κ. Τζανἀκης. Ἀκρωτήρι Χανίων.

Ὁ Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ζῶν, μαζὶ μὲ τοὺς ἥρωές του,  «ἐν μέσῳ τῆς κοινωνικῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆς ἐλεεινότητος, ἥτις πανταχόθεν μᾶς περιβάλλει...» [1]θέτει τὸ ἐρώτημα καὶ ταυτοχρόνως δίδει τὴν ἀπάντησι:

«Τίς πταίει; Βεβαίως πρῶτον οἱ ἐπίσκοποι, εἶτα οἱ ἱερεῖς, καὶ τελευταῖος ὁ λαός». ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ [2]

Εἶναι ἄραγε καὶ αὐτὸς ἱεροκατήγορος καὶ φανατικὸς καὶ ἐχθρὸς τῆς ἐκκλησίας καὶ τῆς ἑνότητος, ὅπως χαρακτηρίζουν σήμερα οἱ σημερινοὶ φταῖχτες, ποὺ εἶναι ἀκριβῶς οἱ ἴδιοι ὅπως καὶ τότε, ὅσους δὲν εἶναι σιωπηλά καὶ πειθήνια ὄργανά τους καὶ συναυτουργοὶ τῆς σημερινῆς ἐλεεινότητος;

Καὶ σήμερα τὸ κακὸ ἔχει παραγίνει. Οἱ ἐπίσκοποι συμπεριφέρονται, δημοσίως καὶ ἀναισχύντως πλέον, ὡς δεσπότες καὶ φεουδάρχες. Ὅπως φαίνεται ὁ σκοπὸς γιὰ τὸν ὁποῖο εἰσέρχονται στὴν ἱερωσύνη καὶ ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ἐπιλέγονται καὶ χειροτονοῦνται, δὲν ἔχουν καμμία σχέσι μὲ τοὺς παλαιοὺς ἀποστολικοὺς καὶ γνησίους πατερικοὺς κανόνες. Νομίζουν ὅτι ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ λένε καὶ νὰ πράττουν ὅτι θέλουν ἀνεξέλεγκτα.  Τὰ ἴδια κάνουν καὶ οἱ ἱερεῖς (τοῦ ἴδίου φρονήματος καὶ φυράματος-ὄχι ὅλοι) στὸ δικό τους πεδίο δράσεως, ἀπέναντι δηλαδὴ στὸ δικό τους ποίμνιο. Τὸ μόνο ποὺ ἀπαιτεῖται ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι νὰ συμπεριφέρονται ὡς ὑπηρέτες καὶ ὑπάλληλοι τῶν δεσποτῶν, νὰ ἀποδέχονται ὅλες τὶς αὐθαιρεσίες τους ἀδιαμαρτύρητα, καὶ νὰ τοὺς ἐγκωμιάζουν (μὲ ἐμμετικὲς ἐνίοτε  κολακίες) ἐνώπιον τοῦ λαοῦ. Καὶ ὁ λαός, - πεπεισμένος ὅτι τὸ μόνο χρέος του (καὶ ταυτοχρόνως ἡ μεγίστη σωτηριώδης ἀρετή του)  εἶναι νὰ ὑπακούῃ δουλικῶς σὲ ὅτι λένε οἱ κληρικοὶ, ἀσχέτως ἄν εἶναι ἐντελῶς ἀντίθετα μὲ τὴν πραγματικὴ διδασκαλία καὶ πράξι τῆς ἐκκλησίας- ἔχει παραιτηθῇ καὶ ἀπὸ τὸν στοιχειώδη ἀνθρώπινο προβληματισμὸ (τί νὰ ποῦμε γιὰ ὀρθόδοξο) μὲ ἀποτέλεσμα οἱ «πιστοί» νὰ ἔχουν μετατραπεῖ σὲ δουλοπαροίκους καὶ ἐνεργούμενα τῶν παπάδων, καὶ μάλιστα νὰ περηφανεύονται γι᾿ αὐτό.  Πόσες φορὲς δὲν ἀκοῦμε γιὰ τὶς ἀκατανόητες πράξεις ἤ τὴν προκλητικὴ ἀδράνεια κάποιου, νὰ ἐπικαλεῖται τὴν «ὑπακοή» του στὸν «πνευματικό» ἤ στὸν Δέσποτα ἤ στὴν Σύνοδο;

Καὶ βλέπουμε π.χ. ἕναν ἐπίσκοπο, καὶ μάλιστα Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη – τὸν Κωνσταντινουπόλεως-  νὰ κάνει ὅτι τοῦ καπνίσει μέχρι τοῦ σημείου νὰ εἰσπηδᾷ σὲ ἄλλες ἐκκλησίες, νὰ ἀναγνωρίζῃ αἱρετικοὺς καὶ σχισματικοὺς καὶ ἀχειροτονήτους ὡς ἐκκλησία, νὰ συνεργῇ στὸν διωγμὸ τῆς πραγματικῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας μέχρι αἵματος ἀπὸ τοὺς φασίστες τοῦ Ζελένσκι, νὰ εἶναι ὁ κύριος ὑπεύθυνος γιὰ τὸ τελευταῖο σχίσμα τῆς Ἐκκλησίας, νὰ θέλῃ νὰ αἱματοκυλίσῃ καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος, νὰ ἀδιαφορῇ γιὰ τοὺς κανόνες καὶ νὰ συμπροσεύχεται μὲ παπιστὲς καὶ ὅλους τοὺς ἄλλους αἱρετικούς καὶ ἀλλοθρήσκους, νὰ ἔχει στόχο καὶ νὰ μεθοδεύῃ τὸν κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα μαζί τους, καὶ κανεὶς ἀπὸ τοὺς συνεπισκόπους του νὰ μὴν τολμᾷ νὰ τοῦ μιλήσῃ. Ἄλλοι δεσποτάδες βγάζουν ἀπὸ τὶς ἐκκλησίες τὸν Ἐσταυρωμένο, ἀλλὰ βάζουν μπουζούκια καὶ ὀρχῆστρες καὶ κάνουν συναυλίες, λὲς καὶ δὲν ὑπάρχει ἄλλος χῶρος (Τόσα «πολιτιστικὰ» κέντρα ἔχουν φτιάξει. Τόσος πολὺς πολιτισμὸς ἔχει ἐπικωμάσει ἐκεῖ ποὺ λόγῳ ἀδιαχωρήτου γεμίζουν καὶ τοὺς ναούς;)  Ἄλλος ἀπαγορεύει στοὺς ἱερεῖς νὰ ὁμιλοῦν καὶ νὰ κηρύττουν, ἐνάντια στὴν ἴδια τὴν ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ!!! Τοὺς θέλει μόνον νὰ διαβάζουν τὶς δικές του σκέψεις καὶ ἀπόψεις. Τί ταπείνωσις καὶ τί σεβασμὸς στὴν ἱερωσύνη τοῦ Χριστοῦ!!!  Ἄλλοι διαφήμιζαν τὰ σκευάσματα τῶν φαρμακοβιομηχανιῶν καὶ παρότρυναν ἤ καὶ ἐκβίαζαν μὲ τὸν τρόπο τους  τοὺς ἀνθρώπους νὰ τὰ κάνουν, ἀλλὰ τώρα ποὺ κάθε μέρα ἀρκετοὶ πέφτουν κάτω νεκροὶ, οὔτε θορυβοῦνται, οὔτε νοιάζονται, οὔτε συναιθάνονται τὴν εὐθύνη τους. Ἄλλοι συναγελάζονται ἐντὸς καὶ ἐκτὸς ναῶν μὲ πολιτικοὺς ποὺ ψήφισαν τὸν κιναιδονόμο καὶ δὲν θεωροῦν αὐτὸ ἐπίμεμπτο καὶ ἐπικίνδυνο γιὰ τὸν λαό.

Ὅλα αὐτὰ τὰ πασιφανὴ συνθέτουν τὸν «πνευματικὸ» ἀφρὸ τῆς τωρινῆς ἐπιβλαβοῦς καὶ παρανόμου συνηθείας, ποὺ τηροῦν σὰν θεϊκὸ νόμο ὅλοι οἱ παραπάνω καὶ ἐξοστρακίζουν ὅσους (προσπαθοῦν νὰ) ζοῦν ὀρθῶς καὶ εὐαγγελικῶς. Φυσικὰ αὐτὰ πάντοτε συνέβαιναν, ἀλλὰ σὲ διαφορετικὴ ἔκτασι καὶ ἔντασι, καὶ ὑπῆρχαν καὶ κληρικοὶ καὶ λαὸς ποὺ ἀντιδροῦσαν δυναμικῶς γιὰ τὴν ὑπεράσπισι τῆς γνησίας πατροπαραδότου πίστεως. Ὑπάρχουν καὶ σήμερα, ἀλλὰ εἶναι ἐλάχιστοι καὶ στὸν κλῆρο καὶ στὸν λαό.

Ἕνας ποὺ μιλοῦσε εὐθέως καὶ ὀρθοτομοῦσε τὸν λόγο τῆς ἀληθείας ἦταν καὶ ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης. Ἀπὸ κεῖ ὁρμώμενος γράφω τὰ παραπάνω. Γράφει ὁ ἅγιος γιὰ ὅποιον ἤθελε στὴν ἐποχή του νὰ εἰσέλθῇ στὴν ἱερωσύνη, ὅτι αὐτὸ εἶναι φοβερὸ. Πολὺ φοβερὸ.

 «Φοβερόν ἐστι, καὶ λίαν φοβερὸν τὸ εἰς ἱερωσύνην νυνὶ τελέσαι». ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.1608

Γιατί ὅμως; Φοβερὸ λίαν τὸ νὰ θέλῃ κανεὶς νὰ εἰσέλθῃ στὴν ἱερωσύνη; «Διότι θὰ τοῦ συμβῇ ἕνα ἀπὸ τὰ δύο», λέγει ὁ ἅγιος. «Δυοῖν γὰρ αὐτῷ θάτερον συμβήσεται·» (ὅ.π.) Ἤ θὰ ζήσῃ κατὰ τοὺς ἀρχαίους καὶ ἀποστολικοὺς κανόνας ὁπότε θὰ μισηθῇ καὶ θὰ ἐπιβουλευθῇ ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ φυλάσσουν σὰ θεϊκὸ νόμο τὴν παράνομη καὶ ἐπιβλαβὴ συνήθεια καὶ ἐξοστρακίζουν ὅσους ζοῦν σωστά· ἤ θὰ ὑποκύψῃ καὶ θὰ προσαρμοστῇ στὴν νοσηρὴ κατάστασι,  ἀδιαφορῶντας  γιὰ τὴν σωτηρία του καὶ σκανδαλίζοντας πολλοὺς ἄλλους, γιὰ τοὺς ὁποίους θὰ καταδικαστῇ σκληρά.

«Ἤ κατὰ τοὺς ἀρχαίους καὶ ἀποστολικούς κανόνας ζῶντα μισηθῆναι καὶ ἐπιβουλευθῆναι παρὰ τῶν τὴν νυνὶ ἐπιπολάσασαν ἐπιβλαβῆ καὶ παράνομον συνήθειαν ὡς νόμον θεῖον φυλαττόντων, καὶ τοὺς ὀρθῶς βιοῦντας ἐξοστρακιζόντων· ἤ ὑποκατακλίναντα ἑαυτὸν, καὶ τῆς ἑαυτοῦ ἀφειδῆσαι σωτηρίας, καὶ ἄλλους πολλοὺς σκανδαλίσαι, ὑπὲρ ὧν καὶ δίκας σφοδροτάτας δώσει». ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.1608

Βλέπω νέα παιδιὰ νὰ χειροτονοῦνται καὶ γνωρίζοντας τὶ γίνεται ἀνησυχῶ καὶ προβληματίζομαι. Βεβαίως ὁ τελικὸς λόγος εἶναι τοῦ Θεοῦ ὁ ὁποῖος γνωρίζει τὶς ψυχὲς καὶ τὶς προαιρέσεις τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ γνωρίζω, κάπως, καὶ τί λένε οἱ ἅγιοι, ὅπως ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος. Ἅν ζήσῃ συμφώνως μὲ τοὺς παλαιοὺς καὶ ἀποστολικοὺς κανόνες θὰ μισηθῇ καὶ θὰ διωχθῇ. Θὰ ἀντέξῃ τὸν διωγμό; Οὔτως ἤ ἄλλως στὴν δαιμονοκρατούμενη ἐποχή μας ὁ κάθε πιστὸς, ἀλλὰ ἰδιαιτέρως ὁ ἱερεῦς εὑρίσκεται ὑπὸ διωγμόν. Ἀπὸ παντοῦ ἐχθρότης καὶ περιφρόνησις καὶ ἀπόρριψις. Νὰ συμβαίνει ὅμως τὸ ἴδιο καὶ ἀπὸ τὸν κλῆρο; Ἀπὸ τοὺς συλλειτουργούς; Τοὺς συναγωνιστές; Τοὺς πατέρες, ὡς πρὸς τὴν πίστι; Δὲν εἶναι μικρὸ πράγμα. Στὸ ἀποστολικὸ «Οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζεῖν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, διωχθήσονται», οἱ διῶκτες δὲν εἶναι μόνον οἱ ἀντίθεοι καὶ οἱ σατανιστὲς, εἶναι ὅπως βλέπουμε κυρίως οἱ ἴδιοι οἱ ἐκκλησιαστικοί.

Τί συνιστᾷ ὁ ἅγιος; «Εἶναι μακάριος ὅποιος δὲν κυριευτεῖ ἀπὸ αὐτὸν τὸν ἔρωτα». Δὲν ἀκούγεται παράξενο αὐτό; Νὰ μὴν κυριευτεῖ κάποιος ἀπὸ τὸν ἔρωτα, ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία, τῆς ἱερωσύνης; Ναί! Αὐτὸ ἀκριβῶς λέει:

«Μακάριον μὲν οὖν τὸ μηδὲ ἁλῶναί ποτε τῷ τοιούτῳ ἔρωτι». ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.1608

Γιατί τὸ λέει; Διότι δὲν γνωρίζει τὴν δύναμι τὴν ἐπιμονὴ καὶ τὴν σταθερότητα τοῦ ἀνθρώπου μπροστὰ στὰ ὅσα θὰ ἀντιμετωπίσῃ. Δὲν ἀπαγορεῦει, δὲν ἀποτρέπει. Προειδοποιεῖ, ὥστε νὰ μὴν βρεθῇ πρὸ ἐκπληξεως ὁ ὑποψήφιος κληρικός. Διότι ἄν ὑποκύψῃ στὴν ἐπιθυμία του καὶ χειροτονηθῇ τότε ὀφείλει νὰ ἀκολουθήσῃ τὸν ἀρχικὸ σκοπό καὶ μὲ θάρρος νὰ παρουσιάζῃ μὲ τὴν ζωή του τὰ ἀρχαῖα καὶ ἀποστολικὰ πράγματα καὶ νὰ μὴν συμπράττῃ στὰ πταίσματα μὲ αὐτοὺς ποὺ τώρα προδίδουν τὴν ἱερωσύνη καὶ νομίζουν ὅτι τοὺς ἐπιτρέπεται νὰ λένε καὶ νὰ κάνουν ὅτι θέλουν.

«Εἰ δὲ μὴ ἀλοὺς χειροτονηθείη, ἐχέσθω τοῦ προτέρου σκοποῦ, καὶ μετὰ παῤῥησίας τὰ ἀρχαῖα καὶ ἀποστολικὰ πράγματα ἀνανεούτω, μὴ τοῖς νῦν προπίνουσι  τὴν ἱερωσύνην, καὶ πάντα καὶ λέγειν καὶ πράττειν ἐξεῖναι αὐτοῖς νομίζουσιν, εἰς τὰ πταίσματα συμπράττων». ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.1608

Δηλαδὴ ἕνας ἱερεῦς θὰ ἔπρεπε νὰ ἀντισταθῇ τουλάχιστον στὰ χονδροειδὴ καὶ πασιφανή: Στὴν ἀντικανονικὴ σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου, νὰ μὴν κλείσῃ τὴν ἐκκλησία του ὅταν τὸ ἐπέβαλε ἡ ἐκκλησιαστικὴ διοίκησις μαζί μὲ τὴν ἄθεη πολιτεία, νὰ μὴν διαφημίσῃ τὰ ἐμβόλια τοῦ θανάτου, νὰ μὴν ἑορτάσῃ τὸ Πάσχα τὸ Μεγάλο Σάββατο, νὰ μὴν βεβηλώσῃ τὸν ναὸ καὶ τὰ μυστήρια μὲ τὰ σατανικὰ μέτρα, νὰ μιλήσῃ εὐθαρσῶς γιὰ τοὺς ἀρσενοκοίτες καὶ νὰ μὴν ἀποδεχτῇ τοὺς ἀθέους νόμους γιὰ τοὺς κιναίδους καὶ τὴν εἴσοδο στοὺς ναοὺς τῶν ψηφισάντων, νὰ διαφωτίσῃ τὸ ποίμνιον του γιὰ τὸν προγραμματισμένο κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα μὲ τοὺς αἱρετικούς.... κλπ, κλπ.

Οἱ οἰκουμενιστὲς νομίζουν ὅτι μποροῦν νὰ πράττουν καὶ νὰ λένε ὅτι θέλουν καὶ τὸ ἐφαρμόζουν. Ὅποιος ὅμως θέλει νὰ εἶναι πραγματικὸς λειτουργὸς τοῦ Ὑψίστου ὀφείλει νὰ πράττει καὶ νὰ λέγει ὅσα ἐνετείλατο ὁ Ὕψιστος καὶ ὄχι ὅσα ἐπιβάλλουν οἱ ἀντίθεοι προϊστάμενοί τους.

Καὶ καταλήγει ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος: «Εἶναι προτιμώτερο νὰ συκοφαντηθῇ καὶ νὰ ἀποσχηματισθῇ, παρὰ νὰ συνταχθῇ μὲ τέτοιους ἀνθρώπους»

«Κρεῖττον γὰρ τὸ ἐπιβουλευθῆναι  καὶ ἀποχειροτονηθῆναι, τοῦ μετὰ τοιούτων ἀνδρῶν τετάχθαι». ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.1608

Πόσοι μποροῦν νὰ τὸ ἀντιληφθοῦν αὐτό; Καὶ πόσοι μποροῦν νὰ τὸ ἐφαρμόσουν; Βλέπετε ὅποιοι ἔχουν τὴν βαθεῖα γνώσι καὶ τὸ θάρρος, νὰ διαμαρτυρηθοῦν καὶ νὰ ἐφαρμόσουν ὅσα οἱ πατέρες καὶ οἱ ἐκκλησιαστικοὶ κανόνες ὁρίζουν, τί τραβοῦν καὶ πῶς περιθωριοποιοῦνται καὶ διώκονται.

Ἀκόμη τραγικώτερο εἶναι ὅτι οἱ πολλοὶ θεωροῦν ὅτι τὸ νὰ συνταχθοῦν μὲ τέτοιους ἀνθρώπους,  «μετὰ τοιούτων ἀνδρῶν τετάχθαι», αὐτὴ εἶναι ἡ ὀρθὴ στάσι τοῦ χριστιανοῦ καὶ ἔχουν ἥσυχη τὴν συνείδησί τους, ὅτι πράττουν τὸ δὲον καὶ τὸ σωστό ἀρκεῖ νὰ ὑπακούουν σὲ αὐτούς.

Καὶ ἔτσι τελικῶς οἱ πολλοὶ  μπροστὰ στὸν συνασπισμὸ τῶν φαύλων καὶ ἀναξίων τῆς ἱερωσύνης, -οἱ ὁποῖοι ἀναγκαστικῶς ὑπακούουν σὲ αὐτοὺς ποὺ τοὺς χειροτόνησαν, ἀκόμη καὶ ὅταν οἱ πράξεις τῶν χειροτονισάντων εἶναι ἐνάντιες στὶς Θεῖες ἐντολὲς, καὶ στὴν μεγάλη δύναμι ποὺ τοὺς δίδει αὐτὴ ἡ συμπαράταξις- δειλιοῦν καὶ συμπράττουν.

«Τοὺς παρ' ἀξίαν τυχόντας ἱερατικῆς τιμῆς ὑπακούειν ἀνάγκη τοῖς οὐ δεόντως δεδωκόσι, κἂν εἰς αὐτὸ τὸ Θεῖον τὰ δρώμενα βλέπει· διὸ καὶ ἀλλήλοις τὴν ἄδικον ταύτην ἀντίδοσιν παρέχοντες, δύναμιν οὐ μικρὰν εἰς τὸ κατὰ τῶν εὖ βιούντων ὁπλίζεσθαι προσλαμβάνουσιν». ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.1629

Ἔτσι ἐξηγεῖται ἐν μέρει-διότι ὑπάρχουν καὶ ἄλλες διαστάσεις-  ἡ σιωπὴ καὶ ἡ ἀδράνεια τῆς μεγάλης μερίδος τοῦ κλήρου μπροστὰ στὰ ἐγκλήματα ποὺ διαπράττονται ἐνώπιον πάντων ἀπὸ τὴν μεγάλη μερίδα τῶν ἐπισκόπων (ὄχι ἀπὸ ὅλους-ὑπάρχουν καὶ οἱ λίγοι ποὺ κραττοῦν ἀκόμη) καὶ ἐπιτείνουν τὴν κοινωνικὴν καὶ ἐκκλησιαστικὴν ἐλεεινότητα, ἥτις πανταχόθεν μᾶς περιβάλλει.

Γεώργιος Κ. Τζανἀκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 3 Δεκεμβρίου 2024.

……………………………………………

     [1] ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ: Ο ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ. ΑΠΑΝΤΑ.  Ἐκδ. ΔΟΜΟΣ. Ἀθήνα 1997. Β΄ ἐπανεκδ. Τομ.2 σελ. 335

[2] ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ: ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ.  ΑΠΑΝΤΑ.  Ἐκδ. ΔΟΜΟΣ. Ἀθήνα 1998. Β΄ ἐπανεκδ. Τομ.5 σελ.100