ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Ἄνθρωποι, ἕως πότε θά ἀντιλέγετε εἰς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον· «ἵνα τί ἀγαπᾶτε ματαιότητα καί ζητεῖτε ψεῦδος;»· διατί διαλογίζεσθε μέσα εἰς τίς καρδιές σας σκέψεις κακοπροαιρέτους ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ; Σαφῶς καί ἔχει ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐπί τῆς γῆς ἐξουσία νά συγχωρεῖ ἁμαρτίες.
Πράγματι ἀδελφοί μου, ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος πού παραμένει μακράν τῆς μοναδικῆς αὐτῆς ἀλήθειας, καλύτερα γι’ αὐτόν νά μήν εἶχε γεννηθεῖ. Ὁ Μεσσίας Ἰησοῦς ὡς ἔνδοξος Κριτής, ἔχει λάβει καί κατά τήν ἀνθρωπίνην φύσιν, πᾶσαν ἐξουσίαν στόν οὐρανό καί στή γῆ, δηλαδή, νά συγχωρεῖ καί τά ἀνομήματα τῶν ἀνθρώπων. Γι’ αὐτό ἦλθε ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους καί περιεπάτησε στήν γῆ, ὄχι νά κρίνει, ἀλλά ἵνα σώσει τόν κόσμο. Πιστέψατε λοιπόν ἄνθρωποι, ἐπειδή δέν ἔχετε καμία ἄλλη δυνατότητα νά ἰαθεῖτε ψυχῇ τε καί σώματι καί νά ἐπιτύχετε τήν σωτηρία, παρ’ ἐκτός τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶπεν ὁ Κύριος σήμερα: «· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου». «· ἐγερθείς, ἆρόν σου τήν κλίνην καί ὕπαγε εἰς τόν οἶκόν σου».
Παρακαλῶ λοιπόν, ἄς ἀπομακρυνθοῦμε ἀπό τήν ματαιότητα καί τήν κακία καί τήν πλάνη· αὐτό διδάσκει σήμερα τό Εὐαγγέλιο. Ὁ διάβολος εἶναι ψεύστης καί ἀνθρωποκτόνος. Μισεῖ τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, τόν ἄνθρωπο. Ζητάει τήν παράλυσή του, τήν καταστροφή, τόν θάνατο.
Ἐν τούτοις ὁ Χριστός, μέ καλοσύνη θεϊκή, μᾶς ὑποδεικνύει τό τρίπτυχο τῆς ἀνακαινίσεως, μέ τό θαῦμα καί τήν διδαχή σήμερα. Διδάσκοντας ὁ Μέγας Ἀπόστολος Παῦλος τό τρίπτυχο αὐτό τῆς ἀνάπλασης, γράφει στήν πρός Ρωμαίους : «· ὅσοι βαπτισθήκατε στόν Ἰησοῦ Χριστό, βαπτισθήκατε στόν θάνατό του· ταφήκατε λοιπόν μαζί Του μέ τό βάπτισμα στόν θάνατο».(Ρωμ. 6, 9)
Αὐτή εἶναι ἡ ἀρχή τῆς ἀνακαινίσεώς μας, ἁγία γερόντισσα· διότι ὁ Χριστός ἐξέσχισε τό ἔγγραφο μέ τά ἁμαρτήματά μας, στό Σταυρό καί κατέστησε ἀθῶους ὅσους Τόν πιστεύουν καί θάπτονται μαζί Του μέ τό βάπτισμα. Τόνισε σαφῶς καί στόν Ἅγιο Νικόδημο, τόν Φαρισσαῖο(τόν νυκτερινό μαθητή): « ἐάν μή τις γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καί πνεύματος…»[1]. Ἄκουσε δέ ἀδελφέ καί τήν μεσότητα τῆς ἀνακαινίσεως μετά τήν ἀρχή· «γιά νά ζήσουμε καί ἐμεῖς», λέγει «σέ νέα ζωή, ὅπως ὁ Χριστός ἐγέρθηκε ἀπό τούς νεκρούς» καί προσθέτει τήν τελειότητα τῆς ἀνακαινίσεως, δεικνύοντας ὅτι «ἐάν γίναμε σύμφυτοι μέ τό ὁμοίωμα τοῦ θανάτου, θά γίνουμε σύμφυτοι καί τῆς ἀναστάσεως».
Στή συνέχεια ὁ Ἀπόστολος, δηλώνοντας καί τήν ἀρχή καί τό τέλος τῆς ἀνακαινίσεως καί υἱοθεσίας αὐτῆς, φανερώτατα λέγει: «καί αὐτοί πού ἔχουν τήν ἀπαρχή τοῦ πνεύματος καί ἐμεῖς οἱ ἴδιοι στενάζομε μέσα μας προσδοκῶντας υἱοθεσίας»[2].
Προφανῶς λοιπόν, βλασφημεῖτε τόν Χριστόν, ἀρνούμενοι, μέ τήν ἀπιστία σας τήν ἁγία Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία Του. Θεωροῦμε ἐπίσης ὅτι βλασφημεῖτε καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἐφ’ ὅσον ἀρνεῖστε τό δικαίωμα τῆς ἄφεσης τῶν ἁμαρτιῶν διά τῆς μετανοίας, μέ τό μυστήριον τῆς ἐξομολογήσεως· ἁμαρτία πού δέν συγχωρεῖται οὔτε στόν νῦν, οὔτε στόν μέλλοντα αἰῶνα.
Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος, ἀπαρχή τοῦ Πνεύματος, ὀνομάζει τόν ἁγιασμό καί τήν χάρη τοῦ πνεύματος πού λαμβάνουμε στό θεῖο Βάπτισμα, ἀφοῦ ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τά ἁμαρτήματα καί ἀνακαινισθοῦμε καί δικαιωθοῦμε δωρεάν με τήν Χάριν τοῦ Χριστοῦ καί Θεοῦ. Ἀλλοῦ πάλι γράφει σαφέστερα τό τέλος τῆς ἀναπλάσεως-ἀνακαινίσεως ἐν Χριστῷ, λέγοντας:« Σωτῆρα περιμένουμε τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν ὁ Ὁποῖος θά μετασχηματίσει τό σῶμα τῆς ταπεινώσεώς μας, ὥστε νά γίνει σύμφυτο μέ τό σῶμα τῆς Δόξης Του»[3].
Ἐσεῖς λοιπόν Γραμματεῖς καί Φαρισσαίοι, τήν ἴδια στιγμή πού ἐπιτελεῖται ἐν Χριστῷ ἡ ἴαση καί ἡ σωτηρία τοῦ ἀσθενοῦς Παραλυτικοῦ, κάνετε πονηρούς διαλογισμούς στά βάθη τῶν καρδιῶν σας· Τί κρίμα! Ὁ Μεσσίας, ἐν τούτοις, ὁ ἔνδοξος Θεάνθρωπος καί ἁμαρτίες συγχωρεῖ καί προσφέρει δωρεάν τήν ἴαση ψυχῆς καί σώματος στόν καθένα πού ζητᾶ· καί ἐλέγχει ταυτόχρονα τούς κακοπροαίρετους μέ τά σημεῖα πού ἐπιτελεῖ. «,…ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι», ἀκούσαμε σήμερα.
Μέγα μυστήριον τό γινόμενον ἀδελφοί· «οὐκ ἦλθα καλέσαι δικαίους ἀλλά ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοια». Προφανῶς, ἔτσι ὅπως στήν ἀρχή πού ἐπρόκειτο νά πλασθεῖ ὁ ἄνθρωπος, προηγήθηκε βουλή καί ἐκεῖ στήν πλάση τοῦ ἀνθρώπου εἶπε ὁ Πατήρ πρός τόν Υἱόν «ἄς κατασκευάσουμε ἄνθρωπο» καί ὁ Υἱός ἄκουσε καί ἔτσι ὁ ἄνθρωπος ἦλθε στήν ὕπαρξη· καί τώρα ὁ Υἱός ἐνηνθρώπησε καί ἦλθε κοντά μας νά σώσει τόν ἄνθρωπο καί νά τόν ἐπαναφέρει στό πρωτόκτιστον κάλλος, στό ἀρχικό ἀξίωμα. Τί λοιπόν σκανδαλίζεσθε, Φαρισσαίοι, πού ἔλαβε δούλου μορφήν ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί συναναστράφηκε μέ τό πλάσμα του γιά νά τό σώσει ἀπό τήν ἁμαρτία, τόν διάβολο, τόν θάνατο;
«Μή κρίνετε κατ’ ὅψιν, ἀλλά τήν δικαίαν κρίσιν κρίνατε». Πραγματικά σήμερα ὁ Κύριος, ὄχι μόνο στάθηκε ἀνάμεσά μας ἀληθινά, εὐεργετῶν καί θεραπεύων ἀλλά καί ἀπέδειξε ὅτι Αὐτός εἶναι τό ὑπεράνω ὅλων ὄνομα, τό Πᾶν ὄνομα, ἵνα πιστεύσαντες ἐπιτύχουμε τήν σωτηρία. Ἀφ’ ἐτέρου δέ, μετά τά θαυμάσια καί ἐξαίσια πού ἐδίδαξε καί ἔπραξε, φανέρωσε ὅτι Ἐκεῖνος εἶναι ἡ πηγή τῆς μετανοίας καί τῆς σωτηρίας στούς καλοπροαίρετους ἀνθρώπους. Εἶναι ὅμως ταυτοχρόνως καί πνευματικό μαστίγιο στούς σκληροτράχηλους καί σκληρόκαρδους ἀρνητές Του εἰς τούς αἰῶνας. «…σκληρόν σοί πρός κέντρα λακτίζειν…».[4]
Στόν Ἐνανθρωπήσαντα Υἱόν τοῦ Θεοῦ, Ἰησοῦν Χριστόν, ἡ Δόξα , ἡ Τιμή, ἡ Βασιλεία, τό Κράτος, εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.
[1](Ἰωάν. 3,5)
[2](Ρωμ. 8, 23)
[3](Φιλιπ.3, 20)
[4](Πράξ.26, 14)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου