Οὔτε σέ... μεγαλομάρτυρα!
Παραθέτουμε προσφώνησι σὲ ἐνθρόνισι
ἐπισκόπου, πού ὅποιος τὴν διαβάζει, διερωτᾶται: Στ' ἀλήθεια ὑπάρχει σήμερα
βασανισμένος ἕλληνας ἐπίσκοπος, πού μόνο μὲ τοὺς Τρεῖς Παῖδες ἐν καμίνῳ
μπορεῖ νὰ συγκριθῆ;
«Ὀλίγων ἀρχιερέων στὴν ἱστορία τοῦ Θρόνου δοκιμάσθηκε καὶ πληγώθηκε ἡ καρδιὰ ἀπό τὴν ἀνθρώπινη κακότητα καὶ τὸν φθόνο, ὅσον ἡ δική σου κατὰ τὴν ἄσκηση τῶν ποιμαντορικῶν καθηκόντων σου. Ἀλλὰ τούτη ἡ δοκιμασία σὲ καταξίωσε, ἠγαπημένε μου υἱέ. Ὡς χρνσὸς ἐν χωνευτηρίω ἐδοκιμάσθης, ἀλλά ὡς οἱ Τρεῖς Παῖδες ἐν καμίνῳ ἐδόξασες τὸ Ὄνομα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ὡπλισμένος πάντα μὲ τὴν ὑπακοὴ στὴν Ἐκκλησία, τὴν ταπείνωση καὶ τὴν ἀφοσίωση στὸ καθῆκον».
• Ποιὸς ἆραγε εἶναι αὐτὸς ὁ «ἠγαπημένος
υἱός», ποὺ τόσο πολὺ ἔχει ταλαιπωρηθῆ; Καὶ ποιὸς εἶναι ὁ τόσο πονεμένος
πατέρας, ποὺ ἀναγκάστηκε νὰ πάρη τὸν «πνευματικό του υἱό» κοντά του γιὰ νὰ
τοῦ μαλακώση τὶς πληγές; Ὁ πατέρας (πνευματικός, ὑποτίθεται) εἶναι ὁ εὑρισκόμενος
σὲ θρόνο ὑψηλό!
Ἐκλέγει διαρκῶς Μητροπολῖτες καὶ Ἐπισκόπους,
τοὺς μεταθέτει ὅπου θέλει καὶ ὅποτε θέλει. Καὶ διαθέτει πολὺ συναίσθημα.
Ὁ πονεμένος καὶ πληγωμένος υἱὸς εἶναι ἕνας
ἐπίσκοπος. Τὸν βόλεψε ὁ «πατέρας», τῇ παρακλήσει καὶ συστάσει προηγουύμενου
«πατέρα». Τὸν τοποθέτησε σὲ μία περιοχή, ἀφοῦ ἔκανε τὸ πᾶν νὰ φύγη ἀπὸ τὴν
περιοχὴ ἄλλος, σεβάσμιος, χαρισματοῦχος καὶ ταλαντοῦχος κληρικός. Ὁ «υἱός» του ἔπρεπε
ὁπωσδήποτε νὰ ποιμάνη τὴν ὡραία περιοχή.
• Τὴν ποίμανε; Ποιὸς ξέρει; Ἢ μᾶλλον
πολλοὶ ξέρουν, ἀλλά ποῦ νὰ ποῦν τὰ παράπονά τους; Ἐν πάσῃ περιπτώσει ὁ «ἠγαπημένος
υἱός», ἀντὶ πνευματικοῦ ἔργου, διήρχετο τὸν χρόνο του μᾶλλον ἀλλοτρίως. Κάποια
στιγμή κουράστηκε ἀπό τὸν πολὺ ἱεραποστολικὸ μόχθο!!!
• Καὶ ὁ ἀγαπητός του πατέρας φοβήθηκε
μήπως καὶ ἀπελπιστῆ ὁ «ἠγαπημένος υἱὸς» καὶ θέλησε νὰ θεραπεύση τὶς ἀπογοητεύσεις
του. Πῶς; Τὸν μετέθεσε. Ὄχι γιὰ νὰ ποιμάνη ἀδελφούς. Ἄλλωστε τόσοι καὶ τόσοι «υἱοὶ»
τοῦ πατέρα περιφέρονται στὴν ἑλλαδικὴ γῆ, μνημόσυνα καὶ κηδεῖες τελοῦντες.
• Ὁ «ἠγαπημένος υἱὸς» ὅμως ἔπρεπε
τύποις τουλάχιστον νὰ φανῆ ὅτι θὰ τιμηθῆ στὰ δεξιά τοῦ «πατέρα»! Καὶ τὴν
προσφώνησι πού παραθέσαμε παραπάνω τὴν εἶπε ὁ «πατέρας», ὅταν ἐνθρόνιζε τὸν
πληγωμένο «υἱό» καὶ τὸν ἔβαζε εἰδικὸ σύμβουλό του! Βλέπετε αὐτὸς εἰδικὰ ὁ
«πατέρας» ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ μεταθέτη ἐν ἐνεργείᾳ Μητροπολίτη στὴ θέσι
γραμματέα! Ἀρκεῖ νὰ ξεπληγωθῆ τὸ παιδί!!!
• Πάντως, γιά νὰ σοβαρευθοῦμε, ἀποτελεῖ
βεβήλωσι νὰ συγκρίνεται ὁ ὁποιοσδήποτε «καλοπερασάκιας» μὲ τοὺς ἁγίους Τρεῖς
Παῖδες ἐν καμίνῳ. Τί ἄλλο νὰ ποῦμε, παρὰ νὰ ζητήσουμε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ
γιά τὸν «πατέρα» τοῦ θρόνου καὶ γιά τὸν ρασοφόρο «πληγωμένο υἱό»!!
Ο παλιός καλός παπα-Δανιήλ! Ο προ-κόβιντ παπα-Δανιήλ! Επέστρεψε! Με χαρά και με κάποια συγκίνηση τον διαβάζω, μου θυμίζει τα εφηβικά μου χρόνια που διάβαζα τα βιβλία του και μάθαινα πράματα. Από τότε του άρεσε η ιστορία των Τριών Παίδων, την ανέφερε συχνά. Τα κείμενά του μου έμαθαν να την αγαπάω κι εγώ. Λοιπόν, παρακαλώ τούτος εδώ ο παπα-Δανιήλ να παραμείνει, μην ξαναέρθει ο άλλος, που έγραφε τα περίεργα που έγραφε δυο δυόμισι χρόνια τώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφή