«Τρικυμία ἐν Λαρίσῃ!

«Τρικυμία ἐν Λαρίσῃ!»

Χρίστος Παναγιώτου

            Τό τελευταῖο «Editorial»[1] τοῦ Μητροπολίτη Λαρίσης κ. Ἱερωνύμου, μέ τίτλο «Τρικυμία!», θεωρῶ ὅτι ἀφορᾶ καί στό πρόσωπό μου, κυρίως στό ἀπόσπασμα στό ὁποῖο γίνεται λόγος γιά «ἔλεγχο τῆς Ἐκκλησίας»[2], καθ’ ὅτι δημοσιευμένες ἐπιστολές μου πρός αὐτόν ἔχουν καί ἐλεγκτικό χαρακτῆρα, ἀλλά καί διότι χρησιμοποίησα ἁγιογραφικά χωρία σχετικά μέ τόν ἔλεγχο. Θά παραβλέψω τούς χαρακτηρισμούς περί «ψευδοχρίστων καί ψευδοπροφητῶν» διότι δέν μέ ἀφοροῦν· ὅ,τι ἔχω γράψει (καί σέ τίποτε δέν πῆρα ἀπάντηση, ἐκτός από τήν πρώτη ἐπιστολή μου), ἔχει ἁγιογραφικό ἔρεισμα.

            Μετρώντας τά λόγια μου, θά χαρακτήριζα τό «Editorial» ὡς ἕνα παραπλανητικό κείμενο. Δίδει τήν αἴσθηση, ὅτι ἡ γραφή του, γραφή κάποιας αὐθεντίας, ἀπευθύνεται στούς ἄλλους (καί ἄς ἐκφράζεται στό α΄ πληθυντικό πρόσωπο) οἱ ὁποῖοι ἔχουν: «δραματική ἔλλειψη γνώσης, τραγική ὑστέρηση ἤθους καί ἀρτηριοσκληρωτικό ἐγκλωβισμό σέ κείμενα καί πιστεύματα τοῦ παρελθόντος, τά ὁποῖα μπορεῖ νά βοήθησαν τήν ἐποχή στήν ὁποία πρωτοεμφανίστηκαν καί ἀναπτύχθηκαν, σήμερα ὅμως, μετά τήν διαφορετική θεώρηση τῶν πραγμάτων, τήν ἐξέλιξη τῆς ἐπιστήμης καί τά νέα δεδομένα, ἀποτελοῦν ἰσχυρή τροχοπέδη στήν ἀνθρώπινη ἐλευθερία, ἐνισχύουν τήν ἐμμονική προσήλωση σέ ἰδεοληψίες καί καλλιεργοῦν τόν φανατισμό καί τήν θρησκοληψία»[3].

            Προφανῶς ὁ Ἐπίσκοπός μας δέν ἔχει τέτοια κωλύματα. Θέλω νά πιστέψω ὅτι ἡ ἀναφορά δέν γίνεται γιά κείμενα τῆς Ἱερᾶς μας Παράδοσης, πού τώρα θεωροῦνται παρωχημένα ἀπό ἐνίους. Ὅσον ἀφορᾶ στήν ἐξέλιξη τῆς ἐπιστήμης, στό ὄνομά της εἴχαμε τά δύο τελευταῖα σκληρά «πανδημικά» χρόνια τήν προσπάθεια ἐπιβολῆς παγκοσμίου σκλαβιᾶς! Ὁ ἄνθρωπος δεινοπάθησε· γιά ποιά «ἀνθρώπινη ἐλευθερία» μιλᾶ ὁ κ. Ἱερώνυμος; Ἐπίσης, «ἀναδείχθηκαν τό τραγικό ἔλλειμμα παιδείας στήν κοινωνία καί τό ἀναιρετικό τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους ἀπίστευτο ἔλλειμμα κατήχησης στήν Ἐκκλησία, ὁ λαός μας αἰσθάνεται φοβερά μπερδεμένος. ... ἡ συμμόρφωση τῆς κοινωνίας πρός τίς ὁδηγίες τῶν εἰδικῶν ἀποτελεῖ τήν μόνη ἀναγκαία καί ἱκανή συνθήκη γιά ἔξοδο ἀπό τήν κρίση.»[4].

            Ὁ λαός τῆς Μητροπόλεως εἶναι ἀπαίδευτος, μπερδεμένος καί ἀκατήχητος. Μέ ποιό τρόπο φροντίζει νά καλύψει τά ἐλλείματα αὐτά ὁ Μητροπολίτης, πού ὁ Θεός ἐπέτρεψε νά μᾶς ποιμάνει; Κατηχώντας μας μέ κείμενα Ραββίνων; Ἀνάβοντας ἐπτάφωτες λυχνίες; Μέ τήν μετατροπή τῶν Ἱερῶν Ναῶν σέ ἐμβολιαστικά κέντρα; Μέ ἕνα ἀνύπαρκτο «γραφεῖο ἀντιαιρετικοῦ ἀγῶνα», τό ὁποῖο ἔχει νά ἀκουσθεῖ ἤ τουλάχιστον νά ἐνημερωθεῖ ἡ ἀνάλογη ἰστοσελίδα τῆς Μητροπόλεως[5] ἀπό τήν ἐποχή τοῦ μακαριστοῦ Ἰγνατίου; Μέ ἐγκυκλίους, ὅπως αὐτή περί ἀντιπυρικῆς περιόδου καί τῶν σχετικῶν προστίμων σέ περίπτωση παραβάσεων, πού ἀναγνώστηκε τήν Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς στούς Ἱερούς Ναούς; Μήπως ὅλα αὐτά ἐντάσσονται σέ ἕνα μοντέρνο κατηχητικό σχέδιο πνευματικοῦ γυμνάσματος, μέ τό ὁποῖο ὁ Μητροπολίτης φροντίζει νά κρατᾶ τό ποίμνιό του σέ ἐκγρήγορση, ἐν εἴδει παιγνίου: «βρεῖτε τά ἀνορθόδοξα»(!); Δεῖγμα τοῦ ἀκατήχητου, τῆς σύγχυσης καί τοῦ φόβου τοῦ κόσμου εἶναι τά καλυμένα μέ μᾶσκες πρόσωπά του στίς ἐκκλησίες, σέ περίοδο χαλάρωσης τῶν «μέτρων». Κάτι τέτοιο δέ θά συνέβαινε ἐάν ὁ Μητροπολίτης στέκονταν ἀκλόνητος στήν Πίστη καί στήν Ἱερά Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ! Ἐάν ἔκανε τήν πολυπόθητη ὑπακοή στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ! «Συστηματικά καί συγκεκριμένα χαλκεῖα στόν ἔντυπο καί ἠλεκτρονικό τύπο ἀποδίδουν ἀνύπαρκτες κατηγορίες καί βυσσοδομοῦν ἐναντίον Συνόδων, Πατριαρχῶν, Μητροπολιτῶν, Κληρικῶν πού τηροῦν τό αὐτονόητο. Τήν ὑπακοή τους στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ!»[6].

            Δίδεται ἡ ἐντύπωση ὅτι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ταυτίζεται μέ τή Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας. Τήν «μαύρη» περίοδο τοῦ κωρονοϊοῦ, ἀποφάσεις ἐλάμβανε γιά τά κρίσιμα θέματα τῆς Πίστεως, ἀκόμη καί ἡ ΔΙΣ. Αὐτή εἶναι ἡ Ἐκκλησία, σεβασμιώτατε, στήν ὁποία πρέπει νά κάνουμε ἀπροϋπόθετη Ὑπακοή; Κι ὅμως, ὑπῆρξαν στό παρελθόν σύνοδοι οἱ ὁποίες καταδικάστηκαν ἀπό τόν θεματοφύλακα τῆς Πίστεως, τόν λαό, καί χαρακτηρίστηκαν ληστρικές: Σύνοδος Δρυός, ἡ εἰκονομαχική Σύνοδος τῆς Ἱέρειας, τῆς Λυών, τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας, τοῦ Κολυμβαρίου, κ.ἄ. Δέν τό γνωρίζει αὐτό ὁ κ. Ἱερώνυμος ἤ τό παραλείπει;

            Καί ὅμως, αὐτό εἶναι τό βίωμα τῆς Ἐκκλησίας: «Στήν μακραίωνη πορεία τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ἱστορίας ὁ πιστός λαός τοῦ Θεοῦ εἶναι πάντοτε ὁ θεματοφύλακας καί ὑπερασπιστής τῆς ἀληθείας τῆς ὀρθοδόξου πίστεώς μας· εἶναι ὁ ἔσχατος κριτής τῆς ὀρθότητος καί τῆς ἐγκυρότητος τῶν ἀποφάσεων ὁποιασδήποτε Συνόδου· εἶναι αὐτός, πού μέ τήν γρηγοροῦσα ἐκκλησιαστική καί δογματική του συνείδηση ἐπικυρώνει ἤ ἀπορρίπτει αὐτά πού ἀποφαίνονται οἱ Σύνοδοι»[7]. Καί: «Οἱ ἅγιοι Πατέρες εἴχαν ὡς πάγια ἀρχή τό ‘‘ἔδοξε τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καί ἡμῖν’’, δηλαδή ὅ,τι μᾶς ὑπαγορεύει τό Ἅγιο Πνεῦμα στήν κοινή σύναξή μας, διακηρύσσουμε καί ἐμεῖς. Δέν ἔλεγαν δικά τους πράγματα, ἀλλά ἐξέφραζαν τήν ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας, τήν ἀλάνθαστη ἐμπειρία τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος. Καί κάτι πολύ σημαντικό: οἱ ἀποφάσεις τῶν Συνόδων τίθεντο στήν κρίση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος. Ἐν τέλει ὁ λαός τοῦ Θεοῦ ἀποφαίνονταν γιά τήν γνησιότητα τῶν ἀποφάσεων, ἀφοῦ, ὅπως ὁρίζει μία σημαντική ἀπόφαση τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν τοῦ 1848, ὁ λαός τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ τελικός κριτής καί ὁ θεματοφύλακας τῆς ὀρθοδόξου πίστεως.»[8].   

            Ὤστε σεβασμιώτατε, ὁ ἁπλός λαός εἶναι ὁ θεματοφύλακας τῆς Πίστεως· ὁ «δικηγόρος, ὁ ἰδιωτικός ὑπάλληλος καί ἡ νοικοκυρά» γιά τούς ὁποίους ἐσεῖς ἀποφανθήκατε[9] ἀπαξιωτικά ὅτι δέν δύνανται νά ἔχουν λόγο στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, νά θεολογοῦν καί ὅτι εἶναι θρασεῖς «νά ἀντιτάσσονται καί νά ὑπονομεύουν ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου». Οἱ ἅγιοι καί ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας ἄλλα πρεσβεύουν. Θυμᾶμαι τόν λόγο τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς: «Ὅταν ἡ Ἐκκλησία, θά ἀπαγορεύσει στήν ἁπλή γιαγιά νά ἐλέγχει τόν Ἐπίσκοπό της, τότε θά ἔρθει καί τό τέλος τῆς Ἐκκλησίας»! Μᾶλλον πρέπει νά ἀνοιχτοῦν ξανά τά βιβλία τῆς ὀρθοδόξου Πίστεως, οὔτως ὥστε τά περί «Ὑπακοῆς στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ!» νά πάψουν νά ἀποτελοῦν μεγαλοστομίες πού, δυστυχῶς, δέν ἀνταποκρίνονται στήν πραγματικότητα. Μέχρι τότε, ἡ ἐν Λαρίση τρικυμία θά μαίνεται.

Χρίστος Παναγιώτου

---

[1] «EDITORIAL: Τρικυμία!», Το EDITORIAL του Σεβ. Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερωνύμου στο 7ο τεύχος, https://imlarisis.gr

[2] «Πραγματικά ζοῦμε σέ ἀποκαλυπτικούς καιρούς, ὄχι ὅμως, ὅπως τούς φαντάζονται οἱ διαστροφεῖς τῆς Θεόσδοτης Ἀλήθειας τῶν Ἱερῶν μας Κειμένων, ἀλλά ὑπό τήν ἔννοια ὅτι αὐτοί πού φωνάζουν τελικά ἀποδεικνύονται τά ἐνεργούμενα τοῦ διαβόλου, ψευδόχριστοι καί ψευδοπροφῆτες. Μεθοδικά, κατόρθωσαν νά δημιουργηθεῖ ἡ ψευδής ἐντύπωση ὅτι «ἐλέγχουν τήν Ἐκκλησία»...»

[3] «EDITORIAL: Τρικυμία!»

[4] Ὅπως ἀνωτέρω

[5] «ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ» https://imlarisis.gr

[6] «EDITORIAL: Τρικυμία!»...

[7] Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος Μετεωρίτης: Ἡ «Σύνοδος» τῆς Κρήτης, Τό χρονικό μιᾶς προμελετημένης ἐκτροπῆς, https://christianvivliografia.wordpress.com

[8] Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος, «Θεολογικό Σχόλιο στήν Κυριακή τῶν Ἀγίων Πατέρων», https://www.pemptousia.gr/2022/06/theologiko-scholio-stin-kiriaki-ton-agion-pateron/

[9] Στό σημεῖο «ἐμεῖς ξέρουμε καλύτερα» τοῦ «EDITORIAL: Τρικυμία!», ὁ Μητροπολίτης κ. Ἱερώνυμος κάνει μία παραπομπή: «Τό λέω αὐτό γιά πολλά περιστατικά, ἀλλά καί διότι ξαφνικά στήν πόλη μας ἕνας δικηγόρος, ἕνας ἰδιωτικός ὑπάλληλος καί μιά νοικοκυρά ἐμφανίζονται νά ὑπογράφουν ἕνα κείμενο ὑποτίθεται θεολογικό, ὑποτίθεται ἐκφραστικό ἐπιστημονικῶν ἀνησυχιῶν, μέ τό ὁποῖο εἶχαν τό θράσος νά ἀντιτάσσονται καί νά ὑπονομεύουν ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου…»,