Η προσφορά του νου και της καρδίας στον Θεό

 

Hμερολόγιο Μ. Εβδομάδος - 2. Μεγάλη Tρίτη

Η προσφορά του νου και της καρδίας στον Θεό

Αρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Πατρών-Δρος Κανονικού Δικαίου

   Κατά την Αγία και Μεγάλη Τρίτη πλήθος κόσμου σπεύδει στους Ναούς, ώστε να ακούσει μετά συγκινήσεως να ψάλλεται το τροπάριο της υμνογράφου Κασσιανής, που αναφέρεται στην πόρνη γυναίκα του Ευαγγελίου και την βαθειά μετάνοιά της. Ελάχιστοι, όμως, απ’ αυτό το πλήθος εντρυφούν στο όλο γεγονός αποφασίζοντας να μιμηθούν την αλλαγή πορείας ζωής και την αγάπη που επέδειξε η αμαρτωλή γυναίκα στον Θεάνθρωπο Κύριο.

     Η πόρνη αυτή γυναίκα συνειδητοποίησε την αμαρτωλότητά της και τον βούρκο της ανηθικότητας στον οποίο είχε περιέλθει και, αφού κατανόησε ότι αυτός που βρισκόταν έμπροσθέν της ήταν ο Λυτρωτής και Σωτήρας των ψυχών και των σωμάτων αποφάσισε να Τον προσεγγίσει. Έδωσε την περιουσία της και αγόρασε το πολυτιμότερο μύρο της εποχής, για να του αλείψει τα πόδια, δείχνοντας έτσι την πίστη και την αγάπη της σ’ Αυτόν.

     Ερχόμενοι στην δική μας εποχή και στην προσωπική ζωή του καθενός μας, ας αναρωτηθούμε τι προσφέρουμε εμείς στον Θεό ως ένδειξη αγάπης προς Αυτόν και ειλικρινούς μετανοίας για τις παρακοές μας προς το θέλημά Του. Του προσφέρουμε αντί μύρου ό,τι πολυτιμότερο διαθέτουμε; Και το πιο πολύτιμο που διαθέτει ο άνθρωπος είναι η καρδία του, δηλαδή ο εσωτερικός του κόσμος και ο νους του.

     Ο άνθρωπος μέσω της καρδίας του εκφράζει τα αισθήματα και συναισθήματά του και έρχεται σε κοινωνία και επαφή με τον Δημιουργό Θεό του, αλλά και με τον συνάνθρωπό του. «Υιέ δός μοι σήν καρδίαν» μας λέγει ο Κύριός μας. Δεν θέλει η καρδία μας να είναι ένα μωσαϊκό απαρτιζόμενο από διάφορες ψηφίδες, όπως αυτές του ψεύδους, της αδικίας, του μίσους, της βλασφημίας, της ανηθικότητας, της σαρκολατρείας, της κοσμικότητας, της απληστίας κ.λπ. και να υπάρχει και μία ψηφίδα αφιερωμένη στον Χριστό. Ζητάει όλη την καρδία μας, ώστε να την κάνει θρόνο Του και έτσι να μας καθαρίσει, να μας ειρηνεύσει και να μας ενοποιήσει ως ολοκληρωμένες προσωπικότητες.

     Το δεύτερο πολύτιμο που πρέπει να προσφέρουμε στον Θεό είναι ο νους μας. Ο νους, κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας μας, είναι ο οφθαλμός της ψυχής. Άρα, μέσω του νοός βλέπουμε τον Θεό και τον πλησίον μας. Εάν ο νους είναι γεμάτος από λογισμούς εγωισμού, πονηρίας, αισχρότητας, μίσους, κατακρίσεως κ.λπ., τότε σκοτίζεται και δεν δύναται ο άνθρωπος να ατενίσει ούτε τον Δημιουργό του, αλλά ούτε και τον εαυτό του. Φτάνει έτσι σε κατάσταση εσωτερικής ταραχής, συγχύσεως, αθυμίας και σκοτασμού που δεν τον αφήνει να συνειδητοποιήσει τι πράττει και πώς ή προς τα πού πορεύεται. Οδηγείται κατ’ αυτόν τον τρόπο σε ενέργειες καταστροφικές για τον πλησίον και τον εαυτό του εφόσον τα πάντα, ακόμα και οι φόνοι, εκκινούν από τον εμπαθή λογισμό που δεν ελέγχεται και δεν απομακρύνεται.

     Προσφέροντας στον Θεό μέσω της καθαράς εξομολογήσεως, της προσευχής και της όλης εκκλησιαστικής ζωής τον νου μας να τον καθαρίσει, ώστε ως οφθαλμός της ψυχής να ατενίζει εναργώς και αγαπητικώς τα πάντα, και επιτρέποντάς του να ενθρονιστεί στην καρδία μας, όλη η ζωή μας, οι λόγοι μας και τα έργα μας θα είναι ένθεα, εποικοδομητικά και αγαπητικά προς τον πλησίον και προς ολόκληρη την κτίση.

     Εάν έτσι εντρυφήσουμε σ’ αυτό το γεγονός που φέρνει σήμερα στην μνήμη μας η Αγία μας Εκκλησία, τότε η μετανοήσασα πόρνη του Ευαγγελίου θα αποτελέσει για εμάς λαμπρό και αιώνιο παράδειγμα λυτρώσεως και σωτηρίας.

Δείτε και -Η «ξηρανθείσα συκή» και ο σημερινός άνθρωπος