π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, Απόσπασμα από ομιλία στην Αποκάλυψη σχετικά με τον πόλεμο του Αρμαγεδώνος

 

Μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ 77^η ΟΜΙΛΙΑ

ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΡΜΑΓΕΔΩΝΟΣ[Αποκ.19,19-21]

                      Η ομιλία έγινε την Κυριακή 22-5-1983]

     […]Και προχωρούμε παρακάτω. Προσέξτε. 19, 17-19 οι στίχοι που θα σας διαβάσω. «Καὶ εἶδον ἕνα ἄγγελον ἑστῶτα ἐν τῷ ἡλίῳ, καὶ ἔκραξεν ἐν φωνῇ μεγάλῃ λέγων πᾶσι τοῖς ὀρνέοις τοῖς πετομένοις ἐν μεσουρανήματι· δεῦτε, συνάχθητε εἰς τὸ δεῖπνον τὸ μέγα τοῦ Θεοῦ, ἵνα φάγητε σάρκας βασιλέων καὶ σάρκας χιλιάρχων καὶ σάρκας ἰσχυρῶν καὶ σάρκας ἵππων καὶ τῶν καθημένων ἐπ᾿ αὐτῶν, καὶ σάρκας πάντων ἐλευθέρων τε καὶ δούλων, καὶ μικρῶν τε καὶ μεγάλων. Καὶ εἶδον τὸ θηρίον καὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ τὰ στρατεύματα αὐτῶν συνηγμένα ποιῆσαι τὸν πόλεμον μετὰ τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ ἵππου καὶ μετὰ τοῦ στρατεύματος αὐτοῦ». Να σας αποδώσω, αγαπητοί μου, αυτό το κείμενο που σας διάβασα με λίγα λόγια, με απλά λόγια: «Και είδα έναν άγγελο να στέκεται στον ήλιο. Και έκραξε με φωνή μεγάλη λέγοντας σε όλα τα όρνια που πετούσαν στον ουρανό, στον αέρα: ‘’Ελάτε, ελάτε, μαζευτείτε στον δείπνο τον μεγάλο του Θεού, να φάτε σάρκες βασιλέων, σάρκες χιλιάρχων και σάρκες ισχυρών και σάρκες αλόγων και των ιππέων και σάρκες όλων, ελευθέρων και δούλων, μικρών και μεγάλων’’. Και είδα το θηρίον και τους βασιλείς της γης και τα στρατεύματά τους, μαζεμένα να κάνουν πόλεμο εναντίον Εκείνου που εκάθηντο επάνω στο λευκό άλογο και εναντίον του στρατεύματός Του».

     Εις όλην αυτήν την περικοπή, θα σας παρακαλέσω, πολύ εδώ να προσέξετε, να προσέξετε αυτά που θα πούμε και πέρα, όπως και εκείνα που θα πούμε την ερχόμενη φορά, προσέξτε με. Εις αυτήν την περικοπή που σας διάβασα, είναι μία δευτέρα αναφορά στον τελευταίο της Ιστορίας τρομερόν πόλεμο του Αρμαγεδώνος. Ο περίφημος, διαβόητος αυτός πόλεμος του Αρμαγεδώνος, τον οποίον Αρμαγεδώνα οι αιρετικοί εκμεταλλεύονται και τόσο συχνά μιλούνε γι’ αυτόν. Έχομε μία δευτέρα αναφορά. Η πρώτη αναφορά έγινε στο 16^ον κεφάλαιον. Θα έχομε και μία τρίτη αναφορά, που θα είναι ευθύς στο επόμενο κεφάλαιο, στο 20όν. Τουλάχιστον τρεις -έχομε περισσότερες- τουλάχιστον τρεις κύριες αναφορές στο ίδιο θέμα. Γι΄αυτό σας είχα πει την περασμένη φορά ότι δεν πρέπει, δεν πρέπει να έχομε, να περιμένομε ιστορική αλληλουχία των περιγραφομένων γεγονότων. Δεν μπορούμε να τα πάρομε και να λέμε: Διαβάζομε την Αποκάλυψη και λέμε: «Τώρα μιλάει γι΄αυτό, άρα λοιπόν θα γίνει αυτό. Μετά μιλάει για κάτι παρακάτω. Ε, μετά από το πρώτο θα γίνει το δεύτερο». Όχι. Και σας είχα πει ένα παράδειγμα. Στην ίδια εικόνα όπως και στη βυζαντινή εικόνα, έχομε τον ίδιο χώρο στο ίδιο επίπεδο συμπίεση και του χώρου και του χρόνου. Έτσι και εδώ. Μέσα σε μία φιλολογική εικόνα, δηλαδή με λόγια εικόνα, έχομε συμπίεση του χώρου και του χρόνου, που δεν μπορείτε να βγάζετε καμία άκρια και να πείτε ότι «Αυτό είναι πρώτο, αυτό είναι δεύτερο». Όσοι είπαν «Αυτό πρώτο, αυτό δεύτερο», έπεσαν έξω. Και λίγο παρακάτω, την ερχομένη φορά, θα δούμε το διαβόητο εκείνο χωρίο, το οποίο δημιούργησε αιρέσεις επί αιρέσεων στην Ιστορία, περί της χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού. Δεν υπάρχει ιστορική αλληλουχία. Αλλά ο Ευαγγελιστής, θα το καταλάβατε πλέον, αναφέρεται για το ίδιο γεγονός, που δεν τον ενδιαφέρει η χρονολογική σειρά, και πρώτη και δεύτερη και τρίτη φορά- έχετε προσέξει στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο έχομε την επανάληψη των αυτών προτάσεων; Και προχωρεί και πάλι επανέρχεται στις πρώτες προτάσεις και πάλι παρακάτω και πάλι επανέρχεται, είναι συνήθεια του Ευαγγελιστού. Είναι ο τρόπος με τον οποίον γράφει. Έτσι δεν πρέπει να τα πάρομε με τη σειρά. Αλλά θα πρέπει να εξακριβώσουμε περί τίνος πρόκειται, για να δούμε αυτά στο σύνολό τους μαζί. Και όχι χωρισμένα, που θα ανήκουν σε κάποια χρονική ιστορική στιγμή.

       Σας θυμίζω λοιπόν εκείνο που ήδη είχαμε αναλύσει στο 16^ο κεφάλαιο. Σας το διαβάζω και θα το συνδέσουμε με αυτά τα οποία σας διάβασα τώρα. Είναι 16, 13-16 χωρία: «Καὶ εἶδον ἐκ τοῦ στόματος τοῦ δράκοντος καὶ ἐκ τοῦ στόματος τοῦ θηρίου καὶ ἐκ τοῦ στόματος τοῦ ψευδοπροφήτου πνεύματα τρία ἀκάθαρτα, ὡς βάτραχοι· εἰσὶ γὰρ πνεύματα δαιμονίων ποιοῦντα σημεῖα, ἃ -τα οποία- ἐκπορεύεται ἐπὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς οἰκουμένης ὅλης, συναγαγεῖν αὐτοὺς εἰς τὸν πόλεμον τῆς ἡμέρας ἐκείνης τῆς μεγάλης τοῦ Θεοῦ τοῦ παντοκράτορος. Καὶ συνήγαγεν αὐτοὺς εἰς τὸν τόπον τὸν καλούμενον ῾Εβραϊστὶ ῾Αρμαγεδών».

    Ε, λοιπόν, ό,τι λέει στο 16 κεφάλαιο και ό,τι λέει στο 19, τώρα, κεφάλαιο είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα. Το ίδιο ακριβώς πράγμα, αγαπητοί μου. Εξηγούμεθα. Ούτε εκεί, στο 16 κεφάλαιο, ούτε εδώ στο 19 κεφάλαιο, δεν γίνεται λεπτομερής μνεία αυτής της τελευταίας τρομερής μάχης, πολέμου, συρράξεως της Ιστορίας. Και τούτο, όπως σημειώνει ο Μπρατσιώτης, που υπομνημάτισε το βιβλίον της Αποκαλύψεως, μέσα στην Κατοχή, στη γερμανική Κατοχή, γράφει στον πρόλογό του ότι τότε έκαναν, τις σκοτεινές και φοβερές ημέρες, έκαναν ένα κύκλο και μελετούσαν το παρηγορητικότατο βιβλίον της Αποκαλύψεως, μάζεψε εκείνα τα οποία τότε σαν σημειώσεις είχε, και εξέδωκε το βιβλίο το οποίον έχομε. Είναι το Υπόμνημα στην Αποκάλυψη. Γράφει τα εξής ο Μπρατσιώτης επί λέξει: «Δεν αναφέρονται», λέγει, «λεπτομέρειες στη μάχη του Αρμαγεδώνος, ούτε στο 16 κεφάλαιο, ούτε στο 19, είτε χάριν της ευαισθησίας των αναγνωστών, είτε προς υποδήλωσιν της αστραπιαίας ταχύτητος αυτής, οπότε δεν μένουν περιθώρια περιγραφής». Δηλαδή, ακούστε, ακούστε. Λέγει: «Αν πει, κάνει περιγραφή της μάχης, οι αναγνώσται θα λιποψυχούσαν. Αλλά, είτε λέγει αυτό, είτε ο πόλεμος αυτός θα γίνει τόσο αστραπιαία, που δεν θα υπάρχουν περιθώρια περιγραφής». Όσο για το θέμα της ευαισθησίας, δεν πρέπει να’ ναι. Διότι ο ίδιος ο Μπρατσιώτης, κι όπως εδώ το βλέπομε και το σχολιάζει το βιβλίο της Αποκαλύψεως, μας ομιλεί δια την έκβασιν του πολέμου και μιλάει ρεαλιστικά και ωμά. «Ότι καλεί ο άγγελος», λέει, «τα όρνια τ’ ουρανού και τους λέγει: ‘’Ελάτε να φάτε σάρκες!’’». Δεν νομίζω να είναι και πολύ τρυφερή η εικόνα. Και δεν νομίζω να είναι μία εικόνα η οποία δεν θα προσέκρουε στην ευαισθησία των αναγνωστών.

     Δεν είναι λοιπόν αυτό. Είναι το άλλο: ότι η ταχύτητα που θα γίνει αυτός ο πόλεμος δεν έχει περιστατικά, αγαπητοί μου, δεν έχει περιστατικά να περιγραφούν. Να σας πω ένα παράδειγμα. Έχομε τον πόλεμο του ’40- ’41.  Λέμε «Μας χτύπησαν οι Ιταλοί, γίνεται επιστράτευση, πηγαίνομε στην Αλβανία, τους βγάλαμε έξω από την Άρτα. Και τώρα παίρνομε μία μία πόλη. Οι πιο ηλικιωμένοι»- Εγώ το θυμάμαι, ήμουνα μικρό παιδί, το θυμούμαι, κάθε φορά που παίρναμε μία πόλη, την Κορυτσά, το Τεπελένι, τους Αγίους Τεσσαράκοντα, χτυπούσαν οι καμπάνες των Εκκλησιών πανηγυρικώς. Και βγαίναμε έξω και λέγαμε- γιατί με καμπάνες εγίνετο και ο συναγερμός, και λέγαμε: «Τι συμβαίνει, τι συμβαίνει;»- «Όχι συναγερμός, πήραμε το Τεπελένι!». «Πήραμε την Κορυτσά!». «Πήραμε τους Αγίους Τεσσαράκοντα!-το λιμάνι» κ.ο.κ. Και ο πόλεμος κράτησε από την 28^η Οκτωβρίου μέχρι τον Απρίλιο που μπήκαν οι Γερμανοί, δηλαδή μήνες, γεγονότα, προσέξτε, που μπορούμε να τα περιγράψουμε.

      Ας πούμε ότι κηρύσσει τον πόλεμο η Ιταλία εναντίον της Ελλάδος. Το ίδιο περιστατικό. Τον ίδιο πόλεμο. 28  Οκτωβρίου 1940. Αλλά, αντί να στείλει τελεσίγραφο, αντί να… κ.τ.λ., να αποβιβάσει στρατεύματα στην Αλβανία κ.λπ. παίρνει μία βόμβα πολλών μεγατόνων, ατομική, και έρχεται και τη ρίχνει στην Λάρισα, που είναι το κέντρον της Ελλάδος, να πιάσει αν ήταν δυνατόν,  μέχρι τα σύνορα και μέχρι την Κρήτη. Και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα δεν υπάρχει τίποτα επάνω στον χώρο της Ελλάδος. Έχομε γεγονότα; Δεν έχομε. Γιατί; Η βόμβα δεν άφησε περιθώρια να δημιουργηθούν γεγονότα. Ακούσατε; Η ταχύτητα καταστροφής δεν άφησε περιθώρια για γεγονότα. Ε, λοιπόν, αυτά τα έγραψε ο Μπρατσιώτης, αγαπητοί μου, τότε μεν βεβαίως δεν μπορούσε να διακρίνει τη δυνατότητα- παρότι πέθανε πέρυσι πρόπερσι ο Μπρατσιώτης- δεν μπορούσε να διακρίνει τη δυνατότητα ενός τέτοιου γρήγορου πολέμου. Ε, λοιπόν, θα μπορούσαμε να πούμε σήμερα ότι, ότι ένας πόλεμος που θα ξεκινούσε, παγκόσμιος, θα μπορούσε να κρατήσει από 24 ώρες, το πολύ μία εβδομάδα. Το πολύ. Πόσους νεκρούς μπορεί να αφήσει στα πεδία της μάχης, χωρίς να είναι πια η μάχη με τα παλιά αγχέμαχα όπλα κ.τ.λ., το 1/3 της γης. Μπορεί ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι να ξαπλώσουνε νεκροί πάνω στην επιφάνεια της γης. Μέσα, αγαπητοί μου, σε 24 ώρες. Δεν έχουνε παρά οι δυνάμεις να πατήσουν κάποια κουμπιά και η γη να γίνει απέραντο νεκροταφείο. Δεν υπάρχουν περιγραφές. Τι περιγραφές; Αλλά τι μπορούμε να περιγράψουμε; Το αποτέλεσμα. Πέστε μου, τι γεγονότα στη Χιροσίμα θα είχαμε να περιγράψουμε; Ότι οι άνθρωποι δέχθηκαν με φόβο τα αεροπλάνα και είπανε: «Τώρα, να κάτι πέφτει» και μετά, αυτό άρχισε να πέφτει σιγά σιγά και μετά άρχισε να δημιουργεί, ξέρω ‘γω, παράλυση εκεί που έπεσε στους ανθρώπους, τίποτα, μια κι έξω. Μια κι έξω! Τα αποτελέσματα; Εκ των υστέρων.

      Ε, λοιπόν, τώρα ο Ιερός Ευαγγελιστής όχι από ευαισθησία, αλλά υποδηλώνει την ταχύτητα του πολέμου αυτού, αλλά μας λέγει τα αποτελέσματα. Τι είναι τα αποτελέσματα; Η γη όλη θα είναι απλωμένη με πτώματα. Αυτή είναι η μάχη του Αρμαγεδώνος. Φοβερή! Στο παρακάτω κεφάλαιο, το 20ό, γιατί θα επανέλθουμε, ακόμα δεν το εξήντλησα αυτό, θα δείτε, λέγει, καινούριες λεπτομέρειες.

     Ωστόσο, για να ιδούμε εδώ. Όταν λέγει ότι –αυτό το σημείο προσέξτε- «Και ελάτε να φάτε ‘’σάρκας πάντων ἐλευθέρων τε καὶ δούλων, καὶ μικρῶν τε καὶ μεγάλων’’», τι θα πει ότι στο πεδίο της μάχης είναι πεθαμένοι, σκοτωμένοι, και μικροί και μεγάλοι; Απλούστατα. Δεν είναι μόνο εκείνοι οι οποίοι μάχονται, αλλά είναι και ο άμαχος πληθυσμός· διότι όταν πέσουν τέτοιες βόμβες, αγαπητοί μου, δεν θα σκοτωθούν εκείνοι που είναι σε μέτωπα, αλλά θα σκοτωθούν οι πάντες. Βέβαια, επιτρέψατέ μου εδώ, τώρα το σκέφτηκα, όταν ακούτε για ειρήνη, και πορείες ειρήνης που κάνουνε, ακριβώς για να αποφευχθούν αυτά τα αποτελέσματα, θα σας απαντούσα- και αν θέλετε, πιστέψτε το-: δεν πρόκειται παρά περί φοβερής υποκρισίας. Κανείς δεν πιστεύει στην ειρήνη. Οι πολλοί άνθρωποι πιστεύουν, αλλά εκείνοι που κινούν τα νήματα της Ιστορίας και των πολέμων, δεν πιστεύουν στην ειρήνη. Φωνάζουν για ειρήνη για να παρατείνουν τον καιρό των εξοπλισμών. Και τίποτε άλλο. Και κάποια ώρα θα αρχίσουν να χορεύουν αυτές οι βόμβες από πάνω από τα κεφάλια μας και τότε θα γίνει το μεγάλο μακελειό της ανθρωπότητος. Κανείς δεν πιστεύει στην ειρήνη. Οι μεγάλες δυνάμεις, οι οποίες είναι αντίθεες δυνάμεις, δεν πιστεύουν στην ειρήνη. Ξαναλέγω άλλη μία φορά, είναι υποκρισία. Είναι υποκρισία και παρέλκουν τον καιρόν για να εξοπλίζονται περισσότερο. Και ο Χίτλερ αυτά έλεγε, αγαπητοί μου. Τι έλεγε ο Χίτλερ; «Εγώ πόλεμο;». Και ο Τσάμπερλεν ο πρωθυπουργός, δεν πολιτικολογώ, αλλά σας λέγω, ε, να μην ξεχνάμε την Ιστορία, τι έλεγε ο πρωθυπουργός της Αγγλίας; «Α… θα έχομε ειρήνη». Και παντού για ειρήνη μιλούσε κι εκείνος, και παραλίγο θα έχαναν τον πόλεμο οι Άγγλοι. Παραλίγο θα τον έχαναν τον πόλεμο. Γιατί; Οι μεν εξοπλίζονται, οι Γερμανοί, και δεν μιλούσαν, οι άλλοι δε, ε,  έχαβαν το χάπι της δήθεν ειρήνης. Δεν πιστεύουνε στην ειρήνη οι άνθρωποι της γης. Δεν πιστεύουνε. Και δεν πιστεύουν γιατί δεν έχουν τον αρχηγό της ειρήνης, που είναι ο Ιησούς Χριστός. Μόνον εκείνος που πιστεύει στον Ιησούν Χριστόν, μπορεί να ομιλεί για πραγματική ειρήνη. Κι εκείνος που έχει πρώτα ειρήνη με τον Θεό. Και για να ‘χεις ειρήνη με τον Θεό δεν πρέπει να αμαρτάνεις. Και τότε μπορείς να μιλάς για ειρήνη και όχι όλα τα άλλα.

    Πάντως, ο πόλεμος αυτός του Αρμαγεδώνος θα είναι ο καρπός της αποστασίας, βεβαίως, των ανθρώπων. Και τον οποίον βεβαίως θα επιτρέψει ο Θεός. Γι΄αυτό σημειώνει ο Ανδρέας Καισαρείας: «Τό μέν προηγούμενον τοῦ Θεοῦ θέλημα, ὃ καί εὐδοκία λέγεται καί δεῖπνον αὐτῷ περιπόθητον, τό πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι ἐστί καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν, καί ἐπιστρέψαι καί ζῆν αὐτούς. Τό δέ δεύτερον, τό κολασθῆναι τούς ἑαυτοῖς ἐπισπωμένους τήν κόλασιν».

    «Υπάρχουν στον Θεό», λέγει ο Ανδρέας Καισαρείας, «δύο θελήματα. Είναι το προηγούμενον θέλημα», έτσι λέγεται: ‘’τό προηγούμενον’’, «τό καί κατ’ ευδοκίαν»· που σημαίνει, είναι το περιπόθητο εκείνο δείπνο που είχαμε αναλύσει μία προπερασμένη φορά, είναι το δείπνο του Αρνίου. Το δείπνο της Βασιλείας του Θεού· που λέγει: «Μακάριος εκείνος που θα καθίσει στο δείπνο της Βασιλείας του Θεού. Μακάριος… Ευτυχισμένος!». Και το άλλο, το δεύτερο θέλημα του Θεού, το λεγόμενον ἑπόμενον θέλημα ή το κατά παραχώρησιν θέλημα· ἑπόμενον, δεύτερον ή κατά παραχώρησιν θέλημα· τι είναι; «Τό κολασθῆναι τούς ἑαυτοῖς ἐπισπωμένους τήν κόλασιν». Δηλαδή «το να τιμωρηθούν εκείνοι που επισύρουν την κόλαση για τον εαυτόν τους». Δηλαδή, το επιτρέπει ο Θεός.

    Ο πόλεμος λοιπόν αυτός θα είναι ο καρπός της αποστασίας των ανθρώπων. Εκείνο που κάνει εντύπωση είναι ότι έχομε αυτά τα δύο δείπνα· τα οποία αντιπαραβάλλονται. Το δείπνο του Θεού και το δείπνο των ορνέων. Τι θέλεις, αδερφέ μου; Να καθίσεις στο δείπνο της Βασιλείας του Θεού; Χμ… ή να σε φάνε τα κοράκια; Και θα είναι, τι θα ‘ναι αυτό; Τα κοράκια μπορεί να φάνε και τους αγίους, αλλά είναι εικόνα που δείχνει πώς θα σε τρώνε τα κοράκια στην κόλαση. Δεν έχει κοράκια η κόλασις. Αλλά τι εννοούμε; Εκεί που θα κατατρώγεσαι χωρίς να καταναλώνεσαι. Και λέγεται «δεῖπνον μέγα τοῦ Θεοῦ», γιατί είναι το αποτέλεσμα της κρίσεως του Χριστού Κριτού επί των αντιθέων δυνάμεων. Πρέπει να σημειώσουμε ότι θα γίνει κι αυτή η τρίτη αναφορά στα της μάχης του Αρμαγεδώνος, αλλά… για να ιδούμε εδώ, πώς ακριβώς μας το λέει παρακάτω.

      ΙΘ΄, 19-21: «Καὶ εἶδον τὸ θηρίον καὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ τὰ στρατεύματα αὐτῶν συνηγμένα ποιῆσαι τὸν πόλεμον μετὰ τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ ἵππου καὶ μετὰ τοῦ στρατεύματος αὐτοῦ. Καὶ ἐπιάσθη τὸ θηρίον καὶ ὁ μετ᾿ αὐτοῦ ψευδοπροφήτης ὁ ποιήσας τὰ σημεῖα ἐνώπιον αὐτοῦ, ἐν οἷς ἐπλάνησε τοὺς λαβόντας τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου καὶ τοὺς προσκυνοῦντας τῇ εἰκόνι αὐτοῦ· ζῶντες ἐβλήθησαν οἱ δύο εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην ἐν θείῳ. Καὶ οἱ λοιποὶ ἀπεκτάνθησαν ἐν τῇ ῥομφαίᾳ τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ ἵππου, τῇ ἐξελθούσῃ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ· καὶ πάντα τὰ ὄρνεα ἐχορτάσθησαν ἐκ τῶν σαρκῶν αὐτῶν».

   «Είδα», λέγει, «το θηρίον -ο Αντίχριστος- και τους βασιλείς της γης και τα στρατεύματά τους μαζεμένα να κάνουν πόλεμο εναντίον του ιππέως Χριστού Κριτού, και εναντίον του στρατεύματός Του, των αγγέλων, και πιάστηκε το θηρίο, συνελήφθη το θηρίο, μαζί και ο ψευδοπροφήτης, αυτός που έκανε τα σημεία και τα τέρατα για να πλανά τους ανθρώπους, αυτός που έβαλε το χάραγμα του θηρίου επάνω εις τους προσκυνούντας την εικόνα του θηρίου. Και ζωντανοί πετάχτηκαν στη λίμνη του πυρός που καίγεται με θειάφι. Οι υπόλοιποι; Εφονεύθησαν με τη ρομφαία που εξήρχετο από το στόμα του καθημένου επί του λευκού ίππου, του Χριστού».

     Αγαπητοί μου, πώς πρέπει να εννοήσουμε αυτή τη μάχη; Αυτό είναι μία εικόνα. Είναι μία εικόνα αυτό που σας είπα. Πώς πρέπει να την εννοήσουμε; Διότι, αν έπρεπε να κάνομε μία ζωγραφική, έναν ζωγραφικό πίνακα, σαν κι αυτούς που υπάρχουν στο Άγιον Όρος, άφθονες εικόνες της Αποκαλύψεως σε τοιχογραφίες, πώς θα το παριστάναμε αυτό; Κάπως έτσι ψηλά στα σύννεφα, τον Χριστό ιππέα και τα στρατεύματά Του, οι άγγελοι, ιππείς. Και κάτω στη γη να είναι οι άνθρωποι. Κάπως έτσι θα είναι; Όχι, βεβαίως. Όχι, βεβαίως. Αυτό είναι μία εικόνα. Γι΄αυτό σας λέγω, πώς πρέπει να εννοήσουμε αυτή την μάχη; Μεταξύ των εθνών, που θα ηγείται ο Αντίχριστος και ο ψευδοπροφήτης εναντίον του ιππέως Χριστού. Πιθανώς το πράγμα είναι όπως το περιγράφει προφητικά ο προφήτης Ιεζεκιήλ στα περίφημα κεφάλαια 38 και 39. Εδώ προσέξτε, παρακαλώ. 

     Σημειώσατε δε ότι αυτά που γράφει ο Ιεζεκιήλ, κατά λέξη σχεδόν και τα ίδια ονόματα αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, στο επόμενο κεφάλαιο που είναι η τρίτη αναφορά της μάχης του Αρμαγεδώνος. Και αναφέρεται εις τον βασιλέα τον Γωγ. Και εις τον Μαγώγ. Μα-γώγ θα πει «η χώρα του Γωγ». Γωγ είναι το όνομα του βασιλέως και Μαγώγ είναι «η χώρα του βασιλέως Γωγ». Λοιπόν πρόκειται συνεπώς, αυτής της μάχης του Αρμαγεδώνος και τα όσα μας γράφει ο προφήτης Ιεζεκιήλ πρόκειται περί ταυτότητος. Είναι το ίδιο πράγμα. Και ναι μεν, εκεί γράφει, όπως θα σας το διαβάσω εδώ τώρα ότι στρέφεται εναντίον του Ισραήλ. Και έγινε αυτό ιστορικά. Αλλά ο ιστορικός τύπος δεν εξαντλείται. Εις το βάθος του ιστορικού αυτού τύπου, σε σχέση με τα προφητευόμενα, υπάρχει ο έσχατος πόλεμος της Ιστορίας. Η μάχη του Αρμαγεδώνος. Ακούστε πώς το λέγει ο προφήτης Ιεζεκιήλ: «Τάδε λέγει Κύριος Κύριος τῷ Γώγ(:Αυτά λέγει ο Κύριος ο ένδοξος εις τον Γωγ)· καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, ἐν ἡμέρᾳ, ᾗ ἂν ἔλθῃ Γὼγ ἐπὶ τὴν γῆν τοῦ ᾿Ισραήλ(:«Και θα είναι την ημέρα εκείνη όταν θα κατέβει από βορράν ο Γωγ εις την περιοχήν του Ισραήλ». Ο Ισραήλ όμως τώρα…-τότε ήταν πραγματικά. Είχαμε την κάθοδο των Σκυθών. Θα μας μιλήσει λίγο πιο κάτω. Αλλά ο Ισραήλ τώρα είναι ο νέος Ισραήλ. Είναι η Εκκλησία. Και είναι η κάθοδος του Γωγ, που είναι εκπρόσωπος όλων των αντιθέων δυνάμεων του κόσμου εναντίον της Εκκλησίας), λέγει Κύριος Κύριος, ἀναβήσεται ὁ θυμός μου. Καὶ καλέσω ἐπ' αὐτὸν πᾶν φόβον, λέγει Κύριος(:Θα τον κάνω να τρομάξει)· μάχαιρα ἀνθρώπου ἐπὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἔσται(:Θα υπάρξει μαχαίρι εναντίον, τι; -Ξαναδιαβάζω: «Μάχαιρα ἀνθρώπου ἐπὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἔσται»… Εμφύλιος πόλεμος. Δηλαδή ο Γωγ, τα στρατεύματά του, θα πολεμήσουν μεταξύ τους. Εμφυλίως.

    Αυτό συνέβη, αγαπητοί μου, όταν οι Σκύθαι- δεν υπήρξε Γωγ, είναι συμβολικό όνομα, δεν υπήρξε Γωγ βασιλεύς- οι Σκύθαι που κατοικούσαν, προσέξτε, λέγει ο προφήτης Ιεζεκιήλ τρία ονόματα. Το πρώτο όνομα είναι το όνομα Ρως, και όλοι οι ερμηνευταί, παλαιοί και νεότεροι, λέγουν είναι οι κάτοικοι περί τον Βόλγα ποταμόν. Αυτό που και σήμερα λέμε: Οι Ρώσοι. Δεν το λέγω εγώ. 38 και 39 κεφάλαια. Διαβάστε δε στην ερμηνεία του πατρός Ιωήλ Γιαννακοπούλου, στα σχόλια από κάτω, να το δείτε αυτό. Και έχει και άλλα δύο ονόματα, που είναι λαοί που κατοικούν περί τη Μαύρη Θάλασσα. Με τη γενική ονομασία Σκύθαι. Οι Σκύθαι, φοβεροί τοξόται, ήσαν ορδή πραγματική. Κατέβηκαν, απολίτιστοι άνθρωποι, κατέβηκαν τότε εναντίον του Ισραήλ. Εναντίον της Μικράς Ασίας, του Ισραήλ και της Αιγύπτου. Τον Ισραήλ τον κοσκίνισαν. Έφθασαν έξω από την Αίγυπτο- ιστορία τώρα σας λέγω, ε, ιστορία, όχι προφητεία, ιστορία- εκεί, εδόθησαν από τους Αιγυπτίους πολλά δώρα και πολύτιμα εις τους Σκύθας να μην μπουν στην Αίγυπτο. Επιστρέφουν αυτοί, και επιστρέφοντας έγινε μάχη εναντίον των, με αποτέλεσμα αυτοί να καταληφθούν από φόβον και στο τέλος να πάθουν τέτοιο πανικό, που να χάσουν τα νερά τους και να πολεμάει ο ένας τον άλλον χωρίς να ξέρουν αν είναι ο εχθρός ή αν είναι φίλοι τους. Πολεμούσαν μεταξύ τους. Και αλληλοεξοντώθησαν. Δια την διατήρησιν την ιστορική που πέρασε η ορδή των Σκυθών από τη χώρα του Ισραήλ, ονομάστηκε μια πόλις, Σκυθόπολις. Και είναι στην Παλαιστίνη. Ήταν τότε. Στην Παλαιστίνη. Η Σκυθόπολις. Γι΄αυτό ονομάστηκε. Για να θυμίζει τον τρόμο των Ισραηλιτών από την κάθοδο των Σκυθών.

    Εκεί δεν εξαντλείται η προφητεία. Η προφητεία έχει εσχατολογικόν βάθος. Και είναι η μάχη του Αρμαγεδώνος υπό το όνομα «Ρως». Ή: «τα στρατεύματα του Γωγ». Δεν είναι οι Ρώσοι. Ακριβώς οι Ρώσοι. Προσέξατε. Δεν είναι ακριβώς οι Ρώσοι. Είναι ο ιστορικός τύπος οι Ρώσοι. Αλλά δεν είναι οι Ρώσοι. Αλλά τι είναι; Να σας πω τι είναι. Όλες οι αντίθεες δυνάμεις Ανατολής και Δύσεως. Πώς μπορούν να πολεμήσουν μεταξύ τους στη μάχη του Αρμαγεδώνος και να αλληλοεξοντωθούν; Να σας πω. Είναι ο άθεος κομμουνισμός, όπου επικρατεί, της Ανατολής. Είναι ο άθεος υλισμός της Δύσεως. Και ο άθεος Σιωνισμός των Εβραίων. Συμπίπτουν τα συμφέροντά τους; Σ΄ένα σημείο συμπίπτουν τα συμφέροντά τους. Μόνο σε ένα σημείο: Να πολεμήσουν τον Χριστό και την Εκκλησία. Μόνο σ’ αυτό το σημείο. Γι΄αυτό βλέπετε και στην Ελλάδα συμβαίνει αυτό. Προκειμένου να χτυπηθεί η Ελλάδα, συμμαχούν οι σκοτεινές δυνάμεις! Σε άλλα θέματα δεν συμφωνούν. Γιατί ο κάθε τομέας έχει τα συμφέροντά του. Άλλο είναι ο άθεος κομμουνισμός, άλλο είναι ο άθεος υλισμός της Δύσεως. Και έτσι, όπως ακριβώς θα λέγαμε, η Ανατολή με τη Δύση θα πατήσουνε τα κουμπιά να έρθουν οι βόμβες και οι πύραυλοι. Α, ώστε λοιπόν η Ανατολή με τη Δύση. Ακριβώς αυτό. Αυτός σημαίνει εμφύλιος πόλεμος. Εμφύλιος ως προς τις αντίθεες δυνάμεις που θα είναι ενωμένες αυτές. Αλλά δεν θα είναι ενωμένες. Είναι ενωμένες εναντίον του Χριστού. Αλλά τα συμφέροντά τους δεν είναι ενωμένα.

    Αλλά, αγαπητοί μου, η ώρα πέρασε και θα συνεχίσομε πάνω σ’ αυτό το σημείο, πρώτα ο Θεός, την ερχομένη Κυριακή.

                ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ,

             Ψηφιοποίηση και επιμέλεια κειμένου: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος

ΠΗΓΕΣ:

• Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.
• http://www.arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/apokalych/apokalych_077.mp3[ απόσπασμα από το 26.51’ έως το τέλος της 77^ης ομιλίας στο 55.57’].