Ἱερός Χρυσόστομος : «Θεραπείαν ἐκ δαιμόνων ἐπιζητεῖς;»

 

Ἱερός Χρυσόστομος : «Θεραπείαν ἐκ δαιμόνων ἐπιζητεῖς;»

Ιωάννης Λίτινας

«Ἐκεῖνος (ο διάβολος) ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ' ἀρχῆς», ἀποκάλυψε ὁ Χριστός μας διαλεγόμενος μέ τούς Ἰουδαίους, «καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐχ ἕστηκεν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ» (Ιω.8,44). Καὶ δὲν στέκεται εἰς τὴν ἀλήθειαν, διότι δὲν ὑπάρχει μέσα του πόθος πρὸς αὐτὴν καὶ διάθεσις νὰ εἶπῃ κάποτε τὴν ἀλήθειαν [i]Αὐτός, ὁ αἰώνιος ἐχθρός μας, εἶναι φονεύς τοῦ ἀνθρώπου καί ψεύτης. Ἀφαίρεσε καί συνεχίζει νά ἀφαιρεῖ τήν ζωή ἀπροστάτευτων ἐμβρύων μέ τόν φρικωδέστερο τρόπο, καθοδηγώντας τά ὄργανά του, καί ψεύδεται ἐμπρός στήν ἀλήθεια τοῦ φόνου, ὡραιοποιώντας αὐτόν μέ τήν ὀνομασία «θεραπευτική διακοπή τῆς κύησης»[ii], ἀπόλυτα νόμιμη καί «ἠθική» μάλιστα, ἀφοῦ πρόκειται γιά τήν παραγωγή τοῦ γενετικοῦ σκευάσματος κατά covid, τό ὁποῖο «δέν ἔρχεται σέ καμία ἀντίθεση μέ τήν Ἁγιογραφική, Πατερική καί Κανονική διδασκαλία τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας»[iii].

Ἔτσι, «δέν τίθεται ζήτημα χριστιανικῆς ἠθικῆς γιά τή χρήση τῶν ἐμβoλiων»[iv]  καί μποροῦν οἱ πιστοί νά τά ἐπιλέξουν «δίχως τόν ὁποιονδήποτε φόβο ὅτι αὐτή ἡ ἐπιλογή θά ἔχει ἐπίπτωση στή σχέση τους μέ τόν Θεό καί τήν Ἐκκλησία ἤ καί σέ αὐτήν τή σωτηρία τους»[v].

Ἄλλωστε, τά κύτταρα πού χρησιμοποιοῦνται  «ἤτανε κύτταρα ἀπό ἐμβρυϊκό ἱστό ἤδη νεκρωμένων ἐμβρύων, τά ὁποία δέν προσκρούουν σέ κάποιο ἠθικό ἐμπόδιο, γιατί δέν ὑπάρχει ἡ σκοπιμότητα πού ὁδηγεῖ στήν ἔκτρωση ἀλλά εἶναι ἐντελῶς ἀνεξάρτητο γεγονός τό ἕνα ἀπό τό ἄλλο»[vi].

Ὡστόσο, στό περισπούδαστο πόνημα τοῦ π.Στυλιανού Καρπαθίου, «Τά ‘’ἐμβoλıα’’ ἔναντι τοῦ Covid-Sars 2 ὑπό τό φῶς τῆς διδασκαλίας τῆς Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ» , τεκμηριώθηκε ἀκριβῶς τό ἀντίθετο μέ όλες τίς ἀνωτέρω τοποθετήσεις [vii] καί ἡ ἀλήθεια ἔλαμψε.

Ἀνάμεσα στίς πατερικές διδασκαλίες πού φωτίζουν ἐν προκειμένω τήν ἀλήθεια, τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί διαπομπεύουν το ψεύδος, ξεχωρίζει αὐτή τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου, στήν ὁμιλία του, «Κατά Ἰουδαίων, Λόγος Α΄». Μπροστά στούς εἰδεχθεῖς φόνους ἐμβρύων, μέ τήν παρότρυνση του ἀνθρωποκτόνου διαβόλου, γιά τήν λήψη ἱστῶν καί κυττάρων καί τά «σωτήρια» γενετικά σκευάσματα πού παράγονται μέσω αὐτῶν, ὁ καθάριος, χρυσός λόγος τοῦ Ἁγίου Πατρός γίνεται πύρινη ρομφαία πού πλήττει καίρια τήν δαιμονική πονηρία και τον καθησυχασμό τῶν συνειδήσεων:

«Καὶ πῶς δὲν λατρεύουν τοὺς δαίμονες ἐκεῖνοι ποὺ ἐνεργοῦν ἀντίθετα μὲ τὶς ἐντολἐς τοῦ Θεοῦ;

Μήπως περιμένεις νὰ θεραπευθῆς ἀπὸ τοὺς δαίμονες;

Ὅταν ὁ Χριστὸς τοὺς ἐπέτρεψε νὰ είσέλθουν στοὺς χοίρους, τότε αὐτοὶ ἀμέσως τοὺς ἔρριξαν στὴ θάλασσα, χωρὶς νὰ τοὺς λύπηθοῦν, καὶ θὰ λυπηθοῦν τὰ ἀνθρώπινα σώματα;

Μακάρι νὰ μὴ φόνευαν, μακάρι νὰ μὴ ἐπιβουλεύονταν τοὺς ἀνθρώπους. Σὲ ἔβγαλαν ἀπὸ τὸν παρὰδεισο, σοῦ στέρησαν τὴν οὐράνια τιμή, καὶ θὰ σοῦ θεραπεύσουν τὸ σῶμα; Αὐτὰ εἶναι γιὰ γέλια καὶ μῦθοι.

Οἱ δαίμονες γνωρίζουν νὰ κάμνουν κακὸ καὶ νὰ προξενοῦν βλάβη, καὶ ὄχι νὰ θεραπεύουν. Αύτοὶ δὲν λυποῦνται τὴν ψυχὴ καὶ θὰ λυπηθοῦν, πές μου, τὰ σώματα; ᾿Επιχειροῦν ν’ ἀπομακρύνουν τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ θελήσουν νὰ τὸν ἀπαλλάξουν ἀπὸ τὶς ἀσθένειες;

Δὲν ἄκουσες τὸν προφήτη ποὺ λέγει, ἢ καλύτερα τὸν ἴδιο τὸν Θεὸ μέσω τοῦ προφήτη, ὅτι δὲν μποροῦν νὰ κάμουν οὔτε τὸ καλὸ οὔτε τὸ κακό; Καὶ ἂν ἀκόμα μποροῦσαν νὰ θεραπεύουν καὶ τὸ ἤθελαν, πρᾶγμα ἀδύνατο, ἐσὺ δὲν πρέπει ν’ ἀνταλλάξης αὐτό, γιὰ χάρη τοῦ μικροῦ καὶ πρόσκαιρου κέρδους, μὲ τὴν ἄφθαρτη καὶ αἰώνια ζημιά.

Θὰ θεραπεύσεις τὸ σῶμα, γιὰ νὰ χάσης τὴν ψυχή;

Δὲν εἶναι καλὴ ὴ ἐμπορική σου συναλλαγή∙ ἐξοργίζεις τὸ Θεό, τὸν δημιουργὸ τοῦ σώματος, καὶ ἐπικαλεῖσαι τὸν διάβολο, ποὺ θέλει τὸ κακό σου, νὰ σὲ θεραπεύση; Καὶ πῶς τότε δὲν θὰ σὲ παρασύρη εὔκολα μὲ τὴν ίατρικὴ ἐπιστήμη του κάποιος δεισιδαίμονας ἄνθρωπος στὴ λατρεία τῶν ἐθνικῶν θεῶν; Καθ’ ὅσον ἐκεῖνοι μὲ τὴν ἱατρική τους τέχνη πολλὲς φορὲς θεράπευσαν πολλὲς ἀσθένειες καὶ ἀποκατέστησαν τὴν ύγεία τῶν ἀρρώστων. Τί λοιπόν, πρέπει γι’ αὐτὸ νὰ γίνης κοινωνὸς τῆς ἀσέβειας; Μακριὰ μιὰ τέτοια σκέψη.

Ἄκουσε τί λέγει ὁ Μωῦσῆς στοὺς Ἰουδαίους: «ἂν παρουσιασθῆ ἀνάμεσά σας προφήτης ψευδὴς ἢ ἄνθρωπος ποὺ βλέπει καὶ ἑρμηνεύει ὄνειρα καὶ σᾶς πῆ ὅτι θὰ δώση κάποιο σημάδι ἢ θὰ κάμη κάποιο θαῦμα καὶ ἔστω πραγματοποιήση τὸ σημάδι ἢ τὸ θαῦμα ποὺ σᾶς ύποσχέθηκε, καὶ ἔπειτα σᾶς πῆ, ἂς πᾶμε νὰ λατρεύσωμε ἄλλους θεούς, ποὺ δὲν τοὺς γνώριζαν ὁ πατέρες μας, δὲν θὰ πιστέψετε στὰ λόγια τοῦ προφήτη ὲκείνου ἢ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ βλέπει ὄνειρα». Αὐτὸ ποὺ λέγει σημαίνει τὸ ἑξῆς ἂν παρουσιασθῆ, λέγει, κάποιος προφήτης καὶ κάμη κάποιο σημεῖο ἢ ἀναστήση νεκρὸν ἢ καθαρίση λεπρὸν ἢ θεραπεύση κάποιον ἀνάπηρο, καὶ μετὰ τὴν πραγματοποίηση τοῦ θαύματος σὲ καλέση στὴν ἀσέβεια, μὴ πιστέψης στὴν ἔκβαση τοῦ θαύματος. Γιατί; Ἐπειδὴ «σὲ δοκιμάζει ὁ Κύριος ὁ Θεός σου, γιὰ νὰ δῆ ἂν τὸν ἀγαπᾶς μὲ ὅλη τὴν καρδιά σου καὶ μὲ ὅλη τὴν ψυχή σου».

Ἑπομένως γίνεται φανερό, ὅτι δὲν θεραπεύουν οἱ δαίμονες.

Ἄν ὅμως κάποτε τὸ ὲπιτρέπη αὐτὸ ὁ Θεός, νὰ θεραπεύσουν δηλαδὴ μιὰ κάποια ἀσθένεια, ὅπως καὶ οἱ ἄνθρωποι, αὐτὸ παραχωρεῖται ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ νὰ σὲ δοκιμάση, ὄχι ἐπειδὴ ὁ Θεὸς ἀγνοεῖ, ἀλλὰ γιὰ νὰ διδαχθῆς ἐσύ, νὰ μὴν ἀνέχεσαι τοὺς δαίμονες, κι ἂν ἀκόμα αὐτοὶ θεραπεύουν. Καὶ γιατί ὀμιλῶ γιὰ θεραπεία τοῦ σώματος; Αν σὲ ἀπειλῆ κάποιος μὲ τὴ γέεννα, ὥστε ν’ ἀρνηθῆς τὸν Χριστό, δὲν θὰ τὸ δεχθῆς.

Ἄν κάποιος, προκειμένου νά  ἀπομακρυνθῆς ἀπὸ τὸν Μονογενῆ Ὑἱὸ τοῦ Θεοῦ, σοῦ ὑποσχεθῆ βασιλεία, νὰ τὸν ἀποστραφῆς αὐτόν καὶ νὰ τὸν μισήσης, καὶ (ἔτσι) γίνε τοῦ Παύλου μαθητὴς καὶ μὲ ζῆλο ἐπανάλαβε τὰ λόγια ἐκεῖνα, ποὺ ἡ μακάρια καὶ γενναία ψυχή του διακήρυξε∙ «εἶμαι ἀπόλυτα πεπεισμένος», λέγει, «ὅτι οὔτε θάνατος, οὔτε ζωὴ, οὔτε ἄγγελοι, οὔτε ἀρχὲς, οὔτε δυνάμεις, οὔτε τίποτε ἀπὸ τὰ παρόντα, οὔτε ἀπὸ τὰ μέλλοντα, οὔτε ἀπὸ τὰ βρισκόμενα ὑψηλὰ, οὔτε ἀπὸ τὰ βρισκόμενα στὸ βάθος, οὔτε κάποιο ἀλλο δημιούργημα θὰ μπορέση νὰ μᾶς χωρίση ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔδειξε πρὸς ἐμᾶς μέσω τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου μας».

 Ἐκεῖνον δὲν τὸν χωρίζουν ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ οὔτε ἄγγελοι, οὔτε δυνάμεις, οὔτε παρόντα, οὔτε μέλλοντα, οὔτε κανένα ἀλλο κτίσμα καὶ σένα σ’ ἀπομακρύνει ἀπὸ κοντά του ἡ θεραπεία τοῦ σώματος;

Καὶ ποιά συγγνώμη θὰ μπορέσωμε νὰ ἐπιτύχωμε;

Γιατὶ ὁ Χριστὸς πρέπει νὰ εἶναι γιὰ μᾶς καὶ ἀπὸ τὴν γέεννα πιὸ φοβερὸς καὶ ἀπὸ τὴ βασιλικὴ ἐξουσία πιὸ ποθητός. Κι ἂν τύχη καὶ ἀρρωστήσουμε, τότε εἶναι προτιμότερο νὰ μείνωμε ἄρρωστοι, παρὰ νὰ πέσουμε στὴν ἀσέβεια ἐξ αἰτίας τῆς ἀπαλλαγῆς μας ἀπὸ τὴν ἀσθένεια γιατί, καὶ ἂν ἀκόμη μᾶς θεραπεύση ὁ δαίμονας, περισσότερο μᾶς ἔβλαψε παρὰ μᾶς ὠφέλησε. Γιατὶ ὠφέλησε βέβαια τὸ σῶμα, ποὺ πρόκειται μετὰ ἀπὸ λίγο νὰ πεθάνη καὶ νὰ σαπίση, κατέβλαψε ὅμως τὴν ἀθάνατη ψυχή»

Κι ὅπως ἀκριβῶς οἱ ἔμποροι σκλάβων, προσφέροντας στὰ μικρὰ παιδιὰ πράγματα εὔχάριστα στὴ γεύση, γλυκίσματα καὶ στραγάλια καὶ πολλὰ ἄλλα παρόμοια καὶ δελεάζοντάς τα, έτσι τὰ ἀποστεροῦν τὴν ἐλευθερία καὶ τὴ ζωή τους ἀκόμα, ἔτσι λοιπὸν καὶ οἱ δαίμονες, ὑποσχόμενοι τὴ θεραπεία κάποιου μέλους τοῦ σώματος, καταποντίζουν τῆς ψυχῆς ὁλόκληρη τὴ σωτηρία.

᾿Αλλ’ ἐμεῖς, ἀγαπητοί μου, ἂς μὴ τὸ ἀνεχώμαστε αὐτό, ἀλλὰ μὲ κάθε τρόπο ἂς ἐπιδιώκωμε τὴν ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὴν ἀσέβεια».  (Ιωάννου Χρυσοστόμου. ΕΠΕ 34,133-137)

«Προτιμότερο νὰ μείνωμε ἄρρωστοι», αδελφοί, «παρὰ νὰ πέσουμε στὴν ἀσέβεια»...

Ιωάννης Λίτινας

---

[i] Τρεμπέλας Π. Η Καινή Διαθήκη Μετά Συντόμου Ερμηνείας , σελ.412

[ii] Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Πρός Τόν Λαό. Οἱ χριστιανοί μᾶς ρωτοῦν γιά τό εμβoλıo καί οἱ γιατροί μᾶς ἀπαντοῦν. σελ 2. http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/prostolao/53.pdf

[iii] ὅ.π. σελ 4.

[iv] ὅ.π. σελ 2.

[v] ὅ.π. σελ 4.

[vi] https://orthodoxostypos.gr/%CF%84%CE%B1-%CE%AE%CE%B4%CE%B7-%CE%BD%CE%B5%CE%BA%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CF%85%CE%B1%CE%BA%CE%AC-%CE%BA%CF%8D%CF%84%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%B1-%CE%B4%CE%B5%CE%BD/

[vii] π. Στυλιανός Καρπαθίου MD-PhD:  «Γιὰ τὴν παραγωγὴ ἐμβολίων χρησιμοποιεῖται ἀνθρώπινο ἐμβρυϊκὸ ὑλικὸ ἀπὸ ἀμβλώσεις, δηλ. ἀπὸ προμελετημένους φόνους τελείων καὶ ἀνυπεράσπιστων ἀνθρώπων. Ἡ ἄμβλωση ὄχι μόνον ἐμπίπτει στὶς περὶ φόνου διατάξεις τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου, ἀλλὰ μνημονεύεται καὶ ὡς ἰδιαιτέρως ἀπεχθὴς πράξη, ὥστε νὰ μὴν ὑπάρχει καμμιὰ ἠθελημένη παρεξήγηση γιὰ τὴν πλήρη καὶ ἀπόλυτη ἀξία τοῦ ἐμβρύου ὡς τελείου ἀνθρώπου, σύμφωνα μὲ τὸν 91ον Κανόνα τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ τοὺς 2ον καὶ 8ον Κανόνες τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Ἐπιτιμοῦνται τόσον ὁ ἠθικὸς ὅσον καὶ ὁ φυσικὸς αὐτουργὸς τοῦ ἐγκλήματος. Ὁ Μέγας Βασίλειος μάλιστα διευρύνει τὸ σκεπτικό του καὶ ὀρίζει ὀρθῶς, ὅτι ἡ γυναῖκα ἡ ὁποία προβαίνει σὲ μία τέτοια ἐνέργεια, ἐπιβουλεύεται, πλὴν τοῦ ἐμβρύου, καὶ τὸν ἑαυτὸν της, καθ’ὅσον εἶναι πιθανὸν νὰ συναποθάνει μὲ αὐτό, καὶ τότε ὁ φόνος λογίζεται ὡς διπλός.

Στὶς πηγὲς τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δὲν ὑπάρχει διάταξη, ποὺ νὰ ἐπιτρέπει ἢ νὰ ἀθωώνει τὴν ἄμβλωση οὔτε ἕνεκα ἰατρικῶν λόγων, (τὴν λεγομένη ‘’θεραπευτικὴ ἄμβλωση’’) οὔτε λόγῳ ‘’παλαιότητάς’’ της, ὅπως διδάσκει τὸ Βατικανὸ καὶ οἱ ἀντιγραφεῖς του, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ἡ Ἐπιτροπὴ Βιοηθικῆς τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας...»