14 Οκτ 2021

Τὸ ἄσπρο μαῦρο. «Ἐπισκοπικὰ» ἔργα καὶ ἡμέρες.

Τὸ ἄσπρο μαῦρο. «Ἐπισκοπικὰ» ἔργα καὶ ἡμέρες.

Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων.

Κατὰ τὴν χειροτονία τοῦ νέου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Καλλινίκου ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Ἰερώνυμος, ἀπευθυνόμενος σ᾿αὐτὸν , ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλους, κλῆρο καὶ λαό, εἶπε:

«Θὰ εἶμαι πειθαρχικός , θὰ ὑπακούω. Πού; Στὶς ἐντολὲς τῆς Συνόδου. Ὄχι ἑνὸς ἀρχιερέως, ὄχι ἑνὸς δημοσιεύματος, ὄχι μιᾶς ἰδεολογίας, ἀλλὰ σὲ αὐτὸ ποὺ θὰ μοῦ λέει ἡ ἁγία καὶ ἱερά Σύνοδος». (Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Ἰερώνυμος. 10/10/2021. Καθεδρικὸς ναὸς Ἀθηνῶν)(1)

Καὶ παρακάτω: «Πάνω ἀπό ὅλα εἷναι ἡ ὑπακοή στὴν Ἐκκλησία καὶ στὴ Σύνοδό της, διότι αὐτή καθοδηγεῖ αὐτό το σκάφος. Καὶ  σὲ αὐτήν θὰ πειθαρχῇς». (ὅ.π.)

Βλέπει κανεὶς ξεκάθαρα τὴν διάθεσι ἐπιβολῆς ἀπολύτου καὶ ἀπροϋποθέτου ὑποταγῆς τοῦ κάθε ἐπισκόπου στὴν Σύνοδο . Γίνεσαι ἐπίσκοπος; Σὲ κάνουμε, γιὰ τὴν τὴν ἀκρίβεια, ἐπίσκοπο; Ἀπόλυτη ὑποταγή στὴν Σύνοδο. Μόνος σου τὸ εἶπες, μόνος σου τὸ ὑπέγραψες, οἰκεία χειρί, μόνος σου τὸ ὁμολόγησες:

«Καὶ εἶπες: Οἰκεία χειρί ὑπέγραψα. Μὲ τὸ χέρι σου. Τὸ ὁμολόγησες. Ἔρχεσαι λοιπὸν νὰ ὑπηρετήσῃς μέσα σὲ αὐτὸν τὸν χῶρο, κάτω ἀπὸ αὐτὲς τὶς προϋποθέσεις, καὶ κάτω ἀπὸ αὐτὴ τὴν ὁμολογία».  (Ἀρχιεπ. Ἰερωνυμος. ὅ.π.)

Εἶσαι καναρινάκι, καὶ μπορεῖς νὰ κελαηδᾶς ὅποτε θές, ἀλλὰ εἶσαι μέσα στὸ κλουβάκι ποὺ μόνος διάλεξες καὶ μπῆκες καὶ θὰ λές τὸ τραγούδι ποὺ θὰ σοῦ μάθουμε ἐμεῖς. Ὅ,τι πεῖ ἡ Σύνοδος.

Τώρα ἄν θὲς νὰ τραγουδήσεις κάτι ἄλλο; Ἄν ἔχεις «δικά σου βιώματα, ἄν ἀμφισβητήσεις κάτι,  ἄν ἔχεις ἐρωτηματικά;»

Δεῖτε πῶς τὰ θέτει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος:

«Δὲν ἔχεις δικά σου βιώματα; Δὲν ἔχεις δυνατότητα νὰ ἀμφισβητήσεις κάτι; Δὲν εἶναι δυνατόν νὰ ἔχεις κάτι προσωπικὸ ποὺ πιθανὸν νὰ ἔχεις ἐρωτηματικά ἀπό ὅλα αὐτὰ ποὺ ἀκοῦς; Ἔχεις τὸ δικαίωμα αὐτό». (Ἀρχιεπ. Ἱερωνυμος. ὅ.π.)

Τὸ ἔχεις τὸ δικαίωμα. Θὰ μποροῦσε νὰ πῇ κάτι ἄλλο στὴν ἐποχὴ τῶν δικαιωματιστῶν, ὥστε νὰ μὴν φανῇ ὀπισθοδρομικός; Σὲ μία ἐποχὴ ὅπου ὁ κάθε ἕνας εἶναι ἐλεύθερος νὰ κάνει ὅτι θέλει καὶ ποὺ οἱ ἄλλοι εἶναι ὑποχρεωμένοι σὲβονται τὴν «ἐλευθερία» του; Ὅχι, βέβαια.

«Σεβόμαστε τὴν ἐλευθερία σου καὶ τὴν ἐλευθερία τοῦ καθενός». (Ἀρχιεπ. Ἱερώνυμος. ὅ.π.)

Ἀλοίμονο. Ὅπως σέβονται καὶ τὴν ἐλευθερία τῶν ἀνθρώπων νὰ ἐμβολιαστοῦν ἤ ὄχι («ἀπὸ δὼ τὸ ἐμβόλιο, ἀπὸ κεὶ ὁ τάφος» ἔχει πεῖ ὁ ἴδιος ὁ Ἀρχιεπίσκοπος), νὰ κάνουν Πάσχα τὸ Μεγάλο Σάββατο, νὰ πηγαίνουν στὴν ἐκκλησία σὰν κλόουν κλπ.

Λοιπὸν, κατὰ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ «δικαίωμα ἔχεις» καὶ «σεβόμεθα τὴν ἐλευθερία σου», ἀλλά, ὅπως παραθέσαμε παραπάνω  «Πάνω ἀπό ὅλα εἶναι ἡ ὑπακοή στὴν Ἐκκλησία καὶ στὴ Σύνοδό της, διότι αὑτή καθοδηγεῖ αὐτό το σκάφος. Καὶ σὲ αὐτήν θὰ πειθαρχῇς».

Θὰ πειθαρχῇς στὴν Σύνοδο. Τελεία καὶ παῦλα.

Μπορεῖς μόνος σου, καὶ κατ᾿ ἰδίαν ἤ περιστασιακῶς νὰ ἄδῃς ἄσματα ἴδια , ἀλλὰ τὸ κοινὸ δημόσιο ἄσμα θὰ τὸ φροντίζει ἡ Σύνοδος. Καὶ σὲ αὐτήν θὰ πειθαρχῇς.

Καὶ ἄν εἶσαι ἰσχυρογνώμων; Ἄν ἔχεις γνώμη σταθερή καὶ ἀμετάκλητη;

«Πιθανὸν, ὅμως, ἡ γνώμη σου νὰ εἶναι ἰσχυρή, πιθανόν νὰ εἶναι δυνατή» - ἔτσι τὸ διατυπώνει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος. Τότε τί γίνεται;

«Αὐτός, λοιπόν, ποὺ διαφωνεῖ καὶ δὲν θέλει νὰ τηρήσῃ τὴν γραμμή τῆς Ἐκκλησίας, τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἔρχεται και λέει: «Αὐτά ποὺ ἔχω εἶναι δικά μου πιστεύματα, ἀλλά ὅμως ὀφείλω ὑπακοή στὴν Ἐκκλησία, ἐπομένως σᾶς δίνω ἕνα χαρτί καὶ σᾶς λέω ἀποτειχίζομαι καὶ ἀπό ᾿δὼ καὶ πέρα κάνω ἰδιωτική ζωή, κάνω αὐτό ποὺ θέλω». (Ἀρχ. Ἱερων. ὅ.π.)

Ἔχω δικά μου πιστεύματα, ὀφείλω ὅμως ὑπακοὴ στὴν Ἐκκλησία-Σύνοδο, ἀφοὺ τὸ ὑποσχέθηκα, ἄρα φεύγω, ἀποτειχίζομαι, κάνω ἰδιωτικὴ ζωή, κάνω αὐτό ποὺ θέλω. Αὐτὰ προτείνει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος!!!

Πῶς σᾶς φαίνονται αὐτά; Τί σημαίνουν;

 Δὲν ἀκούγονται λογικὰ, στὸν κακό μας, ἐτοῦτο, τὸν καιρό; Πολὺ λογικά, μάλιστα. Πολιτικῶς ὀρθά. Αὐτὸ δὲν γίνεται σὲ ὅλους τοὺς «χώρους» καὶ σὲ ὅλες τὶς ἰδεολογίες καὶ σὲ ὅλα τὰ κόμματα; Ὅποιος πίθηκος κουνάει διαφορετικὰ τὴν οὐρά του ἀπὸ τὴν «γραμμή» κατεβαίνει ἀπὸ τὸ δέντρο. Βλέπε Μπογδάνο, τώρα τελευταία.

Ναὶ, ἀλλὰ ἐδὼ εἶναι ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Δὲν εἶναι ἐταιρεία, σύλλογος, κόμμα, ἰδεολογία, θρησκεία. Εἶναι ἡ ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι; Ναί, εἶναι ἀκόμη. Αὐτοὶ ποὺ λένε αὐτὰ, μᾶλλον δὲν φρονοῦν αὐτὰ ποὺ αὐτὴ βιώνει καὶ προτείνει στὸν ἄνθρωπο. (Θὰ προσπαθήσουμε παρακάτω νὰ ποῦμε γι᾿ αὐτά).

Τί κάνει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος; Διακηρύσσει δημοσίως τὴν ἤδη πρὸ ἐτῶν χαραχθεῖσα γραμμή ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστική ἡγεσία. Ποιὰ εἶναι ἡ γραμμή; Ἡ πλήρης μετατροπὴ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ σὲ παπικοῦ τύπου ὀργάνωσι. Συλλογικὸς πάπας θὰ παρουσιάζεται ὅ,τι εἶναι ἡ Σύνοδος. Βέβαια ἔρχονται δεύτεροι, στὸ Φανάρι αὐτὰ ἔχουν πραγματοποιηθῇ πολλὲς δεκαετίες πρίν, ἀλλὰ ποτὲ δὲν εἶναι ἀργά. Ἐξ ἄλλου πορευόμεθα πρὸς πανθρησκεία καὶ πρέπει νὰ βιαστοῦμε καὶ νὰ ξεκαθαρίσῃ τὸ τοπίο. Αὐτὸ ἐκτυλίσσεται τώρα ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων…

Μερικὲς πρῶτες, ἀλλὰ καίριες, πιστεύω, ἐπισημάνσεις.

Ἀπὸ τὸ μήνυμα τοῦ Καλλινίκου ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐπέλεξε τὸ ἐμβόλιμο, σημεῖο ὅπου ἀναφέρεται, ὁ μέλλων χειροτονηθεῖναι, στὴν Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος:

«Πείσομαι δὲ ἐσαεὶ προθύμως ἐν τοῖς ἐκκλησιαστικοῖς καὶ τῇ Ἱερᾷ Συνόδῳ ὡς ἀνωτάτῃ ἀρχῇ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, σεβόμενος καὶ τηρῶν τὰς δωρηθείσας αὐτῇ προνομίας πρὸς καταρτισμὸν τε καὶ στηριγμὸν τῆς παρ᾿ ἡμῖν ὀρθοδόξου ἐκκλησίας». (Μητρ. Καλλίνικος Καστορίας. 10/10/2021. Καθεδρικὸς ναὸς Ἀθηνῶν)  

Λέει ὅτι στὰ ἐκκλησιαστικὰ ζητήματα, - ἐν τοῖς ἐκκλησιαστικοῖς- πείσεται, θὰ πεισθῇ, μὲ προθυμία καὶ στὴν ἱερὰ Σύνοδο, ΚΑΙ τῇ Ἱερᾷ Συνόδῳ, ὡς ἀνωτάτῃ ἀρχῇ.

Τὸ ΚΑΙ ἔχει μεγάλη σημασία διότι ἤδη, ἀφοὺ ἔχει ἀπαγγείλει τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, ἔχει δηλώσει:

«Ὁμολογῶ πάντας τοὺς ὑπ᾿αὐτῶν -(τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων) - ὡς ὑπὸ φωτιστικῆς χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος ὁδηγουμένων, ἐκτεθέντας ὅρους τῆς ὀρθῆς πίστεως καὶ τοὺς ἱεροὺς κανόνας, οὕς οἱ μακάριοι ἐκείνοι πρὸς τὴν  τῆς ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας διακόσμησιν καὶ τῶν ἡθῶν εὐταξίαν,  κατὰ τὰς ἀποστολικὰς παραδόσεις καὶ τὴν διάνοιαν τῆς εὐαγγελικῆς Θείας διδασκαλίας, συντάξαντες παρέδωκαν τῇ Ἐκκλησία. Ἐνστερνίζομαι καὶ κατ᾿ αὐτοὺς ἰθύνειν ἐπιμελήσομαι τὴν Θείῳ βουλήματι κληρωθήσαν μοι Ἐκκλησίαν. Καὶ κατ᾿ αὐτοὺς διατελέσω διδάσκων πάντα , τῇ πνευματικῇ μοι ποιμαντορίᾳ πεπιστευμένον ἱερὸν κλῆρον καὶ τὸν περιούσιον λαὸν τοῦ Κυρίου». (Καλλίνικος Καστορίας. ὅ.π.)

Καὶ παρακάτω, ὁ ἴδιος:

«Πάντα μὲν ὅσα ἡ μία Ἁγία Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τῶν Ὀρθοδόξων πρεσβεύουσα δογματίζει, ταῦτα πρεσβεύων κἀγὼ, καὶ πιστεύων μηδὲ ἕν προστιθεὶς, μηδὲ ἕν ἀφαιρῶν, μηδὲ ἕν μεταβάλλων, μῆτε τῶν δογμάτων , μῆτε τῶν παραδόσεων, ἀλλὰ τούτοις ἐμμένων καὶ ταῦτα μετὰ φόβου Θεοῦ καὶ ἀγαθῆς συνειδήσεως διδάσκων καὶ κηρύττων . Πάντα δὲ ὅσα ἐκείνη κατακρίνουσα ὡς ἐτεροδοδασκαλίας ἀποδοκιμάζει ταῦτα κἄγὼ ἀποδοκιμάζων καὶ ἀποδιοπομπούμενος διὰ παντός». (Καλλίνικος Καστορίας ὅ.π.)

Δηλαδὴ ἀφοὺ ἔχει ὁμολογήσει ὅλους τοὺς ὄρους τῆς ὀρθῆς πίστεως καὶ τοὺς ἱεροὺς κανόνες δηλώνει ὅτι μὲ αὐτοὺς θὰ φροντίσῃ νὰ διοικήσῃ τὴν ἐκκλησία ποὺ τοῦ ἔλαχε. Τίποτα δὲν θὰ προσθέσῃ, τίποτα δὲν θὰ ἀφαιρέσῃ, τίποτα δὲν θὰ μεταβάλλει, οὔτε δόγματα, οὔτε παραδόσεις ἀλλὰ θὰ ἐπιμείνει σὲ αὐτὰ καὶ αὐτὰ μὲ φόβο Θεοῦ καὶ ἀγαθὴ συνείδησι θὰ διδἀσκῃ καὶ θὰ κηρύττῃ.

Ἀφοὺ ἔχει δηλώσει ὅλα αὐτὰ δηλώνει, τὸ ἐμβόλιμο, ὅτι θὰ πείθεται, προκειμένου περὶ ἐκκλησιαστικῶν θεμάτων, καὶ στὴν Ἰερὰ Σύνοδο.

Ποιὰ εἶναι πιὸ ἰσχυρὰ οἱ ὅροι τῶν Ἀγίων Συνόδων, τὰ δόγματα ποὺ ἔχουν θεσπίσει, οἱ παραδόσεις τῆς ἐκκλησίας -κατὰ τὰς τῶν ἁγίων θεοπνεύσους θεολογίας καὶ τῆς ἐκκλησίας τὸ εὐσεβὲς φρόνημα- ἤ οἱ ἀπροϋπόθετες ἀποφάσεις κάποιων ἐπισκόπων,  εἴτε ἀποτελοῦν τὴν Διαρκὴ Ἰερὰ Σύνοδο ἤ καὶ τὴν πλήρη Σύνοδο μιᾶς Ἐκκλησίας; Εἶναι προφανες ὅτι τὰ πρώτα. Ἀπολύτως ὅμως σεβαστὲς καὶ ἐφαρμοστέες οἱ ἀποφάσεις κάθε Συνόδου, ἐφ΄ ὅσον ἀκολουθοῦν τα δόγματα, τὶς διδασκαλίες τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ τὶς γνήσιες ἐκκλησιαστικὲς παραδόσεις.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ὅμως ἐστιάζει ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο , τῆς ὑπακοῆς στὶς Συνοδικὲς ἀποφάσεις, καὶ τοῦ δίδει ἀπόλυτες διαστάσεις. Παραβλέπει ὅλα τὰ ὑπόλοιπα καὶ τονίζει μόνον τὴν ἀπροϋπόθετη ἀπόλυτη ὑπακοὴ στὶς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου.

Στὴν περίπτωσι ποὺ μία ἀπόφασις τῆς  Συνόδου δὲν εἶναι σύμφωνη μὲ τὰ δόγματα καὶ τὴν παράδοσι τῆς ἐκκλησίας τί πρέπει νὰ κάμῃ ὁ ἐπίσκοπος καὶ κατ᾿ ἐπέκτασιν ὁ ἱερεῦς ἤ ὁ πιστὸς -μιὰ ποὺ ἀπευθύνεται καὶ σ᾿ αὐτούς; Ἐπὶ παραδείγματι ἡ παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νὰ ξεκινᾶ ὁ ἑορτασμὸς τῆς ἡμέρας τοῦ Πάσχα μετὰ τὴν δωδεκάτη νυκτερινὴ τοῦ Μεγάλου Σαββάτου. Ἡ ΔΙΣ, συνεργαζομένη μὲ τὴν ἐξουσία, διέταξε νὰ ἑορτασθῇ τὸ Πάσχα κατὰ τὴν ἐνάτη ἀπογευματινὴ τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, περιφρονῶντας τὴν ἐκκλησιαστική παράδοσι. Ἕνας ἐπίσκοπος ἤ ἱερεῦς τηρῶντας τὸν ὄρκο του καὶ ἐμμένων καὶ κηρύττων καὶ διδάσκων ἐντὸς τῶν ἐκκλησιαστικῶν παραδόσεων  δὲν πείθεται στὶς ἀποφάσεις τῆς συνόδου. Τί γίνεται τώρα; Εἶναι ὑπόλογος; Εἶναι κατηγορούμενος; Εἶναι καταδικαστέος; Ποιὸ εἶναι ὑπέρτερο; Ποιὸ εἶναι ἀσφαλέστερο; Ποιὸ εἶναι ὡφελιμώτερο; Προφανῶς τὸ νὰ ἀκολουθήσῃ κανεὶς τὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοσι καὶ ὄχι τὸν καιροσκοπικὸ νεωτερισμό τῆς Συνόδου. Ὅσοι ἔπραξαν τὸ πρῶτο βρέθηκαν κατηγορούμενοι καὶ διώκονται ἀπὸ τὴν Σύνοδο!!! Καὶ ἱερεῖς καὶ ἐπίσκοποι. Παράδειγμα οἱ Μητροπολίτες Κυθήρων καὶ  Αἰτωλίας καὶ ὁ π. Ἀντώνιος ὁ Στυλιανάκης. Οἱ μὲν δικάζονται γιατὶ τήρησαν τὰ παραδεδομένα καὶ δὲν εὐθυγραμμίστηκαν μὲ τὰ καινοτομηθέντα, ὁ δὲ ἱερεῦς διώκεται καὶ ταλαιπωρεῖται. (Ἐντελῶς πρόχειρα ἀναφέρω ὅσα ὀνόματα ἐνθυμοῦμαι -τὰ ἴδια ἰσχύουν γιὰ πολλοὺς ἱερεῖς ποὺ ἐκβιάζονται καὶ διώκονται καὶ περιφρονοῦνται καὶ παραμένουν ἄγνωστοι στοὺς πολλούς)

Ἡ Σύνοδος πάλι, σὲ συνεργασία μὲ τὴν ἄθεη ἐξουσία, ἔκλεισε τοὺς ναοὺς καὶ ἀπαγόρευσε τὴν τέλεσι τῆς Θείας Λειτουργίας. Ὅσοι ἀκολούθησαν τὸν ὄρκο τους ἐμμένοντες μετὰ φόβου Θεοῦ καὶ ἀγαθῆς συνειδήσεως στὶς ἐκκλησιαστικὲς παραδόσεις διώκονται (πχ ὁ π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος). Βλέπετε σὲ τί ἀτραποὺς ὁδηγεῖ αὐτὴ ἡ ἐπισήμανσις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου; 

Αὐτοὶ οἱ ἀρχιερεῖς ἤ ἱερεῖς θὰ ἔπρεπε κατὰ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο νὰ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΤΟΥΝ. Νὰ φύγουν. Δηλαδὴ ἦρθαν τὰ ἄγρια νὰ διώξουν τὰ ἤμερα. Οἱ παραβάτες τῶν ἱερῶν κανόνων καὶ τῶν δογμάτων, οἱ παρασαλευτὲς τῶν παραδόσεων, ἀπαιτοῦν ἀπὸ τοὺς τηρητὲς τῶν δογμάτων καὶ τῶν παραδόσεων νὰ φύγουν ἀπὸ τὴν ἐκκλησία καὶ νὰ τοὺς τὴν ἀφήσουν νὰ τὴν ὁδηγήσουν κατὰ τὶς ὀρέξεις τους. Περὶ αὐτοῦ πρόκειται.

Βέβαια πῶς νὰ τὸ πεῖ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος αὐτό; Νὰ πῇ ὅτι διώκονται ὅσοι κρατοῦν τὴν πίστι καὶ τὶς παραδόσεις; Δὲν ἀκούγεται καλά, δὲν στέκει. Μιὰ ποὺ ἀπευθύνεται σὲ σκοπίμως ἀκατήχητους καὶ προβατοποιημένους ἀνθρώπους ἀφήνει κατὰ μέρος ὅλα τὰ παραπάνω καὶ χρησιμοποιεῖ τὸ ἐξῆς δίπολο. Ὑπάκουος ἤ ἀνυπάκουος στὴν Ἐκκλησία, δηλαδὴ στὴν Σύνοδο!!!. Ἴδια μέθοδος μὲ τὸ «ἀρνητὴς τοῦ ἐμβολίου». Εἶσαι σὲ κάτι ἀρνητὴς , ἀνυπάκουος, ἀρνητικός. Δὲν ἀναφέρεται ὁ λόγος. Δὲν γίνεται ζήτησις τῆς ἀληθείας. Ἀρκεῖ ἕνα σύνθημα, μιὰ ἀτάκα. Κάτι εὐνόητο, εὐκολοχώνευτο ἀπὸ ἀμαθεὶς καὶ ἀσχέτους καὶ ἀδιάφορους, κατάλληλο, ὅμως, νὰ τὸ λένε ἀπὸ τὰ κανάλια τοῦ ψεύδους οἱ ἐξωνημένοι δημοσιογράφοι καὶ ἀπὸ τὰ ἱερὰ βήματα τῶν ἐκκλησιῶν οἱ ἀνεπαρκεῖς, ψοφοδεεῖς, ἐπαγγελματίες, βολεμένοι παπάδες.

Καὶ τὸ κυριώτερο. Παρουσιάζεται ὅτι ἡ ὁποια ἀντίρρησις εἶναι κάτι προσωπικό, κάποιο προσωπικὸ ἐρώτημα, κάποια ἀμφισβήτησις κάτι  δικό σου. Δηλαδὴ ὅλοι μαζὶ σοβαροὶ καὶ τηρητὲς τῆς πίστεως, καὶ ὁ ψωριάρης ὁ περιθοριακὸς ὁ ἀτομιστὴς μόνος του μὲ τὰ προσωπικά του προβλήματα.

Τὸ παραθέτω ξανα: «Δὲν ἔχεις δικά σου βιώματα; Δὲν ἔχεις δυνατότητα νὰ ἀμφισβητήσεις κάτι; Δὲν εἶναι δυνατόν νὰ ἔχεις κάτι προσωπικὸ ποὺ πιθανὸν νὰ ἔχεις ἐερωτηματικά ἀπό ὅλα αὐτὰ ποὺ ἀκοῦς; Ἔχεις τὸ δικαίωμα αὐτό.» (Ἀρχιεπ. Ἱερων. ὅ.π.)

Ἀντιλαμβάνεστε τὴν ἀπάτη, τὴν προσπάθεια ἀποπροσανατολισμοῦ. Αὐτὸς ποὺ θέλει νὰ μείνῃ πιστὸς στὰ δόγματα, στὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοσι, στὶς οἱκουμενικὲς Συνόδους ἐμφανίζεται ὡς ἀμφισβητίας, ὡς ἔχων «δικά του πιστεύματα, ὡς κάποιος ποὺ θέλει νὰ κάνει ἰδιωτική ζωή,  αὐτὸ ποὺ θέλει» ὅπως λέει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος. Αὐτοὶ ποὺ κάνουν αὐτὰ,  ὅπως ὁ κ. Κονάνος -καὶ πολὺ καλά κάνουν, ἀφοὺ ἔτσι φρονοῦν- δὲν χρειάζονται οὔτε τὴν ἄδεια, οὔτε τὶς συμβουλὲς τοῦ Ἀρχιεπισκόπου γιὰ κάτι τέτοιο. Τὸ ἔκαναν καὶ θὰ τὸ κάνουν στὸ μέλλον. Ὁ Κυθήρων ὁ Αἰτωλίας, ὁ π. Ἀναστάσιος ὁ Γκοτσόπουλος, ὁ π. Ἀντώνιος ὁ Στυλιανάκης καὶ τόσοι καὶ τόσοι ἄλλοι κληρικοί, πρέπει νὰ δηλώσουν «σᾶς δίνω ἕνα χαρτί καὶ σᾶς λέω ἀποτειχίζομαι καὶ ἀπό ᾿δὼ καὶ πέρα κάνω ἰδιωτική ζωή, κάνω αὐτό ποὺ θέλω»;

Εἴμαστε καλά ἤ τόσο ἔχουμε τυφλωθεῖ ποὺ δὲν ξέρουμε πλέον τί λέμε; Εἶναι αὐτὴ στάσις πατερικὴ, λόγος ἐκκλησιαστικός, λογική ἀνθρώπων ποὺ πιστεύουν σέ Θεό;  Αὐτὰ, τὰ -δυστυχῶς- ἀπλούστατα καὶ αὐτονόητα εἰσαγωγικῶς. Θὰ δοῦμε, ἐλπίζω, παρακάτω πῶς οἱ Πατέρες τὰ βλέπουν ὅλα αὐτά καὶ τί λένε γι᾿ αὐτά.

Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 13 Ὀκτωβρίου 2021.

(1)  (ἀπομαγνητοφώνησις ἀπὸ τὸ βίντεο ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ. Χειροτονία Μητροπολίτου Καστορίας. Καθεδρικός ναός Ἀθηνῶν : https://www.youtube.com/watch?time_continue=5934&v=uvZ5ufjk_ck&feature=emb_logo)

στις

7 σχόλια:

  1. Ανώνυμος15 Οκτωβρίου 2021 στις 1:32 π.μ.

    «Ἐκκλησία γὰρ γέγονεν, οὐχ ἵνα διῃρημένοι ὦμεν οἱ συνελθόντες, ἀλλ’ ἵνα οἱ διῃρημένοι συνημμένοι˙ καὶ τοῦτο ἡ σύνοδος δείκνυσι» Ἱερός Χρυσόστομος.

    «....τό Συνοδικόν Πολίτευμα εἶναι οὐσία καί θεσμός τῆς Ἐκκλησίας ὑψίστης ἀξίας, τήν ὁποία λαμβάνει ἐκ τῆς παρουσίας, δράσεως καί καθοδηγήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔχει δέ ἐξαιρετική σημασία γιά τήν ἀποστολή, προαγωγή καί δόξα τῆς μητρός ἡμῶν Ἐκκλησίας, ἡ δέ ὑπακοή σ’ αὐτό τό Πολίτευμα καθίσταται ἀναμφισβήτητα ἀναγκαία, χάριν τῆς ἀρραγοῦς ἑνότητος, τῆς εἰρήνης καί τῆς ὁμόνοιας τοῦ χριστιανικοῦ ὀρθοδόξου πληρώματος.» συνοψίζει ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μάνης κ. Χρυσόστομος Γ’, στήν πλήρως ἐμπεριστατωμένη καί ἁγιογραφικῶς τεκμηριωμένη Εἰσήγησή του στήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ( 7-10-2021) μέ Θέμα: «Ἡ ἀξία, ἡ σημασία καί ἡ ὑπακοή εἰς τό Συνοδικόν Πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας ». (http://aktines.blogspot.com/2021/10/7-10-2021.html#more).
    Ἡ ἐνδελεχής καί εἰς βάθος ἐξέταση τοῦ θέματος ἀπό τόν Σεβασμιώτατο, στοιχοῦσα ἀπολύτως πρός τό πνεῦμα τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τή διδασκαλία τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων, ἀποδίδη μέ ἰδιαίτερη σαφήνεια τήν βαρύτητα καί τήν σπουδαιότητα τῶν τριῶν αὐτῶν βασικῶν ἐννοιῶν πού διέπουν, προσδιορίζουν ἀλλά καί καθορίζουν μέ ἀκρίβεια τόν ἐπιβεβλημένο καί ἀναγκαῖο τρόπο συμπεριφορᾶς κλήρου καί λαοῦ ἔναντι τοῦ Συνοδικοῦ Πολιτεύματος, τοῦ ὁποίου, ὡς «ἀρχαιότατος ἱερός θεσμός», βασικό καί πρωταρχικό του ἀξίωμα τυγχάνει «ἡ ἰσότητα τῶν μελῶν, καί τό πνεῦμα τῆς ἑνότητας».
    Ὅλως ἐπισταμένως ἐξετάζει, ἐλέγχει καί καταδεικνύει τήν «βιβλική, πατερική (θεολογική καί ἐκκλησιολογική), ἱστορική καί νομική κατοχύρωση» τοῦ Συνοδικοῦ Πολιτεύματος τό ὁποῖο ὡς «θεοσυνέργητο» (ἀφοῦ «ἡ σχέση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μετά τοῦ Συνοδικοῦ Πολιτεύματος εἶναι σαφῶς ὀντολογική»), ὑποστασιάζεται καί «ὑπάρχει, λειτουργεῖ, μελετᾶ, συσκέπτεται, συζητεῖ, ψηφίζει, ἀποφασίζει καί διακονεῖ τόν λαό τοῦ Θεοῦ» ἐνῶ ἡ ὑπακοή σέ αὐτό «οὐδέν ἔχει τό δουλικόν, οὐδέν τό ἐστερημένον τῆς προσωπικῆς ἐλευθερίας» ἀλλά ἐνσαρκώνεται καί ὑλοποιεῖται «χάριν τῆς ἀρραγοῦς ἑνότητος, τῆς εἰρήνης καί τῆς ὁμόνοιας τοῦ χριστιανικοῦ ὀρθοδόξου πληρώματος» ὅπως χαρακτηριστικά ἀναφέρει.
    Θεωρῶ πώς ἡ ὀρθότητα τῶν ἀπόψεών του διασφαλιζομένη πλήρως καί ἐπαρκῶς διά τῶν ἐκ τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἀντλουμένων ἐπιχειρημάτων, προσδίδη ἀναμφισβήτητα στήν ἐν λόγω Εἰσήγηση ἐγκυρότητα καί ἰσχύ καί συνιστᾶται ὁλοψύχως πρός μελέτη καί πνευματική ἐνασχόληση.
    Μέ ἐκτίμηση.
    Θεόδωρος Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος16 Οκτωβρίου 2021 στις 2:21 μ.μ.

      «Η σχέση του αγίου Πνεύματος μετά του Συνοδικού Πολιτεύματος είναι σαφώς οντολογική" λέτε.
      Οι ληστρικές σύνοδοι πώς εξηγούνται;
      Οφείλει να είναι οντολογική κ.Θεόδωρε αν και εφόσον έπονται τοις Αγίοις και θεοφόροις Πατράσιν και εμφορείται υπό του Αγίου Πνεύματος.
      Το τελευταίο ουδέποτε θεωρήθηκε a priori δεδομένο, αλλά ζητούμενο
      .A posteriori αναγνωρίστηκε από επόμενες Συνόδους και από τη συνείδηση του πληρώματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

      Διαγραφή
  2. Τζανάκης Γεώργιος15 Οκτωβρίου 2021 στις 8:25 μ.μ.

    Κύριε Θεόδωρε Σ.
    Ἐπειδὴ τὸ σχόλιό σας τὸ τοποθετήσατε στὸ κείμενο ποὺ συνέγραψα καὶ ὄχι στὸ δημοσιευμένο κείμενο τῆς εἰσηγήσεώς τοῦ Σεβασμιωτάτου Μάνης, ἀξιολογῶντας το, συμπεραίνω ὅτι τὸ κάνετε κατ᾿ ἀντιδιαστολή πρὸς τὸ περιεχόμενο τοῦ κειμένου μου.
    Μόνον ποὺ τὸ κείμενο μου δὲν ἀσχολεῖται μὲ τὴν ἀξία τὴν σημασία καὶ τὴν ὑπακοὴ στὸ Συνοδικό Πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας, οὔτε μὲ τὴν ἀξία καὶ σημασία καὶ ὑπακοὴ στὴν ἱερωσύνη καὶ στὸ ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα. Σὲ μιὰ τέτοια γενικὴ συζήτησι δὲν ἔχω οὐσιαστικὲς διαφωνίες μὲ ὅσα ἐπισημαίνει ὁ Σεβασμιώτατος
    Τὀ πρόβλημά μας δὲν εἶναι ἡ ἀξία ὅλων αὐτῶν, ἀλλὰ ἡ συγκεκριμένη χρήσις ποὺ γίνεται ἀπὸ τὰ συγκεκριμένα πρόσωπα ἄτινα ὡς κληρικοὶ ἐπίσκοποι συναπαρτίζουν τὴν Σύνοδο· καὶ τὰ ἀποτελέσματα ποὺ προκύπτουν γιὰ τὸν λαό τοῦ Θεοῦ, τὴν Ἐκκλησία, ἀπὸ τὶς ἐνέργειές τους.
    Ἐνδιαφέρον θὰ ἦτο νὰ βλέπαμε πῶς κρίνονται οἱ ἐνέργειες τῆς Ἱεραρχίας, καὶ τῶν ἄλλων μελῶν τοῦ πληρώματος τῆς ἐκκλησίας, ἐπὶ τῇ βάσει τῶν συγκεκριμένων θέσεων ποὺ διατυπώνει ὁ Σεβασμιώτατος. Ποιὰ εἶναι ἡ κριτικὴ, ἀλλὰ καὶ ἡ αὐτοκριτική τους.
    Ἐξ ἄλλου αὐτὲς οἱ θέσεις προϋποτίθενται, κατ᾿ ἐλάχιστον, γιὰ νὰ εἶναι κανεὶς ἐπίσκοπος. Ἀποτελοῦν τὴν στοιχειώδη κατάρτισι διανοητικοῦ ἐπιπέδου, ὄχι γιὰ ἐπισκόπους, ἀλλὰ γιὰ κάποιον ποὺ θέλει νὰ ἔχει μιὰν λογικὴ ἀντίληψι περὶ λειτουργίας τοῦ Συνοδικοῦ Πολιτεύματος. Μὲ ἐντυπωσιάζει ποὺ σὲ μιὰ τέτοια στιγμὴ ζητήθηκε αὐτὸ ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο Μάνης. Ἄν τοῦ ἐζητεῖτο μιὰ κριτικὴ ἔκθεσις τῆς μέχρι τώρα στάσεως ἐπισκόπων καὶ Συνόδου, λαϊκῶν καὶ κληρικῶν, φρονῶ ὅτι θὰ ἦτο χρησιμώτερον. Καὶ δὲν ἀμφιβάλλω ὅτι θὰ ἀνταποκρινόταν ἐπιτυχῶς.
    Ἔρρωσο κατ᾿ ἄμφω.
    Τζανάκης Γεώργιος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος16 Οκτωβρίου 2021 στις 1:17 μ.μ.

    Κύριε Θεόδωρε μία απλή, ίσως απλοϊκή ερώτηση. Ένας ιερωμένος που βάζει επιτίμιο σε γυναίκες που έχουν κάνει έκτρωση και δεν συμφωνεί με την εγκύκλιο που διαβάστηκε στις εκκλησίες για τα εμβόλια, πρέπει να πάει στο σπίτι του;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος17 Οκτωβρίου 2021 στις 12:45 π.μ.

    «Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ἀθετεῖ·»
    (Λουκ. ι΄16)

    Ἀξιότιμε κ. Γεώργιε Τζανάκη χαίρεται ἐν Κυρίω.
    Ἐπειδή διά τοῦ σχολίου σας ἀποφαίνεσθε πώς «δὲν ἔχω οὐσιαστικὲς διαφωνίες μὲ ὅσα ἐπισημαίνει ὁ Σεβασμιώτατος», παραθέτω ἀπό τήν Εἰσήγηση τοῦ Σεβασμιωτάτου τά κατωτέρω:
    «Γεννᾶται ὡστόσο τό εὔλογο ἐρώτημα: Μήπως ἡ ὑπακοή ἀντιστρατεύεται τήν ἐλευθερία τοῦ λόγου;
    .....Ὅμως εἰδικότερα, ὅσον ἀφορᾶ στήν ἐλευθερία ἐκφράσεως, αὐτή ἔχει δύο ὄψεις. Εἶναι ὡς ἕνα νόμισμα. Ἀπό τή μία ὄψη ὑπάρχει τό δικαίωμα κάθε ἀνθρώπου νά ὁμιλεῖ καί νά ἐκδηλώνει τίς ἐνδόμυχες σκέψεις του, εἴτε γραπτῶς εἴτε προφορικῶς, ἀπό τήν ἄλλη ὅμως, ὑπάρχει ἡ ὑποχρέωση πού δημιουργεῖ ἡ ἰδιότητά του καί ἐν προκειμένῳ ὡς μοναχοῦ ἤ κληρικοῦ. Αὐτή δέ ἡ ἰδιότητα ἔχει μία ἀναφορά. Ἡ ἀναφορά παρουσιάζεται πρός τήν ἀνωτέρα του ἀρχή, τήν προϊσταμένη του ἀρχή, τήν ὁποία ἀπεδέχθη οἰκειοθελῶς.
    Κατά συνέπειαν, τό δικαίωμα τῆς ἐλευθερίας αὐτῆς τοῦ λόγου οὔτε ἀπερίοριστο εἶναι οὔτε ἀνέλεγκτο, ἀλλά τελεῖ ὑπό τούς περιορισμούς τούς ὁποίους γνωρίζει ἐκ τῶν προτέρων. Τοιουτοτρόπως, τό δικαίωμα αὐτό, χάριν τοῦ μείζονος πνευματικοῦ συμφέροντος τῆς μοναστικῆς πολιτείας ἤ τοῦ Συνοδικοῦ Πολιτεύματος ἤ γενικότερα τῆς Ἐκκλησίας, κάμπτεται, ὑποχωρεῖ, «εὐλογεῖται» κατά τήν ἐκκλησιαστική ὁρολογία.»
    Καί καταλήγει ὁ Σεβασμιώτατος:
    «Περαιτέρω, εἰς τί ὅμως συνίσταται ἡ ὑπακοή στό Συνοδικό Πολίτευμα;
    Ἀπώτερος σκοπός, ἐν προκειμένῳ, τῆς ὑπακοῆς αὐτῆς, εἶναι ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ ἑνότητα κρύπτει θεολογικό περιεχόμενο, καθ' ὅτι ἀποτελεῖ ἀξίωμα, τουτέστιν ἀρχήν πίστεως.»
    «Κατ' ἀκολουθίαν, ἡ ὑπακοή στό Συνοδικό Πολίτευμα, οὐδέν ἔχει τό δουλικόν, οὐδέν τό ἐστερημένον τῆς προσωπικῆς ἐλευθερίας, ἀλλ’ ὑποτασσώμεθα μόνον γιά τόν ἀδιάρρηκτο πνευματικό δεσμό στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ὡς μεῖζον ἀγαθόν. Καί ἡ ὑποταγή αὐτή εἶναι ἐλευθερία, ὡς ἡ ταπείνωση στήν ἐκκλησιαστική ζωή δουλεύει ὡς δύναμη. Καί βέβαια, ἡ θέση αὐτή φέρει πολλάκις ἀνεξίτηλα τά ἴχνη τῆς θείας ἐπιρρώσεως.»

    Ἄν ὄντως συμφωνείτε μέ τά ὅσα καταθέτει ὁ Σεβασμιώτατος στήν Εἰσήγησή του καί πού ἀφοροῦν κατά κύριο λόγο στήν ὑπακοή πρός «τό Συνοδικό Πολίτευμα, ἄλλως τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας», τότε πρός τί τό ἐκτενές καί ἀναλυτικό ἄρθρο σας ἔναντι τῶν ὅσων «ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐστιάζει ἀποκλειστικῶς» καί ἐπισημαίνει ἀπευθυνόμενος σέ ὅλους, κλῆρο καί λαό, κατά τήν χειροτονίαν τοῦ νέου Μητροπολίτου, ἤτοι περί «τῆς ὑπακοῆς στὶς Συνοδικὲς ἀποφάσεις»;
    Μέ ἐκτίμηση
    Θεόδωρος Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος17 Οκτωβρίου 2021 στις 1:48 π.μ.

    Πρός τόν Ἀνώνυμο: 16 Οκτωβρίου 2021 - 1:17 μ.μ.
    Ἐν Χριστῶ ἀδελφέ,
    ἡ διαφωνία τοῦ ἱερωμένου σχετικά μέ τό ἐμβόλιο εἶναι προσωπική του ἄποψη.
    Τό ἐμβόλιο ἡ ΔΙΣ τό ἀντιμετώπισε ὡς ἱατρικό θέμα καί ἀποφάνθηκε διά ἑγκυκλίου της πρός τό χριστεπώνυμο πλήρωμα, τήν ὁποία ὀφείλουμε νά σεβαστοῦμε ἀκόμη κι ἄν διαφωνοῦμε μαζί της.
    Σέ διαφορετική περίπτωση, ἡ δημοσιοποίηση τῆς διαφωνίας μας ἐνέχει τόν κίνδυνο νέ φέρει διχοστασίες καί διαιρέσεις μεταξύ τῶν πιστῶν κάτι τό ὁποῖο ἀντιβαίνει στό λόγο τοῦ Κυρίου μας διά τοῦ Ἀποστόλου λέγοντος:«Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾗ ἐν ὑμῖν σχίσματα» (Α' Κορ. α΄10).
    Ὅσο γιά τό θέμα τοῦ ἐπιτιμίου (στήν ἐκκλησιαστική ὀρολογία φάρμακο πού χορηγεῖται γιά λόγους παιδαγωγικούς καί θεραπευτικούς), φρονῶ πώς ὁ πνευματικός ἤ ὁ ἐξομολόγος δέν ἐνεργεῖ κατά τό δοκοῦν πολλῶ δέ μᾶλλον τιμωρητικά ἤ ἐκδικητικά, ἀλλά μᾶς τό ἐπιβάλλει πάντοτε μέ διάκριση, προκειμένου μᾶς βοηθήσει στόν ἀγῶνα μας ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας καί στήν βελτίωση τῆς πνευματικῆς μας κατάστασης.
    Μέ ἐκτίμηση.
    Θεόδωρος Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος17 Οκτωβρίου 2021 στις 2:41 π.μ.

    Πρός τόν Ἀνώνυμο 16 Οκτωβρίου 2021 - 2:21 μ.μ.
    Ἐν Χριστῶ ἀδελφέ,
    ἡ φράση «ἡ σχέση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μετά τοῦ Συνοδικοῦ Πολιτεύματος εἶναι σαφῶς ὀντολογική» ἀνήκει στόν Σεβασμιώτατο, ὅπου στήν Εἰσήγησή του τεκμηριώνει τοῦτο διά πολλῶν ἐκ τῆς Ἁγίας Γραφῆς χωρίων.
    Ἐπ’αὐτοῦ παραθέτω τά κατωτέρω ἀπό τήν Εἰσήγηση του:

    «Καί ἐρχόμεθα νά ἐξετάσουμε τήν λέξη «ἀξία», ἡ ὁποία συνοδεύει τό Συνοδικό Πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας. Δηλ. πόθεν ἡ ἀξία του; Σέ τί συνίσταται ἡ ἀξία τοῦ Συνοδικοῦ Πολιτεύματος; Πρόκειται γιά ἕνα εὔλογο ἐρώτημα. Ποῖος δίδει ἀξία στό Συνοδικό Πολίτευμα; Ἐμεῖς, οἱ συγκροτοῦντες τήν Ἱ. Σύνοδο Ἱεράρχες; Ὁ νόμος; Ἡ ἱστορία; Ἄλλοι ἐξωγενεῖς παράγοντες; Ὄχι βέβαια. Ἄλλο εἶναι τό πρόσωπο, τό ὁποῖο δίδει τήν πλήρη, τήν ὁλοκληρωμένη ἔννοια τῆς ἀξίας τῆς Συνόδου. Καί τό πρόσωπο αὐτό, εἶναι τό τρίτο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Εἶναι τό Ἅγιον Πνεῦμα.
    Ἴσως ἀκούγεται παράδοξο. Ὡστόσο, ἐδῶ κρύπτεται ἡ ἀλήθεια. Καί τοῦτο, καθ' ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἐκφράζει τήν συνεχῆ Πεντηκοστή. Γράφει ὁ Ἱ. Χρυσόστομος: «Εἰ μή Πνεῦμα παρῆν, οὐκ ἄν συνέστη ἡ Ἐκκλησία˙ εἰ δέ συνίσταται ἡ Ἐκκλησία, εὔδηλον ὅτι τό Πνεῦμα πάρεστι» (Εἰς τήν ἁγίαν Πεντηκοστήν, P.G.50, 459). Ἔτσι ἡ Έκκλησία καθίσταται ταμειοῦχος τῆς θείας χάριτος. Τό δοθέν Πνεῦμα ἐνοικεῖ διηνεκῶς σ' αὐτή καί Αὐτό διδάσκει στήν Ἐκκλησία «πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν» (Ἰω. 16, 13). Αὐτό τήν κυβερνᾶ «διαιροῦν τὰ χαρίσματα» (Α' Κορ. 12, 4.11) καί Αὐτό, τήν ζωοποιεῖ (Γ. Γαλίτη, Ἑρμηνευτικά τῆς Καινῆς Διαθήκης, Θεσσαλονίκη 1984, σελ. 428).»
    ..............................................................................................................
    «Ἀλλά τό μεγάλο ἐρώτημα τό ὁποῖο τίθεται καί προβληματίζει ἐνίοτε, ἐν προκειμένῳ, εἶναι τό κάτωθι: Συνεργεῖ πάντοτε τό Ἅγ. Πνεῦμα;
    Ἡ ἀπάντηση εὑρίσκεται στό ὅτι ἐνέργεια τοῦ Ἁγ. Πνεύματος ἔχουμε ὅταν ὑφίσταται καί ἡ ὑποκειμενική προσοικείωση αὐτοῦ καί ἡ καθαρά καί ἄδολη καρδία. Ἰσχύει, κατ' ἀναλογίαν, τό τοῦ Μεγ. Βασιλείου: «Οἱ πεφυτευμένοι ἐνταῦθα ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου ἥτις ἐστιν Ἐκκλησία Θεοῦ ζῶντος, ἐκεῖ ἐν ταῖς αὐλαῖς τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἐξανθήσουσιν, ἄλλως ἀδύνατον ἐξανθήσας καί ἀρχήν λαβεῖν εἰς καρποφορίαν, μή ἐν ταῖς αὐλαῖς γενόμενον τοῦ Κυρίου». (Μεγ. Βασιλείου, Εἰς Ψαλμ. 28, 3. P.G. 29,288 καί Εἰς Ἠσαΐα 1,28. P.G. 30,173). Ἄλλως, οἱ πονηρευόμενοι δέν μετέχουν τῆς ἐνεργείας τοῦ Ἁγ. Πνεύματος καί δροῦν μόνον ἀνθρωπίνως. «Ἐάν δέν πνεύσῃ τό Πνεῦμα, ἡ ἀνθρωπίνη προσπάθεια καί ἐργατικότης δέν δύναται νά συντελέσῃ εἰς τήν προσέγγισιν τοῦ μυστηρίου τῆς Ἀληθείας τοῦ Θεοῦ, ὅπως λέγει ὁ 66ος Καρθαγένης. 'Κατά ταῦτα ψηλαφηθέντων καὶ κατανοηθέντων πάντων τῶν ἐν τῇ ἐκκλησιαστικῇ χρησιμότητι συντρέχειν δοκούντων, ἐπινεύσαντος καὶ ἐνηχήσαντος τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ, ἐπελεξάμεθα ἠπίως καὶ εἰρηνικῶς διαπράξασθαι μετὰ τῶν μνημονευθέντων ἀνθρώπων...’ Τό Ἅγιον Πνεῦμα σφραγίζει διά τῆς παρουσίας Του τὰς συνάξεις τῆς Ἐκκλησίας εἴτε πρὸς τέλεσιν τῶν μυστηρίων εἴτε πρὸς συνοδικήν διάσκεψιν διὰ τὴν προάσπισιν τῆς πίστεως καὶ καθιστᾶ τόν Χριστόν παρόντα ἐν τῷ λαῷ Του» (Βλ. Ἀρχιμ. Γ. Καψάνη, Ἡ Ποιμαντική διακονία κατὰ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας, Πειραιεὺς 1976, σελ. 117). Καί ἀσφαλῶς, ὁ οἰκονόμος τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας καί δή ὁ Ἐπίσκοπος, ὁ ὁποίος ἐνεργεῖ ἀνθρωπίνως καί μόνον, δίχα τῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπιστασίας, φωτίσεως καί μαρτυρίας τυγχάνει ὑπόλογος τῶν πράξεών του ἐνώπιον τῆς Παναγίας Τριάδος. Γράφει ἐν προκειμένῳ ὁ Ἱ. Χρυσόστομος: «Οὐχ οἱ ἔξωθεν δέ μόνον ἄρχοντες, ἀλλά καί οἱ τῶν Ἐκκλησιῶν προεστῶτες τῆς οἰκείας ἀρχῆς ὑφέξουσι τόν λόγον˙ καί μάλιστα οὗτοι εἰσιν οἱ ἐπί πλέον τάς πικράς καί βαρείας εὐθύνας ὑπέχοντες» (Εἰς τήν παραβολήν, Τοῦ τά μύρια τάλαντα ὀφείλοντος, P.G. 51, 23). Βέβαια, τό Ἅγιον Πνεῦμα «ὅπου θέλει πνεῖ» (Ἰω. 3,8) καί δέν μποροῦμε νά κατανοήσουμε πῶς καί ποῦ καί πότε δρᾶ τό Ἅγιον Πνεῦμα.
    Τοῦτο εἶναι μυστήριον.»
    Μέ ἐκτίμηση.
    Θεόδωρος Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή