26 Ιουν 2021

Ὁράματα Παύλου

 

Ὁράματα Παύλου

 ρχιμ. Δανιήλεράκη

Θὰ σᾶς παρουσιάσωράματα τοΠαύλου. Ἄλλωστε στὸν Παλο κατούς λοιποςποστόλουςνήκει ὁ Ἰούνιος. Ὅραμα!  πτασία! Δὲνχουν καμμία σχέσι οτε μὲνειρα οτε μὲ φευτοοράματα. Τὰνειρα, ἐκτός τοῦ ὅτι πλανον, δὲνχουν σέσι μὲ τν πραγματικότητα. Τὰράματα, ὅταν εναι θεϊκά, ἔχουν σχέσι μὲ φανερώσεις τοῦ Θεοῦ, ὅπως στος προφτες. Ἡ ὀπτασία δὲν εναι οτε ψαντα-σίωσις, οτε φαντασία, οτεξωγήινες καταστάσεις, οτενειροπολήσεις. Πρόκειται γιὰληθινζωή, πού τν γεύεται κάποιος, χωρς ογύρω του ν' ἀντιλαμβάνονται. Ὅταν ἡ ὀπτασίαχηςντικείμενο οὐράνιες πραγματικότητες, τότε λέγεται θεοψία. Στν Παλαιὰ Διαθήκη θεόπτηςνομάζεταιΜωϋσς. Στν ΚαινΔιαθήκη θεόπτης εναι κατ' ἐξοχν ὁ ἀπόστολος Παλος.

Δύο ὁράματα

Μὲ δύο δράματα ἔχει σχέσιμεγάλη μεταστροφτοΠαύλου. Πς τὰ περιγράφει τὸ βιβλίο τν Πράξεων: «Ἦν μαθητήςν Δαμασκῷ ὀνόματινανίας. Επε πρς ατνΚύριοςνράματι: Ἀνανία. Ὁ δὲ επεν: Ἰδοὺ ἐγώ, Κύριε. Ὁ δὲ Κύριος πρς ατόν: Ἀναστάς πορεύθητιπτν ρύμην τν καλουμένην εθεαν καζήτησονν οκίᾳ Ἰούδα Σαλοννόματι Ταρσέα· ἰδογάρ προσεύχεται. Καεδεννράματινδρανόματινανίαν εσελθόντα καὶ ἐπιθέντα ατχερα....» (Πράξ. θ' 10-12).

Δύο ὁράματα στΔαμασκό. Τοσφραγίστηκαν τοΣαύλου γιὰ λίγο τά μάτια. Μὰ μὲ τὰ μάτια τς ψυχς του εδεραμα θεϊκό. Πρὶνπτδικό του, ἢ μλλον ταυτόχρονα μὲ τδικό του, μὲλλοραμα μίλησεΘες γιὰ τν Παλο.

Τὸ ἕνα: Ὁ Κύριοςμφανίζεται σ' ἕνα ταπεινό του δολο, στννανία. Τομιλάει γιὰ τν Σαλο, γιὰ τκαινούργιο Τουπλο πρςξάπλωσι τς βασιλείας τοΘεοῦ. ΔὲνποστέλνειΚύριος τννανία μόνοκεπού φιλοξενεταιΠαλος, στν «ὀδό εθεα», δὲν τοαρει τος φόβους πού προβάλλει ὁ Ἀνανίαςκούγοντας τὸ ὄνομα Σαλος, πογιὰ τος χριστιανοςταννομα σπαρακτικοθηρίου, ἀλλὰ κατοῦ ἀποκαλύπτει τὸ παγκόσμιο εὐαγγελικὸ ἔργο πού θὰ συντέλεση ὁ ἐκλεκτς πλέον τοΘεοΣαλος: «Σκεῦοςκλογς μοὶ ἐστιν οτος τοβαστσαι τὸ ὄνομά μουνώπιονθνν καβασιλέων υἱῶν τεσραλ» (Πράξ. θ' 14).

Τὸ ἄλλοραμα, συγχρόνως, ὅπως σημειώσαμε, πρς τπρτο: Τνδιαρα, πούμφανίζεται στννανίαΚύριος, τνδιαραμφανίζεται καστν Σαλο, τν μετέπειτα μεγάλο τςκκλησίας Παλο. Τοῦ ἐμφάνισε τννανία, τνδηγό του γιὰ τδρόμο τςπιστροφῆς κατὸ ἔργο τοκηρύγματος: «ΕἶδενΣαλοςνράματινδρανόματινανίαν εσελθόντα καὶ ἐπιθέντα ατχερα, ὅπωςναβλέψῃ». ἌραΣαλος τν εχε δετννανία, προτοῦ ὁ Ἀνανίας χτυπήση τν πόρτα τςσοΕθεία.

—Αὐτός θὰ ἐἶναι πού χτυπάει την πόρτα! Σάν νά ψιθυρίζη ὁ Σαλος. Σταματάει γιὰ λίγο τν προσευχὴ ὁ Σαΰλος, λέγοντας στν Κύριο: Σ' εχαριστῶ, Κύριε, ἦρθε ὁ ἄνθρωπός σου...

• Κανεὶςσωςπὸ ὅσους μιλνε γιὰ τν Παλο, δὲνχει σκεφθῆ ὅτι ὁ ἀνάδοχός του στνέα πίστι

πρξεναςπλοϊκς χριστιανός, ὁ Ἀνανίας. Ατς ελόγησε τν πρώην διώκτη γιὰ νὰ γίνηθερμότερη καρδιὰ τοΧριστιανισμοῆ. Ατςθεσε τὰ χέρια του στκεφάλι τοΣαύλου. Ατς τν προσφώνησε μὲ τν πιθερμλέξι: «Σαοὺλδελφέ»!

—Ἐγώδελφός; θὰ επε συγκλονισμένοςΣαλος... Καὶ δέχτηκε τχάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος...

• Δύο ὁράματα τοΚυρίου στΔαμασκό. Εχε προηγηθκακάποιολλο. Τοτθύμισε ὁ Ἀνανίας: «Μὲ ἔστειλε, ἀδελφέ, ὁ Ἰησος, ὁ ὀφθείς σοιν τῇ ὁδῷ...» (Πράξ. θ' 17). Τρες θεοψίες, μίαναβλέψις. ΤΠνεμα τὸ Ἅγιονοιξε τὰ μάτια τοτυφλωμένου Σαύλου. Τυφλωμένος ψυχικὰπτπάθος τοῦ ἰουδαϊκοφανατισμομέχρι λίγο πρίν, φωτίζεται τώρα μὲ τΠνεμα τὸ Ἅγιο. Κατοῦ ἀποκαλύπτεταιλη ἡ ἀλήθεια τοΕαγγελίου. Τυφλωμένος γιὰ τρες μέρες σωματικά, φωτίζεται. Ἀνοίγουν τὰ σωματκὰ του μάτια κατὰ δύο πρτα πρόσωπα πού βλέπει εναι ὁ Ἀνανίας, ὁ σταλμένος τοΘεοῦ, καὶ ὁ Ἰούδας, ὁ νοικοκύρης πού τν φιλοξένησε τς τρες πρτες μέρες τς μεγάληςλλαγς τοῦ. Τὸ ὅραμα (τρίτονάμεσα στὰ δύο προηγούμενα), πούπονοεῖται μὲ τὸ «ὁφθείς σοιν τῇ ὁδῷ», πρέπει νὰναφέρεται στνληποκάλυψι, πούΚύριος τοφανέρωσεξωπτΔαμασκό. Τό σημειώνειΠαλος στν πρς Γαλάταςπιστολή: «Τὸ εαγγέλιον τεαγγελισθὲνπ' ἐμοῦ, οκστι κατὰνθρωπον. Οδὲ γὰρ παρὰνθρώπου παρέλαβον αὐτοτεδιδάχθην, ἀλλά δι᾽ ἀποκαλύψεωςησοΧριστοῦ» (Γαλ. α' 11-12). Ἕναραμα, πού περικλείει τν ταχύρρυθμηποκάλυψι στν Σαολ λοτοεαγγελίου, ὅλης τς ζως τοΧριστοῦ... Πόσο θὰ κράτησε; Ἴσως κλάσματα δευτερολέπτου!

Συμπληρωματικὰ

Τὰ ὁράματα τς Δαμασκοῦ, τόσο τπρωταρχικό, πούΚύριος σταμάτησε τφανατικό του κυνήγι κατν κάλεσε γιὰ τμεγάλονοιγμα πρὸςκχριστιανισμό τνθνν, ὅσο κατὰ τρίαράματα στνδιον τν Σαλο κατννανία, συμπληρώνονται στς δύολλες διηγήσεις, πούκανεΠαλος στὰεροσόλυμα πορευόμενος γιὰ τμαρτυρικό του τέλος.

μία διήγησιςγινενώπιον τοΧιλιάρχου (τοῦ ρωμαίου στρατοπεδάρχη) καὶ τν στρατιωτν του, πούσπευσαν νὰ σώσουν τν Παλοπτν ξυλοδαρμτν φανατισμένωνουδαίων. Ἤθελαν νὰ σκοτώσουν τν Παλο. Ὁ Χιλίαρχοςδωσε τδυνατότητα στν Παλο νὰπολογηθῆ.

Στὴνπολογία τουΠαλος διηγεται τὰ τῆς Δαμασκοῦ μὲ κάποιεςππλέον λεπτομέρειες. ὍτανΣαλοςκουσε τφωνή: «Σαούλ, Σαούλ...», τότε στὸ ὅραμα πού εδε, ρωτάει τν Κύριο: «Τί ποιήσω, Κύριε;». Καὶ ὁ Κύριος τοεπε: «Ἀναστάς πορεύου ες Δαμασκόν, κκεσοι λαληθήσεται περπάντωνν τέτακταί σοι ποιῆσαι» (Πράξ. κβ' 10). Ἐκεφαίνεται καὶ ἡ θεϊκλάμψις τοῦ ὁράματος. Ὅπως τΜέγ. Παρασκευὴ ἡ ἀπερίγραπτη λάμψις τοΣτααροῦ, σκοτείνιασε τνλιο, ἔτσιθεϊκλάμψις τς παρουσίας τοΚυρίου στΔαμασκό, σκοτείνιασε τὰ μάτια τοΣαύλου: «Ὡς δὲ οὐκνέβλεπονπτς δόξης τοφωτςκείνου, χειραγωγούμενοςπτν συνόντων μοὶ ἦλθον ες Δαμασκόν...» (Πράξ. κβ´ 11).

• Τὸ γεγονς τς Δαμασκοδιηγεται καπάλι, λίγες μέρεςργότεραΠαλος καμπροστὰ στβασιλιὰγρίππα. Ἐκεῖ ἀναφέρεται πάλι τὸ ὅραμα τοΚυρίου στν Σαλο. Ἀλλὰ καμίαπόσχεσις, γιὰ μελλοντικὲςμφανίσεις τοΚυρίου στν Παΰλο. Στὸ ὅραμα τομιλάειΚύριος: «Ἐγεμἰ Ἰσουςν σδιώκεις. Ἀλλάνάστηθι καστθιπτος πόδας σου. Ες τοτο γὰρφθην σοι, προχειρίσασθαί σεπηρέτην καὶ μάρτυραν τὲ εδεςν τεφθήσομαί σοι» (Πράξ. κστ' 16).

Τέταρτο ὅραμα

• Ἄλλο ραμα, πού πιθανν οτε καν τὸ ἔχουμεκούσει, εναικενο, ποεδεΠαλος λίγο μετὰ τμεταστροφή του στΔαμασκό. Ποτεδε καπότε; Ὅταν μετὰ τθαμα τς Δαμασκοῦ ἐπέστρεψε γιὰ λίγο στνερουσαλμ καπγε στΝαό. Ἐκεπού προσευχόταν, εδε «ἐνκστάσει» τν Κύριο νὰ τομιλκανὰ τοῦ ἀποκαλύπτη τνποστολικδρόμο πού θὰ βαδίση: «Ἐγένετο δὲ μοιποστρέψαντι

εἰς Ιερουσαλμ καπροσευχόμενου μουν τῷ ἱερῷ γενέσθαι με ἐνκστάσει καὶ ἰδεν τν Κύριον λέγοντά μοι: Σπεσον καὶ ἔξελθεν τάχειξερουσαλήμ, διότι οπαραδέξονταί σου τν μαρτυρίαν περὶ ἐμοῦ... Πορεύου, ὅτιγεςθνη μακρὰνξαποστελσε» (Πράξ. κβ' 17-21).

Πέμπτο ὅραμα

λλοραμα, πού εδε ὁ Παῦλος: Εναι τὸ ὅραμα μις νέας κλήσεως γιὰ τν εαγγελικὴ ἐξάπλωσι. ΒρίσκεταιΠαλος κατὰ τδευτέρα του περιοδεία στν Τρωάδα. Μαζί τουΣίλας καὶ ὁ Τιμόθεος. Προστέθηκε καὶ ὁ Λουκς ὁ ἰατρός, ὁ ἀθλητικογράφος του. Ατς στβιβλίο τν Πράξεων θὰ μᾶς διασώση τὰ περισσότερα ὁράματα τοΠαύλου. Τνύχτα, ὅταν κανες κοιμται, βλέπει συνήθωςνειρα. Ὁ χριστιανς δὲν δίνει σημασία στὰνειρα. Ὁ Παλος δὲν εδενειρο. Εδεραμα.

Καὶ ὅραμα εναι μία πραγματικότητα, πούνώνει τνγία ψυχμὲ τν οράνιο Θεό. Στὸ ὅραμα τς Τρωάδας δὲν εδεΠαλος τν Κύριο. Εδενα Μακεδόνα, ἀπτνπέναντικτή, ἐκεπού ξεκινάειΜακεδονία, ἡ Ἑλλάδα, ἡ Ερώπη: «Καί ὅραμα διὰ τς νυκτςφθη τΠαύλω: Ἀνήρ τιςν Μακεδνστώς παρακαλν ατν καλέγων: Διαβάς ες Μακεδονίαν βοήθησον ἡμν» (Πράξ. ιστ' 9-10).

Μία νέα πρόσκλησις τοῦ Θεοῦ. Ἕνα νέονοιγμα γιὰ εαγγελικὴ ὑποδοχή. Θὰ σημειώσηΛουκς: «Ὡς δὲ τὸ ὅραμα εδεΠαλος, εθέωςζητήσαμενξελθεν ες τν Μακεδονίαν, συμβιβάζοντεςτι προσκέκληταιμςΚύριος εὐαγγελίσασθαι ατος» (Πράξ. ιστ' 10). · Προσκλητήριο δι' ὁράματος.

 ΠοιὸςτανΜακεδόνας; Ἦταν κάτοικος τς Μακεδονίας; ῏Ηταν ὁ ἄγγελος τς Μακεδονίας, ἐμφανιζόμενοςς Μακεδόνας; Ὁ λόγος του «Βοήθησον ἡμν» φανερώνει, ὅτι μλλον πρόκειται γιὰνθρωπο Μακεδόνα. Ἡ ἔκκλησίς του πρς τν Παλο νὰ περάση στΜακεδονία κανὰ βοηθήση τους Μακεδόνες, φωτίζοντάς τους μὲ τφς τοΕαγγελίου, εναι συγκινητική. Ἰδιαίτερα γιὰ μς τοςλληνες, καμάλιστα τος Μακεδόνες. Ὁ Ἀλέξανδροςλλοτε πέρασεπτΔύσι στὴννατολή, γιὰ νὰ μεταδώση τνλληνικπολιτισμό. Ὁ Παλος τώρα παρακαλεται νὰ περάσηπτννατολστΔύσι, γιὰ νὰ μεταλαμπαδεύση τφς τοΕαγγελίου στοςλληνες καγενικώτερα στος Ερωπαίους.

Τὸ ἕκτο ραμα

μφαίνεταιΚύριος στν Παλο, πού βρίσκεται στὴν Κόρινθο καὶ ἔχει συναντήσει τν τρομοκρατικμανία τνουδαίωνναντίον του. Τόσητανπολεμική τους καὶ ἡ βλασφημία τους, ὥστε σὰν νὰ φάνηκε νὰ λυγίζη κάπωςβράχος, πού λέγεται Παλος.

—Θά φύγω! Πῆγε στσπίτι τοῦ Ἰούστου, πού τν φιλοξενοῦσε, καὶ ἐἶπε μὲποφασιστικότητα: «Φεύγω! Ἀπτονν ες τὰθνη πορεύσομαι» (Πράξ. ιη' 9-10). Κασὲνδειξιποδοκιμασίας τν σκληροτράχηλωνουδαίων, τίναξε τσκόνηπτὰ ροχα του...

φυγε; Ὄχι! Ποις τν σταμάτησε; Τθεϊκὸ ὅραμα. Ἐἶπε δὲΚύριος δι᾽ ὁράματοςν νυκτί τΠαύλῳ: «Μὴ φοβοῦ, Παλε, ἀλλά λάλει καμσιωπήσς, διότιγεμι μετὰ σοῦ, καοδεςπιθήσεταί σοι τοκακσαί σε, διότι λαςστμοι πολςν τπόλει ταύτῃ» (Πράξ. ιη' 9-10).

Καί ἐκεῖ, πούταντοιμος νὰ φύγη, πῆρε σῆμαπτν Οραννὰ μείνη. Καὶ ἔμεινενα καμισχρόνοκόμα στν Κόρινθο. Ἄλλος, βλέπετε κουμαντάρει...

Τὸ ἕβδομοραμα

Τὸ εδε μέσα στφουρτούνα. Εδε τν οράνιο καπετάνιο, τν Κύριο, πού κυβερντὰ σύμπαντα. Ὅλοιπελπισμένοι στπλοο, μὲ τὸ φοβερὸ ναυάγιο. Περιμένουνπστιγμσὲ στιγμνὰ τος καταπιῆ ἡ θάλασσα στὰ σκοτεινά της βάθη. Ὁ Παλος εναι δέσμιος. Ορωμαοι στρατιτες τν φυλνε γιὰ νὰ τν παραδώσουν στΡώμη. Ἀλλὰ τώρα βλέπουν, πώς καί ατοθὰ πνίγουν, κατπλήρωμα τοσκάφους καὶ φυσικὰ καοκρατούμενοι. Βαθειὰ σιωπκαμαύρηπελπισία. Φς γιὰ σωτηρία δὲν βλέπουν πουθενά.

• Καὶ τότεκονε μία δυνατφωνή:

—«Εὐθυμετε, ἄνδρες»! Θάρρος, παιδιά. Χαρὰ νὰχετε!. Πετάξτε τθλψι....

—Ποιός εἶσαι σύ, δεμένε κατάδικε, πού μς προτρέπεις νὰ χαιρώμαστε; Δὲν βλέπεις τὰ κύματα, πού ὁρμον νὰ μς καταπιον; Δὲν βλέπεις τὰ μπουρίνια κατ' ἀστροπελέκια; Ποβρίσκειςστκουράγιο νά εσαι χαρούμενος κακανὰ μς προτρέπης καμς νὰ εθυμοϋμε;

• Τότε ὁ Παλος τοςποκάλυψε τὸ ὅραμα: «Παρέστη μοι τῇ νυκτταύτῃ ἄγγελος τοΘεοῦ, οεμί, ᾧ καλατρεύω, λέγων μοι: Μφοβοῦ, Παλε. Καίσαρί σε δεπαραστναι. Καὶ ἰδοκεχάρισταί σοιΘεός πάντας τούς πλέοντας μετὰ σοῦ. Διεθυμετε, ἀνδρες! Πιστεύω γὰρ τΘεῷ, ὅτι οτωςσται καθ᾽ ὅν τρόπον λελάληται μοι» (Πράξ. κζ' 23-25). Τν βεβαιώνειΚύριος: "Ὄχι μόνο σύ, ἀλλὰ γιὰ χάρι σουλοι στπλοο θὰ σωθον. Ὁ Θες χαρίζει τζωπολλν γιὰνανγιο!!!

Τὸ ὄγδοοραμα

Θέλησαν μερικοὶ ν᾽ ἀμφισβητήσουν τν γνησιότητα τομεγάλου Παύλου. Ὅλα τά ἀνεχότανΠαλος. Ἕνα δὲννεχόταν, νὰ τοῦ ἀμφισβητήσουν τνποστολικότητά του. Κασὲ κάποια στροφτολόγου του στΒ' πρς Κορινθίουςπιστολή, ἀπευθύνει τρία καυτὰ γιὰ τνποστολή του κατνν Χριστῷ ἐλευθερίαρωτήματα: «Οὐκ εμὶ ἀπόστολος; Οὐκ εμὶ ἐλεύθερος; Οχὶ Ἰησον Χριστν τν Κύριοv ἠμνώρακα;» (Α' Κορ. θ' 1). Μεγάλοπιχείρημα γνησιότητας οφανερώσεις τοΧριστοστν Παλο.

Τὰ ὁράματα τοΠαύλου

Καμμιὰ σχέσι δὲν ἔχειΠαλος μὲ τοςραματιστὲς κατςραματίστριες, πούκμεταλλεύονται τὴνφέλεια τν πιστν καμιλνε γιὰνειρα, γιὰράματα, γιὰποκαλύψεις.

Παλος, θὰ λέγαμε, εχε εδικὸ ἀσύρματο, πούπικοινωνοσε μὲ τν Ορανό. Λέγεταιποκάλυψις, φανέρωσις, φωτισμός, χάρις. Ὁράματα σὰν τοΠαύλου μόνο θεωμένοινθρωποι μπορεῖ νὰχουν δεῖ. Καὶ ἂν πράγματιχουν φτάσει σὲ κάθαρσι καὶ ἔλλαμψι, ἐπ' οδενί λόγκάθονται νὰ διηγηθον τί εδαν.

Παλος δὲν εχε οτε μία οτε δύο. Εχε πολλὲςποκαλύψεις (Β' Κορ. ιβ' 1). Τίς φανέρωνε; Ὄχι. Ἂν τήν μία, τν φοβερότερηποκάλυψι καὶ ὀπτασίαντινέβηκε μέχρι τρίτου ορανοῦ, ἀναγκάστηκε νὰ τνναφέρη, αττὸ ἔκανε γιατί τοῦ ἀμφισβητοσαν οψευδάδελφοι τγνησιότητα τςποστολικότητάς του. Καὶ γι᾽ ατήν τή μοναδικήποκάλυψι, σημειστε τρία πράματα: α) Τνζησε τνπτασία. Ἀνέβηκε μέχρι τρίτου ορανοῦ. Ἂν σήμερα κάποιος δτάχαραμα, ἢ δτάχα κάποιο θαμα, ἀμέσως, αθημερόν, θὰνεβάση τν εδησι στὸ... διαδίκτυο... Ὁ Παλος πόσο καιρκράτησε μυστικὸ τν οράνιαπτασία; Δέκα τέσσεραλόκληρα χρόνια. β) Δὲν θὰ τνλεγε οτε μετὰ τὰ 14 χρόνια, ἀλλὰ τννάγκασαν. «Ἡμες μὲναγκάσατε», λέει (Β´ Κορ. ιβ´ 11). γ) Τν παρουσιάζει σὲ τρίτο πρόσωπο. «Εἶδανθρωπον...... Ἐΐδα κάποιον....»!

Τί διαφέρουν τὰ ὁράματα τοΠαύλουπτὰ ψευτοοράματα μερικν πού λένετι εδαν καεδαν κασυνεχς βλέπουν;... Καὶ ὅλα ατὰ εναιπλανεμένες καδαιμονικὲς καταστάσεις, ἢ ἀγυρτεες, ἢ ἀνισορροπίες. Μάθετε λοιπν γιὰ τὰράματα τοΠαύλου:

Ποιὸ τβασικχαρακτηριστικό τους:

Κανένα ἀπτὰράματά του, καμμίαπτςκστάσεις του, ἀπτςπτασίες του, ἀπτςποκαλύψεις του, δὲνναφέρονται σὲποκαλλύψεις μελλόντων γεγονότων, σὲ καταστροφὲς καπλημμύρες, σὲκανοποίησι περιέργειας!... Ὅλα ταράματα καὶ ὅλες οἱ ὀπτασίες τοΠαύλουφορον στν κλσι τνποστολική, στν πορεία τοεαγγελίου, στν καθορισμτοκηρύγματος.

Τὸνγαπμεδιαίτερα τν Παλο. Καγιὰ τσοβαρότητα τς ζως κατοκηρύγματός του.

Τὸν θαυμάζουμε γιὰ τὰ σημεα κατνγιαίνουσα διδασκαλία.

Τὸν παρακολουθοσέσα μς λέει καί μετά τήνπεθείας σύνδεσί του μὲ τν Οράνιο Κύριο γιὰ δύο λόγους:

Πρώτον: Διότι ὅσαβλεπεσαν καθαρς θεοψίες. Ἦτανλλαμπμενος.

Δεύτερον: Διότι μᾶς χαρίζει τμεγάλη χαρὰ καὶ ἐλπίδατι καμες κάποια μέρα θὰ δοῦμε. Ὄχι τώρα. Τλέει καθαρά. Τώρα βλέπουμε τς οράνιες πραγματικότητες θαμπά, «σὰν σὲ καθρέφτη θαμπό», «ὡς δι᾽ ἐσόπτρουν ανίγματι. Ὕστερα, μετά, σττέλος τούτης τς ζως, στνρχτς αωνίου, τότε θὰ δομε τὰ πάντα «πρόσωπον πρς πρόσωπον». «Βλέπουμε ἄρτι δι᾽ ἐσόπτρουν ανίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρς πρόσωπον. Ἄρτι γινώσκωκ μέρους, τότε δὲ γνωσθήσομαι, καθς καὶ ἐπεγνώσθην» (Α' Κορ. ιγ' 12). Τώρα τὰ βλέπουμεμυδρς.

Βλέπουμε, ἀλλὰ θαμπά. Βλέπουμε, ἀλλὰ μὲ μικρὴ ὁρατότητα. Βλέπουμε ἀνάλογα μὲ τν κάθαρσι τς ψυχς. Βλέπουμε, ὅτιπάρχειΘεός, ὄχι πς εναιΘεός. Βλέπουμεσακενος θέλησε νὰ μςποκαλύψη. Βλέπουμε σὰν νάμαστε στν πρωταυγὴ ἢ σττέλος τοῦ ἡλιοβασιλέματος.

Θὰ βλέπουμε ἃ ὁ ὀφθαλμς οκ εδε. Θὰ δομε καὶ τὸν Παΰλο. Θὰ δομε καθὰ ζομε τὸ ὑπερθέαμα τοΟρανοῦ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου