Ο Εσταυρωμένος Χριστός και η Εκκλησία Του

Ο Εσταυρωμένος Χριστός και η Εκκλησία Του

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

            Διερχόμαστε τη Μεγάλη Εβδομάδα, που κορυφώνεται στην Κυριακάτικη Ανάσταση του Χριστού και το σωτηριώδες μήνυμα που Αυτή ευαγγελίζεται δια της Εκκλησίας Του. Οι Έλληνες ζούμε έντονα την Ανάσταση, την πανηγυρίζουμε. Μπορεί να μην εισερχόμαστε ιδιαίτερα στη Θεολογία του Μυστηρίου της ενανθρωπήσεως του Υιού του Θεού, των όσων υπέστη στην επίγεια ζωή Του και της Αναστάσεώς Του, αλλά νιώθουμε ότι  αυτό το Μυστήριο, είναι συνυφασμένο με τη ζωή μας, είναι ριζωμένο στην ψυχή μας.

            Τις άγιες αυτές ημέρες οι Έλληνες βρίσκουμε την ευκαιρία να εκδηλώσουμε την αγάπη μας προς τον Χριστό, την εθνική, την κοινωνική και την εκκλησιαστική μας συνέχεια και συνοχή. Ιδιαιτέρως η συμμετοχή μας στις Ακολουθίες, στις Θείες Λειτουργίες και στη Θεία Μετάληψη τη Μεγάλη Εβδομάδα βοηθάει στην ανάπαυλα από την τύρβη της καθημερινότητας και στη βίωση του Πάθους και της Ανάστασης του Χριστού. Η προσκύνηση του Εσταυρωμένου Ιησού, η συμμετοχή στην περιφορά του Επιταφίου και η εκδήλωση της χαράς της Αναστάσεως είναι η πιστοποίηση της Πίστης των Ελλήνων. 

            Αυτά τα ριζωμένα βιώματα του λαού μας, που επιβιώσανε μέσα μας όλους τους προηγούμενους αιώνες υπάρχουν σήμερα γεγονότα που δείχνουν ότι σχετικοποιούνται και εκλαμβάνονται ως απλές  κοινωνικές δραστηριότητες, που επιδέχονται μεταφορές, περικοπές, αλλοιώσεις. Αιτία δεν είναι η πανδημία, είναι η αντιμετώπιση αυτών των   βιωμάτων μας μέσα στην πανδημία. Η υπερισχύουσα αντίληψη είναι η εξίσωση των βιωμάτων που συνιστούν την ιδιοπροσωπία μας με τις ωφελιμιστικές αντιλήψεις περί της οικονομικής και επιχειρηματικής δραστηριότητας.

 Για τη σωστή εφαρμογή των υγειονομικών μέτρων στη λειτουργία των Ναών κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα απαιτείται γνώση και αποδοχή της Ορθόδοξης πνευματικότητας και των εθνικών μας παραδόσεων. Χρειάζεται όσοι παίρνουν τις αποφάσεις να μην έχουν συμπλέγματα ιδεολογικής κατωτερότητας έναντι όσων δήθεν αποτελούν την εκσυγχρονιστική ιντελιγκέντσια της χώρας μας. Χρειάζεται επίσης να έχουν διάθεση να εξηγούν τα μέτρα στο λαό, όπως γίνεται με τον εμβολιασμό, να μην επιδεικνύουν αλαζονεία και να μην δίδουν την εντύπωση ότι γνωρίζουν θέματα, που προφανώς αγνοούν.

            Για τη στάση των πολιτικών μας ευθύνη μεγάλη έχει η εκκλησιαστική ηγεσία. Δείχνει ότι προτιμά να εκτελεί τις εντολές τους, γιατί θέλει την ησυχία της, παρά να εξηγεί και να πείθει τους καλόπιστους τουλάχιστον πολιτικούς υπέρ των δικαίων του πιστού λαού, όταν αυτά παραβιάζονται. Είναι λυπηρό ότι ο λαός από την εκκλησιαστική του ηγεσία παραμένει επί 13 χρόνια χωρίς ποιμαντική μέριμνα.  Για το τί «αποφασίζει» η ΔΙΣ το πληροφορείται μέσω των ΜΜΕ, αφού έχει επιβάλλει σιγή σε όλους τους κληρικούς της Επικράτειας... Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος επικοινωνεί δια εγκυκλίων   μόνο με τους Μητροπολίτες και για τη Μεγάλη Εβδομάδα αποτελεί θλιβερό γεγονός ότι ανέλαβε να έχει ΜΟΝΗ της την ευθύνη για τα όσα θα συμβούν το Μεγάλο Σάββατο εκτός της Ορθόδοξης εκκλησιολογίας και της λαϊκής μας παράδοσης, αφού η Κοινή Υπουργική Απόφαση δεν αναφέρεται καθόλου σε αυτό... -