Η δυσαναξία της εωσφορικής αλαζονείας

Η δυσαναξία της εωσφορικής αλαζονείας

Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Εις την σημερινή κοινωνική δυστοπία, ο λόγος του Θεού, αποτελεί ανυπερθέτως, έναν ορισμένο και μεστό οδοδείκτη δια την ερμηνεία της συμπεριφοράς των ανθρώπων με απόλυτο σεβασμό προς το ανθρώπινο πρόσωπο.

Ο άνθρωπος, μέρος του κτιστού, επιδιώκει, κυριαρχούμενος απολύτως από εωσφορική αλαζονεία να κυριαρχήσει επί του κόσμου, με διάφορα, φαινομενικά ισχυρά, αλλά κατ’ ουσίαν, ατελέσφορα μέσα, ως ένδειξη πυγμής και  επικυριαρχίας.

Το «αφήγημα» της πανδημίας, δημιούργησε μία νέα ανθρωπολογική τάξη πραγμάτων, εκ της οποίας διαφαίνεται η θεμελιακή και παρά φύση διαστροφή, ορισμένων υπερ-εθνικών διευθυντηρίων τα οποία, δια πράξεων και παραλείψεων επιχειρούν, να κατασκευάσουν, μίας νέας μορφής τύπου ανθρώπου, ο οποίος θα δρα ανελεύθερα, θα βούλεται και θα βουλεύεται κατ’ επιταγή του ισχυρού ολοκληρωτικού υπερεθνικού Κράτους, το οποίο θα ελέγχει πάσα πτυχή του βίου του.

Η σκοπούμενη εν άλλοις λόγοις παρέμβαση στα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα του ανθρώπου, όπως η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, κατακρημνίζεται εκ βάθρων και φαλκιδεύεται ευθέως η οιαδήποτε έκφανση αυτής, διότι ο άνθρωπος, τείνει εις το να εξαρτάται αποκλειστικά από τις πατερανλιστικές τάσεις της εκάστοτε δοτής κυβέρνησης, άμεσα συνεργό και εντολοδόχο της μονοκρατορίας της εγκαθιδρυθησομένης παγκοσμιοποιήσεως.

Ο αντίποδας αντίστασης και φωτεινός φάρος μεταλαμπάδευσης της ασβέστου φλόγας εσωτερικής ελευθερίας, ηθικής ανάτασης, ενδυνάμωσης του αληθινού επαναστατικού φρονήματος είναι η Θυσία του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού και η σκέπη του Τριαδικού Θεού, καθότι μας εποπτεύουν επί καθημερινής βάσεως και επεμβαίνουν, εφόσον ημείς τους το ζητήσουμε, προκαλώντας μικρά ή μεγάλα θαύματα εις την καθημερινότητά μας.

Ο θησαυρός της Ορθοδόξου παραδόσεως, εν ευρεία εκτάσει, (πολιτισμικά, κοινωνιολογικά, θεολογικά και δογματικά), αποτελεί ένα ωσεί «εγχειρίδιο» λυσιτελούς ρυθμίσεως της ζωής μας, ασφαλώς εις τα πλαίσια της υποδαύλισης της ορθής οντολογικής μας ανανήψεως και όχι μόνο, πέραν της εσχατολογίας, οι απαντήσεις προς τα καθημερινά μας βήματα δίδονται απλοχερώς, αρκεί να υπαγάγουμε ημείς τα βιοτικά γεγονότα εις την διδασκαλία του Ιησού και συνάμα να μετέλθουμε προσφυώς τα εντελώς πρόσφορα ερμηνευτικά εργαλεία, τα οιονεί πνευματικά «κλειδιά», να ερμηνεύσουμε την παρακαταθήκη του λόγου του Κυρίου  μας.

Ο αγών καθίσταται αυτοδικαίως δύσβατος και τραχύς και απαιτείται, συν Θεώ, η ζώπυρος δύναμη της ανθρωπίνης Καρδιάς και Ψυχής μας, πλην όμως, απαιτείται πνευματική καθοδήγηση ούτως ώστε να προαχθούμε προς ένα τοσούτον ικανό πνευματικό επίπεδο, δια να ερμηνεύουμε πιο αποτελεσματικά τον λόγου του θεού, ενώ παράλληλα, εκόντες άκοντες, σχεδόν νομοτελειακά θα έχουμε καταστεί πλέον διορατικοί, εξαιτίας και συνεπεία της προαναφερθείσας προόδου μας, καθότι θα ψηλαφούμε την ίδια τη ζωή μας, με τα «όμματα» της καρδιάς, ευρίσκοντας ευχερώς και απροσκόπτως  άμεσα τις λύσεις δια τα σύνθετα και ακανθώδη προβλήματα τα οποία ταλανίζουν  την ζωή μας, μέσα από τα Ιερά Ευαγγέλια.

Ο γράφων ακόμη, «μπουσουλάει» ως προς τον επίμοχθο τούτο ισόβιο, πλην ζείδωρο και ευφρόσυνο αγώνα δια την πραγματική ελευθερία του ήθους.

Συνελόντι ειπείν, το γεν νυν έχον, Στώμεν Καλώς, Στώμεν μετά φόβου»