ΧΡΟΝΙΑ
ΠΟΛΛΑ !... καλά, ΠΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ
ΕΙΝΑΙ ;;..
18 Ιανουρίου,
τιμούμε την μνήμη και τους αγώνες του αγίου Αθανασίου του μεγάλου.!.. Σήμερα γιορτάζω. Γέμισαν τα αυτιά και τα
μάτια μου από ‘Χρόνια πολλά ‘. Να είναι
καλά οι φίλοι μου και τους ευχαριστώ πολύ για την αγαθή τους διάθεση και την
τιμή που μου κάνανε.. Τους ανταποδίδω την συμπάθεια !..
Όμως
προβληματίσθηκα, μου έκαναν εντύπωση αυτά τα πολλά ‘ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ’… Πόσα πολλά
μπορεί να είναι;… Όσα και να είναι , θα
τελειώσουν πολύ σύντομα.. Τι είναι αυτά μπροστά στην αιωνιότητα;… τίποτα !!.
Σταγόνα στον Ωκεανό…
Αυτή η
συνήθεια να ευχόμαστε ‘ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ’, δείχνει την αγάπη του ανθρώπου για την
ζωή και την αποστροφή του προς τον θάνατο. Δείχνει τον φόβο του θάνατου που
φωλιάζει στις ψυχές μας. Προσπαθούμε να σπρώξουμε τον θάνατο μακριά μας. Όσα
πιο μακριά γίνεται… Προσπαθούμε να τον
ξεχάσουμε, γιατί και η μνήμη του είναι φοβερή και μας χαλάει την διάθεση… Παιδική… ανώριμη συμπεριφορά και στάση ζωής.. Κλείνουμε τα μάτια μπροστά στο αναπόφευκτο..
Στρουθοκαμηλίζουμε.. Δεν τολμούμε να τον σκεφτούμε και να
αναμετρηθούμε μαζί του.. με το πιο
σίγουρο γεγονός της ζωής μας !!..
Εγώ, αντί για ‘ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ’ θα προτιμούσα να μου εύχονται την ευχή που αντάλλαζαν μεταξύ τους οι παλιοί Χριστιανοί. Σήμερα διασώζεται κυρίως μεταξύ των μοναχών.. Εύχονται.. ‘ ΚΑΛΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ‘ !!
Μετάνοια, που πάει να πεί, να αλλάξουμε τον νούν μας…
που πάει να πεί, να διώξουμε μέσα μέσα από τον νούν μας την κακία… δηλαδή την
ζήλια, την πονηρία, την ιδιοτέλεια, την ασπλαχνία, τον εγωισμό και άλλα,
που τα τρέφουμε και τα
συντηρούμε, με την θέληση μας, μέσα στο βαθύτερο σημείο του είναι μας, την
καρδιά μας !... Σαν βαριά σύννεφα
ρίχνουν σκοτάδι μέσα στην ψυχή και τον νουν μας..
Όταν φύγουν τα
σύννεφα έρχεται το φως !... Όταν φύγει η κακία έρχονται οι αρετές, η τιμιότητα,
η καλοσύνη, η υπομονή, η συγχωρητικότητα, η αγάπη.. Τότε ο άνθρωπος έρχεται σε επαφή με την πηγή
των αρετών… τον Θεό, τον Χριστό μας. Τοτε αρχίζουμε μία όντως πραγματική,
ζωντανή, προσωπική, εσωτερική, άμεση σχέση με τον Χριστό..
Αρχίζουμε να
αναζητούμε τον Θεό, θέλουμε να Τον γνωρίσουμε, να Τον αγαπήσουμε.. Τότε
γευόμαστε την ψυχική ειρήνη και χαρά…
Αρχίζει ο άνθρωπος να γεύεται τον Παράδεισο από αυτήν την ζωή.!.. Γιατί
αυτό είναι ο όντως Παράδεισος, η ζωντανή σχέση με τον Χριστό.. Και ο Χριστός, από την υπερβολική Του
αγαθότητα, μας δίνει ζωή από την αιώνια ζωή Του.. γιατί αυτός είναι η πηγή της
ζωής και της ύπαρξης όλων όσων υπάρχουν..
Μέσω αυτής της στενής οντολογικής σχέσης με τον Χριστό, γινόμαστε αυτό
που ήμασταν εξ’ αρχής.. Άφθαρτοι και αιώνιοι…
‘’ Αληθινά, αληθινά σας λέγω, ότι εκείνος που ακούει τον λόγο μου και
πιστεύει σε εκείνον που με έστειλε, έχει ζωήν αιώνιον… και έχει μεταβεί από τον
θάνατο στη ζωή. ‘’ ( Ιω. 5,24) είπε ο Χριστός. Τεράστια λόγια !!!.. γιατί και
το θέμα του θανάτου είναι τεράστιο… Ποιος άνθρωπος τολμάει να τα ξεστομίσει
;;.. Ποιος τολμάει να δώσει τέτοια υπόσχεση;;…
Και για όσους
σκέφτονται ότι όλα αυτά είναι ‘ θεωρίες ‘ … ή ‘θρησκευτικές ιδεοληψίες ‘.. θα πω, κοιτάξτε τους Αγίους μας… τα θαύματα
που επιτέλεσαν όσο ζούσαν και κυρίως τα θαύματα που επιτελούν μετά την κοίμησή
τους, αποδεικνύουν την αλήθεια. Μία αλήθεια που την είδαν με τα μάτια τους, την
βίωσαν πάνω στο σώμα τους, χιλιάδες
σημερινοί άνθρωποι που ζούν ανάμεσά μας. Δίνω και εγώ την προσωπική μου
μαρτυρία… Εκείνος που είπε ‘’ Εγώ ειμί η οδός , η αλήθεια και η ζωή ‘’ ( Ιω. 14,6)
είναι πέρα για πέρα αληθινός.!
Δόξα στην καλοσύνη σου Χριστέ μου !
Δόξα στην αγάπη σου Θεέ μου.
Εμείς έχουμε
το πρόβλημα, το σκοτάδι της κακίας μέσα μας… Αυτή την αλήθεια μπορούν να την
κάνουν δική τους, αυτοί που έλκονται από το αγαθό.. και έχουν την διάθεση να
μετανοήσουν…
Καλή μετάνοια
και καλό Παράδεισο, λοιπόν.
Με αναπαύει ο λόγος του κυρίου Αθανάσιου, όσα λέει σε ομιλίες του για τον άγιο Παΐσιο. Με αναπαύει εμένα το σκεπτικιστή ως προς τις προφητείες, γιατί δε μου λέει ότι πίστεψε για να γίνει και μη βάζεις τη λογική σου και είσαι ολιγόπιστος και δεν ξέρω τι άλλο. Μου λέει α) όντως πολλοί βάζουν πολλά στο στόμα του αγίου, που δεν ελέχθησαν (αλλά εγώ τον γνώρισα και άκουσα με τα αυτιά μου αυτά κι αυτά), β) εγώ τα πιστεύω ότι θα γίνουν αυτά που άκουσα και τα λέω, ώστε όταν γίνουν κι εσύ ο καλοπροαίρετος σκεπτικιστής να πιστέψεις. Έτσι μάλιστα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παραπάνω - παρότι εκτός θέματος - το έγραψα επί τη ευκαιρία, γιατί αναγνώρισα το όνομα και με χαρά διάβασα και το κείμενο που κι αυτό τα λέει σωστά. Και έτι περαιτέρω, εντός θέματος τώρα είναι κι ένα παλιό κειμενάκι του κυρίου Ζιάκα από μια βιβλιοπαρουσίαση πριν μερικά χρόνια, με το κάπως ιδιότυπο ύφος του, αλλά προς την ίδια κατεύθυνση με τις σκέψεις του κυρίου Αθανάσιου και σε μερικά σημεία το βρίσκω απολαυστικό:
https://antifono.gr/%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%ae%ce%bd%cf%89%ce%bd-%cf%80%ce%ac%cf%83%cf%87%ce%b13a-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%be%cf%8d-%ce%b4%cf%8d%ce%bf-%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc%cf%89%ce%bd/
Τολμώ να πω κ γω το χω σκεφτεί αυτό, τη να τα κάνεις τα πολλά εάν δεν είναι εν Μετανοια..
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια 3:23μμ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κ. Ζιάκας έχει πολλά μπερδεμένα στις ομιλίες του, πολύ μπερδέμενα.
Δεν ξέρω κατα πόσο είναι καθαρά ορθόδοξα στραμμένος και κατασταλαγμένος στην Ορθόδοξη Εκκλησία ως την μόνη θεία αλήθεια.
Καλησπέρα σας (ο 3:23 είμαι). Ο Ζιάκας έχει ιδιότυπο τρόπο γραφής, που θέλει εξοικειώση για να τον παρακολουθήσει κανείς. Συμφωνώ μαζί σας ότι αν κάποιος παρακολουθήσει μία ομιλία του χωρίς προηγούμενη επαφή, θα του φανούν όλα πολύ μπερδεμένα! Εγώ έχω διαβάσει και 5-6 βιβλία του οπότε παρακολουθώ λίγο καλύτερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣα κάθε περίπτωση, βέβαια, εννοείται ότι δεν προτείνεται για θεολόγος ούτε για αντικατάσταση των Πατέρων της Εκκλησίας ή ό,τιδήποτε τέτοιο. Ένας διανοητής είναι, με σπουδές θετικών επιστημών (μαθηματικός νομίζω), καριέρα δημοσίου υπαλλήλου, καταβολές μαοϊκές (!) και προσωπικές μελέτες περί πολλών. Εμένα με βοήθησαν τα βιβλία του να βάλω σε μια σειρά μέσα μου έννοιες όπως νεωτερικότητα και μετανεωτερικότητα, ή να δώσω απαντήσεις σε ερωτήματα όπως: είναι όντως τόσο χάλια τα πράγματα όσο τα βλέπω εγώ ή είναι ιδέα μου; Πώς έγιναν έτσι; Έτσι ξεκίνησε ο σύγχρονος κόσμος, εκεί κάπου το 19ο αιώνα, ή έγινε στην πορεία; Και άλλες αντίστοιχες. Δε μου έχουν κάνει κακό τα βιβλία του. Τον προτείνω σε φίλους, ως έναν καλό συγγραφέα και όχι τίποτα άλλο. Εξαιρετικό συγγραφέα, θα έλεγα, αλλά είναι και θέμα γούστου!
Αλλά έφυγα πολύ εκτός θέματος!
Δεν είναι ζήτημα εξοικείωσης φίλε 7:39 μ.μ. όπως το βλέπετε εσείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ζήτημα προσέγγισης και του πώς σκέφτεται κάποιος.
Μάλλον η διανόηση του κ. Ζιάκα και βλέπει τα διάφορα ζητήματα είναι φιλοσοφική και όχι ορθόδοξη χριστιανική. Εκεί είναι το πρόβλημα και η διαφορά.
Σε γενικές γραμμές είναι πολύ μπερδεμένες οι φιλοσοφικές του διανοήσεις.
Καλλίνικος
Αφού συνεχίζεται η κουβεντούλα, ανταπαντώ και πάλι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι ακριβώς είναι όπως το λέτε, είναι φιλοσοφικός ο λόγος του Ζιάκα. Κατ' ακρίβειαν, ο λόγος του εντάσσεται στο χώρο της κοινωνικής ανθρωπολογίας, αλλά δε θα μαλώσουμε για την ακρίβεια των ορολογιών! Θέλω να πω, ως φιλοσοφικό λόγο τον διαβάζουμε και ως φιλοσοφικό λόγο τον απολαμβάνω και τον προτείνω κι εγώ. Προκειμένου για λόγο ορθόδοξης χριστιανικής οικοδομής, υπάρχουν άλλα!
Θα πω ότι βλέποντας το περιεχόμενο των βιβλίων του, του '08, του '12 και του '19 σα να διακρίνω μια πορεία μεγαλύτερης προσέγγισης προς την πίστη μας προϊόντος του χρόνου - και μάλιστα προς τα εσχατολογικά χαρακτηριστικά της πίστης μας σ' αυτό του '19, σε μερικές αποστροφές του λόγου - αλλά βέβαια αυτό είναι μια δική μου αίσθηση που δεν διεκδικεί κανένα αλάθητο! Γνωρίζω επίσης ότι στον τόπο του στην Ήπειρο έχει επαφές με ιερείς, αν έχει κάποια σημασία αυτό.
Δεν γνωρίζω τι λέει τελευταία για τις καταστάσεις που ζούμε. Ήταν απ' αυτούς που από χρόνια μιλούσε για "επέλαση του τεχνοφασισμού", στο οποίο έπεσε διάνα, και το βιώνουμε με αφορμή την παρούσα συγκυρία - μόνο που πολλοί απ' αυτούς που έλεγαν τέτοια, με το που άρχισαν να πραγματοποιούνται το γύρισαν και έγιναν συστημικοί!
Έχετε πάντως δίκιο που κρατάτε μικρό καλάθι, καθότι έχουμε και το παράδειγμα του Στέλιου Ράμφου, ο οποίος ήταν τόσο κατασταλαγμένος ώστε είχε χτίσει εκκλησάκι στο σπίτι του στην Πεντέλη, που το γιόρταζε με πανηγύρι κάθε χρόνο την Πεντηκοστή και καλούσε εκατοντάδες άτομα. Και λίγα χρόνια μετά... έγινε αυτό που βλέπουμε σήμερα! Μηδένα προ του τέλους μακάριζε, αλλά και μηδένα προ του τέλους καταδίκαζε.
Σας ευχαριστώ για την κουβεντούλα και ελπίζω να μας συγχωρεί ο κύριος Αθανάσιος που ξεφύγαμε!