Ο μάγος της φυλής

Ο ΜΑΓΟΣ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ

Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων

Πολλοὶ ἀπὸ τοῦς συγχρόνους ἐπισκόπους, ἐνῷ οἱ ἴδιοι δὲν ὑπακούουν στὸν ἀρχιποίμενα Χριστό, ἀπαιτοῦν τυφλὴ ὑπακοὴ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους προκειμένου νὰ ἐπιβάλλουν στὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ τὶς αὐθαιρεσίες τους. Γιὰ νὰ τὸ πετύχουν διαστρεβλώνουν τὴν διδασκαλία τῶν ἁγίων πατέρων καὶ ἰδιαιτέρως τὰ λόγια τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου. Ἄν ζητοῦν τὴν ὑπακοὴ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν στήριξι τοῦ  λαοῦ πρὸς τοὺς ἐπισκόπους, ποὺ ζητᾶ ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος,  ἄς ἀκολουθήσουν καὶ τὸ παράδειγμα τῶν τότε ἐπισκόπων ποὺ ἦταν ἕνα σῶμα μὲ τὸ ποίμνιό τους (ἐπίσκοπος, πρεσβύτεροι, διάκονοι, λαός) καὶ μάλιστα προαγωνιζόταν γι᾿ αὐτὸ καὶ θυσιαζόταν, ὅπως ὁ ἴδιος ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος. Ὅλα τὰ εἶχαν κοινὰ μὲ τὸν λαό, οὔτε πολυτέλειες, οὔτε ξιπασμὸς, οὔτε πολλὰ πολλὰ μὲ τοὺς ἀθέους ἄρχοντες... Ἦταν ποιμένες καὶ ὄχι μισθωτοί. Αὐτοὶ εἶχαν δικαίωμα νὰ ζητοῦν τὴν στήριξι καὶ τὴν ἐν Χριστῷ ὑπακοὴ τῶν πιστῶν γιατὶ ὑπήρχαν, ζοῦσαν καὶ θυσιαζόταν γιὰ τὸν λαὸ ἀπὸ ἀγάπη στὸν Χριστό. Αὐτοὶ ποὺ σήμερα λειτουργοῦν μοναχοί τους στὶς ἐκκλησίες, κεκλεισμένων τῶν θυρῶν, ἤ δὲν ἐπιτρέπουν στὸν λαὸ νὰ κοινωνήσει ὅταν λειτουργοῦν, ἤ παρουσιάζονται σὰν μαϊμοῦδες καὶ κλόουν καὶ κάνουν δημοσίως τὰ  ἀμφιβόλου ἀποτελεσματικότητος ἐμβόλια τῶν διεθνῶν  φαρμακεμπόρων (μόλις ἀκουσα ὅτι οἱ Γερμανοὶ ἀμφισβητοῦν τὴν ἀποτελεσματικότητα τοῦ ἐμβολίου τῆς ASTRA- ZENEKA, ἐνῷ ἡ ἐταιρεία ἀμφισβητεῖ τὴν ἐγκυρότητα τῶν συμπερασμάτων τῶν Γερμανῶν ἐπιστημόνων), ὑπάρχουν γιὰ τὸν λαό τοῦ Θεοῦ; Πιστεύουν μέχρι θανάτου στὸν Χριστό; Δίνουν μαρτυρία τῆς πίστεως ἤ ἔχουν μεταβληθῇ σὲ ἐντὸς τῆς ἐκκλησίας διῶκτες τῶν πιστῶν καὶ προπαγανδιστὲς καὶ συνεργοὶ τῶν ἐκτὸς τῆς ἐκκλησίας διωκτῶν;  

Θὰ ἔχετε, πιθανῶς, δεῖ στὶς ταινίες, ἀλλὰ καὶ σὲ ντοκυμαντέρ, τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ὁ μάγος τῆς φυλῆς καλεῖ τὰ πνεύματα, ἀκούει τὸ θέλημα τῆς ἀνωτέρας δυνάμεως -τὴν ὁποία ἡ φυλὴ λατρεύει- καὶ μεταφέρει τὶς ἄνωθεν ἐντολὲς στὸ περιδεὴ λαό, ὁ ὁποῖος σπεύδει ἀσυζητητὶ καὶ δουλικὰ νὰ ὑποταχθῇ στὰ κελεύσματα τῶν θεῶν, ὅπως τὰ παρουσιάζει ὁ μάγος. Ἐδὼ δὲν χωροῦν συζητήσεις, ἀντιρήσεις, ἀπορίες, ἀμφισβητήσεις. Ὅτι πεῖ ὁ μάγος πρέπει νὰ γίνει, διότι αὐτὸς εἶναι ὁ μόνος διαμεσολαβητὴς μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν κυριάρχων ἀνωτέρων δυνάμεων.  Ἀπλῶς ἐκτελοῦν τὶς ἄνωθεν ἐντολές. Τὰ ἴδια θὰ διαπιστώσετε ἄν ἀναγνώσετε τὸ «ἱερὸν Κοράνιον», ὅπου ὁ προφήτης διαμεσολαβεῖ μεταξὺ τοῦ θεοῦ-᾿Αλλάχ καὶ τῶν ἀνθρώπων, στοὺς ὁποίους μεταφέρει τὸ θέλημά του (τοῦ Ἀλλάχ) ὅπως (δηλώνει ὅτι) τοῦ τὸ ἀποκάλυψε (ὁ Ἀλλάχ).

Τέτοιες εἰκόνες μοῦ ἦρθαν πρὸς στιγμὴ στὸ μυαλὸ διαβάζοντας –μὲ καθυστέρησι, διότι «κυάμων ἀπέχομαι»- τὸ προτρεπτικὸ πόνημα τοῦ ἁγίου Ἀργολῖδος (δὲν εἶναι ὁ μόνος, φυσικά, ὡς παράδειγμα τὸν ἀναφέρω, ὥστε νὰ μὴν νομίζει κανεὶς ὅτι μιλῶ ὑποθετικῶς, διότι ὁ ἴδιος τροφοδοτεῖ συνεχῶς τὸ πανελλήνιον μὲ τὶς ἀπόψεις του) πρὸς τοὺς πιστοὺς χριστιανούς τῆς 21^ης Δεκεμβρίου 2020 (μὴν ἂνησυχεῖτε, δὲν μπαγιατεύει τὸ πνεῦμα ποὺ πνεῖ σ᾿ αὐτὲς τὶς διάνοιες).  

Καὶ ἄν μὲν γιὰ τοὺς ἀγρίους τῆς ζούγκλας κατανοεῖ κανεὶς τὰ θλιβερὰ συμβαίνοντα λόγῳ τῆς κυριαρχίας τῶν ἀκαθάρτων πνευμάτων καὶ τῆς ἀγνοίας τοῦ ὄντως Θεοῦ, γεγονὸς ποὺ συμβαίνει καὶ στὸν ἱσλαμισμό, εἶναι ἀκατανόητο -ἐκ πρώτης ὄψεως- πῶς συμβαίνουν τέτοια πράγματα σὲ χριστιανοὺς ὀρθοδόξους καὶ ὅταν μάλιστα οἱ αὐτουργοὶ ἔχουν καὶ ἀξία ἀρχιερατική.

«Οὐχ οὔτως ἔσται ἐν ὑμῖν» διαβεβαιώνει ὁ Κύριος. Νὰ ὅμως ποὺ «εἶναι» καὶ ... «παραεῖναι» ἐν ἡμῖν.

Ὁ σεβασμιώτατος συνεχίζει ἀταλάντευτα, ὡς ἐργολαβία, τὴν προσπάθεια ἐπιβολῆς στοὺς χριστιανοὺς τῶν μέτρων τῆς ἀντίχριστης πολιτείας -μὲ τὸ πρόσχημα τῆς ἀρρώστιας ποὺ ἔχει ἐνσκύψει- παρότι πρόκειται περὶ διωγμοῦ τῆς πίστεως καὶ τῶν πιστῶν ὅσον ἀφορᾶ τὴν ἐκκλησία καὶ προσπάθεια καταλύσεως κάθε ἐλευθερίας ὅσον ἀφορᾶ τὸν δημόσιο βίο. Ἐπειδὴ ὅλη αὐτὴ ἡ προσπάθεια του, ὅπως καὶ τοῦ μεγαλυτέρου μέρους τῆς ἱεραρχίας καὶ μέρους τοῦ κλήρου, δὲν μπορεῖ νὰ δικαιολογηθῇ ἐκκλησιαστικῶς, δηλαδὴ ἁγιογραφικῶς καὶ ἁγιοπατερικῶς –πῶς νὰ ἐξηγήσεις ὅτι λόγῳ μιᾶς ἀσθενείας κλείνουν οἱ ἐκκλησίες, δὲν προσκυνοῦνται οἱ ἅγιες εἰκόνες, δὲν τελοῦνται τὰ ἱερὰ μυστήρια, κατηγοροῦνται μάλιστα ὡς μολυσματικὰ, ὅπως καὶ ὁλόκληρος ὁ ἱερὸς ναὸς καὶ τὰ τελούμενα ἐν αὐτῷ, διώκονται καὶ δικάζονται ἐπίσκοποι ἱερεῖς καὶ λαϊκοὶ, πληρώνουν πρόστιμα κλπ- καταφεύγει στὴν τακτικὴ τοῦ μάγου τῆς φυλῆς. «Ὅποιος δὲν κάνει ὅτι πῶ ἐγὼ, δουλεύει στὸν διάβολο». Ἐπειδὴ βέβαια στὴν δική μας ζούγκλα ἰσχύουν διαφορετικοὶ κανόνες ἀπὸ ἐκείνην τῆς Ἀφρικῆς,  δηλαδὴ ἐδὼ ἔχωμεν καὶ «δημοκρατία» καὶ «ἐλευθερία γνώμης» καὶ ἀνθρωπισμὸ καὶ «δικαιώματα» καὶ  «κριτικὴ -τρομάρα μας- σκέψι», καὶ ἐνίοτε ἐπιστημονικὴ -ἐπιπέδου «εἰδικῶν» λοιμοξιολόγων- δὲν εἶναι κομψό  κάποιος εὐθέως νὰ ἀπαιτῇ ἀπὸ τοὺς ἄλλους νὰ κάνουν ὅτι θέλει αὐτός. Ὅποιος βγεῖ καὶ ἀπαιτήσει τέτοια πράγματα δὲν εἶναι πολὺ... ἀγαπητὸς καὶ .... καθὼς πρέπει. Καὶ ἐπειδὴ ὁ πολυμήχανος ποιμὴν τὸ γνωρίζει (ὅπως καὶ οἱ ὑπόλοιποι συνοδοιπόροι του, πολιτικοὶ καὶ δημοσιογράφοι ), καὶ ἐπειδὴ ἀπευθύνεται σὲ ποίμνιο, καὶ ἐπειδὴ θεωρεῖ ὅτι παρότι δίποδα δὲν διαφέρουν καὶ πολὺ τῶν τετραπόδων, ὅμως λόγῳ τῶν παραπάνω χαρακτηριστικῶν τῆς ἐποχῆς προσέχει καὶ τὴν ἀπαίτησί του τὴν παρουσιάζει ὡς ... ἀπαίτησι ἁγίου. Καὶ μάλιστα τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου:

«Ὁ λάθρα ὑπό τοῦ ἐπισκόπου τι πράττων, τῷ διαβόλῳ δουλεύει». Με ἀπλά λόγια αυτός που κάνει κάτι χωρίς ευλογία του επισκόπου, έστω και αν νομίζει ότι είναι το πιο άγιο, εργάζεται για τον διάβολο. (Ποιμαντικὲς συστάσεις γιὰ τὸ ἅγιο Δωδεκαήμερο. 21 Δεκεμβρίου 2020)

Φανταστεῖτε τὸν μάγο τῆς φυλῆς νὰ βγαίνει ἀπὸ τὴν καλύβα του, μὲ τὴν τελετουργικὴ ἐνδυμασία καὶ τὰ σύνεργά του καὶ νὰ ἀνακοινώνει στοὺς ἰθαγενεῖς τὰ φοβερὰ λόγια τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ ἀκριβῶς κάνει καὶ ὁ ἀρχιθύτης τῆς τῶν Ἀργείων ἐκκλησίας:

Σήμερα που γράφουμε τις γραμμές αυτές, γιορτάζουμε την μνήμη του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου. Από τον μεγάλο αυτό πατέρα και μάρτυρα της εκκλησίας, ας ακούσουμε όλοι αυτά τα φοβερά λόγια (ὅ.π.)

Τὰ φοβερὰ λόγια εἶναι αὐτὰ ποὺ παραθέσαμε παραπάνω ὅτι ὅποιος δὲν κάνει ὅτι λέει ὁ ἐπίσκοπος δουλεύει γιὰ τὸν διάβολο. Καὶ εἶναι φοβερὰ, ὅπως λέει ὁ ἐπίσκοπος, διότι ἀκριβῶς προκαλοῦν φόβο, γι᾿ αὐτὸ ἐξ ἄλλου καὶ τὰ χρησιμοποιεῖ. Θέλει νὰ φοβίσῃ τοὺς ἀνθρώπους. Σὰν νὰ μὴν φτάνει ὁ φόβος ἀπὸ τοὺς ἄρχοντες καὶ τοὺς εἰδικοὺς καὶ τοὺς δημοσιογράφους καὶ τὰ πρόστιμα καὶ τοὺς ἀστυνόμους καὶ τοὺς ρουφιάνους. Δὲν εἶναι μικρὸ πράγμα νὰ ἀκούῃ κανεὶς ὅτι ἄν δὲν κάνει ὅτι λέει ὁ ἐπίσκοπος δουλεύει γιὰ τὸν διάβολο. Καὶ τὸ ἀκόμη χειρότερο ὅτι ἄν κάνει αὐτὸ ποὺ τοῦ λέει ἡ συνείδησί του, ἀκολουθῶντας τοὺς ἁγίους  τῆς ἐκκλησίας, δουλεύει γιὰ τὸν διάβολο!!!

Στὸ κείμενο Ο ΙΕΡΟΣ ΘΙΑΣΟΣ προσπάθησα νὰ κάνω  μιὰ προσέγγισι ἀπ᾿εὐθείας στὶς ἀποφάνσεις τοῦ σεβασμιωτάτου ὅτι ὅποιος θέλει νὰ πάῃ στὴν ἐκκλησία νὰ λειτουργηθῇ καὶ νὰ κοινωνήσῃ, ἀλλὰ καὶ ὁ ἱερέας ποὺ τολμᾶ καὶ λειτουργεῖ καὶ κοινωνεῖ τοὺς ἀνθρώπους, «δουλεύουν γιὰ τὸν διάβολο». Ἐδὼ θὰ πῶ δυὸ κουβέντες γιὰ τὴν ἐνέργεια τοῦ σεβασμιωτάτου νὰ στηρίξῃ τὶς ἀποφάνσεις του στὸν ἅγιο Ἰγνάτιο τὸν Θεοφόρο. Εἶμαι σίγουρος ὅτι καὶ τώρα κάποιοι θὰ τὸ ἔχουν ἤδη κάνῃ, διότι οἱ ἱεράρχες αὐτὰ τὰ λένε χρόνια τώρα καὶ ἔχει καὶ ὁ μακαριστὸς π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος γράψει περὶ τῆς νοοτροπίας τους αὐτῆς καὶ ὁ μακαριστὸς π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος ἔχει ὁμιλήσει περὶ τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου. Ἐπειδὴ ὅμως συνεχίζουν ἀκάθεκτοι καλὸ εἶναι νὰ ἀνανεώνεται καὶ ἡ ἐπισήμανσις τῶν ψευδῶν τους.

Α. Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος μαρτύρησε ὑπὲρ τῆς πίστεως κατὰ τὴν διάρκεια τῶν διωγμῶν. Συνελήφθη καὶ μετεφέρθῃ στὴν Ρώμη ὅπου ἔγινε βορὰ τῶν λεόντων. Κάτι λοιπὸν ποὺ πρέπει νὰ ἔχωμε ὑπ᾿ ὅψιν εἶναι ὅτι ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος διώχθηκε καὶ μαρτύρησε γιὰ τὴν πίστι μὲ χαρὰ καὶ ἀκλόνητη ἀπόφασι νὰ πεθάνῃ. Δὲν τοῦ ἔφτανε νὰ λέγεται χριστιανὸς ἀλλὰ νὰ εἶναι: «Θέλω ἵνα μὴ μόνον λέγωμαι Χριστιανὸς ἀλλὰ καὶ εὑρεθῶ». (Ἁγιου Ιγνατίου: ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ)

Τώρα χρειάζεται νὰ ἀντιπαραβάλουμε τὸ πνεῦμα τῶν σημερινῶν ἱεραρχῶν μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου; Τὰ ἔργα τους δείχνουν τὴν πραγματικότητα ποὺ προσπαθοῦν νὰ κρύψουν μὲ τὰ λόγια τους.

Β.  Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος δὲν φοβόταν τὸν θάνατο. Τὸν σίγουρο θάνατο. Ὄχι τὴν πιθανότητα ἀπὸ ἰὸ 0,015%. Ἀντιθέτως παρακαλοῦσε νὰ προσευχηθοῦν γιὰ νὰ θυσιαστῇ γιὰ τὸν Χριστό.

«Ἂφετέ με θηρίων εἶναι βοράν, δι ̓ ὧν ἔνεστιν Θεοῦ ἐπιτυχεῖν. … Σῖτός εἰμι Θεοῦ καὶ δι ̓ ὀδόντων θηρίων ἀλήθομαι, ἵνα καθαρὸς ἄρτος εὑρεθῶ τοῦ Χριστοῦ. … Λιτανεύσατε (=παρακαλέσετε) τὸν Χριστὸν ὑπὲρ ἐμοῦ, ἵνα διὰ τῶν ὀργάνων τούτων θυσία εὑρεθῶ» (Ἁγιου Ιγνατίου: ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ)

Γ. Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ξεχώριζε τὰ τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ τοῦ κόσμου καὶ τοῦ διαβόλου. Ἔβλεπε ὅτι ὅλα ἔχουν κάποιο τέλος. Μπροστὰ μας ὑπάρχουν δυό δρόμοι: ὁ θάνατος καὶ ἡ ζωή, καὶ ὁ κάθε ἕνας μας θὰ πάῃ στὸν τόπο του. Ὅπως ὅταν  ὑπάρχουν δύο νομίσματα, τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ κόσμου, τὸ κάθε ἕνα ἔχει πάνω του τὸν χαρακτήρα τοῦ ἱδιοκτήτη του, ἔτσι καὶ οἱ ἄπιστοι ἔχουν πάνω τὸν χαρακτήρα τοῦ κόσμου τούτου, οἱ δὲ πιστοὶ ἐν ἀγάπῃ τὸν χαρακτήρα τοῦ Θεοῦ Πατρὸς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Ἐὰν αὐθαιρέτως δὲν ἀποφασίσωμε νὰ πεθάνουμε ὑπὲρ τῆς ἀληθείας δὲν ὑπάρχει ἡ ζωή Του μέσα μας.

«Ἐπεὶ οὖν τέλος τὰ πράγματα ἔχει καὶ πρόκειται τὰ δύο ὁμοῦ, ὅ τε θάνατος καὶ ἡ ζωή, καὶ ἕκαστος εἰς τὸν ἴδιον τόπον μέλλει χωρεῖν. Ὥσπερ γάρ ἐστιν νομίσματα δύο, ὃ μὲν Θεοῦ, ὃ δὲ κόσμου, καὶ ἕκαστον αὐτῶν ἴδιον χαρακτῆρα ἐπικείμενον ἔχει, οἱ ἄπιστοι τοῦ κόσμου τούτου, οἱ δὲ πιστοὶ ἐν ἀγάπῃ χαρακτῆρα Θεοῦ Πατρὸς διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι ̓ οὗ ἐὰν μὴ αὐθαιρέτως ἔχωμεν τὸ (ὑπὲρ ἀληθείας) ἀποθανεῖν εἰς τὸ αὐτοῦ πάθος, τὸ ζῆν αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν». (Ἁγιου Ἰγνατίου: ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΕΙΣ)

  Ἔβλεπε ὅτι ὁ διάβολος θέλει νὰ τὸν ἀρπάσῃ μὲ τὸ πρόσχημα τῆς ζωῆς καὶ νὰ διαφθείρῃ τὴν κατὰ Θεόν γνώμη του:

«Ὁ ἄρχων τοῦ αἰῶνος τούτου διαρπάσαι με βούλεται καὶ τὴν εἰς θεόν μου γνώμην διαφθεῖραι». (Ἁγιου Ιγνατίου: ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ)

Τοὺς προέτρεπε νὰ μὴν μιλοῦν γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ νὰ ἐπιθυμοῦν τὸν κόσμο:  «μὴ λαλεῖτε Ἰησοῦν Χριστόν, κόσμον δὲ ἐπιθυμεῖτε».

Ἄς καθρεφτιστοῦν οἱ πράξεις καὶ τὰ λόγια τοῦ Ἀργολῖδος καὶ τῶν ἀλλων ἱεραρχῶν καὶ πνευματικῶν στὸν πνευματικὸ καθρέπτη τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου νὰ δοῦν ἄν τοὺς ἀδικοῦν ὅσοι τοὺς λέν δειλοὺς καὶ προδότες.

Δ.  Ὁ ἅγιος Ἰγνάτος ἤθελε νὰ ἐνώσει τὴν ἐκκλησία μὲ ὁμόνοια, ὁμοήθεια Θεοῦ καὶ ἀγάπη:

 «Παραινῶ, ἐν ὁμονοίᾳ Θεοῦ σπουδάζετε πάντα πράσσειν... Πάντες οὖν ὁμοήθειαν Θεοῦ λαβόντες ἐντρέπεσθε ἀλλήλους καὶ μηδεὶς κατὰ σάρκα βλεπέτω τὸν πλησίον, ἀλλ ̓ ἐν Ἰησοῦ Χριστῷ ἀλλήλους διὰ παντὸς ἀγαπᾶτε» Ἁγιου Ιγνατίου: ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΕΙΣ

 Ἄν ποῦμε ὅτι δὲν βλέπουμε τέτοιο πνεῦμα οὔτε στοὺς ἱεράρχες μας οὕτε στοὺς πνευματικοὺς, εἴμεθα πάλι κακοὶ καὶ δύστροποι; Αὐτὸ τὸ πνεῦμα ἐξ ἄλλου ψάχνουμε. Αὐτὸ εἴδαμε στοὺς πατέρες ποὺ γνωρίσαμε, καὶ γι᾿ αὐτὸ μπήκαμε στὴν ἐκκλησία καὶ τώρα μαλώνουμε μὲ τοὺς ποιμένες, ποὺ ὅχι μόνον δὲν βλέπουμε νὰ τὸ ἔχουν, ἀλλὰ θέλουν νὰ ἐπιβάλλουν τὶς ἀντιχριστιανικὲς θελήσεις τους στὸν λαό τοῦ Θεοῦ.

Ε. Σημαντικὸ νὰ γνωρίζουμε ὅτι τότε δὲν ὑπήρχαν οἱ σημερινὲς ἐκκλησιαστικὲς δομὲς, τὰ μυστήρια στὴν σημερινὴ μορφὴ, οἱ ναοὶ καὶ γενικῶς ἠ ὀργάνωσις τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ βίου Οἱ πιστεύοντες συναθροίζονται καὶ ἀποτελοῦν τὴν ἐκκλησία δηλαδὴ τὴν συνάθροισι καὶ ἐκεῖ στὸ θυσιαστήριο τελεῖται ἡ εὐχαριστία. Κέντρο εἶναι ὁ ἐπίσκοπος καὶ οἱ πρεσβύτεροι  καὶ οἱ διάκονοι. Ἀκόμη καὶ τὸ τί ἀκριβῶς ἀρμοδιότητες εἶχαν ὅλοι αὐτοὶ δὲν εἶναι ἀπολύτως σαφὲς στοὺς ἀδολεσχούντας μὲ τὰ θεολογικά.

Δὲν ὑπῆρχαν τότε πατερικὰ βιβλία, συστηματοποιημένη διδασκαλία κλπ. Ἄντε καὶ μετὰ βίας νὰ βρεθεῖ κανένα εὐαγγέλιο κάποιου εὐαγγελιστοῦ. Ἤταν εὔκολο γιὰ τὸν κάθε ἕναν νὰ παρουσιάζει δικές του ἀπόψεις ὡς τὴν «σίγουρη» ἐκκλησιαστικὴ διδασκαλία. Στὸ τότε περιβάλλον ὑπερτεροῦσαν οἱ πιστοὶ τῆς εἰδωλολατρείας καὶ τοῦ ἐβραϊσμοῦ. Οἱ χριστιανοὶ ἦταν μιὰ μειοψηφία διωκομένων καὶ συκοφαντουμένων ἀνθρώπων. Τὸ μόνον ἀσφαλὲς ἦταν νὰ συγκεντρωθοῦν γύρω ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο καὶ τοὺς πρεσβυτέρους καὶ τοὺς διακόνους καὶ ἔτσι νὰ τελοῦν τὶς ἱερολογίες καὶ τὴν θεία εὐχαριστία καὶ τὶς ἀγάπες:

Σπουδάσατε οὖν μιᾷ εὐχαριστίᾳ χρῆσθαι· μία γὰρ σὰρξ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἓν ποτήριον εἰς ἕνωσιν τοῦ αἵματος αὐτοῦ, ἓν θυσιαστήριον, ὡς εἷς ἐπίσκοπος ἅμα τῷ πρεσβυτερίῳ καὶ διακόνοις τοῖς συνδούλοις μου· ἵνα, ὃ ἐὰν πράσσητε, κατὰ Θεὸν πράσσητε. (Ἁγιου Ιγνατίου: ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΣ)

Σὲ αὐτὴν τὴν πράξι ἀναφέρεται ὁ ἅγιος. Δηλαδὴ στὸ νὰ μετέχουν σὲ ἕνα θυσιαστήριο σὲ μία εὐχαριστία ἐκεὶ ποὺ εἶναι ὁ ἐπίσκοπος καὶ οἱ πρεσβύτεροι καὶ οἱ διάκονοι καὶ μὴν συγκεντρώνονται καὶ νὰ κοινωνοῦν μὲ τοὺς διαφόρους αἱρετικοὺς τῆς ἐποχῆς. Σήμερα βλέπετε τοὺς ἐπισκόπους νὰ εἶναι ἕνα μὲ τοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς διακόνους; Μάλλον ἀφεντικὰ καὶ ὑπηρέτες ἤ ἐργοδότες καὶ ἐργαζομένους θυμίζουν.

Ὥσπερ οὖν ὁ κύριος ἄνευ τοῦ Πατρὸς οὐδὲν ἐποίησεν, ἡνωμένος ὤν, οὔτε δι ̓ ἑαυτοῦ, οὔτε διὰ τῶν ἀποστόλων, οὕτως μηδὲ ὑμεῖς ἄνευ τοῦ ἐπισκόπου καὶ τῶν πρεσβυτέρων μηδὲν πράσσετε· μηδὲ πειράσητε εὔλογόν τι φαίνεσθαι ἰδίᾳ ὑμῖν, ἀλλ ̓ ἐπὶ τὸ αὐτὸ μία προσευχή, μία δέησις, (Ἁγιου Ιγνατίου: ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΕΙΣ)

Βλέπει κανεὶς ὅτι ἀναφέρεται καθαρὰ γιὰ ἱεροπραξίες  καὶ αὐτὸ γιὰ νὰ μὴν λαμβάνουν μέρος σὲ ἱεροπραξίες μὲ αἱρετικοὺς, ποὺ τότε κατέκλυζαν τὶς πόλεις τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.

Πάντες τῷ ἐπισκόπῳ ἀκολουθεῖτε, ὡς Ἰησοῦς Χριστὸς τῷ Πατρί, καὶ τῷ πρεσβυτερίῳ ὡς τοῖς ἀποστόλοις· τοὺς δὲ διακόνους ἐντρέπεσθε ὡς Θεοῦ ἐντολήν. Μηδεὶς χωρὶς τοῦ ἐπισκόπου τι πρασσέτω τῶν ἀνηκόντων εἰς τὴν ἐκκλησίαν. Ἐκείνη βεβαία εὐχαριστία ἡγείσθω, ἡ ὑπὸ ἐπίσκοπον οὖσα ἢ ᾧ ἂν αὐτὸς ἐπιτρέψῃ. Ὅπου ἂν φανῇ ὁ ἐπίσκοπος, ἐκεῖ τὸ πλῆθος ἤτω, ὥσπερ ὅπου ἂν ᾖ Ἰησοῦς Χριστός, ἐκεῖ ἡ καθολικὴ ἐκκλησία. Οὐκ ἐξόν ἐστιν χωρὶς τοῦ ἐπισκόπου οὔτε βαπτίζειν οὔτε ἀγάπην ποιεῖν· ἀλλ̓ ὃ ἂν ἐκεῖνος δοκιμάσῃ, τοῦτο καὶ τῷ Θεῷ εὐάρεστον, ἵνα ἀσφαλὲς ᾖ καὶ βέβαιον πᾶν ὃ πράσσετε». (Ἁγιου Ιγνατίου: ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΣΜΥΡΝΑΙΟΥΣ)

Καμμία ἱεροπραξία -«τῶν άνηκόντων εἰς τὴν ἐκκλησίαν»- χωρὶς τὸν ἐπίσκοπο καὶ τοὺς πρεσβυτέρους καὶ τοὺς διακόνους. Γιατί; Διότι ἐκεὶ βρισκόταν ἡ ἐκκλησία σὲ ἀντιπαράθεσι μὲ τοὺς αἰρετικοὺς οἱ ὁποῖοι ἔκαναν τὶς δικὲς τους συνάξεις καὶ τὴν δική τους εὐχαριστία.  Ἔτσι ἐξασφαλιζόταν ἡ ἀσφάλεια καὶ ἡ βεβαιότης τῶν μυστηρίων: «ἵνα ἀσφαλὲς ᾖ καὶ βέβαιον πᾶν ὃ πράσσετε».

Στὴν πρὸς Σμυρναίους ἐπιστολή του ἀναφέρετε πιὸ ἐκτεταμένα στοὺς Δοκητὲς, κάτι αἱρετικοὺς οἱ ὁποῖοι ἔλεγαν -χονδρικῶς- ὅτι ὁ Χριστὸς  δὲν ἔπαθε πράγματι ἐν σαρκὶ, ἀλλὰ ἔτσι φαίνεται. Μιλῶντας λοιπὸν γιὰ αὐτοὺς τοὺς ἀποκαλεῖ ἀνθρωπόμορφα θηρία καὶ παραινεῖ τοὺς Σμυρναίους νὰ μὴν τοὺς συναντοῦν καθόλου παρὰ μόνο νὰ προσεύχονται γι᾿ αὐτοὺς ἄν καὶ θεωρεῖ δύσκολο νὰ ξεμπλέξουν ἀπὸ τὰ δίχτυα τοῦ διαβόλου.

Προφυλάσσω δὲ ὑμᾶς ἀπὸ τῶν θηρίων τῶν ἀνθρωπομόρφων, οὓς οὐ μόνον δεῖ ὑμᾶς μὴ παραδέχεσθαι, ἀλλ ̓ εἰ δυνατὸν μηδὲ συναντᾶν, μόνον δὲ προσεύχεσθε ὑπὲρ αὐτῶν, ἐάν πως μετανοήσωσιν, ὅπερ δύσκολον, τούτου δὲ ἔχει ἐξουσίαν Ἰησοῦς Χριστός, τὸ ἀληθινὸν ἡμῶν ζῆν.(Ἁγιου Ιγνατίου: ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΣΜΥΡΝΑΙΟΥΣ)

Τοὺς προτρέπει νὰ μὴν ἀναφέρονται καθόλου σὲ αὐτοὺς οὔτε μόνοι τους οὔτε ὅταν εἶναι ὅλοι μαζί.

«Πρέπον ἐστὶν ἀπέχεσθαι τῶν τοιούτων καὶ μήτε κατ ̓ ἰδίαν περὶ αὐτῶν λαλεῖν μήτε κοινῇ» (Ἁγιου Ιγνατίου: ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΣΜΥΡΝΑΙΟΥΣ)

Τοὺς ἀποκαλεῖ ἐπίσης συνηγόρους τοῦ θανάτου μᾶλλον παρὰ τῆς ἀληθείας. Καὶ καταλήγει ὅτι ὅποιος λαμβάνει μέρος σὲ ὁποιαδήποτε ἱεροπραξία χωρὶς τοῦ ἐπισκόπου λατρεύει τὸν διάβολο καὶ ὄχι τὸν Θεό:

«Ὁ λάθρα ἐπισκόπου τι πράσσων τῷ διαβόλῳ λατρεύει».(Ἁγιου Ιγνατίου: ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΣΜΥΡΝΑΙΟΥΣ)

Εἶναι φανερὸ ὅτι τὸ ρῆμα λατρεύει ἀναφέρεται σὲ ἱεροπραξίες ὁπότε ὁ σεβασμιώτατος λίγο τὸ ἀλλάζει τὸ κάνει δουλεύει ὥστε νὰ ταιριάζει στὸν σκοπό του.

Ἀπὸ τὰ παραπάνω, ποὺ δὲν εἶναι ἐξαντλητικὰ ἀλλὰ ἐνδεικτικά, ὁ κάθε ἕνας μπορεῖ νὰ ἀντιληφθῇ τί κάνουν ὅσοι ἐπικαλοῦνται τὰ λόγια τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου γιὰ νὰ ἐπιβάλλουν σὲ κλῆρο καὶ λαὸ τὶς αὐθαιρεσίες τους. Παίρνουν τὰ λόγια τοῦ ἁγίου ποὺ ἀπευθύνονται σὲ ἀνθρώπους ποὺ κινδυνεύουν ἀπὸ αἱρετικοὺς -σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ οἱ ἐκκλησιαστικὲς συνθῆκες ἦταν τελείως διαφορετικὲς καὶ ἡ λειτουργικὴ ζωή ἐντελῶς ἄλλη - καὶ τὰ μεταφέρουν στὴν σημερινή ἐποχή καὶ μάλιστα σὲ ποιούς; Σὲ κανονικοὺς ἱερεῖς, ποὺ λειτουργοῦν σὲ ὀρθόδοξες ἐκκλησίες καὶ σὲ ὀρθοδόξους πιστούς. Καὶ ἐνῷ ὁ ἅγιος λέγει ὅτι ὅποιος πηγαίνει σὲ ἱεροπραξίες μὲ ἄλλα ἄτομα, ἐκτὸς τοῦ ἐπισκόπου τῶν πρεσβυτέρων καὶ τῶν διακόνων, ἐνῷ νομίζει ὅτι λατρεύει τὸν Θεό λατρεύει τὸν διάβολο, παρουσιάζουν τὸν ἅγιο νὰ λέει ὅτι ὅποιος κάνει κάτι -ὅτιδήποτε- χωρὶς τὴν γνώμη τοῦ ἐπισκόπου εἶναι δοῦλος τοῦ διαβόλου!!! Ἐνῷ ὁ ἅγιος πάει νὰ προφυλάξει τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς, οἱ σημερινοὶ διάδοχοί του στοὺς θρόνους, οἱ ὁποῖοι μιὰ χαρὰ τὰ πᾶνε μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ συναγελάζονται καὶ συμπροσεύχονται καὶ συλλειτουργοῦν καὶ τρῶνε καὶ πίνουνε καὶ παίρνουν καὶ χορηγίες,  πᾶνε νὰ ὑποτάξουν τοὺς ἀνθρώπους στὸ κάθε θέλημά τους καὶ στὴν συγκεκριμένη περίπτωση νὰ τοὺς κάνουν νὰ δεχτοῦν τὰ κελεύσματα τῶν ἐπίδοξων παγκοσμίων δικτατόρων γιὰ πλήρη στέρησι τῆς ἐλευθερίας καὶ πλήρη ὑποδούλωσι στὸν διάβολο.

Ὅποιος ἔχει ἀντίρησι ἄς μελετήσει τὰ κείμενα τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου, διότι παραθέτουμε μόνον κάποια στοιχεία –γνωστὰ ἐξ ἄλλου- ἀλλὰ δὲν εἶναι κινέζικα καὶ ἀκατανόητα. Εἶναι ἀπολύτως σαφή. Ἐλπίζω ὄπως τὰ γράφω νὰ γίνεται κατανοητό καὶ νὰ μὴν μπερδεύω ὅσους τὰ διαβάσουν. (Ἔχουμε πιὰ ἀπελπιστεῖ μὲ ὅσα βλέπουμε νὰ λένε οἱ ἐπίσκοποί μας καὶ οἱ ἀκόλουθοί τους.)

Γιὰ νὰ μὴν πᾶμε στὰ κείμενα τῶν μεταγενεστέρων πατέρων, ὅταν ἡ ἐκκλησία ἐλεύθερη πλέον ὀργανώθηκε καὶ στὸ τελετουργικό της καὶ στὴν θεολογία της καὶ στὴ ζωή της. Ἄς δεῖ, ὅποιος πράγματι ἐνδιαφέρεται, τί λένε οἱ μεγάλοι πατέρες γιὰ τοὺς ἐπισκόπους, τοὺς ἱερεῖς καὶ τὴν διαποίμανσι τοῦ λαοῦ. Ἀπὸ τὸ «τίποτα δὲν φοβήθηκα περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους» τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου μέχρι τὸ «ὁ διάβολος εἶναι σὲ διακοπές, γιατὶ ἔχει ἀφήσει στὸ πόδι του τοὺς ἐπισκόπους» τοῦ Ἰωάννου τοῦ Ρωμανίδη. Τότε ἴσως ἀντιληφθῇ γιατὶ συμβαίνουν αὐτὰ τὰ ἀπίθανα καὶ διαβάζουμε αὐτὲς τὶς ἀστεῖες καὶ ἀλλόκοτες ἀνακοινώσεις καὶ τὶς δῆθεν θεολογικὲς ἀπόψεις καὶ βλέπουμε τὰ μπρατσάκια τῶν φιλανθρώπων μασκοφορεμένων ποιμένων μας νὰ τὰ τρυπᾶ ἡ βελόνα τῆς σύριγγας, ἐμβολιάζοντάς τους μὲ τὰ ἐμβόλια τῶν νεοεποχιτῶν (τύπου Μπίλλ Γκέητζ) καὶ τὰ κύταρα τῶν ἐκτρωμένων παιδιῶν... πρὸς παραδειγματισμὸν καὶ μίμησι.

Μακάρι νὰ κάνω λάθος...

Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 28/1/2021