Ο εκπειράζων και οι εκπειραζόμενοι.

 

Ο ΕΚΠΕΙΡΑΖΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΠΕΙΡΑΖΟΜΕΝΟΙ

Γεώργιος Κ. Τζανάκης  Ἀκρωτήρι Χανίων

Στὸ σημερινὸ ἐθνικὸ καὶ ἐκκλησιαστικὸ δρᾶμα ποῦ ζοῦμε, στὴν πολιτικὴ, μὲ ὑγειονομικὸ μανδύα , ἐπιλογὴ καὶ  διαδικασία ἐπιβολῆς δικτατορίας πλήρους ἐλέγχου καὶ μετατροπῆς τῶν ἀνθρώπων σὲ ἄβουλα ὄντα, βασικὸ ρόλο παίζει καὶ ἡ ἐκκλησιαστικὴ διοίκησις προδίδοντας τὴν ἀποστολή της , ποὺ εἶναι τὸ νὰ ἐμπνεύσῃ ὀδηγήσῃ καὶ διδάξῃ τὴν ἐν Χριστῷ ἐλευθερία μὲ τὸν λόγο καὶ τὸ παράδειγμά της.

Ἀντὶ γι᾿ αὐτὸ προδίδει ὁλαφάνερα τὴν πίστι, συνεργεῖ στὸν ἐκφοβισμὸ τῶν ἀνθρώπων, καὶ διώκει ὅσους ἐπισημαίνουν αὐτὰ τὰ προφανὴ καὶ σύμφωνα μὲ τὴν ἁγιοπατερικὴ παράδοσι.

Ἕνα ἀπὸ τὰ βλακώδη ἐπιχειρήματα ποὺ ἀκούστηκαν καὶ ἀκούγονται ἀπὸ τοὺς προπαγανδιστὲς τοῦ φόβου (στὴν καλύτερη ἐκδοχή  βλακώδη -στὴν οὺσία, ὅπως ἐλπίζω νὰ φανῇ, δαιμονικά) εἶναι τὸ ἐπιχείρημα ὅτι ὅποιος δὲν δεχθεῖ νὰ ἀκολουθῇ τυφλά τὶς ἐντολὲς τῶν εἰδικῶν (συγκεκριμένα μιλοῦμε γιὰ τὴν ἐντὸς τοῦ ναοῦ ἐπιβολὴ τῆς μάσκας-τὴν μὴ προσκύνησι τῶν εἰκόνων-τήρησι ἀποστάσεων κλπ δηλαδὴ τὴν ἀποϊεροποίησι τοῦ ναοῦ) ἐκπειράζει τὸν Θεό.

Δύο παραδείγματα ποὺ ἔχουν δημοσιευτεῖ, άπλῶς γιὰ νὰ φανεῖ ὅτι δὲν μιλοῦμε γιὰ φανταστικὲς περιπτώσεις. Τὸ ἔνα ἀπὸ ἱεράρχη μὲ εἰδικὲς θεολογικὲς ἱκανότητες (εἶναι καθηγητὴς πανεπιστημίου σὲ Θεολογικὴ σχολή):

«Γι᾽ αὐτό καί ἐκεῖ (στὸν ναό) πρέπει νά φορᾶς τήν μάσκα καί μήν περιμένεις τόν Θεό νά σοῦ κάνει θαῦμα σ᾽ αὐτό πού μπορεῖς μόνος σου νά τό πετύχεις. Στόν Ναό πηγαίνουμε γιά νά δηλώσουμε τήν ἀγάπη μας στόν Θεό μας καί νά πάρουμε τήν Χάρη Του γιά τόν ἀγώνα τῆς ζωῆς μας, καί ὄχι γιά νά Τόν ἐκπειράζουμε νά μᾶς σώσει ἀπό ἕνα κακό, χωρίς ἐμεῖς νά λάβουμε τά μέτρα νά διαφυλαχθοῦμε ἀπό αὐτό». ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2020

Τὸ ἄλλο ἀπὸ ἱερέα μὲ εἰδικὲς διανοητικὲς ἱκανότητες (ὅπως προκύπτει ἀπὸ τὰ γραφόμενά του):

"Οὐκ ἐκπειράσεις Κύριον τὸν Θεόν σου". Μόνο ο διάβολος προκάλεσε το Χριστό! Διάβολοι γίνονται κι όσοι Τον προκαλούν αγνοώντας τις προσταγές της Εκκλησίας! π.ΗΛΙΑΣ ΣΕΠΕΡΗΣ ἐξ Ἰωαννίνων.

Μὲ ἀπλά λόγια ἄν δὲν φορᾶς μάσκα, ἄν φιλᾶς εἰκόνες, ἄν δὲν φοβᾶσε τὰ πάντα, ἐκπειράζεις τὸν Θεό, κάνεις δηλαδὴ αὐτὸ ποὺ ἔκανε ὁ διάβολος, ὅταν εἶπε στὸν Κύριο νὰ πέσει κάτω ἀπὸ τὴν ὁροφὴ τοῦ ναοῦ (αὐτὸ κατάλαβε καὶ λέει ὁ ἀγαθὸς παπᾶς).

Ὁ διάβολος ὅταν πείραξε τὸν Χριστὸ δὲν ἤξερε βέβαια ὅτι ἦταν ὁ Θεὸς. Ὅταν τοῦ εἶπε νὰ πέσῃ ἀπὸ τὸν ναὸ  τοῦ εἶπε στὴν οὐσία ὅτι ὁ Θεὸς σὲ ἐξαπάτησε καὶ σὲ εἶπε Υἱό του καὶ ἀπόδειξέ μας ὅτι σὲ προστατεύει ἡ δύναμίς του. Τοῦ μίλησε ἀπὸ τὶς Γραφὲς καὶ παρουσίασε προφητικὴ μαρτυρία.

«Εἰκῆ σε ἐκάλεσεν Υἱὸν, καὶ ἠπάτησε τῇ δωρεᾷ· ἐπεὶ εἰ μὴ τοῦτό ἐστι, παράσχου ἡμῖν ἀπόδειξιν τοῦ τῆς δυνάμεως εἶναι ἐκείνης. Εἶτα, ἐπειδὴ ἀπὸ Γραφῶν αὐτῷ διελέχθη, καὶ αὐτὸς τοῦ προφήτου παράγει μαρτυρίαν». ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ 57PG 211

Ὁ Χριστὸς δὲν ἤθελε νὰ ἀποκαλυφθῇ ἀλλὰ τοῦ ἀπάντησε σὰν ἄνθρωπος, ὅπως καὶ στὰ ἄλλα ποὺ τοῦ εἶπε ὁ σατανᾶς. Παρουσιάστηκε σὰν ἕνας ἀπὸ τοὺς πολλοὺς ἀνθρώπους καὶ εἶπε «οὐκ ἐκπειράσῃς Κύριον τὸν θεόν σου».

«Ἀλλ' ὁ Χριστὸς, καὶ τούτων εἰρημένων, οὐδέπω ἑαυτὸν ἐκκαλύπτει, ἀλλ' ὡς ἄνθρωπος τέως αὐτῷ διαλέγεται. Τὸ γὰρ εἰπεῖν, Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος, καὶ τὸ, Οὐκ ἐκπειράσεις Κύριον τὸν Θεόν σου, οὐ σφόδρα ἑαυτὸν ἐκκαλύπτοντος ἦν, ἀλλ' ἕνα τῶν πολλῶν δεικνύντος». ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ 57 PG 211

Τὸ προφητικὸ λόγιο «τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖτε περὶ σοῦ» δὲν προτρέπει κανένα νὰ πηγαίνει καὶ νὰ γκρεμίζεται.

«Οὐ γὰρ δὴ τὸ γεγράφθαι, Ὅτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶ σοῦ, παραινεῖ ῥιπτεῖν ἑαυτὸν καὶ κρημνίζειν»· ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ 57 PG 212

Τοῦ διαβόλου καὶ τῶν δαιμόνων εἶναι  νὰ ρίχνουν κάτω , τοῦ δὲ Θεοῦ νὰ σηκώνει τοὺς πεσμένους. Ἄν χρειαζόταν νὰ δείξῃ τὴν δύναμί του ὁ Χριστὸς δὲν θὰ τὸ ἔκανε ρίχνοντας στὸ κενὸ τὸν ἑαυτό του καὶ γκρεμίζοντάς τον, ἀλλὰ σώζοντας τοὺς ἄλλους.

«Διαβόλου καὶ δαιμόνων τὸ βάλλειν ἑαυτὸν κάτω·τοῦ Θεοῦ δὲ, καὶ τοὺς κειμένους ἀνιστᾷν. Εἰ γὰρ δύναμιν ἐπιδείξασθαι ἔδει, οὐχ ἑαυτὸν ῥιπτοῦντα εἰκῆ καὶ κρημνίζοντα, ἀλλ' ἑτέρους σώζοντα». ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ 57 PG 212

 Καὶ τί ἔκανε ὁ Χριστός; Οὔτε ἀγανάκτησε οὔτε ἐξοργίστηκε , ἀλλὰ μὲ ἐπιείκια πάλι ἀπὸ τὶς γραφὲς τοῦ ἀπάντησε καὶ τοῦ εἶπε: «Μὴν ἐκπειράσεις Κύριον τὸν Θεό σου». Μᾶς διδάσκει ὅτι ὄχι  μὲ θαύματα ἀλλὰ μὲ ἀνεξικακία καὶ μακροθυμία πρέπει νὰ ὑπερισχύουμε τοῦ διαβόλου καὶ τίποτε δὲν πρέπει νὰ κάνουμε ἀπλά γιὰ ἐπίδειξι καὶ προβολή.

«Πῶς οὖν ὁ Χριστός; Οὐκ ἠγανάκτησεν, οὐ παρωξύνθη, ἀλλὰ μετὰ πολλῆς τῆς ἐπιεικείας πάλιν ἀπὸ τῶν Γραφῶν αὐτῷ διαλέγεται λέγων· Οὐκ ἐκπειράσεις Κύριον τὸν Θεόν σου· παιδεύων ἡμᾶς, ὅτι τοῦ διαβόλου οὐ διὰ σημείων, ἀλλὰ δι' ἀνεξικακίας καὶ μακροθυμίας περιγίνεσθαι χρὴ, καὶ μηδὲν πρὸς ἐπίδειξιν ποιεῖν καὶ φιλοτιμίαν ἁπλῶς». ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ 57 PG 211

Βλέπει λοιπὸν καὶ ὁ πλέον ἄσχετος, σὰν ἐμᾶς, ὅτι ὁ διάβολος ὅταν ἐκπειράζει τὸν Κύριο προσπαθεῖ νὰ τοῦ βάλλει ἀμφιβολίες γιὰ τὸν Θεό καὶ τὴν πρόνοιά του. Τοῦ λέει ὅτι «Ὁ Θεὸς σὲ κοροϊδεῦει. Δὲν σὲ προστατεῦει. Γιὰ γκρεμοτσακίσου κάτω νὰ δοῦμε». Σοῦ λέει «Θὰ φοβηθῇ. Δὲν πρόκειται νὰ πέσει κάτω. Ἄρα θὰ ἀποδειχθῇ ἡ ἀδυναμία τοῦ Θεοῦ καὶ ὅτι εἶναι ὁ Θεὸς ἀπατεῶνας». Εἰκῆ σε ἐκάλεσεν Υἱὸν, καὶ ἠπάτησε τῇ δωρεᾷ.

Στὴν τωρινὴ περίπτωσι ποιὸς ἐκπειράζει ποιόν;

Κατ᾿ ἀρχὴν ἐκπειράζεις τὸν Θεὸ ὅταν θέλεις νὰ δοκιμάσῃς τὴν πρόνοιά του καὶ αὐτὸ εἶναι χαρακτηριστικὸ τῶν ἀχαρίστων τῶν ἀγνωμόνων καὶ τῶν ἀβεβαίων (περὶ τὴν πίστι):

 Καὶ αὐτὸ τὸ δοκιμὴν ζητεῖν ἁμάρτημα ἦν· τὸ γὰρ ἐκπειράζειν, καὶ μάλιστα μετὰ τοσαῦτα, ἀχαρίστων ἦν καὶ ἀγνωμόνων καὶ ἀβεβαίων. ΜΕΓΑΣ ΦΩΤΙΟΣ Σχόλια στην Β΄ πρὸς Κορινθίους σελ.602 (στὸ TLG)

Ἐπίσης ἐκπειράζει τὸν Θεὸ αὐτὸς ποὺ ἀπερίσκεπτα κάνει ριψοκίνδυνες πράξεις , νὰ πάρεις μιὰ μηχανὴ νὰ τρέχεις μὲ 200 σὲ δρόμο ποὺ δὲν μπορεῖς νὰ πᾶς μὲ 100 καὶ νὰ λὲς ὅτι θὰ σὲ προστατεύσῃ ὁ Θεὸς:

Τοῦ γὰρ διαβόλου εἰρηκότος, «βάλε σεαυτὸν ἄνωθεν κάτω», εἶπεν· «οὐκ ἐκπειράσεις Κύριον τὸν Θεόν σου». Ἐκπειράζει δὲ τὸν Θεὸν ὁ δίχα λογισμοῦ ῥιψοκινδύνως τι πράττων. ΘΕΟΔΩΡΗΤΟΣ ΚΥΡΡΟΥ Ἐρωτήσεις στὴν Ὀκτάτευχο. σελ234 (στὸ TLG)

Ὁ ἄνθρωπος μπαίνει στον ναὸ καὶ πάει νὰ κάνει αὐτὸ ποὺ γινόταν πάντα ἀπὸ τὴν δημιουργία τῆς ἐκκλησίας μέχρι σήμερα. Νὰ προσκυνήσῃ, νὰ προσευχηθῇ , νὰ παρακαλέσῃ τὸν Θεό, νὰ μεταλάβῃ. Πιστεύω ὅτι κανεὶς σώφρων δὲν σκέφτηκε ποτὲ μέχρι σήμερα ὅτι αὐτὰ εἶναι ἐνέργειες ἀχαρίστων, ἀγνωμώνων ἤ ἀβεβαίων περὶ τὴν πίστι ἤ ἀνθρώπων ποὺ κάνουν ριψοκίνδυνα καὶ παράλογα πράγματα.

 Νὰ ὅμως ποὺ παρουσιάζονται ξαφνικὰ πολλοὶ εἰδικοί, δημοσιογράφοι, πολιτικοί -λεγεῶνες ὁλόκληρες- καὶ φωνάζουν: «Ὄχι! Εἶναι ἐγκλημα αὐτό. Εἶσαι κτῆνος. Εἶσαι ἀπάνθρωπος. Δὲν σέβεσαι τοὺς ἄλλους. Εἶσαι ἀνεύθυνος. Εἶσαι ἐγωϊστὴς. Εἶσαι ἐπηρμένος». «Γιατὶ βρέ παιδιά; Τί ἔγινε;» «Δὲν πρέπει νὰ φιλᾶς, δὲν πρέπει νὰ μιλᾶς, δὲν πρέπει νὰ μεταλαβαίνῃς, δὲν πρέπει νὰ πλησιάζεις τοὺς ἄλλους διότι φοβερὴ ἀρρώστια τρώει τὸν κόσμο καὶ πρέπει νὰ σώσουμε τοὺς κινδυνεύοντες».  

Καὶ ἔρχονται καὶ οἱ ὑπηρέτες τοῦ Κυρίου καὶ λένε τὰ ἴδια. Βέβαιως, τὰ ἴδια. «Εἶναι χρέος σου. Πρεπει νὰ κάνεις ὑπακοὴ. Τὸ λέμε ἐμεῖς, δηλαδὴ ἡ ἐκκλησία. Ἄν δὲν τὸ κάνεις ἐκπειράζεις τὸν Θεό». Σὰν τὸ διάβολο δηλαδή.

Μὰ τί ἄλλαξε ξαφνικά; Δὲν εἶναι ὁ Κύριος, ὁ κύριος τῆς  ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου; Δὲν λέει «Θὰ εἶμαι μαζί σας ὅλες τὶς ἡμέρες τῆς ζωῆς σας». «Ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος». (Ματθ. κη΄20) Οἱ δικές μας ἡμέρες δὲν εἶναι μέσα στὸν παραπάνω χρόνικὸ ὁρίζοντα; Δὲν νομίζω νὰ λέῃ πουθενά ὅτι ὑπάρχουν ἐξαιρέσεις ὅταν τὸ ἀποφασίζουν οἱ ἄρχοντες τοῦ κόσμου τούτου.

Λέει ἡ Γραφή: Κύριος φωτισμὸς μου καὶ σωτήρ μου, τίνα φοβηθήσομαι; Κύριος ὑπερασπιστὴς τῆς ζωῆς μου, ἀπὸ τίνος δειλιάσω; (Ψαλμὸς 26^ος ). Ποιὸν νὰ φοβηθῶ καὶ γιατὶ νὰ δειλιάσω;

Τὸν κορωνοϊὸ νὰ φοβηθῆς καὶ ἀπὸ τὴν ἀρρώστια νὰ δειλιάσῃς. Τὸ λέει τὸ Μητσοτάκι καὶ ὁ Χαρδαλιᾶς κι᾿ ὁ Τσιόδρας καὶ χιλιάδες πληρωμένοι εἰδικοὶ καὶ δημοσιογράφοι, ἀλλὰ  καὶ πατριάρχες καὶ δεσπότες καὶ παπάδες.

Αὐτοὶ ποὺ κάνουν ὅτι γινόταν πάντα, ἀκολουθῶντας τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου καὶ τῶν ἁγίων του ἐκπειράζουν τὸν Κύριο; Μὰ δὲν ζητοῦν σημεία γιὰ νὰ διαπιστώσουν τὴν ἀλήθεια, οὔτε προσπαθοῦν μὲ λογικὲς ἀποδείξεις νὰ τὴν ἐκλογικεύσουν. Δὲν περιμένουν ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ τοὺς κάνῃ θαῦμα. Μὲ ἀπλή πίστι πιστεύουν ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ δύναμις καὶ ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ.

Τοῖς δὲ πεποιθόσιν ἐπὶ τὸν Κύριον καὶ μὴ ἀποδείξεσι λογικαῖς ὑποβάλλουσι τοῦ κηρύγματος τὴν ἁπλότητα, μήτε διὰ σημείων ἐκπειράζουσι τὴν ἀλήθειαν, Χριστός ἐστι Θεοῦ δύναμις καὶ Θεοῦ σοφία. ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Σχόλιο γιὰ τὸν προφήτη Ἱσαΐα. 8, 215 (στὸ TLG)

Στὸ Θεὸ πιστεύουν, ὄχι ἀπλῶς στὴν ὕπαρξί Του, ἀλλά καὶ στὴν πρόνοιά Του. Ἄς ἀφήσουμε γιὰ λίγο τοὺς ἀπίστους, ἤ τοὺς ὁλιγοπίστους, τοὺς πολλούς. Αὐτοὺς, τοὺς πολλοὺς ἀνθρώπους, τοὺς ἐπρόσταξε ὁ θεὸς νὰ διοικοῦν διακριτικὰ τὴ ζωή τους καὶ νὰ συγκερνοῦν τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν γνῶσι. Ἀλλὰ ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ δὲν ἔχει ἀνάγκη νὰ διοικήσῃ τὴ ζωή του μὲ αὐτὴ τὴν γνῶσι. Γιατὶ ἀντὶ γι᾿ αὐτὴ τὴ γνώσι ἔχει ἀποκτήσει τὴν πίστι μὲ τὴ δύναμι τῆς ὁποίας γκρεμίζει κάθε ὕψωμα ποὺ περηφανεύεται ἐναντίον τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ.

Τοὺς μὲν γὰρ λοιποὺς ἀνθρώπους διακριτικῶς ἐκέλευσεν ὁ Θεὸς διοικεῖν τὰ κατ’ αὐτοὺς καὶ συγκεράσαι τῇ τοῦ Θεοῦ προνοίᾳ τὴν γνῶσιν· ἀλλ’ ὁ δίκαιος, διὰ ταύτης τῆς γνώσεως διοικῆσαι τὰ κατ’ αὐτόν, οὐ δέεται. Ἐκτήσατο γάρ, ἀντὶ ταύτης τῆς γνώσεως, τὴν πίστιν, δι’ ἧς «καθελεῖ πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ» (Β Κορ. ι, 5). ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΥ ΑΣΚΗΤΙΚΑ σελ. 65

Στὴν περίπτωσί μας ἡ πίστις ἔχει ἐξοριστεῖ παντελῶς. Δὲν μιλοῦμε πιὰ γιὰ ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ, γιὰ δικαίους ὅπως τοὺς ἀναφέρει ὁ Ἀββάς Ἰσαάκ ὁ Σῦρος. Ἀλλὰ δὲν μιλοῦμε οὔτε γιὰ τοὺς πολλοὺς ἄνθρώπους ποὺ συγκερνοῦν τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν ἀνθρώπινη γνώσι. Ἐδὼ μιλοῦμε γιὰ ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι ἔχουν οἱ ἴδιοι  ὑποχωρήσει στὸν ἐκπειρασμὸ τοῦ διαβόλου καὶ ἔχουν γίνει ὑπόδουλοί του καὶ ποὺ ἐκτελοῦν στὸ ἀκέραιο τὶς δαιμονικὲς ἐντολές.

Ὁ διάολος ἔρχεται σὲ ὅλους τοὺς δούλους τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς ἐκπειράζει. Ὅσοι εἶναι γεμάτοι μὲ πίστι καὶ ἀντιστέκονται ἰσχυρῶς καὶ δὲν βρίσκει τόπο γιὰ νὰ μπῇ, τοὺς παρατάει. Ἔρχεται τότε σὲ αὐτοὺς ποὺ βρίσκει κάποιο κενὸ στὴν πίστι τους καὶ ἔχοντας τόπο μπαίνει μέσα καὶ ἐργάζεται μέσα τους αὐτὰ ποὺ θέλει καὶ γίνονται ὑπόδουλοι σ᾿ αὐτόν.

Ὁ διάβολος ἔρχεται ἐπὶ πάντας τοὺς δούλους τοῦ θεοῦ ἐκπειράζων αὐτούς. Ὅσοι οὖν πλήρεις εἰσὶν ἐν τῇ πίστει, ἀνθεστήκασιν αὐτῷ ἰσχυρῶς, κἀκεῖνος ἀποχωρεῖ ἀπ' αὐτῶν μὴ ἔχων τόπον, ποῦ εἰσέλθῃ. Ἔρχεται οὖν τότε πρὸς τοὺς ἀποκένους καὶ ἔχων τόπον εἰσπορεύεται εἰς αὐτούς, καὶ ὃ δὲ βούλεται ἐν αὐτοῖς ἐργάζεται, καὶ γίνονται αὐτῷ ὑπόδουλοι. Ἁγιου ΕΡΜΑ: ΠΟΙΜΗΝ 48,4 (στὸ TLG)

Τοὺς ἔχει ἐκπειράσει, τοὺς ἔχει τρομοκρατήσει, τοὺς ἔχει τρελάνει, τοὺς ἔχει ὑποδουλώσει, τοὺς ἔχει κάνει παραδείγματα ἀπιστίας καὶ συκοφάντησις τοῦ Θεοῦ καὶ ἔχουν καὶ μούρη καὶ βγαίνουν καὶ λένε ὅτι ἐκπειράζουν τὸν Θεό ὅσοι κακομοίρηδες προσπαθοῦν νὰ κρατήσουν αὐτὰ ποὺ ξέραν, αὐτὰ ποὺ μάθαν ἀπὸ τοὺς ἁγίους πατέρες, αὐτὰ ποὺ λέει ὁ ἵδιος ὁ Θεός.

Γι᾿ αὐτὸ ἀνέλαβαν τὴν διαποίμανσι τῶν πιστῶν. Γιὰ νὰ τοὺς ἐξωθοῦν στὴν ἀπιστία χρησιμοποιῶντας τὶς γραφές, ὅπως ὁ δάσκαλός τους ὁ διάβολος (τὸ εἴδαμε στὴν ἀρχὴ στὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο)

Τὸ πῶς τοὺς ἔχει κάνει ὁ διάβολος παραδείγματα ἀπιστίας καὶ συκοφάντησις τοῦ Θεοῦ νομίζω εἶναι πασιφανές. Μόνο οἱ ἴδιοι δὲν τὸ καταλαβαίνουν. Ὅταν μπαίνουν στὴν ἐκκλησιά μὲ τὶς μουρῖδες μέχρι τὰ μάτια καὶ δὲν προσκυνοῦν εἰκόνες καὶ δὲν φιλοῦν τὸ χέρι τοῦ παπᾶ καὶ τρέμουν μὴν πλησιάσει κανεὶς κοντά, τί ἀλλο δείχνουν;

Αὐτοὶ εἶναι ἡ ἀφορμή γιὰ νὰ κλείνῃ χαιρέκακα  ὁ σατανᾶς τὸ μάτι σ᾿ ὅποιον μπαίνει στὸν ναό καὶ νὰ τοῦ ψυθιρίζει: «Οὐκ ἔστι σωτηρία αὐτῷ ἐν τῷ Θεῷ αὐτοῦ. Ἄν πίστευε στὴν προστασία ἀπὸ τὸν Θεό του καὶ στὴν σωτηρία ἀπ᾿ αὐτὸν δὲν θὰ ἔτρεχε νὰ προστατευτῇ μὲ τὶς μποῦργκες οὔτε θἄταν οἱ πιστοὶ,  καὶ ἐνίοτε οἱ παπάδες, σὰν χανούμισες. Δὲς. Αὐτὸ δὲν βλέπεις;»

Αὐτὸ βλέπει ὅποιος μπορεῖ νὰ δῇ.

Πρὸ καιροῦ, ὅταν πρωτοφορέθηκαν τὰ φίμωτρα κουβέντιαζα μὲ κάποιο πρόσωπο ποὺ δὲν παρακολουθοῦσε τὰ γεγονότα αὐτὰ καὶ στὴν ἐκκλησία πηγαίνει Πάσχα-Χριστούγεννα γιὰ τὸ ἔθιμο. Τοῦ εἶπα λοιπὸν ὅτι ὑπάρχει ζήτημα διότι στοὺς ναοὺς πλέον ἀπαιτοῦν νὰ φοριοῦνται μάσκες, δὲν προσκυνοῦν τὶς εἰκόνες, δὲν φιλοῦν τὸ χέρι τοῦ παπά, φοβοῦνται τὴν θεία Κοινωνία κλπ. Καὶ μοῦ ἀπάντησε ἀπλά, ἀπορῶντας: «Μὰ, τότε δὲν πιστεύουν στὸν Θεό. Ἀφοὺ μπαίνουν στὴν ἐκκλησία καὶ δὲν ἔχουν ἐμπιστοσύνη (δηλαδή πίστι) αὐτὸ ἀποδεικνύουν». Τὸ ἔβλεπε αὐτὸς ποὺ δὲν ἔχει μεγάλη σχέσι, βαπτισμένος ὅμως. Γιατὶ οἱ πιστοὶ δὲν τὸ βλέπουν; Καὶ κυρίως γιατὶ οἱ ποιμένες δὲν τὸ βλέπουν;

Διότι πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅλοι ὅτι ὅσα πολλὲς φορὲς καὶ γιὰ μακρὺ χρόνο ἐμελετούσαμε (λόγια καὶ θεωρίες γιὰ ἀσκήσεις καὶ ὁμιλίες γιὰ θεοπτίες κλπ καὶ περιφερόμενοι κήρυκες καὶ κοσμογυρισμένοι καλόγεροι ἔρχονταν καὶ φεύγαν ἀσταμάτητα) ὅταν ἔρθει ὁ καιρὸς καὶ ἀπαιτεῖται ἡ πείρα (ποὺ δὲν ὑπῆρχε φυσικά,  λόγια ἦταν ὅλα, ὄχι πράξις καὶ πείρα) μόλις λίγος φόβος κατέλαβε τὴν διάνοια ὅλα αὐτὰ, ὅλοι οἱ λογισμοὶ καὶ τὰ ψεύτικα τὰ λόγια τὰ μεγάλα διαλυθήκανε, γιατὶ πτοηθήκαμε γρήγορα ἀπὸ τὴν ἀγωνία.

 Ἵστε γὰρ δήπου, πάντες, ὅτι τὰ πολλάκις ἡμῖν ἐν μακρῷ μελετηθέντα χρόνῳ, παρόντος τοῦ καιροῦ τοῦ τὴν πεῖραν ἀπαιτοῦντος ἡμᾶς, καὶ φόβου μικροῦ τὴν διάνοιαν καταλαβόντος ἅπαντα ἐξεχέαμεν τὰ βουλεύματα ὑπὸ τῆς ἀγωνίας ἀθρόον πτοηθέντες. ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG 50 580

 Γι᾿ αὐτὸ βλέπετε μεγάλους καὶ ἐναρέτους καὶ λαλίστατους ἤ καὶ λιγομίλητους πνευματικοὺς ποὺ ἐκήρυτταν τὴν θεία προστασία νὰ φορᾶνε τὴ μασκούλα τους νὰ ἔχουν κλείσῃ τὶς ἐκκλησίες τους, νὰ ἔχουν ἀποκλείσει τὰ στασίδια, νὰ μὴν δίνουν τὸ χεράκι τους, καὶ νὰ κηρύττουν πλέον τὴν νομιμοφροσύνη καὶ τὴν ὑπακοὴ καὶ τὸ νὰ μὴν ἐκπειράζουμε τὸν Θεό.

Ἐπειδὴ πολλοὶ μὲ περισσὴ εὐ-βλάβεια, ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Παΐσιος, μπορεῖ νὰ μὴν καταλαβαίνουν τὰ παραπάνω καὶ νὰ μπερδεύονται, γιατὶ θέλουν νὰ μπερδεύονται, γιατὶ εἶναι πιὸ βολικὸ νὰ νοιώθουν ἀσφαλεῖς μέσα στὸ βόλεμα τῆς ὑπακοῆς καὶ τῆς ἀδράνειας καὶ δικαιωμένοι κατηγορῶντας τοὺς ἄλλους ὡς ἐκπειράζοντας τὸν Θεό, οἱ πειραγμένοι ἀπὸ τὸν διάβολο, παραθέτω μιά πολὺ συγκεκριμένη ἐπὶ τοῦ συγκεκριμένου θέματος άπόφανσι τοῦ μεγάλου Ἀββά Ἰσσακ τοῦ Σύρου, ὅπου λέγει γιὰ τὸν πιστό ὅτι «Δὲν φοβάται κανένα ἀπὸ τὰ κακά, ὅπως ἔχει γραφτεῖ ὅτι ὁ δίκαιος σὰν τὸ λιοντάρι ὅλα τὰ τολμᾶ διὰ τῆς πίστεως, ὄχι ὡς πειράζων τον Κύριο, ἀλλὰ ἔχοντας τὸ θᾶρρος του σ᾿ αὐτὸν, ὅπως κάποιος ποὺ ἔχει ὁπλιστεῖ καὶ ἔχει ντυθεῖ τὴν δύναμι τοῦ ἁγίου πνεύματος.

«Καὶ ἀπό τινος τῶν ἀπηριθμημένων οὐ φοβηθήσεται, καθὼς γέγραπται, «δίκαιος, ὡς λέων πέποιθε» (Παρ. κη, 1), κατὰ παντὸς τολμῶν διὰ τῆς πίστεως· οὐχ ὡς πειράζων τὸν Κύριον, ἀλλ’ ὡς θαρρῶν αὐτῷ, ὥσπερ τις καθωπλισμένος καὶ ἐνδεδυμένος τὴν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δύναμιν». ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΥ ΑΣΚΗΤΙΚΑ σελ. 65

Καὶ μὴν θεωρήσει κανεὶς ὅτι αὐτὰ ἀφοροῦν μοναχούς ἤ ἀσκητές. Εἶναι γιὰ τὸν κάθε ἕνα. Εἰπώθηκαν αὐτὰ γιὰ νὰ μάθῃ ὁ κάθε ἕνας ὅτι ὁ Κύριος εἶναι δίπλα σ᾿ αὐτοὺς ποὺ τὸν ἐπικαλοῦνται ἐν ἀληθείᾳ καὶ πόση πρόνοια δείχνει σ᾿ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν δώσει τοὺς ἑαυτούς τους στὸ νὰ Τὸν εὐαρεστήσουν καὶ μὲ καθαρὴ καρδιὰ τὸν ἀκολουθοῦν.

Εἴρηται δὲ ταῦτα πάντα, ἵνα πᾶς τις μάθῃ, ὅτι, «ἐγγὺς Κύριος πᾶσι τοῖς ἐπικαλουμένοις αὐτὸν ἐν ἀληθείᾳ» (Ψαλμ. ρμδ, 18), καὶ πόσην πρόνοιαν ποιεῖται εἰς τοὺς ἐκδεδωκότας ἑαυτοὺς τῇ αὐτοῦ εὐαρεστήσει, καὶ καθαρᾷ καρδίᾳ αὐτῷ ἀκολουθοῦντας ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΥ ΑΣΚΗΤΙΚΑ σελ. 65

Ἐλπίζω νὰ μὲ συχωρέσουν οἱ ἅγιοι ποὺ πιάνω στὸ στόμα μου τὰ λόγια τους, ἀλλὰ τόσο ἔχω ἀηδιάσει ἀπὸ τὴν κακομοιριά ποὺ βλέπω στὸν λεγόμενο ἐκκλησιαστικὸ χῶρο, σὲ ποιμένες καὶ ποιμενομένους, ποὺ ἀφήνω γιὰ λίγο τὴ δική μου κακομοιριά, προσπαθῶντας νὰ πῶ στοὺς ἀδελφοὺς μου καὶ ταῖς ἀδελφές μου ὅτι αὐτὰ ποὺ λένε καὶ πράττουν οἱ ποιμένες αὐτοὶ δὲν εἶναι ἡ διδασκαλία καὶ ἡ πράξις τῶν ἀγίων τῆς ἐκκλησίας μας καὶ νὰ μὴν ξεγελιοῦνται, οὔτε νὰ πτοοῦνται, ὅπως λένε οἱ ἅγιοί μας.

Γεώργιος Κ. Τζανάκης  Ἀκρωτήρι Χανίων.