Ζώσα Νεκρανάσταση

Ζώσα Νεκρανάσταση

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος

Ζούμε σε πρωτόφαντες καταστάσεις  κρίσεως της δημοσίας υγείας η οποία ευρίσκεται κατ’ εξοχήν εις την σφαίρα της δικαιοδοσίας της Πολιτείας πλην όμως η Εκκλησία επιβάλλεται ασφαλώς να συνδράμει και να ευθυγραμμισθεί προς τις υποδείξεις με σκοπό την θωράκιση της δημόσιας υγείας και της επιτακτικής λήψεως δραστικών μέτρων δια την αντιμετώπιση της ταχείας μεταδόσεως της νόσου.

Το γεγονός όμως τούτο μέχρι του οριστικού κλεισίματος των Εκκλησιών, απέχει παρασάγγας και μάλιστα διαρκούσης της Τεσσαρακοστής και δη  της προσήκουσας προπαρασκευής του Χριστεπώνυμου πληρώματός ενόψει της Αγίας Μεγάλης Εβδομάδος, κατά την ταπεινή μου γνώμη, παρέλκει του ζητούμενο περί της προστασίας της δημόσιας υγείας και στρεβλώνει εν μέρει, την αποστολή της Εκκλησίας μας, αυτής καθ’ αυτήν, τόσο πνευματικώς όσοκαι Μυστηριακώς, υποβιβάζοντάς την, σε ένα αμιγώς κοσμικό καθίδρυμα, κατά το οποίο ο Κλήρος συμβολικά εκπληρώνει τα εσχατολογικά του καθήκοντα.

Εν άλλοις λόγοις, η καθολική αναστολή της λειτουργίας των Εκκλησιών και η μη σθεναρή επίσημη στήριξη, των, εκ των ενόντων, θεμάτων της, κατέλειψε την Κερκόπορτα ορθάνοικτη προς ορισμένους δοκησίσοφους «εθνομηδενιστές» να προβούν σε «ανίερες» αναλύσεις και  φληναφηματικά παραληρήματα περί της Θείας Κοινωνίας, εργαλοποιώντας και ιδεολογικοποιώντας τοιουτοτρόπως, τα μείζονα ταύτα ζητήματα, επιδιδόμενοι παραλλήλως σε μία τεχνητά κατασκευασμένη διελκυστίνδα αντιπαραθέσεως μεταξύ δήθεν Εκκλησίας και Επιστήμης, επηρεάζοντας δυσμενώς την κοινή γνώμη.

Η συσκότιση της Αληθείας και η παραπληροφόρηση διαχύθηκε εις την κοινωνία, πλην όμως εις τον αντίποδα  η επίσημος Διοίκηση της Ελλαδικής Εκκλησίας, επέδειξε εκκωφαντική σιωπή, πλην ορισμένων μεμονωμένων Κληρικών οι οποίοι επιχείρησαν να άρουν την εμφιλοχωρούσα σύγχυση, προβαίνοντας μετά παρρησίας και ευθαρσώς σε θεολογικά τεκμηριωμένες επεξηγήσεις αναφορικώς προς το γεγονός του Μυστηρίου της Θείας Μεταλήψεως, της Πίστεως και της Εκκλησίας ως το πνευματικό καταφύγιο δια τους Έλληνες εις το διάβα των αιώνων.

Εν τέλει, εν μέσω, ιαχών επικράτησε η άποψη της Πολιτείας άνευ ετέρου τινός, δημιουργώντας την πεποίθηση ότι η Εκκλησία δεν υποστήριξε δεόντως τα του οίκου της.

Εν κατακλείδι, παραθέτω, εν είδει επιλόγου, ένα δείγμα, του λησμονημένου Ορθόδοξου φρονήματος το οποίο διείπε τον  εθνο-απαλευθερωτικού αγώνα δια της γραφίδας του Μακρυγιάννη : «…την ευσπλαχνία του μεγάλου, Θεού, οπού έκαμεν νεκρανάσταση σε εμάς τους χαμένους και σβησμένους τόσους αιώνες από τον κατάλογο του κόσμου, να μας αναστήσει».

Ως εκ τούτου, ας ανανήφουμε και ας γρηγορούμε άχρι της νεκραναστάσεως!