Οἱ ἀθρόες "ἁγιοκατατάξεις" ἐκ μέρους τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως καί....ὁ Οἰκουμενισμός!

Οἱ ἀθρόες "ἁγιοκατατάξεις" ἐκ μέρους τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως καί....ὁ Οἰκουμενισμός!

τοῦ Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

Ἡ ὑπόθεση τῶν ἁγιοκατατάξεων δέν μπορεῖ ὡς μέρος τῆς μεγάλης εἰκόνος τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ χώρου νά μήν ἐξετασθεῖ ἐντός τῆς ὅλης εἰκόνος καί τοῦ πραγματικοῦ πλαισίου τῆς ἐπικρατούσης σ' αὐτόν καταστάσεως.

Μέ σύγχρονα δεδομένα, κυριολεκτικῶς τῶν τελευταίων ἡμερῶν, ἄς περιγράψουμε, σημειολογικά, αὐτό τό πλαίσιο:

Τόν Ὀκτώβριο, ἐνεστῶτος ἔτους (2019), ἐπισκέπτεται ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος τό Ἅγιον Ὄρος. Δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά, ἀλλά εἶναι ἡ πρώτη ἐπίσκεψή του στό Ὄρος μετά τήν σύγκληση τῆς οἰκουμενιστικῆς "Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου" στήν Κρήτη.

Δέν συμμετέχουν ὅλοι στίς διάφορες ἐκδηλώσεις. Συλλειτουργοῦν μαζί του οἱ ἑπτά ἀπό τούς δεκαεννέα Ἡγουμένους. Ὅμως, κανείς ἐκ τῶν ἐπισήμων ἐκπροσώπων του δέν μιλᾶ, κανείς δέν διαμαρτύρεται. Ὅλοι τόν ὑποδέχονται, πλήν, βεβαίως, τῆς ἀνυποτάκτου Μονῆς Ἐσφιγμένου.

Ὁ κ. Βαρθολομαῖος, ἱκανοποιημένος ἀπό τό μήνυμα πού δίδεται καί τήν εἰκόνα πού ἐπικοινωνεῖται στόν λαό, ἀλλά καί διεθνῶς, ἀντιπροσφέρει τήν ἀναγγελία προσεχοῦς ἁγιοκατατάξεως πέντε Ἁγιορειτῶν (Δανιήλ Κατουνακιώτου, Εὐφραίμ Κατουνακιώτου, Ἰωσήφ Σπηλαιώτου, Ἱερωνύμου Σιμωνοπετρίτου καί Σωφρονίου τοῦ Ἔσσεξ). Τρεῖς ἐξ αὐτῶν, "συμπτωματικῶς", ὑπῆρξαν πρώην ζηλωτές κληρικοί καί μοναχοί. Οἱ Ἁγιορεῖτες δηλώνουν εὐχαριστημένοι, συγκινημένοι καί εὐγνώμονες.

Εἶναι χαρακτηριστικό τῶν κριτηρίων καί ἴσως ἐνδεικτικό τῶν σκοπιμοτήτων τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, τό προσφάτως γραφέν ὑπ' αὐτοῦ περί ἑνός ἐκ τῶν πρός ἁγιοκατάταξιν Ἁγιορειτῶν Γερόντων (τοῦ Ἰωσήφ τοῦ ἡσυχαστοῦ): "Ὁ μακάριος οὖτος ἀνήρ, - σημειώνει ὁ Πατριάρχης - ὑπῆρξε διάκονος τῆς καταλλαγῆς, διότι εἰς περίοδον ἐρίδων καί ἀποσχιστικῶν κινήσεων μεταξύ τῶν μοναχῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἐξ αἰτίας τοῦ ἡμερολογιακοῦ ζητήματος, ὑπερημύνθη σθεναρῶς τῆς ἑνότητος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἔχων δέ τήν πληροφορίαν ὅτι «ἡ Ἐκκλησία εὐρίσκεται εἰς τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον τῆς Κωνσταντινουπόλεως», ἀπέκοψε πᾶσαν κοινωνίαν μετά τῶν ζηλωτῶν, διδάσκων τήν ὑπακοήν εἰς τόν ἑκάστοτε Πρῶτον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἤτοι τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην, τόν καί Ἐπίσκοπον τῆς Ἁγιωνύμου Πολιτείας.".

Στή συνέχεια, ὁ κ. Βαρθολομαῖος μεταβαίνει σέ Παπική Μονή στήν Εὐρώπη, ὅπου συμμετέχει συμπροσευχόμενος μαζί μέ πλῆθος παπικῶν "μοναχῶν" καί "κληρικῶν" σέ ἐπίσημο Ἑσπερινό ἐντός τοῦ "Καθολικοῦ" τῆς ἐν λόγῳ Μονῆς. Μάλιστα, σέ ὁμιλία του ἐντός τοῦ "οἴκου τῆς ἀσεβείας" (κατά τόν Ἅγιο Ἀναστάσιο τόν Σιναΐτη), συγχαίρει τούς ἐν τῆ "Μονῆ" ἐνασκουμένους "ἀδελφούς" γιά τήν ἐπί αἰῶνες ἀπό αὐτήν καί ἐν αὐτῆ δοξολόγηση τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ καί τῆς Θεοτόκου! [Σημ.: Πρόκειται γιά τήν πορεία τῆς "Μονῆς" ἐντός τοῦ Σχίσματος καί τῆς αἱρέσεως τοῦ Παπισμοῦ.]

Μαζί του ἔχει ὡς συνοδεία καί συμμετέχοντας, μεταξύ ἄλλων, ἕναν Μητροπολίτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, τόν Ἡγούμενο τῆς Ἁγιορειτικῆς Μονῆς Ξενοφῶντος κ. Ἀλέξιο (πολυδιαφημιζόμενο πνευματικό καί ἱδρυτή μεγάλου Γυμναικείου Κοινοβίου στή Μακεδονία) καί ἕναν ἀκόμη Ἁγιορείτη Ἱερομόναχο τῆς Μονῆς Παντοκράτορος.

Λίγο ἀργότερα, βλέπουν τό φῶς τῆς δημοσιότητος δηλώσεις τίς ὁποῖες ἔκανε ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος πρίν ἀναχωρήσει ἀπό τό Ὄρος, ἐνώπιον τριῶν Ἁγιορειτῶν Ἡγουμένων (Ξενοφῶντος, Παντοκράτορος καί Βατοπαιδίου) καί ἀρκετῶν ἁγιορειτῶν μοναχῶν καί προσκυνητῶν, περί τῆς προσεγγίσεως μέ τόν Παπισμό. Εἶπε, μεταξύ ἄλλων, τά ἑξῆς: «Ἡ ἕνωση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέ τήν Ρωμαιοκαθολική εἶναι ἀναπόφευκτη», «ἡ διαφορά ἡ ὁποία ὑπάρχει ἀνάμεσα στούς Ὀρθοδόξους καί στούς Καθολικούς ἔχει ἱστορικές ρίζες καί δέν ἔγκειται στό πεδίο τοῦ δόγματος», «οἱ Καθολικοί εἶναι ἀκριβῶς τό ἴδιο Χριστιανοί ὅπως εἴμαστε κι ἐμεῖς (οἱ Ὀρθόδοξοι)»!

Πάντα σύμφωνα μέ τό σχετικό δημοσίευμα, «Οἱ περισσότεροι ἀπό τούς ἀδελφούς μετά ἀπό αὐτά τά λόγια τοῦ ἐπικεφαλῆς τοῦ Φαναρίου ἦταν ἀμήχανοι, ἀλλά κανείς ἀπό αὐτούς πού ἦταν παρόντες δέν διαμαρτυρήθηκε στόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο. Ἐπιπρόσθετα, κάποιοι Μοναχοί, μετά τά λόγια τοῦ Ἐπικεφαλῆς τοῦ Φαναρίου ὅτι ἡ ἕνωση μέ τούς Καθολικούς εἶναι ἀναπόφευκτη, ἔκλαψαν».(;) «Σύμφωνα μέ αὐτόπτη μάρτυρα, ἕνας ἀριθμός ἀπό φύλακες τοῦ Πατριάρχη δέν ἐπέτρεψαν σέ κανέναν ἀπό τούς ἀδελφούς νά ἠχογραφήσει τήν ὁμιλία τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου».

 Στή ροή τῆς ζωῆς καί τῶν πραγμάτων, ἀκολούθησε ἡ ἀναφορά τοῦ πατριαρχικοῦ Ἀρχιδιακόνου κ. Ἰωάννου Χρυσαυγή, περί τοῦ κ. Βαρθολομαίου, ὡς τοῦ "Πατριάρχου τῶν Ἁγίων" (ἰδού καί πάλι ἡ διάνθιση τῶν πραγμάτων μέ τήν ἱστορία τῶν ἁγιοκατατάξεων), ἐνῶ πρόσωπα τά ὁποῖα περίμεναν πολλοί νά ὁμιλοῦν καί ἐπικρίνουν σταθερῶς τά τῆς "Συνόδου τῆς Κρήτης" καί τά τοῦ νέου τεραστίου σκανδάλου τοῦ "Οὐκρανικοῦ", στά ὁποῖα πρωταγωνίστησε καί πρωτοστατεῖ ὀ κ. Βαρθολομαῖος, ὅπως ὁ πολύς Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος, ὁ παραδοσιακός Πατρῶν κ. Χρυσόστομος καί ὁ ὑποτίθεται πατερικός Ἡγούμενος τῆς Βατοπαιδίου κ. Εὐφραίμ, ἄλλοτε τηροῦν σχετικῶς "σιγήν ἰχθύος" καί ἄλλοτε γίνονται φερέφωνα τῶν ἀντικανονικῶν καί ἀντορθοδόξων θέσεων τοῦ Πατριάρχου!

Κάποιοι μάλιστα, ἔχουν ἐκπλήξει καί ἀπογοητεύσει τόν ἐμβρόντητο λαό μέ ἀλλαγή στάσεως 180 μοιρῶν! Μήπως, ὅμως, ἀκόμη καί αὐτό, σχετίζεται, ἐμμέσως πλήν σαφῶς, μέ τίς ἀθρόες ἁγιοκατατάξεις, μερικές ἀπό τίς ὁποῖες ἐγείρουν καί μεγάλα θεολογικά καί κανονικά ζητήματα (ὅπως ἡ περίπτωση τοῦ γέρ. Σωφρονίου τοῦ Ἔσσεξ, ἐξαιτίας ὁρισμένων θεολογικῶν του θέσεων καί τῆς ὑπ' αὐτοῦ ἱδρυθείσης καί λειτουργούσης ἐπισήμως μικτῆς Μονῆς μέ κοινή διαβίωση καί ἡγούμενο!);

Τοῦτο δέ, λέγεται, διότι οἱ προαναφερθέντες, καθ' ὅλη τήν ἐπίμαχη περίοδο, ἀνέμεναν καί ἀναμένουν ἀκόμη τήν "τύχη" καί ἔκβαση τῶν σχετικῶν αἰτήσεών τους πρός τό Οἰκ. Πατριαρχεῖο, περί τῶν ὑπ' αὐτῶν "προωθουμένων" πρός ἁγιοκατάταξη νέων ἁγίων. Π. χ. ὁ Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος ἔχει αἰτηθεῖ καί ἀναμένει τήν ἔγκριση τοῦ φακέλλου πρός ἁγιοκατάταξη τοῦ Γέροντος Γερβασίου Παρασκευοπούλου, ἐξέπληξε δέ δυσάρεστα τόν λαό μέ τήν ἐν Συνόδῳ στάση του στό Οὐκρανικό. Στάση τήν ὁποία ἔλαβε, μετά τήν διαφώτιση πού εἶχε, ὅπως ὁ ἴδιος ἐδήλωσε, στό Φανάρι ἀπό τόν κ. Βαρθολομαῖο.

Εἶναι τόσο ὁμιχλῶδες τό τοπίο, ἴσως καί σκοτεινό ἤ μᾶλλον συσκοτισμένο, ὥστε μόνον κάποιος ἀληθινός Ἅγιος, μέ δύναμη πνεύματος καί λόγου ἤ ἄλλως μέ ζῆλον Ἠλιοῦ καί παρρησία Ἰωάννου, θά ἦταν δυνατό καί εὐκταῖο νά μᾶς διαφωτίσει καί ἑρμηνεύσει, ὑπό τό φῶς τῆς ἀληθείας, τά γεγονότα.  Πάντως ὅσα ἐπισημαίνονται δέν ἀποτελοῦν ὑποθέσεις, οὔτε ἑρμηνεῖες ἀλλά διαπιστώσεις ὀδυνηρές. Γίνονται δέ, μέ  φόβο Θεοῦ, βάσει τῆς διδασκαλίας τῶν Ἀγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί συμμαρτυρούσης τῆς συνειδήσεώς μας.

Θά εἶναι φοβερό νά ἀγνοοῦμε καί νά ἀδιαφοροῦμε γιά ὅσα τεκταίνονται σέ βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας, παρά τά προπετάσματα...."θυμιαμάτων", λόγῳ τῶν ἀθρόων ἁγιοκατατάξεων, ἐκ μέρους τοῦ ἁγιομαχικοῦ - ἀπό τήν παλαιότερη, κακῆ τῆ μνήμη, βλάσφημη δήλωση τοῦ Προκαθημένου του, περί τῶν ἁγίων Πατέρων, ὡς "θυμάτων τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως", δηλαδή τοῦ διαβόλου - Φαναρίου!

Κρίμα, διότι πολλά πρόσωπα ἀσκητῶν καί γερόντων, ἀρκετοί μέ θαυμαστή ζωή καί ἀγῶνες (σημ.: ἴσως μεγεθυμένων καί ἐξωραϊσμένων προκειμένου νά ἀναχθοῦν στό πεδίο τῆς ἁγιότητος), ἐμπλέκονται στά γρανάζια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί χρησιμοποιοῦνται γιά τά σχέδιά του. Οἱ σύγχρονες ἀθρόες ἁγιοκατατάξεις ἐκ μέρους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου φαίνεται ὅτι ἔρχονται νά ἐξυπηρετήσουν τόν ἀποπροσανατολισμό τοῦ λαοῦ ἀπό τό μεῖζον ζήτημα τῆς ἀποστασίας ἐκ τῆς ἀκαινοτομήτου Πίστεως καί τήν ἐκ μέρους του προώθηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Ἴσως, τό πιό φρόνιμο, ἐκ μέρους τῶν φοβουμένων τόν Θεό καί εὐλαβουμένων τή μνήμη τους, θά ἦταν νά μήν καταδέχονται νά ζητοῦν ἀπό δεδηλωμένους οἰκουμενιστές τήν ἁγιοκατάταξή τους. Ἄλλωστε, θά ἔπρεπε νά "ἀφήσουμε" νά μιλάει ἐπ' αὐτῶν τῶν θεμάτων ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ὥστε νά εἶναι βέβαιο ὅτι ποιοῦμε τό θέλημά Του, τό πάντοτε ἅγιο καί σωτήριο! Καί ἐξάλλου στήν γνήσια Ὀρθόδοξη παράδοση δέν ὑπῆρχε καθιερωμένη καί πάγια διαδικασία ἁγιοκατατάξεως καί ἐγκρίσεως ὑπό θεσμικῶν ὀργάνων.

Τέλος, ἄς μή λησμονεῖται, ὅτι ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἔργο ἔχει τήν ἐκκλησιοποίηση ὅλου τοῦ κόσμου, ὁ ἀντίχριστος καί ἐκκλησιομάχος Οἰκουμενισμός, κινούμενος στόν ἀντίποδά Της, ὑπηρετεῖ τό ἔργο τῆς ἐκκοσμικεύσεως τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή τήν ἀκύρωση καί κατάργησή Της.

Γι' αύτό ἄς προσέχουμε ὥστε νά διακρίνουμε τά θαυμαστά σημεῖα ἀπό τά "σημεῖα τῶν καιρῶν", κατά τήν εὔστοχη σχετική παρατήρηση τοῦ Μητροπολίτη Ἡλείας κ. Γερμανοῦ. Τά ὁποῖα, καίτοι διαμετρικά ἀντιθέτου πνεύματος, γειτνιάζουν μέ τά πρῶτα, κατά παραχώρηση Θεοῦ.

Ὅπως γειτνιάζει ἡ Ἀλήθεια καί τό ψεῦδος, ἡ εὐσέβεια καί ἡ δυσσέβεια, κατά τόν μέγα ὄντως ἅγιο καί Θεοφόρο Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ ("Ὑπέρ τῶν ἱερῶς ἡσυχαζόντων", 1,3, ἀπόκρισις τρίτη). Γειτνίαση, ἡ ὁποία ἐνέχει γιά ἐμᾶς τόν κίνδυνο νά πέσουμε σέ διπλή παγίδα: εἴτε νά ἐκλάβουμε τό ψεῦδος ὡς ἀλήθεια, εἴτε τήν ἀλήθεια ὡς ψεῦδος, καί ἔτσι σέ ἀμφότερες τίς περιπτώσεις νά ἐκπέσουμε, μή γένοιτο, τῆς Ἀληθείας.

Λοιπόν, πρόσχωμεν!

( Ἐφημ. Ὀρθόδοξος Τύπος, άρ. φυλ. 2285, 6.12.2019)