MKO ή διακινητές;
Αναπάντητα ερωτήματα για τη μεταφορά των προσφύγων
Από
τη Δρ Ελένη Παπαδοπούλου, Διδάκτωρ
Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III - Sorbonne
Nouvelle
Από
τότε που έγινε ο Σαλβίνι υπουργός Εσωτερικών της Ιταλίας, τα πλοία των ΜΚΟ, που
είχαν αναλάβει εργολαβία τη μεταφορά Αφρικανών από τις ακτές της Λιβύης στην
Ευρώπη, περιφέρονται σαν άδικες κατάρες στα νερά της Μεσογείου αναζητώντας
λιμάνι.
Ολοι
κουνάνε το δάχτυλο στον Σαλβίνι, που δεν τα δέχεται, αλλά κανείς δεν τους
παίρνει στα δικά του λιμάνια. Για κάποιον ακατανόητο λόγο ήταν προφανώς
αυτονόητο τόσα χρόνια για τους Γάλλους ή τους Γερμανούς κυβερνητικούς ότι τα
πλοία των ΜΚΟ θα εκτελούν το δρομολόγιο Λιβύη - Ιταλία ανενόχλητα, μεταφέροντας
παράνομα έναν σωρό κόσμο.
Η
δική μου απορία, ωστόσο, είναι ποιος πληρώνει αυτά τα πλοία, έστω για το ένα
δρομολόγιο. Δεν συζητώ το κόστος που έχουν τόσες ημέρες στη θάλασσα με
εκατοντάδες ανθρώπους εν πλω. Πετρέλαια, πλήρωμα, φαγητό και ένα σωρό
λειτουργικά έξοδα ύψους χιλιάδων ευρώ καλύπτονται από τον άγνωστο Χ. Και γιατί
εγώ να μην υποθέσω ότι αυτός ο άγνωστος Χ είναι οι μαφίες που διακινούν
λαθρομετανάστες και συνεργάζονται με τις ΜΚΟ για τη μεταφορά τους, τη διαμονή
τους στην Ευρώπη, την παροχή εγγράφων κ.λπ.;
Πώς
είναι δυνατόν να επιτρέπεται αυτή η δραστηριότητα στη Μεσόγειο και ουδείς να
την απαγορεύει; Γιατί, αλήθεια, δεν τους μεταφέρουν σε άλλες χώρες της
Μεσογείου, όπως η Αλγερία ή το Μαρόκο, και πρέπει σώνει και καλά να τους φέρουν
στην Ευρώπη; Γιατί όλα αυτά τα περιφερόμενα πλοία δεν τους γυρίζουν πίσω στη
Λιβύη, από όπου τους μάζεψαν, και προτιμούν να έχουν εκατοντάδες ανθρώπους στα
ανοιχτά, χρησιμοποιώντας τους ουσιαστικά για να εκβιάσουν την Ευρώπη να τους
δεχτεί;
Και
η Ευρωπαϊκή Ενωση τι κάνει; Συσκέψεις επί συσκέψεων, που δεν οδηγούν πουθενά
και οι οποίες βλακωδώς φιλοδοξούν να αντιμετωπίσουν συλλογικά ένα εθνικό θέμα,
για το οποίο θα έπρεπε να αποφασίζει μόνο του κάθε κράτος πώς θα το
διαχειριστεί. Τι δουλειά έχει η Γερμανία να υπαγορεύει στην Ιταλία και στην
Ελλάδα πώς θα φυλάνε τα σύνορά τους και τι δικαιώματα θα δίνουν σε όσους
μπαίνουν παρανόμως ή διαμένουν παρανόμως στις χώρες αυτές;
Θα
κλείσω με τα λόγια της αρχηγού του γερμανικού AfD: «Μια χώρα όπου αυτός που
ψαρεύει παράνομα συλλαμβάνεται, αλλά αυτός που περνά τα σύνορα παράνομα όχι
μόνο δεν συλλαμβάνεται, αλλά του δίνουν και επίδομα, είναι μια χώρα που
κυβερνάται από ηλιθίους».
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΡΙΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΒΑΣΕΙ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΤΕ.ΩΣΤΟΣΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΝΑ ΗΣΑΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήThanos Tzimeros
26 Φεβρουαρίου 2016 · Αθήνα ·
ΠΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΣΥΛΟΥ;
Πέφτοντας σε σχόλιο νομικού, που εργάζεται μάλιστα και στο γραφείο του Συνήγορου του Πολίτη, η οποία με εγκαλούσε για προηγούμενο σχόλιό μου, διότι, λέει και οι Αφγανοί και οι Σομαλοί δικαιούνται ασύλου, νομίζω ότι πρέπει να φωτίσω μια άλλη απάτη της αριστερής μπουρδολογίας: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ "δικαίωμα ασύλου" ως νομική έννοια! Προκαλώ όποιον έχει αντίθετα επιχειρήματα να με διαψεύσει.
Κανένα διεθνές κείμενο (σύμβαση Γενεύης 1951, πρωτόκολλο Ν. Υόρκης 1967, Οικουμενική Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Συνδιάσκεψη ΟΗΕ για το εδαφικό άσυλο 1977, κ.λπ.) δεν προβλέπει τέτοιο δικαίωμα. Η παροχή ασύλου σε πρόσφυγες πολέμου δεν είναι δεσμευτική για τα κράτη, τα οποία πρώτα σταθμίζουν το αν απειλείται η τάξη και η ασφάλειά τους.
Σε απλά Ελληνικά: το ότι στην πατρίδα σου γίνεται πόλεμος κι εσύ έφυγες από εκεί δεν υποχρεώνει ΚΑΝΕΝΑ κράτος να σε δεχθεί. Αν θέλει θα το κάνει. Όλα τα κείμενα που αφορούν στα δικαιώματα των πολιτικών προσφύγων αναφέρονται στην συμπεριφορά του κράτους προς τον πρόσφυγα ΑΦΟΥ του έχει χορηγηθεί πολιτικό άσυλο, το οποίο φυσικά μπορεί να ανακληθεί ανά πάσα στιγμή. Αν για παράδειγμα το ISIS ηττηθεί και οι καταδιωκόμενοι μαχητές του έρθουν στην Ευρώπη, θα τους χορηγήσουμε πολιτικό άσυλο; Το λέω διότι πολύ κεφαλομάντηλο και light μπούργκα πέφτει σε όσους μουσουλμάνους επέλεξαν την χριστιανική έως άθεη αλλά χειμαζόμενη Ευρώπη ως "δεύτερη πατρίδα τους" κι όχι την πάμπλουτη και ομόθρησκη Σαουδική Αραβία.
Το ότι νομικοί μιλάνε για "δικαίωμα ασύλου" είναι ενδεικτικό της κατάντιας της Παιδείας και της επιστημονικής τους ανεπάρκειας. Πριν την εισβολή των δήθεν προσφύγων είχαμε την εισβολή των δήθεν επιστημόνων, αποφοίτων (ορθότερα: αποφύτων) των δήθεν Πανεπιστημίων και όσων με τέτοιες προδιαγραφές εκφέρουν δήθεν πολιτικό λόγο.