Η Συμπροσευχή Του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού (Μέρος α')
Σεβαστοί και άγιοι Πατέρες και μητέρες,
τιμιώτατοι αδελφοί, στο παρόν κείμενο θα ασχοληθούμε με «παραβάσεις» ή
«αντικανονικές» ενέργειες ενός αγίου. Κάποιοι από άγνοια (;) χρησιμοποιούν ως
επιχειρήματα ενέργειες αγίων, οι οποίες φαίνονται ή και είναι αντικανονικές,
ώστε να εδραιώσουν Πατερικά τις θεωρίες τους. Εμείς στο προκείμενο θα
ασχοληθούμε ειδικώς με έναν συγκεκριμένο άγιο και με χρήση του παραδείγματός
του θα αναφερθούμε και σε όλες τις υπόλοιπες παρόμοιες επικαλούμενες ενέργειες
αγίων, με σκοπό την άντληση ενιαίου συμπεράσματος. Η επεξεργασία του θέματος θα
είναι εκτενής και γι’ αυτό θα προτιμήσομε την ανά τμήματα δημοσίευσή της.
Ένα από τα
επιχειρήματα (κυρίως Οικουμενιστών), που επίμονα παραθέτουν είναι: «Γιατί
διαμαρτύρεσθε για τις συμπροσευχές του Παναγιωτάτου, αφού και αυτός ο Άγιος
Μάρκος ο Ευγενικός, που τόσο επικαλείσθε, συμπροσευχήθηκε με τους Λατίνους στην
εναρκτήρια τελετή της συνόδου Φερράρας - Φλωρεντίας»;[i].
Τα δεδομένα του γεγονότος είναι δύο: Ότι ο Άγιός μας ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΕ,
και ότι η Εκκλησία, οι Ιεροί Κανόνες, δηλαδή το Άγιο Πνεύμα, ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ τις
συμπροσευχές με τους αιρετικούς. Από την αξιολόγηση των δεδομένων αυτών, δύο
συμπεράσματα δύνανται να εξαχθούν: Ή ότι ο Άγιός μας έκανε λάθος (όπως είναι
γνωστό, οι Άγιοι δεν είναι αλάθητοι, υποπίπτουν και αυτοί σε λάθη, σπάνιες δε
φορές και σε εκ προσκαίρου πλάνης εσφαλμένες θεολογικώς απόψεις • βλ. Αγίου
Γρηγορίου Νύσσης, περί Ωριγενισμού κ.α.). Δεύτερον, ότι δεν έπραξε λάθος, αλλά
θεόπνευστη ενέργεια, θεοκίνητη, δηλαδή με την φώτιση του Αγίου Πνεύματος και
παρακίνηση Αυτού. Τι από τα δύο ισχύει, θα δούμε παρακάτω. Σύμφωνα με τα
παραπάνω, δέον να δεχθούμε ή ότι ο Άγιος είναι παραβάτης των κανόνων ή ότι
ενήργησε θεοπνεύστως. Οι Άγιοί μας γίνονται φαινομενικά παραβάτες των κανόνων
(στην περίπτωση που αυτό γίνεται θεοπνεύστως), σε σπανιότατες περιπτώσεις, κατά
συγκατάβαση, με αποδέκτες συγκεκριμένους ανθρώπους, στο συγκεκριμένο χρονικό
σημείο και για συγκεκριμένους λόγους και σκοπούς, ΠΑΝΤΑ σε ακραίες, σπάνιες,
περιπτώσεις. Αυτό σημαίνει, ότι δεν δυνάμεθα αυτές τις ακραίες εξαιρέσεις να
τις καταστήσουμε κανόνα της Εκκλησίας μας και αυτό διδάσκει ο Άγιος Νικόδημος: «Η
οικονομία, οπού προς καιρόν εμεταχειρίσθησάν τινες πατέρες, ούτε νόμος ούτε
παράδειγμα δύναται να νομισθή»[ii].
Ο Άγιος είναι σαφέστατος: Ούτε νόμος ούτε παράδειγμα δύναται να νομισθή!!! Και
μόνο από αυτό, καταρρίπτεται το επιχείρημα των Οικουμενιστών.
Ας παραθέσομε και μερικά παραδείγματα για να γίνουν
πιο κατανοητά τα ανωτέρω. Διαβάζουμε στις διάφορες διηγήσεις για τον άγιο Σισώη
ότι, όταν πήγε κάποιος πατέρας με τον υιό του στον Άγιο και του ζήτησε να γίνει
μοναχός, ο Άγιος του είπε να πετάξει τον υιό του στο καμίνι. Ο πατέρας έκανε
υπακοή και τον πέταξε και ως εκ θαύματος το παιδί δεν εβλάφθη από την φωτιά.
Παρόμοια περίπτωση είναι και η της αγίας Ανθούσας[iii]
όπως μας την αφηγείται ο άγιος Νικόδημος στον Συναξαριστή του. Όπως βλέπουμε, ο
Άγιος δίνει σαφέστατα μια αντιευαγγελική και απάνθρωπη εντολή. Όμως, αυτή η
εντολή είναι θεόπνευστη! Από πού το καταλαβαίνουμε; Από το αποτέλεσμα! Το παιδί
δεν έπαθε το παραμικρό! Αυτή η περίπτωση είναι ακραία, σπανιότατη. Είναι όμως
δυνατόν να την καταστήσουμε σήμερα κανόνα της Εκκλησίας και για όποιους θέλουν
να γίνουν μοναχοί, οι Ηγούμενοι να δοκιμάζουν την υπακοή τους με αυτόν τον
τρόπο; Φυσικά και όχι! Επομένως, πώς, σήμερα, οι Οικουμενιστές θέλουν μια
ακραία σπανιότατη ενέργεια (έστω και θεόπνευστη) ενός Αγίου, να την καταστήσουν
κανόνα; Για να δικαιολογήσουν τον Παναγιώτατο; Άλλο παράδειγμα είναι αυτό του
Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω (παρόμοιο και του αγίου Δομετίου[iv]).
Στον βίο του διαβάζουμε ότι όταν ήταν μοναχός σε μονή των Μετεώρων και ήθελε να
φύγει, ο Γέροντάς του δεν του έδινε ευλογία. Αυτός, παρακούοντας, έφυγε, πηδώντας
από τα βράχια κάτω στον γκρεμό! Αυτή, επίσης ήταν θεόπνευστη ενέργεια. Από πού
το καταλαβαίνουμε; Από το αποτέλεσμα! Ο Άγιος δεν έπαθε τίποτα από την πτώση
του στο γκρεμό, διότι τον φύλαξε ο Θεός. Η παρακοή αυτή (αντιευαγγελική, κατά
το φαινόμενο) του Αγίου είναι επίσης μια σπανιότατη περίπτωση, πλην όμως
θεόπνευστη. Είναι, ωστόσο, επιτρεπτό, αυτή την ακραία, σπάνια, περίπτωση του
Αγίου, να την καταστήσουμε κανόνα της Εκκλησίας και να κάνουμε ανυπακοή στους
Γεροντάδες μας; Φυσικά και όχι! Επομένως, πώς οι σημερινοί Οικουμενιστές θέλουν
μία ακραία σπάνια περίπτωση ενός Αγίου (έστω και θεόπνευστη) να την καταστήσουν
κανόνα; Άλλη σπανιότατη, αντιευαγγελική και αντικανονική περίπτωση, είναι των
αγίων Αββάδων, οι οποίοι εισήρχοντο στους οίκους ανοχής με σκοπό να νουθετήσουν
και να σώσουν τις εργαζόμενες εκεί εκδιδόμενες γυναίκες. Αυτή όμως η ενέργεια
ήταν θεόπνευστη. Από που το καταλαβαίνουμε; Από το αποτέλεσμα! Οδηγούσαν σε
μετάνοια τις πόρνες και τις έσωζαν! Είναι, ωστόσο, σήμερα επιτρεπτό, οι
μοναχοί, επικαλούμενοι αυτήν την κατ' εξαίρεση ενέργεια των Αγίων, να
εισέρχονται σε οίκους ανοχής και από εξαίρεση να το καταστήσουν κανόνα; Φυσικά
και όχι! Πώς, επομένως, οι Οικουμενιστές θέλουν μία κατ' εξαίρεση ενέργεια
(έστω και θεόπνευστη) ενός Αγίου να την καταστήσουν κανόνα; Τέταρτον και
τελευταίο παράδειγμα, είναι αυτό το της Αγίας Θεοδώρας, η οποία ενδύθηκε
ανδρική ενδυμασία και έγινε, ως φαινόμενος άνδρας, μοναχός σε ανδρικό
μοναστήρι. Μία άλλη ακραία, σπάνια, περίπτωση μίας Αγίας να ενεργεί σαφέστατα
αντικανονικά, πλην όμως θεόπνευστα. Πώς το καταλαβαίνουμε; Από το αποτέλεσμα!
Αγίασε και ουδέποτε επικρίθηκε από την Αγία μας Εκκλησία• αντιθέτως,
επαινείται. Είναι όμως σήμερα επιτρεπτό οι γυναίκες, που θέλουν να μονάσουν σε
ανδρικά μοναστήρια, να γίνονται δεκτές από αυτά, έστω και με ανδρική αμφίεση,
επικαλούμενες την κατ' εξαίρεση ενέργεια της Αγίας και να την καταστήσουν
κανόνα της Εκκλησίας; Φυσικά και όχι! Πώς, επομένως, οι Οικουμενιστές
επικαλούμενοι μια ακραία, σπάνια ενέργεια ενός Αγίου, θέλουν να την καταστήσουν
κανόνα;
Όπως καταλαβαίνει και ο απλούστερος Χριστιανός, ακόμα
και αν ο Άγιος Μάρκος δεν έκανε λάθος, αλλά θεοκίνητα συμπροσευχήθηκε, αυτό δεν
μπορεί να αποτελέσει ούτε νόμο, ούτε παράδειγμα, όπως αποδεικνύεται από τις
παραπάνω περιπτώσεις, αλλά και από την διδασκαλία του Αγίου Νικοδήμου, την
οποία ήδη αναφέραμε: «Η οικονομία, οπού προς καιρόν εμεταχειρίσθησάν τινες
πατέρες, ούτε νόμος ούτε παράδειγμα δύναται να νομισθή». Παρόμοια λέγει ο ίδιος
άγιος και σε άλλα πολλά σημεία στα συγγράμματά του, όπως για παράδειγμα
ερμηνεύοντας τον ΚΓ' Κανόνα της Συνόδου της Αντιόχειας, σύμφωνα με τον οποίο
απαγορεύεται ο Επίσκοπος να ορίζει τον διάδοχό του. Ωστόσο, τούτος ο
απαγορευμένος ορισμός μαρτυρείται από την Εκκλησιαστική ιστορία ότι έλαβε χώρα
δύο φορές, ήτοι από τον (άγιο) Ιεροσολύμων Νάρκισσο (κατά θεία αποκάλυψη) και
από τον Θεότεκνο Καισαρείας της Παλαιστίνης• αυτά όμως, τονίζει ο Άγιος,
τυγχάνουν σπάνια και δεν πρέπει να τυγχάνουν μίμησης, διότι ου νόμος της
Εκκλησίας!Τα ίδια περίπου λέγει και ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης[v],
τονίζοντας ότι, οι αντικανονικές ενέργειες αγίων, είναι σπάνιες, υποκινούμενες
από Πατερική άδεια και θεϊκό σημείο ή οπτασία. Ο ίδιος άγιος λέγει αλλού,
αναφερόμενος σε κάποια αντικανονική ενέργεια μοναχών του, ότι ναι μεν έγινε από
ζήλο και παρακίνηση θεϊκή, δεν πρέπει όμως να επαναληφθεί από κανέναν ούτε και
από τους ίδιους. Όχι μόνο να μην επαναληφθεί λέγει, αλλά ούτε να το διανοηθούν
ότι θα την επαναλάβουν για να μην εξολοθρευθούν από τον Θεό! Επίσης λέγει, ότι
η επανάληψή της είναι θάνατος αιώνιος[vi].
Οι Οικουμενιστές αδιαφορώντας για τις παραπάνω απειλές, όχι μόνον επικαλούνται
αυτές τις σπάνιες ενέργειες αγίων, αλλά και τις πράττουν κατ' επανάληψη!
Παρόμοια διδάσκουν και πολλοί άλλοι Πατέρες, όπως για παράδειγμα ο άγιος
Αναστάσιος ο Σιναΐτης[vii],
ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος[viii],
ενώ στο θέμα αναφέρεται και συγκεκριμένος Κανόνας της Εκκλησίας μας[ix]!.
Ωστόσο, οι Οικουμενιστές αδιαφορούν για την ξεκάθαρη διδασκαλία των Πατέρων,
και αναζητούν παραδείγματα αγίων για να στηρίξουν τα ατοπήματά τους. Χωρίς να
εμβαθύνουν στην παραπάνω διδασκαλία των αγίων, βρίσκουν ενέργειες αγίων που
νομίζουν ότι τους βολεύουν, και αστόχαστα τις εγκολπώνονται χωρίς να λαμβάνεται
από αυτούς υπόψη η διδασκαλία της Εκκλησίας περί των ενεργειών αυτών και των
προϋποθέσεων υπό τις οποίες οι άγιοι τις ενήργησαν. Για μεγάλη τους έτσι
δυστυχία, εξευτελίζονται για την αμάθειά τους και κινδυνεύουν να κολασθούν για
την εμμονή τους σε εσφαλμένες πρακτικές.
"Πώς, επομένως, οι Οικουμενιστές θέλουν μία κατ' εξαίρεση ενέργεια (έστω και θεόπνευστη) ενός Αγίου να την καταστήσουν κανόνα;" μήπως αυτό ισχύει και για τους "αποσχιστές".
ΑπάντησηΔιαγραφή