Προωθείται ο άθεος θρησκειολογικός συγκρητισμός

ΠΡΟΩΘΕΙΤΑΙ Ο ΑΘΕΟΣ ΘΡΗΣΚΕΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΣ

Του Β. Χαραλάμπους θεολόγου

Ο καρπός όσων ανθρωπάρεσκα συμφωνούσαν να αντικατασταθεί το μάθημα των Θρησκευτικών, με ένα μάθημα θρησκειολογικού συγκρητισμού, γίνεται πραγματικότητα. Δυστυχώς η άθεη ‘Παιδεία προωθείται ποικιλοτρόπως. Αντί μέσα από το πρίσμα της Ορθόδοξης κριτικής, όπως γινόταν μέχρι τώρα, να γνωρίζουν οι Ορθόδοξοι μαθητές τις θρησκειακές πλάνες που ταλαιπωρούν εκατομμύρια συνανθρώπους μας, θα διδάσκεται η συγκρητιστική θρησκειολογία.

Οι άθεοι προσπαθούν να αλώσουν την Παιδεία με τη συγκρητιστική θρησκειολογία. Η σιωπή είναι ταυτόσημη της συνενοχής, αλλά χειρότερη από αυτή είναι η στάση όσων ανθρωπάρεσκα συνηγορούσαν στο να αντικατασταθεί το μάθημα των Θρησκευτικών, με ένα μάθημα θρησκειολογικού συγκρητισμού, για κερδίσουν τον χαρακτηρισμό του ‘’προοδευτικού’’ Χριστιανού. Η σιωπή τις μέρες τούτες που οι δεδηλωμένοι άθεοι πολεμούν με κάθε τρόπο την Ορθόδοξη Πίστη, είναι συνενοχή.

Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς αναφέρει ότι «η παιδεία εις την πραγματικότητα σημαίνει φωτισμόν, τον φωτισμόν δια του αγιασμού εν Αγίω Πνεύματι, το Οποίον είναι φορεύς και δημιουργός της αγιότητος και του φωτός και της γνώσεως. Και οι Άγιοι επειδή είναι αγιασμένοι και φωτισμένοι δια του Αγίου Πνεύματος, δια τούτο είναι και αληθινοί διδάσκαλοι και παιδαγωγοί». Γι’ αυτό έλεγε ότι «άνευ των Αγίων δεν υπάρχουν αληθινοί διδάσκαλοι και παιδαγωγοί, ούτε αληθινή παιδεία άνευ αγιότητος», «όλη η ιστορία μας καταδεικνύει σαφώς ότι μόνον οι άγιοί ήταν γνήσιοι διδάσκαλοι και ΄΄φωτισταί’’, και αυτούς μόνο αναγνωρίζει ο λαός μας», «η αληθινή παιδεία, ο αληθινός φωτισμός, δεν είναι άλλο παρά η ακτινοβολία της αγιότητος».

«Το να ενδιαφέρεται κανείς τώρα και να ανησυχεί για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το έθνος μας είναι ομολογία, γιατί η Πολιτεία τα βάζει με τον θείο νόμο. Ψηφίζει νόμους ενάντιους στο νόμο του Θεού. Γι’ αυτό όσοι έχουν αντίληψη του κινδύνου πρέπει να εναντιώνονται στις τάσεις αυτές», έλεγε ο Όσιος Παΐσιος.

Οι εφήμερες κοινωνικές σχέσεις και τα μαρξιστικά ιδεολογικά ατοπήματα δυστυχώς σε άλλες ατραπους οδηγούν. Η ομολογία της αληθείας μαζί με το κάλλος της χριστιανικής αγάπης θα οδηγήσουν στην πραγματική συνύπαρξη, που δεν είναι άλλη από το να συγκαταριθμηθούν στην ποίμνη του Χριστού οι βρισκόμενοι στην πλάνη συνάνθρωποί μας.

Την αγιότητα πρέπει να μεταδίδει το μάθημα των θρησκευτικών. Μέσα από τη γνωριμία με τους Αγίους μας δίδεται η κατά Χριστόν παιδεία. Η αληθινή κατά Χριστόν παιδεία που θα δίδεται από το μάθημα των Θρησκευτικών οδηγεί στην σωτηρία. Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς σημειώνει χαρακτηριστικά : «Η παιδεία χωρισμένη από την αγιότητα, αντιτιθέμενη εις το Ευαγγέλιον καθίσταται μία τραγική ματαιοπονία. Το περισσότερον, που ημπορεί να επιτύχη η επιφανειακή, εξωδερμική παιδεία δια τον άνθρωπον είναι να τον μεταβάλη εις ένα ευγενές, αλλά πονηρόν, ανρωπόμορφον θηρίον…Ενώ εκ του βάθους της ψυχής του ορθοδόξου λαού μας αναβαίνει η φωνή : άνευ της αγιότητος δεν υπάρχει αγωγή και παιδεία· άνευ των αγίων δεν υπάρχουν παιδαγωγοί και διδάσκαλοι. Δεν είναι αυτό το Ευαγγέλιον; Δεν είναι αυτή η Ορθοδοξία; Και εάν δεν είναι αυτό, τότε τι μας χρειάζονται και τα δύο;»

Είναι πραγματικά παράδοξο πως το πλήθος των αθέων που πριν δεν εδέχοντο το σεβασμό στην ελευθερία του άλλου να πιστεύει ότι θέλει, ξαφνικά ανακάλυψαν τον συγκρητιστικό θρησκειολογικό πλουραλισμό.