Το Πρόγραμμα Μουσουλμανικών Σπουδών του ΑΠΘ θα ενταχθεί στις επιλογές του μηχανογραφικού ειπώθηκε σε ημερίδα που οργάνωσε ο «Καιρός»

Το Πρόγραμμα Μουσουλμανικών Σπουδών του ΑΠΘ στις επιλογές του μηχανογραφικού

Το Πρόγραμμα Μουσουλμανικών Σπουδών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης θα προχωρήσει και θα ενταχθεί ως επιλογή στο μηχανογραφικό για τους υποψήφιους στα ΑΕΙ, όπως δήλωσε ο Γενικός Γραμματέας του υπουργείου Παιδείας Γιάννης Παντής. Αναφέρθηκε επίσης στο ζήτημα του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία, στη διάρκεια της ομιλίας του στην ημερίδα με θέμα «Μάθημα θρησκευτικών και δημόσιος χώρος», που οργάνωσε ο Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος «Καιρός» στο αμφιθέατρο του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού.

«Είμαστε σε στενή συνεργασία με το Τμήμα Θεολογίας και με τον κοσμήτορα και με τους προέδρους των δύο Τμημάτων της Θεολογικής Σχολής, για να προχωρήσουμε στο Πρόγραμμα Μουσουλμανικών Σπουδών και φέτος θα είναι στο μηχανογραφικό... Είναι κάτι το οποίο το οφείλουμε και θα προχωρήσουμε δυναμικά προς αυτό» είπε ο κ. Παντής και πρόσθεσε: «Είμαστε απόλυτα σύμφωνοι στην εφαρμογή της απόφασης της Συγκλήτου του ΑΠΘ. Το αυτοδιοίκητο του Πανεπιστημίου είναι αυτό που μας οδηγεί, ακόμα και αν είχαμε αντιρρήσεις πολιτικές, να υπακούσουμε στο εκπαιδευτικό και ακαδημαϊκό έργο που η Σύγκλητος ζητάει».

Ως προς το ζήτημα της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία, ο κ. Παντής τόνισε ότι είναι σε εξέλιξη ο σχετικός διάλογος με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς και σημείωσε: «η νέα πραγματικότητα για το μάθημα των Θρησκευτικών θα έχει στο κέντρο της ορθόδοξη παράδοση, αλλά και ταυτόχρονα θα ανοίγεται στο σύνολο του Χριστιανισμού, όπως και των άλλων μεγάλων θρησκευμάτων του κόσμου. Τελικός στόχος είναι να έχουμε ένα δυναμικό και σύγχρονο μάθημα παιδείας που θα επιτρέπει την πραγματική γνωριμία με τις διαφορετικές παραδόσεις του θρησκευτικού φαινομένου και θα οδηγεί τους μαθητές στην κατανόηση της αξίας της ετερότητας. Ένα μάθημα που δεν θα προσκρούει στην ελευθερία της συνείδησης, αλλά θα ευαισθητοποιεί απέναντι στις απάνθρωπες προκλήσεις της εποχής, όπως είναι ο φονταμενταλισμός και ο ρατσισμός».

Στην ομιλία του ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος περιέγραψε το πώς πρέπει να είναι το μάθημα των Θρησκευτικών: «Ένα ανοιχτό μάθημα, σύγχρονο μάθημα, ελκυστικό μάθημα, μάθημα που θα τραβάει την προσοχή του μαθητή, μάθημα που αναπτύσσει την προσωπικότητα του και την κριτική του σκέψη, μάθημα με έντονα θρησκειολογικά στοιχεία, αλλά που δεν μπορεί να μην είναι και έντονα χριστιανικό και ορθόδοξο, γιατί διαφορετικά θα ψεύδεται και δεν μπορεί να ψεύδεται. Είναι προτιμότερο να λέει την αλήθεια παρά να ψεύδεται. Βέβαια δεν μπορεί να είναι κατηχητικό μάθημα, ούτε μπορεί να ορίζεται ως ομολογιακό με την εκκλησιαστική έννοια του όρου». Όσον αφορά στο δικαίωμα εξαίρεσης απ’ αυτό, είπε ότι είναι χαλαρό και πρέπει να παραμείνει χαλαρό, «γιατί θα ήτανε μάταιο να γίνει οτιδήποτε άλλο».

Σχετικά με τη συζήτηση που γίνεται για τη νομολογία γύρω από το μάθημα των Θρησκευτικών και τις ερμηνείες του Συντάγματος, ο κ. Βενιζέλος παρατήρησε ότι η μελέτη της νομολογίας δεν μας οδηγεί σε ασφαλή συμπεράσματα όταν η νομολογία αυτή περιορίζεται μόνο στο τι έχουν πει τα ελληνικά δικαστήρια και πρόσθεσε: «Δεν μπορούμε να κάνουμε καμία ερμηνεία του Συντάγματος η οποία είναι αδιάφορη για το τι συμβαίνει και στο επίπεδο και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και στο επίπεδο του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είμαστε υποχρεωμένοι να υιοθετήσουμε το σχήμα της σύμφωνης με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και της σύμφωνης με τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή με τις αξίες και τις αρχές της Ε.Ε., ερμηνεία του Συντάγματος».

«Ένα μάθημα που δεν απευθύνεται στο σύνολο των μαθητών δεν έχει λόγο ύπαρξης σε ένα δημόσιο σχολείο», υπογράμμισε στην ομιλία του ο κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ Μιλτιάδης Κωνσταντίνου και ξεκαθάρισε πως η διδασκαλία των Θρησκευτικών στα σχολεία δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να συγχέεται με το έργο της Εκκλησίας, λέγοντας: «Οι εξελίξεις των τελευταίων χρόνων και στο χώρο της Παιδείας είχαν μεταξύ άλλων ως αποτέλεσμα τη συνειρμική σύνδεση του μαθήματος των Θρησκευτικών με τις απαλλαγές. Οι σκοποί και οι μέθοδοι της θρησκευτικής εκπαίδευσης στα σχολεία δεν θα πρέπει σε καμιά περίπτωση να συγχέονται με το έργο της Εκκλησίας και της όποιας προσφοράς της προς τους νέους. Σήμερα όλο και περισσότεροι άνθρωποι καλής θέλησης αναγνωρίζουν ότι το σχολικό θρησκευτικό μάθημα δεν μπορεί να υποκαταστήσει την κατήχηση των χριστιανών νέων που πρέπει να γίνεται στο πλαίσιο της Ενορίας. Από την άλλη, όμως, όλο και περισσότεροι άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι η ασφάλεια, η σταθερότητα και η πρόοδος ενός κράτους εξαρτώνται από την παιδεία του, από το μορφωτικό επίπεδο του λαού του και όχι από τον αριθμό των επιστημόνων, που διαθέτει, ή των ειδικών».

Την ερχόμενη εβδομάδα θα υπάρξει συνάντηση με την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδας για να καταθέσει τις θέσεις της σχετικά με το μάθημα των Θρησκευτικών, είπε ο σύμβουλος του υπουργείου Παιδείας και προϊστάμενος του Γραφείου Έρευνας, Σχεδιασμού και Εφαρμογών Α' του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής Σταύρος Γιαγκάζογλου.

Αναφερόμενος στις αντιδράσεις από την πλευρά της Εκκλησίας για το πρόγραμμα σπουδών στα σχολεία, παρατήρησε πως σήμερα τάσσονται υπέρ των βιβλίων του 2006 που τότε είχαν καταδικάσει και αναρωτήθηκε: «Πού είναι η συνοδικότητα;»

Τα θρησκευτικά στα σχολεία είναι θέμα δημοκρατίας, θεολογίας και παιδαγωγικής, τόνισε ο κ. Γιαγκάζογλου, ο οποίος τάχθηκε υπέρ του διαλόγου και σημείωσε πως από κάποιες πλευρές παρατηρείται μια «παράξενη σμίξη Ορθοδοξίας και εθνικισμού».

Πηγή: ΑΜΠΕ -  naftemporiki.gr,20/02/2016

………………………………………………………………………………………………

Ο χαιρετισμός του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας κ. Γιάννη Παντή στην ημερίδα του Πανελλήνιου Θεολογικού Συνδέσμου ΚΑΙΡΟΣ με θέμα: «Μάθημα Θρησκευτικών και Δημόσιος Χώρος»

blogs.auth.gr/moschosg

Όσα ακολουθούν αποτελούν ένα απόσπασμα μόνο από το χαιρετισμό του κ. Παντή

Κ. Κοσμήτορα,

Κύριοι πρόεδροι,

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Φίλες και φίλοι

Είμαι πεπεισμένος ότι η σημερινή συνάντηση, όπως και  κάθε αντίστοιχή της, συμβάλλει με τρόπο δυναμικό στη δημιουργία μιας συνολικής και καθαρής εικόνας για το ρόλο του μαθήματος των θρησκευτικών στον τόπο μας. Δεν πρόκειται για ένα εύκολο θέμα, καθώς όλοι γνωρίζουμε ότι ιδεολογικές στάσεις και πεποιθήσεις είναι υπεύθυνες για τη διαμόρφωση διαφορετικών εκτιμήσεων και κατανοήσεων. Πολλές φορές μάλιστα αυτές οι εκτιμήσεις μεταφέρονται με αστραπιαίο τρόπο στη δημόσια πλατεία και πυροδοτούν γόνιμες συζητήσεις, προβληματισμούς, αλλά και εντάσεις. οι οποίες τραυματίζουν την κοινή αγωνία για ένα θέμα τόσο μείζον και τόσο ουσιαστικό για την εκπαίδευση και την παιδεία στο σύνολό της.

Λησμονούμε, βέβαια, σε αρκετές περιπτώσεις ότι πέρα και πάνω από τις προσωπικές εκτιμήσεις και απόψεις υπάρχει το Σύνταγμα και η εν γένει νομοθεσία, οι διατάξεις των ανεξάρτητων αρχών, αλλά και η Σύσταση του Συμβουλίου της Ευρώπης (1720/2005), που βάζουν τα όρια του διαλόγου και δείχνουν μέχρι που μπορούμε να φτάσουμε, αλλά και πώς μπορούμε να φτάσουμε.

[…]

Το Υπουργείο Παιδείας -και ας μη ξεχνούμε πως το μάθημα των θρησκευτικών συνταγματικά ανήκει στην αρμοδιότητα του  κράτους-, όλο αυτό το διάστημα άκουσε τις απόψεις  της Εκκλησίας της Ελλάδος, των Θεολογικών Τμημάτων και των Θεολογικών Συνδέσμων, όπως και όλων των εμπλεκόμενων φορέων,  συζήτησε μαζί τους και βρίσκεται στη διαδικασία της τελικής αξιολόγησης των προτάσεων τους προκειμένου να προχωρήσει σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής  (ΙΕΠ) στη διαμόρφωση νέας πραγματικότητας για το μάθημα των Θρησκευτικών. Η πραγματικότητα αυτή   θα έχει στο κέντρο της την Ορθόδοξη παράδοση  -μια παράδοση που αποτελεί στοιχείο της πολιτισμικής φυσιογνωμίας του τόπου μας-, αλλά ταυτόχρονα θα ανοίγεται στο σύνολο του Χριστιανισμού, όπως  και των άλλων μεγάλων θρησκευμάτων του κόσμου. Τελικός στόχος, ένα δυναμικό και σύγχρονο μάθημα παιδείας,  που θα επιτρέπει την πραγματική γνωριμία με τις διαφορετικές παραδόσεις του θρησκευτικού φαινομένου και θα οδηγεί τους μαθητές στην κατανόηση της αξίας της ετερότητας.  Ένα μάθημα που δεν  θα προσκρούει στην ελευθερία της συνείδησης, αλλά θα ευαισθητοποιεί τους συμμετέχοντες απέναντι στις απάνθρωπες προκλήσεις της εποχής όπως είναι ο φονταμενταλισμός και ο ρατσισμός∙ ένα μάθημα που θα εμπνέει κοινές δράσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία της ύπαρξης, την προστασία του περιβάλλοντος, το σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και την άρση των κοινωνικών αδικιών∙ ένα μάθημα, τέλος, που θα ενισχύει την κοινωνική συνοχή.

Κλείνοντας, θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου για την πρόσκληση και τα συγχαρητήρια μου για τη διοργάνωση τούτης της ημερίδας, στο Διοικητικό Συμβούλιο και τα μέλη του Καιρού, που δείχνουν ότι καταλαβαίνουν πλήρως την αλλαγή σκηνικού στον τόπο μας αλλά και παγκόσμια και παλεύουν άφοβα προκειμένου να φτάσουμε στο ποθητό για το μάθημα των Θρησκευτικών αποτέλεσμα.

…………………………………………………………………………………….

Ο χαιρετισμός του Κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, καθηγητή Μιλτιάδη Κωνσταντίνου στην ημερίδα του Πανελλήνιου Θεολογικού Συνδέσμου ΚΑΙΡΟΣ με θέμα: «Μάθημα Θρησκευτικών και Δημόσιος Χώρος»

blogs.auth.gr/moschosg

Οι εξελίξεις των τελευταίων χρόνων στον χώρο της Παιδείας είχαν μεταξύ άλλων ως αποτέλεσμα τη συνειρμική σύνδεση του μαθήματος των Θρησκευτικών με τις απαλλαγές. Ξεκινώντας, λοιπόν, αυτόν τον σύντομο χαιρετισμό, επιτρέψτε μου να διατυπώσω από την αρχή τη θέση μου: Ένα μάθημα που δεν απευθύνεται στο σύνολο των μαθητών δεν έχει λόγο ύπαρξης σε ένα δημόσιο σχολείο. Οι σκοποί και οι μέθοδοι της θρησκευτικής εκπαίδευσης στα σχολεία δεν θα πρέπει σε καμιά περίπτωση να συγχέονται με το έργο της Εκκλησίας και της προσφοράς της προς τους νέους.

Σήμερα όλο και περισσότεροι άνθρωποι καλής θέλησης αναγνωρίζουν ότι το σχολικό θρησκευτικό μάθημα δεν μπορεί να υποκαταστήσει την κατήχηση των χριστιανών νέων που γίνεται ή πρέπει να γίνεται στο πλαίσιο της ενορίας και που αποσκοπεί στην καλλιέργεια χριστιανικής συνείδησης και στην παροχή χριστιανικής παιδείας. Από την άλλη όμως όλο και περισσότεροι άνθρωποι σήμερα αναγνωρίζουν ότι η ασφάλεια, η σταθερότητα και η πρόοδος ενός κράτους εξαρτώνται από την παιδεία του, από το μορφωτικό επίπεδο του λαού του, και όχι από τον αριθμό των επιστημόνων που διαθέτει ή των ειδικών. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το μάθημα των Θρησκευτικών, απαλλαγμένο από τα κατηχητικά χαρακτηριστικά του, μπορεί να προβάλλει, μέσα σε μια εποχή απόλυτου ευτελισμού και απαξίωσης του ανθρώπινου προσώπου, τις διαχρονικές ανθρώπινες αξίες της αγάπης του αλληλοσεβασμού και της αλληλεγγύης.

Σε μια εποχή απόλυτου αποπροσανατολισμού και πνευματικής αποχαύνωσης το καθήκον των θεολόγων για πιο συνειδητή μαρτυρία της εμπειρίας τους από τη σχέση τους με τον Θεό προβάλλει περισσότερο επιτακτικό από ποτέ. Υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι δεν θα προσπαθήσουν να επιβάλλουν την αλήθεια τους, δεν θα κηρύξουν μια ρομαντική επιστροφή σε ένα δήθεν ιδανικό παρελθόν ούτε θα υπηρετήσουν ξεπερασμένες αξίες, αλλά να γίνουν μια φωνή ελπίδας που θα αντιπαραθέσει στα σημερινά αδιέξοδα το όραμα μια κοινωνίας χωρίς αποκλεισμούς που θα αναζητήσει μια έντιμη διέξοδο ανάμεσα από τις παγίδες της απόλυτης ατομοκρατίας του “create your own myth” από τη μια μεριά και του ολοκληρωτισμού στον οποίο οδηγεί ο φουνταμενταλισμός από την άλλη. Γιατί αυτό που περισσότερο από οτιδήποτε άλλο έχει ανάγκη ο κόσμος σήμερα είναι να ακουστεί μια νηφάλια και επιστημονικά τεκμηριωμένη θεολογική φωνή που θα αντιπαρατεθεί στις κραυγές και τον παραλογισμό που εκτοξεύονται καθημερινά από τα τηλεοπτικά παράθυρα και τα διάφορα μέσα μαζικής ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης.

Σήμερα ο κόσμος βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή. Από τη μια μεριά διαπιστώνει κανείς τάσεις ενωτικές που οδηγούν τους λαούς σε συνάντηση, αλλά από την άλλη οι εχθροί της συμφιλίωσης δεν παύουν να καλλιεργούν τάσεις απομονωτικές και διασπαστικές χρησιμοποιώντας τον εθνοκεντρισμό και προβάλλοντας τις αντιθέσεις. Σε μια εποχή υποβάθμισης και απαξίωσης του ανθρώπου, συνέπεια της παγκοσμιοποίησης που δομείται με βάση τη δύναμη και την επιβολή, αποτελεί ουσιαστική επιλογή το να στηρίζει κανείς τον άνθρωπο και την ελευθερία του και να καλλιεργεί τις σχέσεις κοινωνίας και ειρήνης, την ευαισθησία και την αλληλεγγύη. Αυτό όμως απαιτεί από τη μια απαλλαγή από τον τοπικισμό και τον επαρχιωτισμό -που σήμερα εμφανίζεται ως απειλή, αλλά δεν εκφράζει την παράδοση ούτε αυτής της πόλης ούτε αυτής της χώρας- και από την άλλη συνεργασία με όλους εκείνους που εκφράζουν ευαισθησία απέναντι στον άνθρωπο, για να αντισταθεί στην επίθεση της επιβολής και της περιθωριοποίησής του.

Πιστεύοντας πως στόχος της σημερινής ημερίδας είναι η αναζήτηση αυτής ακριβώς της νηφάλιας φωνής προς την κατεύθυνση της καλλιέργειας της πραγματικής παιδείας, εύχομαι επιτυχία στις εργασίες της.