H CIA σε "χορό διαβόλων" με το φανατικό Ισλάμ με συμμετοχή και στήριξη του.

 Μια "Περιεκτική" έκθεση μιας Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών για το πολιτικό Ισλάμ, με τίτλο «Το Ισλάμ και Πολιτική: Μια Επιτομή," μέσα από ένα πρώην SECRET έγγραφο που εκδόθηκε τον Απρίλιο του 1984 κατά τη διάρκεια της διοίκησης Reagan, δείχνει λιγότερα πράγματα από όσα ακριβώς ισχύουν, σχετικά με τη φύση του ριζοσπαστικού Ισλάμ. 

Εκείνη την εποχή που η έκθεση ολοκληρώθηκε, η CIA χρησιμοποιούσε ριζοσπαστικές ομάδες ισλαμιστών μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν και το Πακιστάν για την καταπολέμηση ενός πολέμου "δια αντιπροσώπου" εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης στο Αφγανιστάν.

Μια γραφική δήλωση υπό το πρίσμα της αύξησης του αριθμού των οπαδών της Al Qaeda και μετέπειτα συνεργάτες και υφισταμένους της, μετά τη σοβιετική αποχώρηση από το Αφγανιστάν το 1989 είναι η ακόλουθη:

"Αν και φονταμενταλιστικές ομάδες μπορούν να προκαλέσουν εθνικές κρίσεις μέσα σε μια νύχτα με τρομοκρατικές πράξεις, συνήθως χάνουν περισσότερα από όσα κερδίζουν, καθώς η κυβέρνηση αναλαμβάνει κατασταλτικά μέτρα εναντίον τους."

Αυτό σίγουρα δεν ήταν η περίπτωση με τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, το Al-Nusra Front και το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Levant (ISIL) στη Συρία, ISIL στο Ιράκ, και την Ansar Al Sharia στη Λιβύη.

Η έκθεση της CIA στη συνέχεια κάνει μια δήλωση που περισσότερο μοιάζει με προπαγάνδα από ό, τι θα ίσχυε σε μια ανάλυση:

"Η ισχυρή καταστολή είχε επιτυχίες , με τις πιο αξιοσημείωτες στα κομμουνιστικά κράτη. Άλλες σε κοσμικά κράτη, όπως η Συρία, το Ιράκ και την Ινδονησία, έχουν δείξει πως η καταστολή διατηρεί διαχειρίσιμη την αντίσταση. "

Η παρουσία μιας ισχυρής ομάδα ισλαμιστών στο βόρειο τμήμα της Σουμάτρα είναι μια άμεση συνέπεια από μια CIA που χρηματοδότησε στην Σουμάτρα το  αποσχιστικό κίνημα που στρεφόταν εναντίον του Προέδρου Sukarno στη δεκαετία του 1950. 

Το γεγονός παραμένει ότι ήταν η CIA που άρχισε την υποστήριξη στους φανατικούς ισλαμιστές στο Ιράκ, τη Συρία, την Τσετσενία, το Ουζμπεκιστάν, τη Βοσνία, και άλλα "κοσμικά" κράτη, συμπεριλαμβανομένων των πιο πρόσφατων, τη Λιβύη και την Αίγυπτο. Το 1984, η CIA ειρωνικά πρότεινε ότι ισλαμιστές ριζοσπάστες θα μπορούσαν να έχουν και  κέρδη από την οικονομική βοήθεια που παρέχεται από τη Λιβύη Muammar Qaddafi και την αντι-σουνιτική Wahhabi  κυβέρνηση του Ιράν. Στην πραγματικότητα, δεν ήταν ούτε ο Qaddafi, ούτε  ο Ayatollah Khomeini του Ιράν, ο οποίος προμήθευε τα κεφάλαια των ριζοσπαστικών σουνιτικών ομάδων και το μεγαλύτερο μέρος των ενισχύσεων τους, αλλά η CIA και οι σύμμαχοι της σε Σαουδική Αραβία, στον Αραβικό Κόλπο, και στο Πακιστάν.

Η CIA υποστήριξε, επίσης πώς "δεν ξέρουμε κάποιο χαρισματικό ηγέτη που να ξεπερνά τα εθνικά σύνορα." Φυσικά, η CIA είχε τότε ξεκινήσει την διαμόρφωση του Osama Bin Laden ως ένα τέτοιο «υπερβατικό» ηγέτη στο Αφγανιστάν. Η άνοδος του Bin Laden στην ηγεσία της πιο ριζοσπαστικής δύναμης του Wahhabi Ισλάμ, η Al Qaeda, θα επιτρέψει επίσης την άνοδο των άλλων διακρατικών ισλαμιστών ηγετών, συμπεριλαμβανομένου του Dr. Ayman Zawahiri, Αιγύπτιου σε καταγωγή και υπ' αριθμό δύο της Αλ Κάιντα Mokhtar Belmokhtar, ο μονόφθαλμος βετεράνος του Aφγανικού πολέμου  που θα οδηγήσει την Al Qaeda στο Ισλαμικό Maghreb ή AQIM και του Abu Bakr al-Baghdadi, τον σημερινό ηγέτη του ISIL και του Ισλαμικού Χαλιφάτου.

Η έκθεση της CIA προειδοποιεί για τον κίνδυνο από μια  «υπερβολική αντίδραση» από τις ΗΠΑ απέναντι σε μια ισλαμική έξαρση. Οι ισχυρισμοί στην έκθεση αναφέρουν πώς «Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι κυβερνήσεις των χωρών (Μέση Ανατολή) πιθανότατα θα συνεχίσουν να εκλέγουν τους κληρικούς που θα εντείνουν την Ισλαμική έξαρση με τρόπο όμως που δεν θα βλάψει τα συμφέροντα των ΗΠΑ." Αυτή η πρόβλεψη δεν φάνηκε να γίνεται πραγματικότητα στο Αφγανιστάν, Συρία, στο σύντομο χρονικό διάστημα εξουσίας από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα σε Αίγυπτο και τη Λιβύη.

Η έκθεση περιλαμβάνει μια ενδιαφέρουσα παραπομπή σε ένα ενεργό κύτταρο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας από το 1980 στην περιοχή της Γαλιλαίας του Ισραήλ. Αναφορές των ισραηλινών συνδέσεων με τις επιτυχίες στην μάχη του ISIL στη Συρία και το Ιράκ μπορεί να δείχνουν προς το Ισραήλ σε μια συνεργασία με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και άλλες  ομάδες τζιχαντιστών στο Ιράκ και τη Συρία με στήριξη από την Τουρκία και το Κατάρ. Αν και έχουν υπάρξει αναφορές για θηριωδίες που διαπράχθηκαν μαζικά από το ISIL κατά της Χριστιανών, Κούρδων, Yazidi, Τουρκομάνων και Σιιτικών κοινοτήτων στο βόρειο Ιράκ και το Ιρακινό Κουρδιστάν, δεν υπήρξαν αξιόπιστες αναφορές για βεβήλωση από την ISIL, κατά περίεργο λόγο,  των εβραϊκών ιερών και νεκροταφείων σε περιοχές που κατακτήθηκαν από την οργάνωση.

Ο Ronald Reagan και ο Bill Casey του "Operation Cyclone" είδαν την CIA να ενισχύει τις πιο ριζοσπαστικές ισλαμιστικές φατρίες στο Αφγανιστάν και το Πακιστάν. Έγγραφα της CIA δείχνουν την ευνοϊκή προκατάληψη των ΗΠΑ προς ισλαμιστές εξτρεμιστές. 

Η CIA , για παράδειγμα, πήρε εχθρική στάση απέναντι στην Δημοκρατική πρώην Λαϊκή Δημοκρατία της Υεμένης (Νότια Υεμένη), η οποία τελικά συγχωνεύθηκε με τη Βόρεια Υεμένη το 1990. Η CIA ήταν εξοργισμένη με το ότι "το καθεστώς στην Νότια Υεμένη έδινε μόνο μικρές παραχωρήσεις στο Ισλάμ και θα συνεχίσει να περιορίζει την φονταμενταλιστική δραστηριότητα."Η έκθεση της CIA είχε παρόμοιες επικρίσεις απέναντι στην "κοσμική", αντι-ισλαμική κυβέρνηση στη Συρία, όπως και στο Ιράκ, τη Λιβύη και την Αλγερία.

Όσο για την ΕΣΣΔ, η έκθεση της CIA προβάλει είδος "περηφάνιας" σε σχολιασμούς,  πάνω στις διαφαινόμενες αρχές δημιουργίας του Ισλαμικού εξτρεμισμού στις κεντρικές ασιατικές Σοβιετικές Σοσιαλιστικές Δημοκρατιές. Η CIA φαίνεται να τονίζει τις ακόλουθες εκδηλώσεις:

    Μάρτιος 1980: Ταραχές στην Alma Ata, πρωτεύουσα του Καζακστάν SSR, όταν οι Μουσουλμάνοι αρνήθηκαν να αφήσουν νεκρούς μουσουλμάνους στρατιώτες να θαφτούν σε στρατιωτικά νεκροταφεία.

    Απρίλιος του 1980: Δολοφονία του Σουλτάνου Ibrahimov της Kirghiz SSR από την «μουσουλμάνους εθνικιστές."

     Νοέμβριος, 1982: Τρεις μέρες βίας σε μουσουλμανικέ περιοχές σε Severo-Osetinkaya στον Καύκασο, με κύριο σημείο την λεηλασία των αρχηγείο του Κομμουνιστικού Κόμματος.

     Νοέμβριος, 1982: Οι αρχές διέλυσαν μια μεγάλης κλίμακας εκδοτική επιχείρηση Μουσουλμανικού χαρακτήρα στο Ουζμπεκιστάν.

Τα γεγονότα αυτά συνέπεσαν με την ενίσχυση της στήριξης της CIA για τους Αφγανούς μουτζαχεντίν αντάρτες. Την ίδια στιγμή, η Γιουγκοσλαβία άρχισε να αντιμετωπίζει με τέχνασμα πρόβλημα στο δικό της μουσουλμανικό πληθυσμό στην περιοχή της  Βοσνίας, ενώ όλα φαίνονται να συνδέονταν με ξένα συμφέροντα.

Δεν θα ήταν έκπληξη εάν τα δακτυλικά αποτυπώματα της CIA υπήρχαν  σε όλες αυτές τις ριζοσπαστικές μουσουλμανικές εκδηλώσεις στο κομμουνιστικό μπλοκ. Θα ήταν επίσης ενδιαφέρον να εξακριβώσει  ο διευθυντής της CIA Brennan τι μπορεί να γνωρίζει για τη Σαουδική Αραβία και την "off-the-books" χρηματοδότηση της, στην  CIA  για τις επιχειρήσεις αυτές από πράκτορες του Langley που στόχευαν στην ΕΣΣΔ και τη Γιουγκοσλαβία.

Μια ακόμα αποχαρακτηρισμένη έκθεση ( TOP SECRET ) από την CIA, με ημερομηνία 26 Μαρτίου, 1985, αναφέρει ότι η συνδεόμενη CIA με την Μουτζαχεντίν αντίσταση στο Αφγανιστάν ήταν στενά συνδεδεμένη με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, συμπεριλαμβανομένων των δραστηριοτήτων της στην "Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες», το σύνολο των οποίων υποστηρίζεται από «τις κυβερνήσεις των κρατών του Κόλπου, Σαουδική Αραβία, Κουβέιτ, Μπαχρέιν, και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. "

Επικεφαλής δικαιούχοι της βοήθειας της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στο Αφγανιστάν ήταν οι Gulbuddin Hekmatayar και Younis Khalis φατρίες της Hizb Ισλάμι, το Jamiat i Ισλάμ, και του Harakat-i-Inqilab, που έχει έδρα στην κοιλάδα του Peshawar, στο Πακιστάν.

Η  Αραβική υποστήριξη και συμμετοχή της CIA προς τους Αφγανούς Μουτζαχεντίν διοχετεύθηκε μέσω μιας  ομάδας φονταμενταλιστών του Πακιστάν με το όνομα Jamiat i Ισλάμ, της οποίας ο ηγέτης, Μιάν Tufail, ονομάστηκε σε έκθεση της CIA τον Μάρτιο του 1985 ως συγγενής του προέδρου του Πακιστάν Muhammad Zia ul-Haq. 

Το έγγραφο αναδημοσίευεται από την σελίδα waynemadsenreport.com/

geopolitics