Γιατί το ουνιτικό μόρφωμα στην Ουκρανία αυτοαποκαλείται ¨Ουκρανική Ορθόδοξη Ελληνο-Καθολική Εκκλησία;»

ΓΙΑΤΙ  ΤΟ ΟΥΝΙΤΙΚΟ ΜΟΡΦΩΜΑ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΕΙΤΑΙ

«ΟΥΚΡΑΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΛΛΗΝΟ-ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;»

Του θεολόγου κ. Β. Χαραλάμπους

Γιατί Ορθόδοξη καλούν  την ουνιτική εκκλησία στην Ουκρανία;   Να θεωρήσομε ότι ο χαρακτηρισμός Ορθόδοξη έχει προστεθεί για να καταδείξει το διαχωρισμό από τις κακοδοξίες του Βατικανού;   Φυσικά όχι.  Γιατί αυτοαποκλήθηκαν ορθόδοξοι, οι ουνίτες;  «Γκραικολατίνους» τους αποκάλεσε ο Άγιος Μάρκος ο Εφέσο και ο Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ΄  τους ονόμασε «λύκους εν σχήματι προβάτων», στην εγκύκλιο του 1989/ 24 Μαρτίου1907.  Όντως τούτο υπενθυμίζει τον Κυριακό λόγο «Προσέχετε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς υμάς εν ενδύμασι προβάτων, έσωθεν δε εισί λύκοι άρπαγες» Ματθ. Ζ΄, 15. 

 Οι ουνίτες λυμαίνονται τη Δυτική Ουκρανία και κυρίως την πόλη Λβιβ.  Ως γνωστό η Ουνία παρεισέφρησε στην Ουκρανία μέσω των Ιησουιτών.  Να αναφέρομε ότι η Ουνία την απαρχή είχε στη Σύνοδο του Λατερανού το έτος 1215 και στη Βούλα του Πάπα Ιννοκεντίου του Δ΄.  Η Ουνία δημιουργήθηκε από τους Ιησουίτες (Ποσεβίν και Σάργκα), στην Πολωνία, με σκοπό τον εκλατινισμό των Ορθοδόξων της Πολωνίας και της Νοτιοδυτικής Ρωσσίας.  Προς τούτο βοηθήθηκαν και από το βασιλιά της Πολωνίας Σιγισμούνδο τον Γ΄.  Επίσημα δηλαδή οι Ουνίτες, είχαν εμφανιστεί στη σύνοδο της Βρέστης και αυτοαποκλήθηκαν Ουνιτική Ορθόδοξη εκκλησία.  Ο Πάπας Κλήμης ο Η΄  «επέτρεψε» να διατηρήσουν τα «ανατολικά έθιμα», (όπως η παπικοί κατά απαράδεκτο τρόπο κάλεσαν την  ορθοδόξη πίστη ).

 Ο παπικός δόλος πάντοτε ενεδρεύει είτε επιδεικνύοντας την αγριότητα, όπως τούτο συνέβη μετά τη σύνοδο της Βρέστης με τους διωγμούς των Ορθοδόξων, είτε με «χαμόγελα» δολίου διπλωματικής αβρότητας.  Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί ο διωγμός των Ορθοδόξων που δεν υπέκειψαν στην παπική δολιότητα, μετά τη σύνοδο της Βρέστης.  Τότε υπήρξε ο κίνδυνος να στραφούν οι Ορθόδοξοι  προς στις προτεστάντικες κοινότητες, όπως τούτο συνέβη δυστυχώς  σε κάποιες περιπτώσεις.  Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Πατριάρχης Μελέτιος Πηγάς, έστειλε στην Πολωνία τον Κύριλλο Λούκαρη.  Για τον ίδιο λόγο επισκέφθηκε τη Μόσχα κατά την περίοδο αυτή, ο Πατριάρχης Ιερεμίας ο Β΄.

 Οι  ουνιτικές εκκλησίες, στο Das Typisch Κatholisch Lexicon, (το οποίο θα μπορούσαμε να καλέσουμε ως  μια Τυπική Καθολική Εγυκλοπαίδεια) σε κείμενο που υπογράφει ο Eckhard Bieger (www.kath.de), ως εκκλησίες που έχουν την ορθόδοξη παράδοση (orthodoxer Tradition Kirtchen), προσθέτοντας ότι είναι ενωμένοι με τη Ρώμη (die mit Rom vereint).    Στο κείμενο του Balamand, οι Ουνίτικες εκκλησίες καλούνται «Καθολικές  Ανατολικές Εκκλησίες».  Δυστυχώς με το κείμενο αυτό, στην ουσία αναιρέθηκαν οι προηγούμενες καταδίκες της Ουνίας στη Βιέννη (1990) και στο Freising (1990).

 Προς τι η διαμαρτυρία λοιπόν, για την ονομασία ουνιτική;    Να υπενθυμίσομε ότι ουνία είναι πολωνικολατινική λέξη και θα πεί ένωση. Θεωρούν αδικαιόλογητη τη χρήση του «υποτιμητικού όρου Ουνίτες» (termine negative Uniati); Πρώτοι αυτοί αυτοαποκλήθηκαν Ουνιτική Ορθόδοξη εκκλησία, στη σύνοδο της Βρέστης.

 Να σημειωθεί ότι μέχρι και ουνίτη πατριάρχη ήθελε να διορίσει το Βατικανό στην Ουκρανία.  Εκείνο που μας πικραίνει επίσης, είναι το γεγονός ότι έχουν αρπάξει πολλούς Ναούς Ορθοδόξων με βίαιο τρόπο. Πολύ μας λυπεί η ουνιτική θρασύτητα στην Ουκρανία, αλλά και το  πολύτροπο της ουνιτικής δολιότητας.  Είχε προειδοποιήσει ο τότε ο Πατριάρχης Μόσχας Αλέξιος, τον Πάπα για τις δόλιες ενέργειες του καρδιναλίου Husar (ουνίτη αρχιεπισκόπου) της πόλης Livn. Ο Πατριάρχης Μόσχας Αλέξιος σε δήλωσή του στις 9 Φεβρουαρίου 2006 είχε πει «Η δράση των Ουνιτών στην πρώην Σοβιετική Ένωση αποτελεί εμπόδιο στη βελτίωση των σχέσεών μας με τον Πάπα». 

 Το ψαλλόμενο στα Απόστιχα Προσόμοια, του Εσπερινού της Κυριακής της Ορθοδοξίας, «Λύμης φθοροποιού, φυγόντες κακοδόξων» και το «ορθοδοξίας φέγγει, καρδίας ελλαφθώμεν», ας καθορίζει τη στάση των Ορθοδόξων Ουκρανών αδελφών μας.  Διάπυρος ας είναι η προσευχή μας προς τον        Κύριο, οι δοκιμαζόμενοι Ορθόδοξοι αδελφοί μας στην Ουκρανία,  τις θείες παραδόσεις της Μίας Εκκλησίας να ακολουθούν, «των Αποστόλων  επόμενοι».