Γ΄Κυριακή των Νηστειών (Σταυροπροσκυνήσεως) -Το ιστίο της ζωής και το κλειδί του Παραδείσου.

Ἀπόστολος: Ἑβρ. δ´ 14 – ε´ 6

Εὐαγγέλιον: Μᾶρκ. η´ 34 – θ´ 1

Το ιστίο της ζωής και το κλειδί του Παραδείσου.

        Από τότε που γεννιέται ο άνθρωπος σέρνει μαζί του την ενοχή της πρώτης αμαρτίας. Είναι η φρικτή συνέπεια της πρώτης εκείνης πτώσης των πρωτοπλάστων. Από τότε απέκτησε η ψυχή μία ροπή προς το κακό. Και αυτή η ροπή ενισχυμένη από άλλους παράγοντες οδηγεί τα βήματα των ανθρώπων στον χαμό της αμαρτίας. Και όταν διαπραχθεί το κακό, τότε πλέον έρχεται το βάρος, ο εφιάλτης της ενοχής. Δεν έχει πια το θάρρος να σηκώσει τα μάτια  προς τον ουρανό και να κοιτάξει τον Θεό. Μένει με την ψυχή του φυλακισμένη στην χώρα των νεκρών, με την πόρτα του Παραδείσου κλειστή, με το κλειδί του χαμένο, παράλληλα δε με τον βαθύ πόνο για το δράμα του και με τον βαθύτερο πόθο για την απαλλαγή του από το ψυχικό αυτό μαρτύριο, και το άνοιγμα της θύρας που οδηγεί στο φως του Θεού. 
     Κι όμως εκεί που μέσα στους αιώνες λύση δεν βρισκόταν, και γενεές γενεών προσδοκούσαν την αποκατάσταση της ψυχής τους, ο ίδιος ο Θεός της αγάπης σκύβει και συναντά το δημιούργημά Του. Το συναντά μέσα στον πόνο του για να του πάρει τον πόνο και να του δώσει χαρά. Σκύβει στην γη για να αρπάξει με την βία της αγάπης το αγαπημένο του δημιούργημα, και του δίδει το κλειδί της Βασιλείας, τον Τίμιο και ζωοποιό Σταυρό Του.

        Με τον Σταυρό ανοίγουν οι πύλες του Παραδείσου και σαν δώρο Θεού προσφέρεται στον άνθρωπο η σωτηρία. Η σωτηρία του ανθρώπου γίνεται  μία καινούργια δημιουργία. Και καθώς η αρχική δημιουργία ήταν ξεχείλισμα της αγάπης του Θεού, έτσι και η νέα δημιουργία είναι ένα νέο ξεχείλισμα της αγάπης του Τριαδικού Θεού. 

Γράφει χαρακτηριστικά ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός «Κάθε πράξη και κάθε θαυματουργία του Χριστού είναι πολύ μεγάλη και θεία και αξιοθαύμαστη, αλλά από όλες τις πράξεις Του πιο αξιοθαύμαστη είναι ο Τίμιος Σταυρός Του. Με την σταύρωση του Κυρίου καταργήθηκε ο θάνατος, συγχωρήθηκε η προπατορική αμαρτία, χαρίστηκε στον άνθρωπο η ανάσταση, ανοίχθηκαν οι πύλες του Παραδείσου».

        Για τούτο τον λόγο το σχήμα του Σταυρού πάνω στο οποίο ο Χριστός τελείωσε τη ζωή του είναι τίμιο και προσκυνητό, γιατί είναι εικόνα του Σταυρωμένου Κυρίου. Είναι δε συμβολικό και παραστατικό. Γι αυτό και η Εκκλησία στο μέσο της Τεσσαρακοστής τον προβάλει για να τον προσκυνήσουμε.
       Ο Σταυρός είναι η ελπίς των χριστιανών, ο σωτήρας των απεγνωσμένων, το λιμάνι γι αυτούς που βρίσκονται σε δύσκολες βιοτικές περιστάσεις, ο ιατρός για τους ασθενείς, απομακρύνει τα πάθη, δίνει την υγεία, δίνει την ζωή στους πνευματικά νεκρούς, καθοδηγεί προς την ευσέβεια, αποστομώνει την βλασφημία. 

       Ο Σταυρός είναι το όπλο κατά των εχθρών, η πνευματική ράβδος για τους άρχοντες, η πνευματική βακτηρία για τα γηρατειά, ο οδηγός των τυφλών, το φως των σκοτισμένων, ο παιδαγωγός των αφρόνων, ο διδάσκαλος των νηπίων, η συντριβή της αμαρτίας, η φανέρωση της μετάνοιας.
            Ο Σταυρός, είναι η σκάλα που ανεβάζει στον ουρανό. Η οδός που οδηγεί στην αρετή, η κατάργηση του θανάτου, η απαλλαγή από την φθορά. Έχει την δύναμη να σβήνει την φλόγα των παθών και του αιωνίου πνευματικού θανάτου. Είναι το ιστίο της ζωής και  το κλειδί του Παραδείσου.

Ι.Μ.Φ.Ν&Θ