Κυριακή της Απόκρεω – Προσοχή να μη σκανδαλίζουμε

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Α΄ Κορ. η΄ 8-θ΄2

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ: Ματθ. κε΄31-46

ΠΡΟΣΟΧΗ ΝΑ ΜΗ ΣΚΑΝΔΑΛΙΖΟΥΜΕ

1. Άς  θυσιάζουμε τα δικαιώματά μας

Στό αποστολικό άνόγνωσμα της σημερινής Κυ­ριακής ό άπόστολος Παΰλος αναφέρει ένα πρόβλη­μα πού είχε παρουσιαστεί μεταξύ των χριστιανών της Κορίνθου σέ σχέση μέ τά είδωλόθυτα, δηλαδή τά κρέατα άπό ειδωλολατρικές θυσίες πού πουλούσαν τά κρεοπωλεία. Συγκεκριμένα, κάποιοι χριστιανοί πού φαίνονταν προχωρημένοι στήν πίστη, έτρωγαν τά είδωλόθυτα όπως όλα τά εϊδη κρεάτων, μέ άποτέλεσμα νά σκανδαλίζονται πολλοί άλλοι χριστιανοί πού ήταν άσθενεΐς ώς πρός τήν πίστη και δέν τολ­μούσαν νά άγγίξουν αύτά τά κρέατα ώς μολυσμένα άπό τά είδωλα.

Ό άπόστολος Παΰλος όμως, άν καί συμφωνούσε ότι οί χριστιανοί είχαν τό δικαίωμα νά τρώνε έλεύθερα άπό τά είδωλόθυτα ώς κοινά κρέατα, στή συγ­κεκριμένη περίπτωση ό ίδιος προτιμά καί συνιστά τήν άποφυγή τών είδωλοθύτων, προκειμένου νά μή δημιουργείται σκανδαλισμός στις ψυχές τών πιστών: «εί βρώμα σκανδαλίζει τόν άδελφόν μου, ού μή φάγω κρέα εις τόν αιώνα, 'ίνα μή τόν άδελφόν μου σκανδα­λίσω» γράφει. Δηλαδή έάν αύτό πού τρώω γίνεται αιτία σκανδάλου καί άμαρτίας στόν άδελφό μου, δέν θά φάω ποτέ οποιοδήποτε είδος κρεάτων, γιά νά μή σκανδαλίσω τόν άδελφό μου.

Βέβαια έμεΐς δέν έχουμε σήμερα πρόβλημα μέ είδωλόθυτα. 'Ωστόσο τό πνεύμα τών λόγων τοΰ Απο­στόλου ύποδεικνύει τήν εύθύνη μας πρός τούς άδελ-φούς μας. 'Οφείλουμε νά προσέχουμε πολύ γιά νά μή σκανδαλίζουμε. Γιά παράδειγμα, άν σέ περίοδο νηστείας έχουμε άδεια νά καταλύουμε γιά λόγους ύγείας, άς μή γίνεται αύτό ένώττιον άλλων πού δέν γνωρίζουν τούς λόγους αύτούς. Γενικότερα, άς είμαστε πρόθυμοι νά θυσιάζουμε κάποια δικαιώματα μας, όπως τό φαγητό, τό ποτό, τήν ψυχαγωγία μας ή ό,τι άλλο, προκειμένου νά μή σκαν­δαλιστεί κάποιος άδελφός μας, άν διαβλέ­πουμε ότι ύπάρχει τέτοιος κίνδυνος.

2. Γιατί να υπολογίζουμε τους άλλους;

Γιατί όμως είναι τόσο σημαντικό νά προσέχουμε τούς άλλους καϊ νά θυσιάζουμε νόμιμα δικαιώματα μας γιά χάρη τους; 'Οφείλουμε νά προσέχουμε τόν σκαν- δαλισμό τών άλλων άπό άγάπη και ενδιαφέρον μήν τυχόν χαθεί κάποιος άδελ­φός μας εξαιτίας μας.

Σ' αύτό άκριβώς έπικεντρώνει τήν προσ­οχή μας ό άπόστολος Παύλος: «καϊ άπολεΐται ό άσθενών άδελφός έπί τή σή γνώ­σει, δι' όν Χριστός άπέθανε». Πρόσεχε, λέει, διότι εξαιτίας τής δικής σου γνώσεως θά χαθεί παρασυρόμενος στήν ειδωλο­λατρία, όχι ένας τυχαίος άνθρωπος, άλλά ό άδελφός σου, ό όποιος μάλιστα είναι «ά­σθενών», άδύνατος πνευματικά, και έχει άνάγκη άπό ύποστήριξη. 'Άλλωστε, μήν ξεχνάς ότι γιά τή σωτηρία τού άδελφοϋ σου αύτοΰ ό Χριστός θυσίασε τή ζωή Του.

Ή άξία έστω καϊ μιάς ψυχής είναι μονα­δική και άνεκτίμητη, άφοϋ ό ίδιος ό Σωτή­ρας καϊ Λυτρωτής Χριστός τήν έξαγόρασε μέ τό πάντιμο Αίμα Του. Συνεπώς, άς είμαστε πρόθυμοι νά θυσιάζουμε άκόμη καϊ κάποιο νόμιμο δικαίωμά μας, προκει­μένου νά μή χαθεί ή ψυχή τού άδελφοϋ μας, άλλά νά οικοδομείται στήν όρθή πί­στη και ζωή.

3. Όταν κατηγορούν τούς εργάτες του Ευαγγελίου

Δυστυχώς, πολλές φορές γινόμαστε δέ­κτες κατηγοριών καϊ έπικρίσεων τών ποιμένων καϊ διδασκάλων τής 'Εκκλησίας μας. Τό φαινόμενο αύτό δέν είναι και­νούργιο. Ό ίδιος ό άπόστολος Παύλος είχε δεχθεί πολλές έπικρίσεις, όχι μόνο άπό 'Ιουδαίους και 'Εθνικούς, άλλά καϊ άπό χριστιανούς, άνθρώπους τής 'Εκ­κλησίας, οί όποιοι έφτασαν στό σημείο νά άμφισβητοΰν άκόμη καϊ τό άποστολικό του άξίωμα! Γι΄ αύτό τόν άκοϋμε σή­μερα νά άπολογεΐται πρός αύτούς πού έπηρεάζονταν άπό τούς κατηγόρους του λέγοντας: «Ούκ ειμί άπόστολος;...». Δέν είμαι Άπόστολος, μέ ϊσα δικαιώμα­τα μέ τούς άλλους Αποστόλους;... Δέν είδα τόν 'Ιησού Χριστό, τόν Κύριό μας; Και δέν είστε έσεϊς τό έργο πού μέ τή βοήθεια τού Κυρίου έπιτέλεσα; 'Εάν γιά άλλους δέν είμαι Άπόστολος, τουλά­χιστον όμως γιά σάς είμαι! Έσεΐς, τούς όποιους έγώ οδήγησα στόν Χριστό, μπορείτε νά πιστοποιήσετε τό άποστολικό μου άξίωμα.

"Οταν βλέπουμε τόν άπόστολο Παύλο, αύτόν τόν γνήσιο καϊ άφοσιωμένο κή­ρυκα τού Εύαγγελίου, νά άντιμετωπίζει τόση άχαριστία και παραγνώριση άπό τούς άνθρώπους πού οδήγησε στήν πί­στη, άς μήν αιφνιδιαζόμαστε, άν άκοϋμε έπικρίσεις γιά οποιονδήποτε άλλον έργάτη τοΰ Εύαγγελίου. Ταυτόχρονα άς μήν είμαστε εύκολοι νά πιστεύουμε τις ό­ποιες κατηγορίες. Και οπωσδήποτε έμεΐς ποτέ νά μήν κατηγορούμε κανέναν, μάλιστα κληρικό, διότι έτσι καϊ τόν έαυτό μας βλάπτουμε καϊ τούς άδελφούς μας σκανδαλίζουμε.

Τό δικό μας χρέος είναι νά προσευχό­μαστε γιά τούς ποιμένες καϊ διδασκάλους τής 'Εκκλησίας μας, ώστε νά τούς προστατεύει ό Θεός άπό τυχόν παρεκ­τροπές καϊ νά δίνουν τή μαρτυρία τους γνήσια και άνόθευτη, χωρίς νά έπηρεάζονται άπό τό πνεύμα τοΰ κόσμου ή νά κάμπτονται άπό τις άντιδράσεις πού κά­ποτε συναντούν.

Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”