Απάντηση του Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης Παύλου σε επικριτές των απόψεών του

Δείτε και:

-O Μητροπολίτης Σιατίστης για την προφυλάκιση του π. Εφραίμ

-Ρομφαία κατά πάντων από τον Σιατίστης Παύλο

Πρίν λίγες μέρες ἀπό τοπικό ραδοφωνικό σταθμός τῆς Σιάτιστας ὁ κ. Παναγιώτης Πλιάτσος σχολίασε τό κείμενο μου πού ἀναρτήθηκε στό διαδίκτυο. Προφανῶς ἀπό τή στιγμή πού ἀναρτᾶται εἶναι ἐκτεθιμένο στήν κριτική ἀλλά ὄχι στήν κακοήθεια. Πίστευα βέβαια ὅτι ἡ δημοσιογραφική δεοντολογία θά ἐπέβαλε τήν ἐνημέρωση μου γιά νά διατυπώσω καί ἐγώ τήν ἄποψή μου καί πρό παντός νά ἀπαντήσω στίς ἀπορίες τοῦ κ. Πλιάτσου. Πολύ περισσότερο ὅταν ἡ μετάδοση ἔγινε καί γιά δεύτερη ἡμέρα Τό θεωρῶ καί δημοσιογαφικό ἀτόπημα καί κακοήθεια, ἀλλά τό προσπερνῶ.

Κατ’ ἀρχήν χαίρομαι πού ὁ κ. Πλιάτσος δέν συμφωνεῖ μαζί μου. Θά προβληματιζόμουνα ἄν συμφωνοῦσε. Παριστάνοντας καί αὐτοβαπτιζόμενος ὡς «προοδευτικός» θεωρεῖ ἱερό του χρέος νά ἀντιπαρατίθεται σέ ὅ,τι λέγουν οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας καί νά εἰρωνεύεται ὅσους ἐκδηλώνουν σεβασμό πρός αὐτήν. Προσωπικά αὐτή τή συμπεριφορά ἐγώ τή θεωρῶ σκοταδισμό, ἀλλά αὐτό ἀφορᾶ ἐμένα.

Ὅταν ἔγραψα τό κείμενο ἤμουν ἀπολύτως βέβαιος ὅτι κάποιοι θα τό χαρακτήριζαν παραλήρημα καί νά πού δικαιώθηκα. Μιά λαϊκή παροιμία λέγει: «ἀπορία ψάλτου βήξ». Ὅταν δηλαδή ὁ ψάλτης δέν ξέρει νά ψάλλει τό τροπάριο, ἀρχίζει νά βήχει. Θα πῶ μόνο αὐτό πού μοῦ εἶπε ὁ πρῶτος πού μέ ἐνημέρωσε γιά τήν ἐκπομπή. «Ἐπί τῆς οὐσίας τῶν γραφομένων σας δέν εἶπε ἀπολύτως τίποτα» καί αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια. Γιά τήν οὐσία ὅμως τῶν λεγομένων μου θά ἀφήσω τούς ἀνθρώπους, ἁπλούς καί ἄγνωστους, ἐπώνυμους καί μορφωμένους πού μέ σταματοῦν στό δρόμο γιά νά μοῦ ποῦν «σᾶς καμαρώνουμε… συνεχῖστε» γιά νά σταθῶ στό λόγο ἑνός νέου ἀνθρώπου μοῦ μέ πῆρε στό τηλέφωνο γιά νά μοῦ πεῖ ἐπί λέξει: «Μόλις διάβασα τό κείμενο σας καί ἔχω μείνει κατάπληκτος. Δέν ἔχω ἀκούσει πιό καθαρό λόγο, καί πιό καθαρή περιγραφή τῆς κατάστασης ἀπό τό κείμενό σας». Ὁ κάθε νοήμων ἀναγνώστης εἶναι σέ θέσει νά καταλάβει ποιός παραληρεῖ. Καταλαβαίνω τόν κ. Πλιάτσο, πρέπει νά ὑπερασπιστεῖ τό χῶρο στόν ὁποῖο κινεῖται.

Πιστεύοντας στή συνέχεια ὁ ἴδιος ὅτι εἶναι καί δημοσιογραφική «ἀλεποῦ» νόμισε ὅτι ἔπιασε τό …. κοτόπουλο. Σχολιάζοντας στό κείμενο μου ἐκεῖνο πού ἀναφέρεται στήν ἀνατροπή αὐτοῦ τοῦ κατεστημένου πού κατέστρεψε τόν τόπο μας σημειώνει: «ὡς ἄλλος ….ἀρχηγός πολιτικοῦ κόμματος». Δέν κατάλαβε ὅτι ἐξετέθει. Ὅτι φανέρωσε τήν νοοτροπία πού εἶναι ἴδια μέ τη νοοτροπία τῶν πολιτικῶν κομμάτων νά θεωροῦν αὐτόν τόν τόπο «ἰδιοκτησία» τους, νοοτροπία πού ὁδήγησε στή συμφορά. Ὥστε ἐκτός ἀπό τά πολιτικά κόμματα οἱ πολίτες δέν ἔχουν ἄποψη δέν ἔχουν γνώμη; Ἤ μήπως ἐμεῖς δέν εἴμαστε πολίτες αὐτῆς χώρας, ἤ μήπως εἴμαστε πολίτες δεύτερης κατηγορίας ἤ μήπως μᾶς κάνουν τή χάρη νά μᾶς φιλοξενοῦν οἱ «ἰδιοκτῆτες» αὐτῆς τῆς χώρας. Γιά νά τοῦ λύσω τήν ἀπορία καί νά διαλύσω τό μυστήριο. Τήν ἀνατροπή δέν θά τήν φέρει κανένα πολιτικό κόμμα. Θά τήν φέρει ὁ ἴδιος ὁ λαός, ἀπό τήν τόση καταπίεση καί τήν τόση ἀφαίμαξη πού ὑφίσταται. Ζεῖ ὁ κ. Πλιάτσος σέ αὐτή τήν κοινωνία; Ἀλλά δέν κατέφυγε κανείς στήν δική του πόρτα. Οἱ δημοσιογάφοι χρησιμοποιοῦν τά προβλήματα τοῦ λαοῦ γιά βγάζουν τό ψωμάκι τους. Ἐμεῖς εἴμαστε κοντά τους ὄχι μόνο γιά νά ἀκοῦμε, ἀλλά καί νά ἀντιμετωπίζουμε τά προβήματα τους στό μέτρο τοῦ δυνατοῦ. Θα χαιρόμουνα ἄν μάθαινα ὅτι ὁ κ. Πλιάτσος ἔκανε ἕνα προσωπικό δάνειο γιά νά βοηθήσει ἕνα συνάνθωπο του. Κάποιοι ἀπό τούς ἱερεῖς μας τό ἔκαναν.

Οἱ μύδροι πού ἐξαπολύω δέν ὀφείλονται στήν προφυλάκιση τοῦ Ἐφραίμ. Ἔχω τοποθετηθεῖ πρό πολλοῦ καί ραδιοφωνικός γι’αὐτή τήν ὑπόθεση. Τούς μύδρους γιά τη σημερινή κατάσταση τούς ἔχω ἐξαπολύσει πολύ νωρίτερα. Στήν εἰσήγησή μου στήν Ἱεραρχία τόν Ὀκτώβριο τοῦ 2010, καί στό κείμενο ΠΡΟΣ ΤΟ ΛΑΟ πού καί τότε ἐτάραξε τό κατεστημένο. Γιά τόν Ἐφραίμ ἕνα καί μόνο. Εἶναι ντροπή γιά τη Δικαιοσύνη νά προφυλακίζει αὐτόν πού χαρακτηρίζει ἠθικό αὐτουργό καί νά .ἔχει τούς φυσικούς αὐτουργούς ἐλεύθερους, ἀσύδοτους γιά νά μποροῦν νά ἐκβιάζουν ἀκόμη καί τή δικαιοσύνη. Κάποιες παραιτήσεις εἰσαγγελέων συνέβησαν αὐτές τίς ἡμέρες, ἄν πήρατε εἴδηση. Ναί, ἔχω τό θάρρος καί τό λέω, μιά τέτοια δικαιοσύνη πού δέν προφυλάκισε κανένα ἀπό τούς πρωταγωνιστές ὅλων τῶν μεγάλων σκανδάλων ΔΕΝ τήν ἐμπιστεύομαι. Δέν εἶμαι ἐγώ νομικός, ἀλλά δέν μοῦ ἀπέλειπε ὁ κοινός νοῦς. Ὅταν διαπρεπεῖς νομικοί τονίζουν ξεκάθαρα καί ἄσχετα ἀπό τήν ἐνοχή ἤ ὄχι τοῦ Ἡγουμένου ὅτι οὐδεμία ἀπό τίς προβλεπόμες ἀπό τό νόμο προϋποθέσεις συντρέχουν γιά τήν προφυλάκιση του, τότε δικαιοῦμαι νά ἀπορῶ. Ὁ κ. Πλιάτσος βέβαια δέν ἀπορεῖ γιατί στόχος του εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Τό δίκαιη ἤ ἄδικη δέν τόν ἀφορᾶ, ἀρκεῖ πού ἡ ἀπόφαση στρώνει βούτυρο στό ψωμί του.

Παρόλο πού ὁ κ. Πλιάτσος ἄκουσα ὅτι εἶναι φιλόλογος δέν προσέχει αὐτό πού διαβάζει. Διαβάζει ὄχι τί γράφει τό κείμενο, ἀλλά τό τί θα ἐπιθυμοῦσε νά γράφει.

Οἱ ἀπόψεις μου γιά τόν ΣΚΑΪ παραμένουν ἀκέραιες καί στή συνείδηση μου ἀπολύτως τεκμηριωμένες. Δέν ἐπήνεσα τόν ΣΚΑΙ γιατί ἔκανε αὐτές τίς ἐκπομπές. Ἁπλά μετέφερα τήν εἴδηση χωρίς μάλιστα νά τόν ὀνομάσω. Μαθημένος ἐκεῖνος ὄχι νά μεταδίδει ἀντικειμενικά εἰδήσεις ἀλλά νά ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΙ εἰδήσεις νόμιζε καί πάλι ὅτι ἔπιασε λαυράκι.

Οἱ ἐκπομπές τοῦ ΣΚΑΙ γιά τό εἰκοσιένα εἶναι γεγονός.

Ἡ ἐπιστολή τοῦ κ. Μπαμπινιώτη στό ΣΚΑΙ εἶναι ἐπίσης γεγονός

Οἱ ἐκπομπές τοῦ ΣΚΑΙ γιά τη Μονή Βατοπαιδίου εἶναι ἐπίσης γεγονός.

Δέν εἶπα λοιπόν ὅτι τώρα ὁ ΣΚΑΙ εἶναι καλός. Αὐτό εἶναι ἐφεύρημα τῆς φαντασίας του καί καρπός τῆς ζαλάδας του ἀπό ποῦ νά πιαστεῖ γιά νά κτυπήσει. Ὁ ἐκνευρισμός λοιπόν ἀνήκει σέ ἐκεῖνον γιατί ἐθίγη τό κατεστημένο του. Ὅσο γιά τήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία, παρά τά λάθη τά δικά μας, τῶν ἀνθρώπων, εἶναι ἡ μόνη πού στέκει κοντά στό λαό. Συνδράμει τήν Πολιτεία ὅταν ζητᾶ τήν βοήθεια της ἀκόμη καί τότε πού μέ τό ἄλλο χέρι της τήν πολεμᾶ. Ἄν δέν ὑπῆρχε ἡ Ἐκκλησία γιά νά ἀνακουφίζει μέ τό ταπεινό της ἔργο τό λαό οὔτε ἐκεῖνος θα ὑπῆρχε γιατί ὁ λαός θα εἶχε ἐξεγερθεῖ ἀπό τη δυστυχία. Ἄνθρακες λοιπόν ὁ θησαυρός του. Ὅσο γιά μένα ἐναντίον τοῦ ὁποίου τά ἄσφαιρα πυρά του, ἀπωθημένα ἄλλων γεγονότων, ἕνα μόνο θά πῶ. Ὁ ταπεινός Ἐπίσκοπος αὐτῆς Μητροπόλεως καί τότε πού συνώδευε τά ἄρρωστα παιδιά στό ἐξωτερικό καί τότε πού ἤλεγχε μεγάλες ἐπιχειρήσεις γιά ἐκμετάλλευση τῶν ἀνθρώπων καί τότε πού ἔμπαινε ἀνάμεσα στά ΜΑΤ καί στούς ἀπεργούς τοῦ Σκαλιστήρη καί τότε πού ἔγραφε δριμύτατα γιά κείνους πού βασάνιζαν φοιτητές καί τότε πού μέ τό λόγο του στά χρόνια πού ὑπαινίχθηκε χωρίς νά τά ξέρει, προκαλοῦσε τήν ἀπορία τῶν ἀκροατῶν του «μά δέ φοβᾶστε πού μιλᾶτε ἔτσι; στά χρόνια τῆς δικτατορίας ἐννοῶ, ἄραγε εἴχε γεννηθεῖ τότε, στή φωτογραφία του φαίνετε νέος, ἀλλά καί σήμερα πού μιλαω καί γράφω μέ τό τρόπο πού ἐνοχλεῖ, εἶχε καί ἔχει τό ἴδιο κίνητρο, τήν φροντίδα καί τήν ὑπεράσπιση τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καί μέ τή βοήθειά του θα συνεχίσει νά τό κάνει.

Τέλος ὁ κ. Πλιάτσος δέν χρησιμοποίσε τό κείμενο μου ὡς ἀφορμή διαλόγου, ἀλλά ὡς ἀφορμή ἐπίθεσης, ἴσως γιατί ἐπί τῆς οὐσίας δέν εἶχε νά πεῖ τίποτα.