Γέροντας Αθανάσιος Μετεωρίτης: Αντίσταση στον αφελληνισμό, τον οικουμενισμό και την νέα τάξη πραγμάτων

Αντίσταση στον αφελληνισμό, τον οικουμενισμό και την νέα τάξη πραγμάτων

Ἀρχιμ. Ἀθανασίου Ἀναστασίου, Προηγουμένου Ἱερᾶς Μονῆς Μεγάλου Μετεώρου Ἁγίων Μετεώρων

Αναδημοσίευση από το περιοδικό "ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ" της Σύναξης ορθοδόξων ρωμηών http://synaxiromion.wordpress.com/

Εἶ­ναι γε­γο­νός ὅ­τι βρι­σκό­μα­στε σέ μί­α στιγ­μή, ὄ­χι ἁ­πλῶς κρί­σι­μη, ἀλ­λά ὁ­ρια­κή, θά λέ­γα­με, γιά τήν πο­ρεί­α καί τό μέλ­λον τῆς πα­τρί­δας μας καί τῆς ὀρ­θο­δό­ξου πί­στε­ώς μας· σέ μιά στιγ­μή πού βι­ώ­νου­με ἕ­ναν ἀ­νε­πα­νά­λη­πτο κα­ται­γι­σμό κα­τά­λυ­σης καί κα­τα­στρα­τή­γη­σης τῶν πάν­των.

Οἱ νε­ο­τα­ξι­κοί σχε­δια­σμοί βρί­σκουν τήν ἀ­πό­λυ­τη ἐκ­πλή­ρω­σή τους στά τε­κται­νό­με­να τῶν τε­λευ­ταί­ων ἐ­τῶν στήν χώ­ρα μας, στήν Εὐ­ρώ­πη, ἀλ­λά καί στόν κό­σμο ὁ­λό­κλη­ρο. Μέ τρό­πο πλέ­ον ἀ­προ­κά­λυ­πτο, χω­ρίς τήν πα­ρα­μι­κρή προ­σπά­θεια τη­ρή­σε­ως ἔ­στω τῶν προ­σχη­μά­των, χω­ρίς τήν ὅ­ποι­α ἀ­παι­τού­με­νη νο­μι­μο­ποί­η­ση, τά «γνω­στά-ἄ­γνω­στα» δι­ε­θνή κέν­τρα ἐ­ξου­σί­ας, οἱ νέ­ες δυ­νά­μεις κα­το­χῆς τῆς ὑ­φη­λί­ου, συγ­κε­κρι­μέ­νοι τρα­πε­ζι­κοί καί χρη­μα­το­πι­στω­τι­κοί κο­λοσ­σοί μέ πλή­ρη ἀ­δι­α­φά­νεια, μέ κα­θα­ρά κερ­δο­σκο­πι­κές τα­κτι­κές, μέ ἀ­ποι­κι­ο­κρα­τι­κές με­θό­δους βυ­θί­ζουν στήν ἀ­νέ­χεια καί τήν φτώ­χεια ὁ­λό­κλη­ρους λα­ούς καί κρα­τοῦν ἀ­σφυ­κτι­κά δέ­σμιους τῶν ἐ­πι­λο­γῶν τους πο­λυ­ά­ριθ­μες χῶ­ρες. Ρυθ­μί­ζουν τίς τύ­χες τῶν πο­λι­τῶν, δι­ο­ρί­ζουν ἀρ­χη­γούς κυ­βερ­νή­σε­ων πε­ρι­ο­ρί­ζον­τας τήν λα­ϊ­κή ἐ­τυ­μη­γο­ρί­α, καί ἐ­πι­βάλ­λουν μέ συ­νο­πτι­κές δι­α­δι­κα­σί­ες, στη­ριγ­μέ­νες στόν ὠ­μό ἐκ­βια­σμό, τήν πο­λι­τι­κή καί τίς ἀ­πο­φά­σεις τους πα­ρα­βι­ά­ζον­τας τίς ἀρ­χές τῆς δη­μο­κρα­τί­ας καί τοῦ κοι­νο­βου­λευ­τι­σμοῦ.

Οἱ σύγ­χρο­νοι δι­κτά­το­ρες πού κα­τα­δυ­να­στεύ­ουν τόν κό­σμο δέν εἶ­ναι οἱ ἀ­λα­ζό­νες αὐ­το­κρά­το­ρες τοῦ πα­ρελ­θόν­τος, δέν εἶ­ναι οἱ σα­τρα­πί­σκοι τῆς ἀ­να­το­λῆς, δέν εἶ­ναι στρα­τι­ω­τι­κοί ἡ­γέ­τες, ἀ­κραῖ­οι ἐ­πα­να­στά­τες ἤ ἀ­πο­λυ­ταρ­χι­κοί ἡ­γε­μό­νες. Οἱ σύγ­χρο­νοι δι­κτά­το­ρες τοῦ κό­σμου εἶ­ναι οἱ δι­ε­θνεῖς το­κο­γλύ­φοι, οἱ με­γα­λο­τρα­πε­ζί­τες, οἱ ἰ­θύ­νον­τες τῶν πο­λυ­ε­θνι­κῶν, οἱ ἐ­πι­κε­φα­λῆς κλει­στῶν καί ἀ­δι­α­φα­νῶν ὁ­μά­δων ἀ­σκή­σε­ως καί ἐ­πι­βο­λῆς ἐ­ξου­σί­ας τύ­που Μα­σο­νί­ας, Μπίλ­ντεμ­περγκ, Τρι­με­ροῦς Ἐ­πι­τρο­πῆς (T­r­i­l­a­t­e­r­al C­o­m­m­i­s­s­i­on), G­o­l­d­m­an S­a­c­hs, B­l­a­ck R­o­ck κ.ἄ. Καί τά ἐ­κτε­λε­στι­κά τους ὄρ­γα­να: οἱ δο­τές κυ­βερ­νή­σεις, οἱ δι­ο­ρι­σμέ­νοι πρω­θυ­πουρ­γοί, οἱ δο­σί­λο­γοι συ­νερ­γά­τες.

Ἡ στό­χευ­ση εἶ­ναι πε­ρισ­σό­τε­ρο ἐμ­φα­νής ἀ­πό πο­τέ. Ἡ οἰ­κο­νο­μι­κή ἐ­ξα­θλί­ω­ση, ἡ στέ­ρη­ση, ἡ ἀ­βε­βαι­ό­τη­τα ὁ­δη­γεῖ στήν ἀ­να­στο­λή τῶν ἀν­τι­στά­σε­ων καί τήν κα­τα­στο­λή τῆς ἐ­λευ­θε­ρί­ας τῶν σκέ­ψε­ων καί τῶν ἐ­πι­λο­γῶν. Εἶ­ναι ἀ­πε­ρί­γρα­πτα τρα­γι­κό τό γε­γο­νός ἕ­νας πε­ρή­φα­νος λα­ός, ὅ­πως ὁ ἑλ­λη­νι­κός, μέ τήν τό­σο πλού­σια μα­κραί­ω­νη ἱ­στο­ρί­α, νά κα­ταν­τᾶ ἐ­παί­της καί ἐ­ξαρ­τη­μέ­νος τῆς «δό­σης» τοῦ ΔΝΤ καί τῆς Ε.Ε., νά ζεῖ μέ τήν κα­θη­με­ρι­νή ἀ­γω­νί­α καί τόν τρό­μο ὅ­τι οἱ δα­νει­στές μας δέν θά κα­λύ­ψουν τά ἀ­πα­ραί­τη­τα για τούς μι­σθούς καί τίς συν­τά­ξεις μας. Εἶ­ναι πραγ­μα­τι­κά τρα­γι­κό, ἀλ­λά καί ἐ­ξευ­τε­λι­στι­κό οἱ φε­ρό­με­νοι ὡς ἐκ­πρό­σω­ποι τοῦ λα­οῦ -αὐ­τό τό δι­ε­φθαρ­μέ­νο, ὑ­πο­τε­λές καί κα­τευ­θυ­νό­με­νο πο­λι­τι­κό μας σύ­στη­μα- νά ταυ­τί­ζουν τήν σω­τη­ρί­α τῆς χώ­ρας μέ τήν δυ­να­τό­τη­τα ἐ­κτα­μί­ευ­σης τῶν δό­σε­ων τοῦ δα­νεί­ου(­!) καί νά ἐ­πι­χαί­ρουν θρι­αμ­βευ­τι­κά κά­θε φο­ρά πού ἐ­πι­βάλ­λουν νέ­α δυσ­βά­στα­κτα καί ἀ­φό­ρη­τα μέ­τρα στόν ἐ­ξου­θε­νω­μέ­νο λα­ό μας.

Ἦρ­θε, λοι­πόν, ἡ ὥ­ρα πού οἱ οἰ­κο­νο­μι­κοί δι­κτά­το­ρες τοῦ κό­σμου θά ἐ­πα­λη­θεύ­σουν τόν Ντο­στο­γι­έφ­σκυ καί τόν μύ­θο τοῦ Με­γά­λου Ἱ­ε­ρο­ε­ξε­τα­στῆ, ὥ­στε νά «κα­τα­θέ­σου­με τήν ἐ­λευ­θε­ρί­α μας στά πό­δια τους» καί νά τούς ποῦ­με «κάντε μας σκλάβους, μά χορτᾶστε μας».

Οἱ ἐ­πι­λο­γές τῆς παγ­κο­σμι­ο­ποί­η­σης καί τῆς Νέ­ας Τά­ξης Πραγ­μά­των δέν ἀ­φο­ροῦν, βε­βαί­ως, μό­νον στήν πο­λι­τι­κή καί τήν οἰ­κο­νο­μί­α. Ἀ­φο­ροῦν στό σύ­νο­λο τῶν δρα­στη­ρι­ο­τή­των, τῶν πι­στευ­μά­των, τῶν ἀρ­χῶν, τῶν πα­ρα­δό­σε­ων, τῶν πο­λι­τι­σμῶν, τῶν θρησκειῶν, ὅ­λων ὅ­σα ἀ­πο­τε­λοῦν τά συ­στα­τι­κά τῆς ταυ­τό­τη­τας καί τῆς ἰ­δι­ο­προ­σω­πεί­ας τοῦ κά­θε λα­οῦ.

Σέ αὐ­τή τήν κα­τεύ­θυν­ση κι­νεῖ­ται ἡ ἰ­σο­πε­δω­τι­κή τα­κτι­κή στόν χῶ­ρο τῆς παι­δεί­ας, τῆς ἱ­στο­ρί­ας, τῆς γλώσ­σας, τῆς οἰ­κο­γέ­νειας· ἡ πε­ρι­θω­ρι­ο­ποί­η­ση τῆς ὀρ­θο­δό­ξου πί­στε­ώς μας, ἡ ἀ­πα­ξί­ω­ση τῶν ἀρ­χῶν καί τῶν ἀ­ξι­ῶν της, ὁ ἐ­ξο­βε­λι­σμός τῶν ἐ­θνι­κῶν καί θρη­σκευ­τι­κῶν μας συμ­βό­λων, ἡ κα­ταρ­ρά­κω­ση καί ἡ ἄμ­βλυν­ση τῆς ἐ­θνι­κῆς μας συ­νείδη­σης.

Ἀ­νά­λο­γες κα­τα­στά­σεις πα­ρα­τη­ροῦ­με νά δι­α­μορ­φώ­νον­ται καί σέ θε­ο­λο­γι­κό-δογ­μα­τι­κό ἐ­πί­πε­δο, ὅ­που ἐ­πι­χει­ρεῖ­ται ἡ ἐ­πι­βο­λή μί­ας παγ­κό­σμιας θρη­σκεί­ας καί ἑ­νός παγ­κό­σμιου θρη­σκευ­τι­κοῦ ἡ­γέ­τη μέ κύ­ριο ὄ­χη­μα τούς οἰ­κου­με­νι­κούς δι­α­λό­γους, δι­α­χρι­στι­α­νι­κούς καί δι­α­θρη­σκεια­κούς.

Ἡ ὁ­μο­γε­νο­ποί­η­ση τῶν θρη­σκει­ῶν συ­νε­πά­γε­ται τόν συμ­φυρμό τῆς ὀρ­θο­δο­ξί­ας μέ τίς κά­θε λο­γῆς κα­κο­δο­ξί­ες καί τά ἑ­τε­ρό­κλιτα πι­στεύ­μα­τα, πού δι­α­θέ­τουν, δῆ­θεν, κά­ποι­ο μέ­ρος τῆς ἀ­λή­θειας καί τήν προ­βο­λή τους ὡς μί­α κοι­νή πί­στη καί ἀ­λή­θεια. Προ­σερ­χό­μα­στε, ἔ­τσι, στούς δι­α­λό­γους μέ τήν ἀ­λή­θεια ὡς ζη­τού­με­νο καί ὄ­χι ὡς φο­ρεῖς τῆς ἀ­πο­κα­λυ­πτι­κῆς ἀ­λή­θειας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας.

Ὁ στό­χος τῆς νε­ο­ε­πο­χί­τι­κης παν­θρη­σκεί­ας ἐ­πι­τυγ­χά­νε­ται πρω­ταρ­χι­κά μέ τήν ἀλ­λοί­ω­ση τῆς ὀρ­θο­δο­ξί­ας, πού ἀ­πο­τε­λεῖ τήν μό­νη σώ­ζου­σα ἀ­λή­θεια. Ἡ ἀλ­λοί­ω­ση αὐ­τή ἔ­χει λά­βει στίς μέ­ρες μας τήν μορ­φή μί­ας ὀρ­γα­νω­μέ­νης ἐ­πι­χεί­ρη­σης ἀ­πο­κα­θή­λω­σης καί ἐ­ξάρ­θρω­σης τῶν βα­σι­κῶν δο­μῶν τῆς ὀρ­θο­δό­ξου ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γί­ας, τῆς ἀ­πο­κα­λυ­πτι­κῆς ἀ­λή­θειας τῶν θε­ου­μέ­νων Προ­φη­τῶν, Ἀ­πο­στό­λων καί Ἁ­γί­ων Πα­τέ­ρων καί τῆς ἐν γένει δογ­μα­τι­κῆς τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας.

Δυ­στυ­χῶς ἡ ἐ­πι­χεί­ρη­ση αὐ­τή δι­ευ­κο­λύ­νε­ται, προ­ω­θεῖ­ται καί ἐ­κτε­λεῖ­ται ἀ­κό­μη καί ἀ­πό ὀρ­θο­δό­ξους, κλη­ρι­κούς ὅ­λων τῶν βαθ­μί­δων καί λα­ϊ­κούς θε­ο­λό­γους καί Κα­θη­γη­τές, μέ τήν πλη­θώ­ρα τῶν και­νο­φα­νῶν θε­ο­λο­γι­κῶν ἀ­πό­ψε­ων, πού εἰ­σβάλ­λουν κυ­ρι­ο­λε­κτι­κά στήν Ἐκ­κλη­σί­α μας, ὅ­πως ἡ με­τα­πα­τε­ρι­κή καί συ­να­φεια­κή θε­ο­λο­γί­α, ἡ βα­πτι­σμα­τι­κή θε­ο­λο­γί­α, ἡ θε­ο­λο­γί­α τῶν κλά­δων, τῶν δύ­ο πνευ­μό­νων, τῆς δι­η­ρη­μέ­νης ἐκ­κλη­σί­ας, τῆς ἀ­ό­ρα­της ἐκ­κλη­σί­ας, ἡ πα­ρα­δο­χή δύ­ο ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­ῶν καί τό­σες ἄλ­λες ἀν­τορ­θό­δο­ξες ἀ­πό­ψεις μέ ἀ­πο­κο­ρύ­φω­ση τά σύγ­χρο­να οἰ­κου­με­νι­στι­κά ἀ­νοίγ­μα­τα, τίς δογ­μα­τι­κές ἀ­πο­κλί­σεις καί τίς ἐκ­πτώ­σεις σέ θέ­μα­τα ὀρ­θο­δό­ξου πί­στε­ως, πού πραγ­μα­το­ποι­οῦν­ται σέ κο­ρυ­φαῖ­ο ἐκ­κλη­σι­α­στι­κό ἐ­πί­πε­δο στά πλαί­σια τῶν λεγομένων δι­α­λό­γων.

Ἀνατρέπουν δέ τόσο ριζικά τήν πα­τρο­πα­ρά­δο­τη πί­στη μας ὅ­σα προ­βάλ­λον­ται καί προωθοῦνται ἀ­πό τούς οἰ­κου­με­νι­στές, καί προ­πα­γαν­δί­ζον­ται μέ τό­ση ἐμ­μο­νή, συν­το­νι­σμό καί συ­στη­μα­τι­κό­τη­τα, ἀνερυθρίαστα καί ἐπιθετικά, πού γεν­νοῦν εὔ­γλω­ττες ἀ­πο­ρί­ες καί προ­βλη­μα­τι­σμό γιά τήν προ­έ­λευ­ση, τήν ὑ­πο­κί­νη­ση καί τόν τε­λι­κό σκο­πό ὅ­λων αὐ­τῶν. Γεν­νοῦν ἀ­πο­ρί­ες, ἀλ­λά καί ὑ­πο­ψί­ες, γιά τό πῶς οἱ ἐκ­φρα­στές ὅ­λων αὐ­τῶν τῶν ἀν­τορ­θό­δο­ξων θε­ω­ρι­ῶν –πα­ρό­τι μει­ο­ψη­φί­α στό ὀρ­θό­δο­ξο πλή­ρω­μα– βρί­σκουν πρό­σφο­ρο ἔ­δα­φος καί ἀ­να­δει­κνύο­νται σέ κομ­βι­κές θε­σμι­κές θέ­σεις τῆς κρα­τι­κῆς, ἐκ­παι­δευ­τι­κῆς, ἀλ­λά καί τῆς ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῆς δι­οι­κη­τι­κῆς ὀρ­γά­νω­σης· πῶς τούς προ­σφέ­ρε­ται πάν­το­τε (καί σχε­δόν ἀ­πο­κλει­στι­κά) τό βῆ­μα τῶν ἐ­πι­σή­μων ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῶν συ­νε­δρί­ων καί ἀ­κα­δη­μι­ῶν καί τό μι­κρό­φω­νο τοῦ ἐ­πι­σή­μου Ρ/Σ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας· πῶς το­πο­θε­τοῦν­ται πάν­το­τε (καί σχε­δόν ἀ­πο­κλει­στι­κά) ὡς ἐ­πί­ση­μοι ἐκ­πρό­σω­ποι τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας στούς οἰ­κου­με­νι­κούς δι­α­λό­γους, στίς δι­α­θρη­σκεια­κές συ­νά­ξεις· πῶς εἶ­ναι πάν­το­τε αὐ­τοί πού ὁ­ρί­ζον­ται καί συ­νυ­πο­γρά­φουν ἀ­πα­ρά­δε­κτα καί προ­δο­τι­κά κεί­με­να, ὅ­πως τοῦ B­a­l­a­m­a­nd, τοῦ P­o­r­to A­l­e­g­re, τῆς Ρα­βέν­νας καί τό­σων ἄλ­λων.

Ὅ­σο καί ἄν μᾶς λυ­πεῖ καί μᾶς συν­θλί­βει, ὅ­σο κι ἄν ἀ­δυ­να­τοῦ­με νά τό πι­στέ­ψου­με καί νά τό ἀ­πο­δε­χθοῦ­με, ἡ ἴ­δια, ὅμως, ἡ πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, ἡ πο­ρεί­α τοῦ οἰ­κο­υμε­νι­σμοῦ, οἱ πρα­κτι­κές καί οἱ μέ­θο­δοι τῶν οἰ­κου­με­νι­στῶν ἀ­πο­κα­λύ­πτουν τήν ἄ­με­ση ἀν­τι­στοι­χί­α καί ἐ­ξάρ­τη­ση μέ τούς σχε­δια­σμούς τῆς Νέ­ας Τά­ξης Πραγ­μά­των καί τῆς Νέ­ας Ἐ­πο­χῆς.

Ἡ πο­δη­γέ­τη­ση καί ὁ­μο­γε­νο­ποί­η­ση τῶν λα­ῶν ἀ­πό τά δι­ε­θνῆ κέν­τρα ἐ­ξου­σί­ας καί ἐ­λέγ­χου προ­α­παι­τεῖ καί τήν ὁ­μο­γε­νο­ποί­η­ση τῶν θρη­σκει­ῶν τους, καί ἐ­νερ­γεῖ­ται μέ­σῳ τῶν ἐν­το­λο­δό­χων τους πού ἐ­κτε­λοῦν δι­α­τε­ταγ­μέ­νη ὑ­πη­ρε­σί­α. Προ­α­παι­τεῖ τήν νό­θευ­ση τῆς ἀ­λή­θειας, τήν ἀλ­λοί­ω­ση καί τήν ἔ­πτω­σή της σέ δο­ξα­σί­α, σέ ἀν­τί­λη­ψη, σέ θε­ω­ρί­α, σέ ἰ­δε­ο­λο­γί­α, σέ στο­χα­σμό· προ­α­παι­τεῖ τήν με­τάλ­λα­ξη τῆς ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας μας ἀ­πό τα­μει­οῦ­χο τῆς χά­ρι­τος καί τῆς ἀ­πο­κα­λυ­πτι­κῆς ἀ­λή­θειας τοῦ Ἁ­γί­ου Τρι­α­δι­κοῦ Θε­οῦ σέ πα­ρα­φυά­δα τοῦ παν­θρη­σκεια­κοῦ συ­νο­νθυ­λεύ­μα­τος, σέ μί­α «ἑ­τε­ρό­τη­τα» μέ­σα στήν «ποι­κι­λί­α θε­ο­λο­γι­κῆς ἐκ­φρά­σε­ως», σέ μί­α «πτυ­χή τῆς ἀ­λή­θειας» στά πλαί­σια τῆς «ἑ­νό­τη­τος ἐν τῇ ἀ­λη­θεί­ᾳ».

Ἡ ἀ­πάν­τη­σή μας σέ ὅ­λα αὐ­τά καί σέ ὅ­λους αὐ­τούς θά εἶ­ναι ἄ­με­ση καί ἀ­πο­φα­σι­στι­κή. Θά δεί­ξου­με ὅ­λοι μας ἐ­γρή­γορ­ση καί ἐ­νερ­γο­ποί­η­ση, τόλ­μη καί ἀ­πο­φα­σι­στι­κό­τη­τα, ἀ­φύ­πνι­ση καί ἀν­τί­στα­ση γιά τήν ἀ­να­τρο­πή ὅ­λων τῶν ἀν­τορ­θό­δο­ξων καί ἀν­θελ­λη­νι­κῶν σχε­δια­σμῶν. Ἀν­τί­στα­ση ἐ­πί­μο­νη καί ἀ­πο­τε­λε­σμα­τι­κή· ἀν­τί­στα­ση ὀρ­γα­νω­μέ­νη καί ὄ­χι ἐ­πι­φα­νεια­κή, πού θά στη­ρί­ζε­ται κυ­ρί­ως στόν προ­σω­πι­κό μας ἁ­για­σμό, τήν νή­ψη, τήν προ­σευ­χή καί τήν με­λέ­τη. Θά στη­ρί­ζε­ται στό ὁ­μο­λο­για­κό μας φρό­νη­μα καί τήν μαρ­τυ­ρι­κή μας δι­ά­θε­ση· στήν δι­ά­θε­ση νά ὑ­πο­στοῦ­με ὁ­ποι­α­δή­πο­τε θυ­σί­α κι ἄν χρεια­στεῖ γιά τήν ὀρ­θό­δο­ξη πί­στη μας. Θά στη­ρί­ζε­ται κυ­ρί­ως καί πρω­ταρ­χι­κά στήν ἐ­νί­σχυ­ση καί τήν βο­ή­θεια τῆς παν­σθε­νοῦς δυ­νά­με­ως καί τῆς χά­ρι­τος τοῦ Ἁ­γί­ου Τρι­αδι­κοῦ Θε­οῦ μας, πού θά συν­τρί­ψει καί θά ἐ­ξα­λεί­ψει κά­θε ἀ­πό­πει­ρα καί κά­θε σχε­δια­σμό ἀλ­λοι­ώ­σε­ως τῆς σώ­ζου­σας ἀ­λή­θειας τῆς Μί­ας Ἁ­γί­ας Κα­θο­λι­κῆς καί Ἀ­πο­στο­λι­κῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας μας.

ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΑΣΙ