Κυριακή Β΄ Ματθαίου. Η μεγάλη αποστολή

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Ματθ.δ' 18-23

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ

«Δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων»

Το σημερινό ιερό Ευαγγέλιο μάς μετα­φέρει στην ακροθαλασσιά της Γαλιλαίας. Έριχναν τα δίχτυα τους ό Πέτρος και ό Ανδρέας, και λίγο πιο πέρα ό Ιάκωβος και ό Ιωάννης. Τότε τούς πλησίασε ό Κύ­ριος Ιησούς και τούς κάλεσε να Τον ακο­λουθήσουν, ώστε στο έξης να απλώνουν δίχτυα πνευματικά και να αλιεύουν ψυ­χές για τη Βασιλεία των ουρανών: «Δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς αν­θρώπων», τούς είπε. Ακολουθήστε με και θα σάς κάνω αλιείς ανθρώπων.

«Αλιείς ανθρώπων»! Αυτός ό παραβο­λικός λόγος του Κυρίου μάς δίνει την α­φορμή να δούμε ποιό είναι αυτό το έργο της αλιείας ανθρώπων και τί σχέση μπο­ρεί να έχει με τη δική μας ζωή.

ΕΡΓΟ ΥΨΗΛΟ

«Αλιεία ανθρώπων» ό Κύριος ονόμασε το έργο του κηρύγματος και της ιεραπο­στολής, πού ό Ίδιος ανέθεσε στους αγί­ους Αποστόλους πρώτα κι έπειτα σε όλη την Εκκλησία. Μετά την Ανάσταση του ό Κύριος Ιησούς άφησε ως ιερή παρακα­ταθήκη στους μαθητές του την εντολή να μεταδώσουν το μήνυμα του Ευαγγελίου σε όλο τον κόσμο: «Πορευθέντες μαθη­τεύσατε πάντα τα έθνη», τούς είπε. Με τα λόγια αυτά κάλεσε τούς μαθητές του να ρίχνουν σαν άλλοι ψαράδες τα δίχτυα του θείου λόγου και να ελκύουν τις ψυχές των ανθρώπων στην αληθινή ζωή.

Αυτό το έργο της αλιείας των ψυχών πού άρχισαν οι άγιοι Απόστολοι, το συνέ­χισαν οι διάδοχοι τους, οι επίσκοποι και οι ιερείς, οι όποιοι έχουν την κύρια ευθύ­νη στο έργο αυτό. Αυτοί, με το να κηρύτ­τουν το λόγο του Θεού, να συμβουλεύουν και να καθοδηγούν τούς ανθρώπους, κυ­ρίως όμως με την τέλεση των ιερών Μυ­στηρίων, βοηθούν ώστε όλο και περισ­σότερες ψυχές να απεγκλωβίζονται από τα δίχτυα του κόσμου και να ασφαλίζον­ται στη σαγήνη της Εκκλησίας.

Αυτή ακριβώς είναι και ή αποστολή του ιερέως, όπως μάς την περιγράφει ό άγιος Γρηγόριος ό Θεολόγος: «πτερώσαι ψυχήν, άρπάσαι κόσμου και δούναι Θεώ»-δηλαδή, να δώσει φτερά στην ψυχή, να την αρπάξει από τα νύχια του διεφθαρμέ­νου κόσμου και να την προσφέρει στον Θεό. Υπάρχει σπουδαιότερη προσφορά από αυτή; Ακόμη και μία ψυχή να σω­θεί, το έργο αυτό δεν παύει να είναι με­γαλειώδες. Διότι όπως μάς βεβαίωσε ό ίδιος ό Κύριος, τίποτε στον κόσμου δεν α­ξίζει όσο μία ψυχή (Μάρκ. η' 36)!

Πώς όμως μπορούμε κι εμείς να βοηθή­σουμε σε αυτό το μεγάλο και υψηλό έργο, το όποιο κατ' εξοχήν επιτελείται από τούς κληρικούς;

ΤΟ ΔΙΚΌ MAΣ ΧΡΕΟΣ

Πρωτίστως αυτό πού μπορούμε όλοι να κάνουμε είναι να προσευχόμαστε στον άγιο Θεό να αναδεικνύει πρόσωπα κατάλληλα και άξια για να αναλάβουν μία τόσο υπεύθυνη και μεγάλη αποστολή. Ό ίδιος ό Κύριος μάς προτρέπει: «Δεήθητε ούν του κυρίου του θερισμού όπως έκβάλη έργάτας εις τον θερισμόν αυτού» (Ματθ. θ' 38)- δηλαδή, προσευχηθείτε θερμά στον Κύριο, ώστε να βγάλει και να αποστείλει εργάτες στον θερισμό του.

Έπειτα ό καθένας από εμάς μπορεί να συμπαρίσταται στο έργο των ιερέ­ων με διάφορους τρόπους: είτε στη δια­κονία του ιερού ναού, είτε στο έργο της κατηχήσεως, της φιλανθρωπίας ή σε κά­ποια άλλη ευκαιρία πού παρουσιάζεται, ας είμαστε πρόθυμοι να συνδράμουμε το έργο της αλιείας ψυχών και με τις δικές μας πτωχές δυνάμεις.

Κανείς δεν είναι άξιος να αναλάβει από μόνος του ένα τέτοιο έργο. Γι' αυτό και ό Κύριος δεν είπε «ελάτε να γίνετε αλιείς ανθρώπων», αλλά τί είπε; «Δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων». Θα σάς κάνω εγώ αλιείς ανθρώπων. Πράγματι ή Χάρις του Θεού είναι αυτή πού μετέβαλε τούς αγράμματους ψαρά­δες σε πάνσοφους Αποστόλους και κή­ρυκες του Ευαγγελίου. Ή Χάρις του Θεού είναι αυτή πού μπορεί να εμπνεύσει και άλλους ώστε να γίνουν «αλιείς ψυ­χών».

Εμείς το μόνο πού έχουμε να κάνου­με είναι να απαντήσουμε πρόθυμα στην πρόσκληση του Κυρίου «δεύτε οπίσω μου...» και να παρακαλούμε τον Κύριο να μάς δίνει τη χάρη του, ώστε να αξιο­ποιούμε κάθε ευκαιρία πού μάς παρου­σιάζεται, προκειμένου να ελκύσουμε ψυ­χές κοντά του: είτε προσφέροντας ένα ορθόδοξο έντυπο, είτε παρακινώντας για την ιερά Εξομολόγηση, είτε με ένα λόγο οικοδομής και στηριγμού, πού τόσο πο­λύ έχει ανάγκη κάθε ανθρώπινη ψυχή.

Στις μέρες μας είναι φανερό ότι το κακό έχει πληθυνθεί. Απλώνει τα δίχτυα του ό κόσμος της αμαρτίας και παγιδεύει πολ­λούς. Έχει ανάγκη λοιπόν ή εποχή μας από «αλιείς ανθρώπων». Από εκείνους πού θα απλώσουν το δίχτυ του θείου λό­γου. Το δίχτυ πού δεν συλλαμβάνει αλλά απελευθερώνει. Οδηγεί τις ψυχές στην αληθινή ζωή και σωτηρία, στη σαγήνη της Βασιλείας του Θεού.

«Ο ΣΩΤΗΡ»,15-6-2011