Ο ανιστόρητος Νίμιτς και ο ανανήψας Κίσιγκερ
*********************************************************************
Για μία ακόμη φορά δικαιώνεται ο Θουκυδίδης πού έγραψε: Δεν κατηγορώ τόσο αυτόν που διεκδικεί συνεχώς, αλλά περισσότερο κατηγορώ αυτόν που υποχωρεί.
*********************************************************************
Για μία ακόμη φορά δικαιώνεται ο Θουκυδίδης πού έγραψε: Δεν κατηγορώ τόσο αυτόν που διεκδικεί συνεχώς, αλλά περισσότερο κατηγορώ αυτόν που υποχωρεί.
Από την στιγμή που άλλαξε η ελληνική επίσημη γραμμή στο Μακεδονικό και απομακρυνθήκαμε από την απόφαση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών του 1992 άρχισαν τα Σκόπια να θέτουν παράπλευρα ζητήματα. Και το χειρότερο είναι ότι άρχισε και ο μεσολαβητής του ΟΗΕ να τα συζητεί.
Όσο αρνούμασταν κάθε χρήση του όρου Μακεδονία από τα Σκόπια η άλλη πλευρά αισθανόταν να βρίσκεται στη γωνία και δεν διενοείτο να θέσει στο τραπέζι τα ζητήματα της «μακεδονικής» γλώσσας , της εθνότητος, της Σχισματικής Εκκλησίας και της επιστροφής των πολιτικών προσφύγων, που αγωνίσθηκαν να αποκόψουν την Μακεδονία από την Ελλάδα. Τώρα που διακηρύσσουμε ότι δεχόμαστε κάτι μεταξύ Βόρειας και Άνω Μακεδονίας, άρχισαν .. τα όργανα.
Και φοβούμαι ότι θα υπάρξει και συνέχεια. Ο κ. Μάθιου Νίμιτς δεν είναι επιστήμων ιστορικός, όπως υπήρξε ο Χένρυ Κίσσιντζερ, ο οποίος- παρά τις αντιρρήσεις μας σε άλλα θέματα- έχει συνηγορήσει δύο φορές δημοσίως υπέρ των απόψεών μας στο Μακεδονικό.
Είναι, όμως , υποχρεωμένος να διαβάζει τις σχετικές πηγές και να ερωτά τους ιστορικούς πριν αρχίσει να θέτει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ζητήματα όπως η αναγνώριση της δήθεν μακεδονικής εθνότητος. Και αν για κάποιος λόγους αμέλησε να ερευνήσει πώς και γιατί δημιουργήθηκε αυτό το εθνοτικό κατασκεύασμα, του προτείνουμε να αναρωτηθεί: Γιατί πριν από τον Τίτο και την επιβολή του Κομμουνισμού στην Γιουγκοσλαβία ουδεμία διεθνής πηγή ή στατιστική ή διπλωματική αναφορά δεν μιλά περί «μακεδονικού» έθνους;
Οι ξένοι περιηγητές της Μακεδονίας κατά τον 19ο αιώνα μιλούν για Έλληνες, Σέρβους, Βουλγάρους, Τούρκους , Εβραίους και λίγους Ρουμανίζοντες. Καμία αναφορά σε ξεχωριστή «μακεδονική» εθνότητα. Οι αναφορές των δυτικών προξένων από την Θεσσαλονίκη για τα γεγονότα του Ίλιντεν το 1903 δεν αναφέρουν πουθενά έθνος «μακεδόνων» .
Η Οθωμανική απογραφή του Χιλμί –πασά το 1904 πάλι δεν αναγράφει πουθενά ξεχωριστή «μακεδονική» εθνότητα. Οι διασωθείσες ανακοινώσεις των πρώτων οθωμανικών εκλογών του 1908 παρουσιάζουν στην πόλη του Μοναστηρίου-Μπίτολα μόνο Βουλγάρους, Έλληνες και Τούρκους. Σε καμία αναφορά της Κοινωνίας των Εθνών, προδρόμου του Ο.Η.Ε. δεν υπάρχει αναφορά σε «μακεδονικό» έθνος.
Οι προβαλλόμενοι από τα Σκόπια ως αγωνιστές της «μακεδονικής» ελευθερίας ιδρυτές του ΒΜΡΟ (1893) καταθέτουν γραπτώς την βουλγαρική και μόνο βουλγαρική ταυτότητά τους. Ακόμη και για τον Κρστε Μισίρκοφ, τον οποίο οι σκοπιανοί παρουσίαζαν μέχρι πρότινος ως θεμελιωτή του μακεδονισμού, βρέθηκαν έγγραφα που αποδεικνύουν ότι είχε βουλγαρική συνείδηση!
Την «μακεδονική» εθνότητα κατασκεύασε το 1944 ο δικτάτωρ Τίτο δανειζόμενος μία ιδέα, η οποία κυκλοφορούσε από το 1924 στους κόλπους της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Για να βοηθήσουμε τον κ. Νίμιτς , αλλά και τους καλοπροαίρετους όλου του κόσμου, να συνειδητοποιήσουν την αλήθεια παρουσιάζουμε δύο ενδιαφέροντα δημοσιεύματα. Το πρώτο προέρχεται από τους TIMES του Λονδίνου, της 7-3-1944, λίγους μήνες πριν από την απόφαση του Τίτο να ιδρύσει την Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Γράφει, λοιπόν, ο ανταποκριτής της εφημερίδας από την Άγκυρα:«ΜΙΑ ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΗ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ. Σε μερικούς βουλγαρικούς κύκλους, προφανώς επειδή συνειδητοποιούν ότι οι βουλγαρικές εδαφικές διεκδικήσεις δεν μπορούν να ικανοποιηθούν, υπάρχει η τάση να αναβιώσει η παλιά ιδέα περί μιας αυτόνομης Μακεδονίας. Από όλες τις λύσεις του βαλκανικού προβλήματος αυτή θα ήταν οπωσδήποτε η χειρότερη.
Μία χώρα με μία ξεχωριστή Μακεδονική εθνότητα ανήκει στον χώρο της φαντασίας, όπως την εξέθρεψαν οι βούλγαροι κομιταζήδες. Δεν υπάρχουν Μακεδόνες (σ.σ. ως εθνότητα)».Το δεύτερο δημοσίευμα προέρχεται από την βουλγαρική εφημερίδα OTECESTVEN VESNIK της 19-6-1991.
Μετά την πτώση του κομμουνισμού άνοιξαν τα βουλγαρικά αρχεία και βρέθηκε μία συζήτηση , την οποία είχαν στις 7-6-1946 στη Μόσχα ο Στάλιν και τα μέλη του Κ.Κ. Βουλγαρίας Γκ. Ντιμιτρόφ, Β. Κολάροφ και Τ. Κοστόφ.
Είπε, λοιπόν, ο Στάλιν: «Στην Μακεδονία του Πιρίν πρέπει να παραχωρήσετε πολιτιστική αυτονομία εντός των ορίων της Βουλγαρίας..... Ο Τίτο φάνηκε πιο ευέλικτος από εσάς. Η αυτονομία θα είναι το πρώτο βήμα για την ενοποίηση όλης της Μακεδονίας.... Το γεγονός ότι στον πληθυσμό δεν έχει ακόμη δημιουργηθεί μακεδονική εθνική συνείδηση δεν έχει σημασία. Ούτε στην Λευκορωσία υπήρχε ξεχωριστή εθνική συνείδηση, όταν την ανακηρύξαμε σε Σοβιετική Δημοκρατία»!
Η χώρα μας θα πρέπει να κινητοποιήσει όλες τις δυνάμεις της στον διπλωματικό, επιστημονικό και δημοσιογραφικό τομέα για να μην υποστούμε και άλλες δυσάρεστες εκπλήξεις. Αξίζει να σταλούν σε όλους τους εταίρους μας στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. τα ιστορικά ντοκουμέντα που αποδεικνύουν την σκόπιμη κατασκευή του «μακεδονικού» έθνους και να τους τεθεί το ερώτημα: Σήμερα, μετά την πτώση του κομμουνισμού στην Ευρώπη, είναι δυνατόν να αναγνωρίσουμε το μόνο κατασκεύασμα του Τίτο και του Στάλιν, το οποίο κατόρθωσε να επιβιώσει χρησιμοποιώντας εθνολογικές πλαστογραφίες και καλλιεργώντας παρωχημένους αλυτρωτισμούς;
Να αποστείλουμε επίσης στους εταίρους μας την θαυμάσια μελέτη του καθηγητή Γ. Μπαμπινιώτη για το σερβοβουλγαρικό ιδίωμα της ΠΓΔΜ, το οποίο δεν έχει κανένα δικαίωμα να αποκαλείται «μακεδονική» γλώσσα.
Και το κυριώτερο: Να επανέλθουμε στην ξεκάθαρη θέση ότι δεν παραχωρούμε το όνομα Μακεδονία ούτε ως σύνθετο ούτε ως παράγωγο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου